Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ο Ολυμπιακός έχασε το ντέρμπι στο ΟΑΚΑ, κράτησε το πλεονέκτημα σε περίπτωση ισοβαθμίας με τον Παναθηναϊκό και πλέον αυτό που χρειάζεται στα 11 εναπομείναντα παιχνίδια της Α1 είναι να μην υποστεί άλλη ήττα.
Δεν λέω, το πλεονέκτημα έδρας στους τελικούς έχει πάντα την αξία του, αλλά προσωπικά, δεν το θεωρώ πανάκια και ο λόγος είναι η καταγεγραμμένη πρόσφατη ιστορία. Αν δεχτούμε πως από το 2012 και μετά έχει διαφοροποιηθεί το DNA του Ολυμπιακού λόγω των τίτλων που έχει κατακτήσει, βλέπουμε πως μόνο στους τελικούς του 2012 δεν έσπασε καμία έδρα.
Τα επόμενα 4 χρόνια, σε κάθε περίπτωση καμία έδρα δεν έμεινε προστατευμένη. Το 2013 την έσπασε ο Παναθηναϊκός δύο φορές, το 2014 αμφότερες οι ομάδες, το 2015 ο Ολυμπιακός, πέρυσι πάλι οι κόκκινοι και μάλιστα δύο φορές με δύο μπάζερ μπίτερ του Βασίλη Σπανούλη.
Ακόμα και φέτος στο ως τώρα δείγμα και οι δύο ομάδες έχουν πάρει διπλό στην έδρα του αντιπάλου τους. Συμπέρασμα; Οκ, είναι ένας στόχος το πλεονέκτημα, αλλά ως εκεί και δεν κρίνει απολύτως τίποτα.
Πάμε και στο παιχνίδι. Η απουσία του Λοτζέσκι ήταν σημαντική, γιατί είναι από τους λίγους παίκτες του Ολυμπιακού που έχουν το σουτ και φτιάχνουν τις επιθετικές αποστάσεις. Ε, αυτή του Σπανούλη άλλαξε άρδην τα δεδομένα.
Όχι μόνο επειδή είναι ο ηγέτης και ο πιο πλήρης παίκτης της ομάδας επιθετικά, αλλά γιατί είναι ο μοναδικός δημιουργός τοπ επιπέδου κι αυτός που σε μεγάλα διαστήματα των αγώνων μπορεί να “τρέξει” την επίθεση τόσο σε δημιουργία, όσο και σε εκτέλεση.
Είναι που είναι προβληματικός στο νευραλγικό αυτό κομμάτι ο Ολυμπιακός, έχασε και τον Σπανούλη και όσο περνούσε η ώρα οι επιθετικοί δείκτες έπεφταν… κατακόρυφα.
Έμεινε στο παιχνίδι όσο άντεξε ο Ολυμπιακός με την άμυνα, αλλά δεν μπορούσε αντικειμενικά να αντέξει ως το τέλος και η μεγαλύτερη απόδειξη είναι πως έχασε με 13 πόντους, κρατώντας τον Παναθηναϊκό στους 72 πόντους μέσα στο ΟΑΚΑ, επίδοση αξιοπρεπέστατη στην άμυνα.
Την ιστορία την γράφουν οι παρόντες θέλοντας ή μη, οπότε είμαστε υποχρεωμένοι να δούμε τι συνέβη στα 40 λεπτά μπάσκετ, με την υποσημείωση πως τα δεδομένα θα είναι διαφορετικά στους τελικούς, σε όλα τα επίπεδα.
Αριθμοί που αντικατοπτρίζουν την αλήθεια του ντέρμπι
- Ο Ολυμπιακός με Σπανούλη στην εξίσωση πήρε το πρώτο δεκάλεπτο με σκορ 12-20 και σε αυτό το διάστημα είχε 7 ασίστ και ένα λάθος.
- Απόντος του Βασίλη, στη δεύτερη περίοδο, ο Ολυμπιακός έχασε τα αυγά και τα… πασχάλια στην επίθεση και μοιραία και την ισορροπία του στην άμυνα. Είχε 6 λάθη και 0 ασίστ…
- Συνολικά, στα 30 λεπτά άνευ του αρχηγού και μετά το καλό ξεκίνημα, οι κόκκινοι μέτρησαν μόλις 6 ασίστ και 13 λάθη. Με τέτοια νούμερα και συνάμα 4/18 τρίποντα δεν κερδίζεις ποτέ. Πόσο μάλλον όταν ο Παναθηναϊκός που όσο περνούσε η ώρα είχε ξεκάθαρο προβάδισμα στην ενέργεια, νίκησε κατά κράτος στις διεκδικούμενες μπάλες και τελείωσε το ματς με +9 κατοχές.
