Tου Πάνου Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net
Η φετινή Ευρωλίγκα μας έχει δείξει ότι δεν μπορεί καμία ομάδα να υποτιμήσει τους αντιπάλους της ή να εφησυχάσει όταν βρίσκεται απέναντι σε ομάδες, που δεν είναι στη καλύτερή τους κατάσταση. Υπό αυτό το πρίσμα το παιχνίδι απέναντι στην Γαλατασαράι δεν θα ήταν εύκολο και ο Παναθηναϊκός έπρεπε να είναι σοβαρός και συγκεντρωμένος για 40 λεπτά για να μπορέσει να επιβάλλει την θεωρητική ανωτερότητά του.
Ευτυχώς για την ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ όλα κύλησαν ιδανικά από το πρώτο κιόλας λεπτό με τους «πράσινους» να επικρατούν με χαρακτηριστική ευκολία, προσφέροντας και θέαμα ανά διαστήματα. Απέναντι του βέβαια βρέθηκε και η κακή version της Γαλατασαράι, που εμφάνισε πολύ κακή εικόνα στο ΟΑΚΑ. Βέβαια αυτό δεν αναιρεί σε καμία περίπτωση τη σοβαρή εικόνα των γηπεδούχων στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα.
Με άρμα την άμυνα
Σε τέτοια παιχνίδια στα οποία η ομάδα είναι γηπεδούχος και φαβορί, πρέπει να μπαίνει στο παρκέ με το μαχαίρι στα δόντια και να δείχνει στον αντίπαλο ότι δεν θα έχει τίποτα εύκολο, δείχνοντας από την αρχή ποιος είναι το αφεντικό. Κάτι τέτοιο έκανε και ο Παναθηναϊκός, που ξεκίνησε παίζοντας πολύ πιεστική άμυνα, αναγκάζοντας τους αντιπάλους σε «σκοτωμένα» σουτ και κακές επιλογές. Στις πρώτες 2 φάσεις οι φιλοξενούμενοι δεν μπόρεσαν καν να σουτάρουν, ενώ ξεκίνησαν με πέντε άστοχα σουτ.
Στο πεντάλεπτο το σκορ ήταν ήδη στο 14-4, με τον Καλάθη και τον Φελντέιν να δημιουργούν στο πικ εν ρολ, με τον Έλληνα άσσο να σκοράρει διαβάζοντας τους ανοιχτούς διαδρόμους της Τουρκικής άμυνας. Ο Αταμάν επέλεξε ένα αρκετά βαρύ σχήμα το οποίο δεν ήταν λειτουργικό και δεν μπορούσε να ακολουθήσει στην άμυνα, κάτι που εκμεταλλεύτηκαν οι γηπεδούχοι πιέζοντας πολύ και μοιράζοντας γρήγορα την μπάλα στην επίθεση.
Η άμυνα έδωσε το πρώτο σάλπισμα και ήταν και αυτή που έδωσε την τελική σπρωξιά στην Γαλατασαράι στην Τρίτη περίοδο. Κομμάτι του αγώνα στο οποίο κυριάρχησε αμυντικά ο εκπληκτικός Κρις Σίνγκλετον, κλείνοντας ουσιαστικά το κεντρικό πικ εν ρολ, κλέβοντας μπάλες που οδήγησαν σε εύκολους πόντους αλλά και σε δύο αντιαθλητικά φάουλ, που εκτόξευσαν τη διαφορά στο +20 τελειώνοντας τον αγώνα, πριν καν αυτός μπει στη τελική του ευθεία. Με την ίδια διάθεση μπήκε η ομάδα και στη τέταρτη περίοδο ανεβάζοντας γρήγορα τη διαφορά στις παρυφές των 30 πόντων. Ουσιαστικά για την τέταρτη περίοδο δεν μπορεί να γίνει κάποια ανάλυση και κριτική, αφού το παιχνίδι είχε κριθεί.
Τα άλλα θετικά
Εκτός της άμυνας ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε αρκετά καλός στην επίθεση, σε συγκεκριμένα κομμάτια, τα οποία είναι σημαντικά. Ήταν έτοιμος απέναντι σε κάθε σχήμα που έριξε στο παρκέ ο Αταμάν και χτύπησε στις αδυναμίες της αντίπαλης άμυνας.
Απέναντι στο ψηλό σχήμα προσπάθησε να τρέξει, κυκλοφόρησε γρήγορα την μπάλα και στόχευσε στις φάσεις που μπορούσε να χτυπήσει στα αργά πόδια των αμυνόμενων. Όταν η Γαλατασαράι επέλεξε χαμηλά σχήματα με πολλές αμυντικές αλλαγές, οι γηπεδούχοι έψαχναν με υπομονή το μις ματς και όταν το έβρισκαν χτυπούσαν εκεί τιμωρώντας σε κάθε περίπτωση τις αμυντικές προσαρμογές.
