Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Η νίκη και η ήττα μετρούν στο τέλος της κάθε ημέρας, ήτοι της κάθε αγωνιστικής. Ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε και από τον Ολυμπιακό στο ΣΕΦ, υπέστη την τρίτη σερί ήττα του, χάνοντας σε άλλο ένα εκτός έδρας παιχνίδι, το έβδομο σε οκτώ εξορμήσεις με τον Ρικ Πιτίνο στον πάγκο, επιβεβαιώνοντας την κάθε άλλο παρά καλή αγωνιστική του κατάσταση, σε μια αντιστρόφως ανάλογη κατάσταση με αυτή που βρισκόταν στο αντίστοιχο σημείο πέρυσι.
Πέρυσι οι “πράσινοι” είχαν αρχίσει την αντεπίθεση που τους έδωσε θέση στην οκτάδα, με ολοένα και βελτιωμένες εμφανίσεις, τώρα μιλάμε για μια ομάδα που εμφανίζει πτωτική και… τελματική πορεία, χωρίς να πείθει με την εικόνα της και επτά στροφές πριν το τέλος, καλείται να πάρει τις νίκες που χρειάζεται για να βρίσκεται και φέτος στα playoffs.
Πόσες θα χρειαστούν; Τέσσερις που λέει ο Πιτίνο ή λιγότερες, το θέμα για τον Παναθηναϊκό είναι να εξασφαλίσει τη θέση του και όσο χάνει, η πίεση μεγαλώνει. Εξάλλου, σε λίγες ώρες είναι η νέα μάχη, κόντρα στην ΤΣΣΚΑ στο ΟΑΚΑ (5/3, 21:00), όπου περιθώρια για νέα ήττα δεν υπάρχουν.
Δε χτύπησε, τον… χτύπησαν
Στο ΣΕΦ ο Παναθηναϊκός έχασε στο σουτ, με τον βασικό λόγο της ήττας, αλλά όχι τον μοναδικό, να είναι όχι απλά ευδιάκριτος, αλλά να βγάζει μάτια στη στατιστική: 1/20 τρίποντα! Το αναφέρω ολογράφως γιατί δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος: Ένα στα είκοσι τρίποντα!
Όλο το βράδυ οι παίκτες του Πιτίνο σούταραν κι όλο το βράδυ αστοχούσαν, με μοναδική εξαίρεση το 18ο τρίποντό τους, από τον Καλάθη, που έκανε το 70-70.
Σουτ που έγιναν ελεύθερα, υπό πίεση αντιπάλου, υπό πίεση χρόνου, με καλές προϋποθέσεις, βεβιασμένα, τραβηγμένα, αλλά με κοινή συνισταμένη πως ήταν άστοχα. Ο Ράις είχε 0/9(!), ο Τόμας 0/2, ο Ράουτινς 0/2, ο Παπαπέτρου 0/1, ο Τζόνσον 0/1, ο Φρεντέτ 0/1, ο Καλάθης 1/4.
Κι η ειρωνεία είναι πως το τελευταίο, από τον Τόμας στα τελευταία δευτερόλεπτα που θα μπορούσε να φέρει το ματς στα ίσια και να το στείλει ενδεχόμενα σε παράταση, παρά την πίεση χρόνου, βγήκε με καλές προϋποθέσεις…
Ένα από τα μεγάλα όπλα λοιπόν των “πράσινων” ήταν όχι απλά απενεργοποιημένο, αλλά τους γύρισε μπούμερανγκ και είναι σαφές πως με στοιχειωδώς καλύτερο ποσοστό από το χειρότερο της ιστορίας του στα τρίποντα στην Ευρωλίγκα, θα μπορούσε να φύγει νικητής από την έδρα του Ολυμπιακού. Ένα μόλις χρειαζόταν για την παράταση…
Σχεδόν σε όλες τις υπόλοιπες στατιστικές κατηγορίες οι “πράσινοι” υπερτερούσαν και γι’ αυτό το λόγο χωρίς… τρίποντο κατάφεραν να είναι τόσο κοντά ως το τέλος.