- Ο Ολυμπιακός προστάτεψε αρκετά αποτελεσματικά τη ρακέτα του, δεν έφαγε ούτε ένα καλάθι από τον Μπουρούση, αλλά δέχτηκε 46 πόντους από δύο παίκτες.
- Ο Σίνγκλετον έβαλε 20 και ο Ρίβερς σε ένα ακόμα κρεσέντο απέναντι στους πρωταθλητές, σταμάτησε στους 26 και ήταν ο βασικός λόγος της ανατροπής μετά το δυνατό ξεκίνημα του Ολυμπιακού και συνολικότερα της νίκης του Παναθηναϊκού.
- Ειλικρινά, δεν θυμάμαι κανένα παίκτη από το 1990+ και μετά που έχω εικόνα και μνήμη από όλα τα ντέρμπι αιωνίων, που να σκοράρει 26 πόντους κατά μέσο όρο σε τρία διαδοχικά ντέρμπι και μάλιστα με ποσοστό… 70% στα τρίποντα! Είναι εξωπραγματικό και πολύ σπάνιο να το συναντήσεις οπουδήποτε στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.
- Ο Ολυμπιακός με ελάχιστες λύσεις στην δημιουργία και λίγες στο σκοράρισμα, είχε απόλυτη ανάγκη το τρανζίσιον παιχνίδι και το σκορ στο ανοιχτό γήπεδο. Δεν κατάφερε τίποτα απολύτως σε αυτό τον τομέα και μοιραία έμεινε στους 59 πόντους.
Όσο ο Παναθηναϊκός δεν πετύχαινε ένα επιθετικό ξέσπασμα, το σκορ ήταν κοντά και μέχρι το 30′ οι ερυθρόλευκοι το πάλευαν και έδειχναν πως μπορούν να πάνε το ντέρμπι στο σουτ, σε πείσμα των ελλείψεών τους.
Οι πράσινο έβαλαν 3-4 μαζεμένα σουτ στο ξεκίνημα του τελευταίου δεκαλέπτου κι εκεί τελείωσαν όλα. Ούτε ο Παναθηναϊκός απέδωσε κανένα μπάσκετ της προκοπής, στηρίχτηκε πολύ στο περιφερειακό σουτ, κάτι όχι σπάνιο στο σύγχρονο μπάσκετ και τελικά πήρε το ντέρμπι επειδή συγκεκριμένοι παίκτες σούταραν καλά και όχι επειδή “χτύπησε” στις αδυναμίες του αντιπάλου του, διάβασε τα μις – ματς (μόλις 12 ασίστ) ή διέθετε περισσότερη ποιότητα σε ότι αφορά την ομαδική λειτουργία και συνοχή.
Περισσότερη ενέργεια είχε, πιο πολλές λύσεις εκτελεστικά και επειδή έβαλε 12 τρίποντα και πήρε 36 πόντους έξω από τα 6μ.75, την στιγμή που ο Ολυμπιακός με το ζόρι πήρε 12 από εκεί.
Όταν όλη η ομάδα βάζει 4/18 και δύο παίκτες του αντιπάλου 10/15 μαζί, δεν μπορεί να προκύψει διαφορετική έκβαση από την ήττα.
Στην άκρη η αιώνια κόντρα
Αν δεν “σκάσει μύτη” καμία περίεργη διασταύρωση στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας, το ενδιαφέρον αναφορικά με τα ντέρμπι αιωνίων θα μετατεθεί για τους τελικούς. Ως τότε, ο Ολυμπιακός καλό είναι να βρει ένα τρόπο, ένα ματσάρισμα για να περιορίσει τον Ρίβερς που έχει κάνει πολύ μεγάλη ζημιά σε όλα τα τελευταία ματς.
Εντάξει, το λογικό είναι να μην έχει πάντα τα ίδια ποσοστά ο Αμερικανός, αλλά κάτι που επαναλαμβάνεται όχι δύο, αλλά τρεις φορές – και στα ματς που έχασε ο ΠΑΟ ήταν καλός – παύει να είναι σύμπτωση.
