Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Αναλυτικά τι είπε ο Πάτρικ Μπάουμαν στην “El Pais“:
Για το νέο καλεντάρι της FIBA και πώς προέκυψε: “Το μοντέλο δεν είναι νέο, αφού υπήρχε και μέχρι το 2003. Το 2010, με τις αλλαγές στην προεδρία της FIBA, το μπάσκετ χρειαζόταν έναν ηλεκτροσόκ. Από το 1992 με την εμφάνιση της Dream Team μέχρι το 2002 υπήρχε μία τεράστια “παγκοσμιοποίηση” του αθλήματος, αλλά έπειτα όλα πάγωσαν. Ο μόνος τρόπος να προμοτάρουμε το μπάσκετ παγκοσμίως ήταν να ενισχύσει τη δύναμη των εθνικών ομάδων. Κάποιες ομάδες πλησίασαν την Dream Team, η Αργεντινή πήρε το χρυσό στους Ολυμπιακούς το 2004, η Ισπανία κατέκτησε το Παγκόσμιο του 2006, αλλά στη συνέχισε οι ΗΠΑ συνέχισαν να παίρνουν όλα τα μετάλλια. Θέλαμε μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα και έπρεπε να δημιουργήσει έναν “κενό χαρτί” για να ενισχύσουμε τις ομοσπονδίες. Οι προεπιλογές θα έπρεπε να σταματήσουν να είναι κάτι που συμβαίνει μόνο το καλοκαίρι. Έπρεπε να ανοίξουν παράθυρα, ώστε να δουλέψουν οι χώρες στην παραγωγή νέων ταλέντων. Έγιναν εκατοντάδες meetings και μελέτες. Αν όλα δουλέψουν σωστά, σε λίγα χρόνια θα μεγαλώσουμε”.
Για τις αντιδράσεις Ευρωλίγκας και ΝΒΑ για τα “παράθυρα”: “Ποτέ δεν υπήρξε διαμάχη με το ΝΒΑ. Υπάρχει συζήτηση από την πρώτη μέρα ώστε να φτιάξουμε μία κοινή στρατηγική. Να παγκοσμιοποιήσουμε περαιτέρω το μπάσκετ και να μειώσουμε την δυσαναλογία στη χρησιμοποίηση των σταρ, που έπαιζαν 80 παιχνίδια στη σεζόν και στη συνέχεια δεν έρχονταν στις Εθνικής ομάδες. Αν συνεχίζαμε έτσι, οι συμμετοχές των NBAers σε διεθνείς διοργανώσεις θα ήταν όλο και λιγότερες. Ήταν απαραίτητο να δώσουμε χώρο στην εμφάνιση νέων παικτών. Δεν πρέπει απλά να φιλοξενούμε αστέρια, αλλά να δημιουργούμε και νέα.
Με την Ευρωλίγκα, η συζήτηση ήταν διαφορετική. Είπαν ότι “είμαστε πολύ καλά και δεν ασχολούμαστε με τις Εθνικές ομάδες”. Προσπαθήσαμε να τους εξηγήσουμε ότι τα παράθυρα δεν είναι κάτι κακό στη μέση της σεζόν. Μας είπαν κάποιες ιδέες, αλλά όλες αφορούσαν στο καλοκαίρι. Δεν ήθελαν να καταλάβουν την πρότασή μας. Δεν κατακρίνω αυτό που κάνει η Ευρωλίγκα σέβομαι τις ιδέες, αλλά ζητώ σεβασμό για τις δικές μας ιδέες. Όλοι πρέπει να κάνουμε προσπάθειες. Εμείς τις κάναμε “σκοτώνοντας” Ευρωμπάσκετ, τα οποία πλέον θα γίνονται ανά τέσσερα χρόνια, ώστε να υπάρχουν παράθυρα κατά τη διάρκεια της σεζόν. Έμοιαζε ένας σωστός συμβιβασμός που δεν θα έπρεπε να ενοχλεί κανέναν”.
Για το τι θα κάνει η FIBA, αν η Ευρωλίγκα επιμείνει να μην επιτρέψει στους παίκτες να αγωνιστούν: “Στην Ισπανία για παράδειγμα, η ομοσπονδία θα πρέπει να αναλάβει δράση γιατί κάτι τέτοιο θα πηγαίνει ενάντια στον αθλητικό νόμο. Οι ισπανικοί σύλλογοι θα πρέπει να αποφασίσουν αν θέλουν μία δυνατή εθνική ομάδα. Ευτυχώς, υπάρχουν 215 χώρες και όλες θέλουν να πάνε σε Ολυμπιακούς Αγώνες και Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Η Ισπανία είναι εδώ και χρόνια το παράδειγμα και θα είναι ντροπή αν η πορεία της ανακοπεί για αυτό το λόγο.