Είχε αρκετά καλές αποστάσεις και μπόρεσε να δημιουργήσει αρκετά ελεύθερα σουτ, τόσο από μέση όσο και μακρινή απόσταση. Είναι το πρώτο παιχνίδι που θυμάμαι στη φετινή χρονιά με τον Παναθηναϊκό να παίρνει τόσο υψηλό σκοράρισμα από παιχνίδι με σουτ μέσης απόστασης. Πρέπει να ήταν περισσότερα από δέκα αυτά τα εύστοχα σουτ, δίνοντας χωρίς ιδιαίτερο κόπο λίγο πάνω από 20 πόντους. Αυτό είναι σημαντικό στοιχείο καθώς τέτοιου είδους σουτ πολλές φορές τα δίνουν οι άμυνες που κλείνουν περισσότερο μέσα για να προστατέψουν τη ρακέτα τους. Καλάθης, Τζέιμς, Ρίβερς, Νικολς και Σίγκλετον δείχνουν να έχουν αυτά τα σουτ.
Το μοναδικό κακό διάστημα
Το μόνο σημείο που οι γηπεδούχοι έδειχναν να βγαίνουν εκτός ρυθμού ήταν στις αρχές της δεύτερης περιόδου, με την Τουρκική ομάδα να επιστρέφει στο ματς τρέχοντας ένα σερί 6-15 μετατρέποντας το 20-10 σε 26-25.
Σε αυτό το διάστημα εμφανίστηκε η γνωστή δημιουργική δυσλειτουργία όταν πηγαίνει στον πάγκο ο Νικ Καλάθης. Για μία ακόμα φορά Τζέιμς και Παππάς δεν έδειξαν ότι είχαν προτεραιότητα στη δημιουργία με αποτέλεσμα η μπάλα να κολλάει και να μη κυκλοφορεί όπως στην πρώτη περίοδο.
Ταυτόχρονα το χαμηλό σχήμα των φιλοξενούμενων αρχικά μπέρδεψε την άμυνα που άφησε μερικά ελεύθερα σουτ στον Σιλμπ και τον Σμιθ, ενώ επέτρεψε και κάποιες διεισδύσεις στον Σιναν Γκιουλέρ.
Επίσης για ένα ακόμα παιχνίδι, με εξαίρεση την εξαιρετική παρένθεση με την Νταρουσάφακα, δεν ήταν σε καλή μέρα ο Γιάννης Μπουρούσης. Έχει συνέχεια τη διάθεση να βοηθήσει, αλλά δεν του βγαίνουν οι προσπάθειες του, και αυτό του προσθέτει εκνευρισμό και άγχος. Πρέπει να βρει τον εαυτό του, έχει την ποιότητα που χρειάζεται, το έχει αποδείξει, ίσως χρειάζεται δύο-τρία συνεχόμενα καλά παιχνίδια για να ανακτήσει την αυτοπεποίθησή του.
Ειδική μνεία πρέπει να κάνουμε στον Κένι Γκάμπριελ, ο οποίος πραγματοποίησε εξαιρετική εμφάνιση και έδειξε ότι μπορεί να βοηθήσει σε αρκετούς τομείς. Σκόραρε τόσο από την περιφέρεια, όσο και μέσα από το ζωγραφιστό, ενώ τον είδαμε να σκρινάρει και να κόβει υποδειγματικά στη ρακέτα, ολοκληρώνοντας επιτυχημένα πικ εν ρολ επιθέσεις. Δικαιολόγησε πλήρως τα περίπου 20 λεπτά που έμεινε στο παρκέ σκοράροντας 14 πόντους, ενώ κατέβασε και 5 ριμπάουντ.
Με το ρεκόρ πλέον στο 6-5 ο Παναθηναϊκός υποδέχεται την επόμενη εβδομάδα την Φενέρμπαχτσε σε ένα παιχνίδι που είναι πάντα ειδικών συνθηκών λόγω της παρουσίας του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον πάγκο της Τουρκικής ομάδας. Η Φενέρ ναι μεν έχει αρκετά καλό ρεκόρ, αλλά ως τώρα έχει δείξει αδυναμίες, τις οποίες μπορεί να χτυπήσει ο Παναθηναϊκός. Μια νίκη σε αυτό το ματς θα του δώσει δύο βαθμούς απέναντι σε μία ομάδα που δεν θα μπορέσουν πολλές ομάδες να κερδίσουν, ενώ θα εκτοξεύσει και την ψυχολογία της ομάδας, ενόψει των αγώνων που ακολουθούν.