Κι εδώ “πονάει” πολύ η απουσία του Ντάνιελ Χάκετ που τον είχε μαρκάρει στο πρώτο παιχνίδι της σεζόν στο ΣΕΦ και τον είχε σταματήσει αρκετά εύκολα. Χωρίς τον Ντάνιελ, πάντα θα υπάρχει ένα μις – ματς στα γκαρντ στις αναμετρήσεις με τον Παναθηναϊκό και κατά τη γνώμη μου ισόποσης σημαντικότητας πρόβλημα είναι και ο Σίνγκλετον.
Γιατί παίζει τόσο μακριά, όσο και κοντά από το καλάθι, είναι mobile ποιοτικός ψηλός με πολύ καλό motor και δεν γίνεται να του αφήνει τόσο χώρο δράσης ο Ολυμπιακός.
Απόντος του Χάκετ, μια λύση μπορεί να είναι σχήματα με Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Πρίντεζη, Μπιρτς στο ίδιο σχήμα και αλλαγές σε όλα τα σκριν. Υπό προϋποθέσεις ακόμα και σχήματα με τον Πρι στο “5”.
Πιο εύκολα μπορεί να μαρκάρει και να περιορίσει τα σουτ και το 1 vs 1 παιχνίδι του Αμερικανού από μέσα προς τα έξω ο Πρίντεζης, ακόμα και ο Παπαπέτρου ή ο Παπανικολάου, παρά τα πεντάρια του Ολυμπιακού.
Επίσης, δεν είναι σοβαρό επιχείρημα καθησυχασμού το: Ελα μωρέ, πόσες φορές θα τα βάλει ο Ρίβερς ή ο Σίνγκλετον.
Ασφαλώς και μπορεί να μην τα βάλουν αλλά δεν θα έχει επίσης σε όλα τα ντέρμπι 0 πόντους εντός παιδιάς ο Μπουρούσης, 2 ο Καλάθης, ο Παππάς ή ο Γκάμπριελ, 4 ο Φελντέιν. Ακόμα και ο Τζεντίλε που έμεινε ξανά στους 0 πόντους, στους τελικούς μπορεί να είναι σε καλύτερη κατάσταση.
Ο Παναθηναϊκός διαθέτει παίκτες που μπορούν να σκοράρουν και ο Ολυμπιακός οφείλει να το δει και να το αντιμετωπίσει συνολικά το ζήτημα. Θέλει σίγουρα περισσότερη έμφαση και προσοχή στους δύο Αμερικανούς που έκαναν την ζημιά στο ΟΑΚΑ, γιατί διαθέτουν χάρισμα στο ένας εναντίον ενός παιχνίδι και μπορούν να σκοράρουν χωρίς να λειτουργεί καλά συνολικά η ομάδα τους στην επίθεση, αλλά το μυστικό είναι στην ομαδική προσέγγιση και στην σκληράδα.
Ο Ολυμπιακός παίζει πιο ορθόδοξο μπάσκετ, είναι πιο δεμένος σαν ομάδα και μπασκετικά δεν είναι υπερβολή να πούμε πως ο φετινός τίτλος εξαρτάται περισσότερο από τα δικά του χέρια, παρά από εκείνα του Παναθηναϊκού.
Θα χρειαστεί, όμως, πέρα από… υγεία, πολλή ενέργεια, περισσότερη δύναμη και σκληράδα, περισσότερες κερδισμένες μπάλες σε διεκδικούμενες φάσεις και τσαμπουκάς.
Ο Ρίβερς τρία ματς κάνει ό,τι θέλει και ένα σκληρό φάουλ δεν του έχει γίνει. Αντίθετα, δείτε πως παίζει ο ίδιος άμυνα όταν είναι σε μειονεκτική θέση σε σχέση με τον αντίπαλό του.
Το ντέρμπι δεν έκρινε τίποτα ιδιαίτερο και με τα δεδομένα που διαμορφώθηκαν και μέσα στο ματς, δεν αποτελεί και σοβαρό, αντιπροσωπευτικό δείγμα για την συνέχεια.
Ο Ολυμπιακός έχει το πλεονέκτημα στην ισοβαθμία, έχει τις δύο νίκες απέναντι στον Παναθηναϊκό στις ευρωπαϊκές τους μάχες και πρέπει τώρα να στρέψει όλο το ενδιαφέρον και τη προσήλωσή του στις τελευταίες 10 αγωνιστικές της κανονικής περιόδου στην Ευρωλίγκα, όντας σοβαρός και στα ματς πρωταθλήματος.