Ωστόσο, αναγκάστηκαν και λανθασμένα μπήκαν στη διαδικασία να ακολουθήσουν το δρόμο της αναχαίτισης του πλάνου του Γιώργου Μπαρτζώκα και του Ολυμπιακού, παρά να αναγκάσουν τον αντίπαλο να προσαρμοστεί στο δικό τους, όπως κάλλιστα θα μπορούσαν, ώστε να έχουν το πάνω χέρι.
H απουσία του Μιλουτίνοφ δεν φάνηκε πολύ εξαιτίας και της κακής “πράσινης” διαχείρισης, ενώ ακόμα και στα σημεία όπου το μομέντουμ τους ανήκε, οι φιλοξενούμενοι αρκέστηκαν να δίνουν την εντύπωση πως θέλουν να… κλέψουν το ματς και όχι να το κερδίσουν με τους δικούς τους όρους. Αυτό στο τέλος έπαιξε τον ρόλο του.
Ένας για όλους
Για άλλη μια φορά πάντως ο Παναθηναϊκός πλήρωσε το γεγονός πως του λείπουν ποσοτικά και ποιοτικά λύσεις στην περιφέρεια, κυρίως στα μετόπισθεν. Πάλι ο Καλάθης έτρεχε για όλους, να μαρκάρει όποιον μπορούσε, όσο ο Ολυμπιακός τον σημάδευε για να τον κουράσει και στην επίθεση έπρεπε να σκοράρει και να δημιουργήσει.
Ο Ράις που ήταν εξαιρετικός στο πρώτο του διάστημα στο παιχνίδι, στη δεύτερη περίοδο, στήνοντας pick ‘n’ roll κι έτοιμα καλάθια, στο δεύτερο μέρος αναλώθηκε πολύ στην κατάχρηση ντρίπλας και άστοχων τριπόντων, ενώ στην άμυνα ήταν στόχος με ολέθρια αποτελέσματα από τον ΜακΚίσικ, που ήταν με διαφορά από τον δεύτερο ο καλύτερος του Ολυμπιακού και του παρκέ, χάρη στον δυναμισμό και την αποφασιστικότητά του.
Ο Ράουτινς που πήρε το χρίσμα της αρχικής πεντάδας, δεν έδειξε κάτι διαφορετικό πέραν του ρόλου που δεν μπορεί να διαδραματίσει για την ομάδα του, ενώ ο Φρεντέτ πέρασε και δεν ακούμπησε, παίρνοντας πολύ μικρό χρόνο συμμετοχής.
Ο Παναθηναϊκός γενικότερα δεν στόχευσε να εκμεταλλευτεί τα όπλα του και… βυθίστηκε από την αστοχία του στην περιφέρεια, χωρίς να κοιτάξει να έχει το πάνω χέρι, παρόλο που έχει μεγαλύτερη ποιότητα και περισσότερες λύσεις από τον Ολυμπιακό, που επιπλέον δεν είχε το μεγάλο του όπλο στη ρακέτα, Νίκολα Μιλουτίνοφ.
Ο Έλις τράβηξε το κουπί στο “5” για τους Πειραιώτες, αλλά ο Ουάιλι δεν πάτησε παρκέ, έστω για εναλλακτική λύση, ομοίως και ο Βουγιούκας, έστω για να δώσει κάποια ποιοτικά λεπτά, όπου η μπάλα θα ακουμπούσε στο χαμηλό ποστ.
Ούτε ο Τόμας πήρε σταθερά την μπάλα χαμηλά για να τελειώσει φάσεις, σε ένα βράδυ που σαφώς δεν ήταν από τα καλύτερά του, με Μήτογλου και Παπαγιάννη να δίνουν πολλές μάχες, κάποιες κερδισμένες, κάποιες χαμένες, αλλά… ποσοτικά δεν έφταναν για να δώσουν το πάνω χέρι στον Παναθηναϊκό.
Πιτίνο: “Συγχαρητήρια στον Ολυμπιακό, αλλά ήρθε η ώρα να γίνουμε… Σπαρτιάτες!” (photo)
Και τώρα τι;
Η ομάδα του Πιτίνο έχασε ένα παιχνίδι, ένα ντέρμπι που θα μπορούσε να έχει πάρει και κατά τα ψέματα, θα έπρεπε να έχει πάρει, για βαθμολογικούς και ψυχολογικούς λόγους, ωστόσο άλλο τι μπορούσε να έχει κάνει κι άλλο τι έκανε.