Η Ευρωλίγκα θέλει να είναι το ΝΒΑ στην Ευρώπη, αλλά ζούμε σε πολύ μικρό χώρο όπου 50 χώρες βρίσκονται σε απόσταση μίας ώρας πτήσης. Πρέπει να σεβαστείς και πράγματα που ξεπερνούν τις ομάδες. Πρέπει να βρούμε ισορροπία χωρίς να υποτιμούμε τις εθνικές λίγκες. Αυτές οι ομάδες κάθονται σε δύο τραπέζια με διαφορετικούς κανόνες. Αυτό είναι το πρόβλημα”.
Για το ότι ο Τζόρντι Μπερτομέου επαναλαμβάνει πως στα προκριματικά των εθνικών δεν θα παίζουν οι καλύτεροι παίκτες: “Πρέπει να βλέπεις το σπίτι σου πριν μιλήσεις. Να βλέπεις τι γίνεται στον δικό σου κήπο. Ο καθένας πρέπει να συγκεντρωθεί στη δουλειά του και να καταλάβει πως δεν ζούμε μόνοι μας. Αν δεν θες να μιλήσεις, είναι περίπλοκο. Η βασική αρχή των προκριματικών δεν στηρίζεται στον χ-ψ παίκτη, αλλά στη φανέλα. Για παράδειγμα στη φανέλα της εθνικής Ισπανίας. Αυτή αξίζει πολύ παραπάνω από έναν παίκτη, ακόμα και αν είναι ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο. Δεν θέλω να σχολιάσω αν οι ομάδες της Ευρωλίγκα είναι ή όχι σε αυτό το επίπεδο. Με το γυναικείο μπάσκετ και τα προκριματικά συνεργαζόμαστε πολύ καλά, παρά το ότι δεν υπάρχει παίκτρια από το WNBA. Υπάρχουν πολλοί παίκτες στον κόσμο και τα προκριματικά είναι μια ευκαιρία να βρεις νέα ταλέντα. Το προϊόν μας είναι το Παγκόσμιο Κύπελλο και οι Ολυμπιακοί Αγώνες, στους οποίους θέλουν να προκριθούν. Η δέσμευση είναι να προσφέρουμε σε όλες τις χώρες την ελπίδα να φτάσουν σε αυτές τις διοργανώσεις. Στο πρότζεκτ που έχουμε συμπεριλαμβάνονται 140 χώρες. Η Ευρωλίγκα είναι απλά ένα ευρωπαϊκό προϊόν”.
Για το αν περιμένει κενά στο πρόγραμμα Ευρωλίγκας και Eurocup για τα προκριματικά: “Έχω την ελπίδα ότι στο μπάσκετ οι αποφάσεις δεν παίρνονται από έναν οργανισμό. Θα θέλαμε η Ευρωλίγκα να μπει στη γενική πορεία και να σεβαστεί τα πρωταθλήματα. Από ηθικής πλευράς είναι αμφισβητήσιμο να αφήνεις στα χέρια των παικτών την επιλογή του να επιλέξουν ένα ματς με την Εθνική ή ένα της Ευρωλίγκα. Δεν έχουμε το δικαίωμα να βάλουμε τους παίκτες σε μια τέτοια θέση, στην οποία θα πρέπει να αποφασίσουν κάτι τέτοιο”.
Για το ποιο θα ήταν το ιδανικό σενάριο για τη FIBA: “Πρέπει να βρεις μια θέση στο τραπέζι για όλους. Δεν θέλουμε κανέναν απ’ έξω. Ίσως κάναμε λάθος που ανεβήκαμε στη σκηνή αρχικά. Ο στόχος μας δεν ήταν να οργανώσουμε μια επανάσταση, αλλά συμπεριλάβουμε την Ευρωλίγκα κάτω από την ομπρέλα της FIBA. Είναι ένας παραπάνω παίκτης της ομάδας και πρέπει να έχουν τον ρόλο τους. Όπως ενσωματώσαμε τα πρωταθλήματα στο Basketball Champions League. Ο δρόμος είναι η ενσωμάτωση. Θα είναι περίπλοκο και θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να γίνει. Το ΝΒΑ δεν χτίστηκε σε ένα βράδυ, παρά το γεγονός ότι μιλάμε για μία χώρα και έναν νόμο. Εδώ έχουμε 50 χώρες, 50 νόμους, 50 γλώσσες. Οι πόρτες, όμως, είναι ανοιχτές για το παγκόσμιο μπάσκετ. Θέλουμε να συνεργαστούμε για το νέο σύστημα των διοργανώσεων”.
Για το πόσο μακριά θα φτάσουν για την υπεράσπιση των θέσεών τους: “Σκοπεύουμε να παλέψουμε όταν χρειαστεί, αλλά δεν έχουμε πνεύμα… αντάρτη. Θέλουμε το καλό του μπάσκετ. Φυσικά, αν θέλεις να υποτιμήσεις τα πρωταθλήματα και τις εθνικές ομάδες θα είμαστε πάντα απέναντι”.