Υπάρχει μπροστά η ευκαιρία για το πλεονέκτημα έδρας στα Playoffs που είναι πραγματικά σημαντικό, αλλά δεν θα του χαριστεί τίποτα και ακόμα απέχει αρκετά από το να το κατακτήσει.
Πρώτο ματς – κλειδί χρονικά, αυτό στο Καζάν, όπου ο Ολυμπιακός θα παίξει σίγουρα χωρίς τον Βασίλη Σπανούλη. Μπορεί να νικήσει την Ούνιξ χωρίς τον αρχηγό, όπως κέρδισε και στη Βαρκελώνη.
Θα χρειαστεί απόλυτη συγκέντρωση για 40 λεπτά, πολλή ενέργεια, νίκη σε ριμπάουντ και κατοχές, σοβαρή και αποτελεσματική άμυνα πάνω στον Λάνγκφορντ και μεγάλη προσοχή στα πικ εν ρολ με αποδέκτη τον Παραχούσκι.
Πιστεύω πως μετά από ήττα σε ντέρμπι και απόντος και του Σπανούλη, η συγκέντρωση θα είναι στα πιο υψηλά επίπεδα, όπως και η συσπείρωση κι αυτό είναι μια καλή αρχή, ένας θετικός οιωνός.
Το “αγκάθι” και τα μπαλώματα
Θα γίνω κουραστικός και θα πω πως ποιοτικά και μπασκετικά, το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ολυμπιακού για το τοπ επίπεδο που δεν μπορεί να διορθωθεί τώρα – μόνο το καλοκαίρι – αλλά να… μπαλωθεί όσο γίνεται περισσότερο, είναι η δημιουργία σε όλες τις εκφάνσεις της.
Διαθέτει μόνο ένα χαρισματικό δημιουργό, δεν έχει την εύκολη πάρε – βάλε πάσα, δεν έχει παίκτες που παίζουν κάθετα και τρυπάνε τις άμυνες δημιουργώντας ανισορροπία, κάνει πολλά αναποτελεσματικά σκριν που δεν δίνουν πλεονέκτημα, είναι μέτριος στη κίνηση χωρίς τη μπάλα.
Δείτε εδώ. Ο Ολυμπιακός είναι η προτελευταία από τις 16 ομάδες σε μέσο όρο ασίστ και επίσης προτελευταίος στη σχέση ασίστ – λαθών, το λεγόμενα assist – turnovers ratio που είναι ένας από τους πιο σημαντικούς, ενδεικτικούς και κρίσιμους δείκτες στο σύγχρονο μπάσκετ.
Τι εννοώ, λέγοντας κάποια βελτίωση με μπαλώματα;
1. Να παίρνει συστηματικά πιο πολλές μπάλες ο Πρίντεζης στο χαμηλό ποστ και να δουλέψει περισσότερο η ομάδα στο πως θα κινούνται οι άλλοι 4 παίκτες όταν οι άμυνες στέλνουν βοήθειες στο Γιώργο. Υποτιμάει ο Ολυμπιακός την διάσταση της δημιουργίας από μέσα προς τα έξω, ενώ την έχει απόλυτη ανάγκη και ακόμα και αν δεν μιλάμε για άμεσες ασίστ, έτσι μπορεί να ξεκινάει μια κυκλοφορία της μπάλας που είτε θα βγάζει ελεύθερο σουτ από την περιφέρεια, είτε θα δημιουργεί Close Out καταστάσεις τις οποίες μπορούν να εκμεταλλευτούν και παίκτες που δεν είναι χαρισματικοί στο 1 vs 1 παιχνίδια.
2. Ακόμα καλύτερη άμυνα, περισσότερα αμυντικά ριμπάουντ για να αυξηθεί το σκορ σε τρανσίζιον καταστάσεις με τις αντίπαλες άμυνες σε ανισορροπία. Είναι υποχρεωμένος να… πιέσει τα πράγματα προς αυτή την κατεύθυνση ο Ολυμπιακός και να ανεβάσει την παραγωγικότητά του σε πρωτεύοντες – δευτερεύοντες αιφνιδιασμούς.
3. Να παίζει περισσότερο ο Μιλουτίνοφ και να γίνει σταθερά παίκτης 1ου – 2ου ροτέσιον με τον Γιανγκ να μένει τρίτος στην θέση του σέντερ. Ο Σέρβος μπορεί να σκοράρει στο ποστ – κι αυτό ως δημιουργία λογίζεται στο σύγχρονο μπάσκετ – και ακόμα περισσότερο έχει πολύ καλή πάσα. Βλέπει και τα κοψίματα των συμπαικτών του και πάσες στην αδύναμη πλευρά. Πρέπει, όμως, να δοθεί έμφαση σε αυτό, να δουλευτεί στη προπόνηση και ο Ολυμπιακός με τον Σέρβο ψηλό να γνωρίζει πως έχει αυτή την υποχρέωση στα παιχνίδια συστηματικά, μπορεί να φτιάχνει σιγά – σιγά τριγωνάκια και καταστάσεις από το χαμηλό ποστ, που τώρα δεν τις έχει στο παιχνίδι του.
Για να μένει στο παρκέ και να παίζει σταθερά περισσότερο ο Νίκολα, πρέπει να ανταποκρίνεται και στην άμυνα. Μια λύση εκεί θα είναι αντιμετώπιση 2 -2 στα πικ εν ρολ με τον Μιλουτίνοφ να φλοτάρει.
Ας ρισκάρει ο Ολυμπιακός τα σουτ από μέση απόσταση από τα αντίπαλα γκαρντ στα πικ. Πόσοι παίκτες στην Ευρώπη έχουν “φονικό” Pull up μετά από τρίπλα από τα 5-6 μέτρα; Πιο πολλά θα κερδίσουν οι κόκκινοι από μια τέτοια τακτική, παρά θα χάσουν…
Η σεζόν συνεχίζεται, τα σπουδαία είναι μπροστά και πριν φτάσουμε στην τελική ευθεία για τον ελληνικό τίτλο, ο Ολυμπιακός πρέπει να τα δώσει όλα για ένα καλό πλασάρισμα στην Ευρωλίγκα, που θα αυξήσει σημαντικά και τις πιθανότητές του για πρόκριση στο φάιναλ φορ, μέσω των Playoffs.
Θα είναι τεράστια πρόκληση και μεγάλη επιτυχία να κατορθώσει ο Ολυμπιακός να πάει στο φάιναλ φορ, στην πρώτη σεζόν του νέου φορμάτ της Ευρωλίγκας.
Θα επιστρέψει στο μεγάλο ραντεβού μετά την περσινή αποτυχία στην Ευρώπη, θα αποδείξει πως παραμένει γίγαντας στην Ευρωλίγκα και φυσικά θα πάει στην Πόλη των θαυμάτων απόλυτα επικίνδυνος και ικανός για όλα, χωρίς κανένα άγχος, αλλά με μεγάλο πάθος…
Τα κίνητρα είναι αμέτρητα, κάποια πανίσχυρα και τα 2/3 της διαδρομής στην κανονική περίοδο, του επιτρέπουν να έχει τέτοιες βλέψεις.
Συσπείρωση, αυτογνωσία, πολλή δουλειά και υγεία. Για να κάνει το φίνις που πρέπει ο Ολυμπιακός στην Ευρωλίγκα και να έχει μπροστά του μια σειρά πλέι οφ με πλεονέκτημα έδρας, με αντίπαλο όχι πιο ισχυρό από εκείνον και με τον κόσμο ταγμένο στο πλευρό του για μια μεγάλη υπέρβαση που θα ανοίξει τον δρόμο για το όνειρο και για δύο ματς, στα οποία όλα μπορούν να γίνουν.
Αν φτάσει ως εκεί ο Ολυμπιακός θα πάει να διασκεδάσει, την ώρα που οι άλλοι, όποιοι κι αν είναι, θα αισθάνονται άβολα – όπως λένε και οι GM – με την παρουσία του εκεί.
ΥΓ1. Ειλικρινά, είμαι απογοητευμένος από τον Γκριν. Τα έφερε έτσι η τύχη, που είχε όλο τον χρόνο και όλες τις ευκαιρίες να βγει μπροστά στο ντέρμπι. Δεν τα κατάφερε ούτε τώρα. Με 5 λάθη, 0 ασίστ και τις καθιερωμένες εκλάμψεις στην εκτέλεση. Τον περίμενα πολύ διαφορετικό και πραγματικά σκέφτομαι να μην χάσω ξανά χρόνο για να βλέπω αγώνες παικτών στην αναπτυξιακή λίγκα της Αμερικής! Μάλλον, οι άμυνες είναι τόσο κακές, που ελλοχεύει ο κίνδυνος όσα βλέπεις να μην ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και τις απαιτήσεις του τοπ επιπέδου. Αυτός είναι, όμως, δεν μπορεί να αλλάξει τώρα και ας ελπίσουμε πως θα δουλέψει όλο το σύστημα άρτια, για να κάνει αυτό που μπορεί. Να βάζει κάποια μεγάλα σουτ.
ΥΓ2. Ούτε ο Ουότερς μπόρεσε να ανταποκριθεί σε ένα παιχνίδι που χρειάστηκε να βγει μπροστά, αλλά αυτός έχει σίγουρα πολλές περισσότερες δικαιολογίες. Δεν περιμένεις από ένα παιδί που έπαιζε στον Άρη και την Καντού να μπει στο ΟΑΚΑ και να κάνει την διαφορά.
ΥΓ3. Ο Αγραβάνης έπαιξε 6 λεπτά και ήταν τα πιο αποδοτικά του Σίνγκλετον. Ένα πράγμα είχε να κάνει, να τον ακολουθεί παντού και έγινε ακριβώς το αντίθετο. Για να παίζει περισσότερο, πρέπει να αποδείξει ότι το αξίζει. Παίκτες όπως ο Σπανούλης και ο Πρίντεζης έχουν κάνει τόσα και κάθε βραδιά βγαίνουν στο παρκέ και νιώθουν την ανάγκη να αποδείξουν. Στους εαυτούς τους πάνω από όλα, όχι στους άλλους. Ο Αγραβάνης νομίζει πως με κάποιες σποραδικές απλά συμπαθητικές εμφανίσεις, έχει αποδείξει τα πάντα και περιμένει από τους άλλους να του δίνουν κάθε μέρα τις ευκαιρίες που πιστεύει πως αξίζει. Αυτό είναι το πρόβλημα.
ΥΓ4. Ο Μιλουτίνοφ πήρε πόντους σε αυτό το ντέρμπι και όπως εξήγησα παραπάνω, είναι η ώρα να σταθεροποιηθεί σε πολύ πιο σημαντικό ρόλο. Κέρδισε αυτή την ευκαιρία και τώρα πρέπει να επιμείνει ο Ολυμπιακός, γιατί χρειάζεται να πάρει το 100% από τα στοιχεία παιχνιδιού που διαθέτει.
ΥΓ5. Ο Παπανικολάου ξεκίνησε εκπληκτικά και θα μπορούσε να εξελιχθεί σε κλειδί νίκης, αν δεν έκανε τα γρήγορα 3 φάουλ στο πρώτο ημίχρονο. Θα μπορούσαν οι διαιτητές να τον σεβαστούν λίγο παραπάνω, απόντος και του Λοτζέσκι… Δεν πειράζει, το ματς δεν ήταν τόσο κρίσιμο, όσο αυτά που θα έρθουν.
ΥΓ6. Η διαιτησία ήταν καλύτερη από αυτή του κυπέλλου, με συνολικά λιγότερα λάθη. Η άποψή μου είναι σταθερή, μέχρι να δω κάτι υπερβολικό. Στο παρασκήνιο δουλεύεις για να εξασφαλίσεις ισονομία και στο προσκήνιο δεν μιλάς, δεν σπέρνεις άλλοθι, δεν συμβάλλεις στο να χαλάσει το μυαλό των παικτών σου. Είναι τυχαίο πως όταν με Σφαιρόπουλο στο πάγκο σταμάτησε αυτή η αδιάκοπη μίρλα για την διαιτησία (άλλες φορές με αφορμές και λόγους, άλλες όχι) ο Ολυμπιακός πήρε δύο πρωταθλήματα σερί μετά από σχεδόν 20 χρόνια και νίκησε σε τελικούς 3 φορές στο ΟΑΚΑ σε 4 απόπειρες; Εγώ λέω όχι.
ΥΓ7. Εδώ που φτάσαμε, με τον Φλεβάρη να μπαίνει, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα με τις ανανεώσεις. Όλα θα εξελιχθούν το καλοκαίρι. Προτεραιότητα πρέπει να είναι οι Έλληνες. Πρίντεζης πρώτος και καλύτερος κι έπειτα ο Μάντζαρης. Για τον Χάκετ είναι θέμα Σφαιρόπουλου και να είναι ο ίδιος 100% υγιής. Με τον Λοτζέσκι δεν αποκλείω να υιοθετήσει τακτική και προσέγγιση αλά… Χάντερ ο Ολυμπιακός, να βγάλει μπροστά στο “3” τα δύο Ελληνόπουλα και να πάρει το καλοκαίρι ένα τεσσάρι αθλητικό με 40%+ στα τρίποντα.