Η εικόνα της ομάδας τον τελευταίο καιρό δεν είναι καλή και δείχνει να έχει φτάσει σε ένα οριακό σημείο αγωνιστικά.
Βαθμολογικά δεν είναι οριακά, αφού έκτος ήταν, έκτος είναι και με σταθερή διαφορά από τις ομάδες που τον κυνηγούν και κυρίως αυτές που επιδιώκουν να μπουν στην οκτάδα. Βέβαια, το… λίπος που έχει από τις νίκες δε θα κρατήσει για πάντα. Όσο δεν παίρνει κι άλλες, θα συνεχίζει να βαδίζει σε ένα σχοινί που θα τεντώνει όλο και περισσότερο.
Η αναμέτρηση με την ΤΣΣΚΑ σε λίγες ώρες στο ΟΑΚΑ είναι άλλη μια δύσκολη, αφού γεμάτη από τέτοιες είναι η συνέχεια του προγράμματος, ωστόσο είναι και μια ιδανική ευκαιρία για ανάκαμψη.
Το “τριφύλλι” πιθανότατα είναι στο χειρότερο σημείο της σεζόν όσον αφορά την καμπή της απόδοσής του, ωστόσο από αυτό δεν πρέπει να αντλήσει μόνο προβληματισμό, αλλά μπορεί να αντλήσει και αισιοδοξία, αφού με τη σωστή αυτογνωσία των προβλημάτων, μπορεί να έχει ανοδική πορεία.
Για παράδειγμα, ο Φρεντέτ των τελευταίων αγώνων που δεν έχει την παρεμβατικότητα που θα έπρεπε στο παιχνίδι της ομάδας, έχοντας το… ναδίρ της παρουσίας του στο ΣΕΦ, πρέπει και μπορεί να διαδραματίσει πολύ πιο σημαντικό ρόλο.
Ο Ουέσλι Τζόνσον μπορεί και πρέπει να έχει πιο καταλυτικό ρόλο και να ξεφύγει από το πνευματικό του τέλμα, που δεν του επιτρέπει να προσφέρει πολλά περισσότερα από τα ελάχιστα που έχει προσφέρει από την αρχή της σεζόν.
Δύο απλά παραδείγματα δύο βασικών μεταγραφικών κινήσεων που αυτή τη στιγμή δε βοηθούν, με το ζητούμενο από πλευράς Πιτίνο να είναι η αξιοποίηση όσων λύσεων μπορεί να έχει μέσω του ρόστερ.
Αυτό έκανε και πέρυσι, χωρίς να έχει καλύτερο ρόστερ, μπορεί κάλλιστα να το κάνει και φέτος.
Τώρα είναι η ώρα…
ΥΓ1: Ελπιδοφόρα και πάλι η παρουσία του Μπέντιλ. Σιγά-σιγά μπορεί να είναι και με μεγαλύτερη διάρκεια.
ΥΓ2: Αυτό που θα φανεί πιο ξεκάθαρα μετά τον αγώνα με την ΤΣΣΚΑ είναι τι μέλλει γενέσθαι με το Νίκο Παππά. Ο παραγκωνισμός του είναι ένα μήνυμα, ή είναι η αρχή του τέλους της πορείας του στον Παναθηναϊκό; Πάντως ουδείς περισσεύει και μην ξεχνάμε ότι πλέον δεν υπάρχει ούτε η προοπτική κάποιας προσθήκης.
ΥΓ3: Κρίμα σε άλλο ένα ντέρμπι να υπάρχει και ημίχρονο με κάθε άλλο παρά αγωνιστικούς όρους. Ξαφνικά λίγες ώρες πριν το ντέρμπι ήρθε στην επιφάνεια με πρωταγωνιστικό τρόπο η παρουσία ή μη του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στο ΣΕΦ. Η ΚΑΕ Ολυμπιακός ζήτησε να μην είναι παρών στο γήπεδο, αυτός θέλησε να πάει και πήγε, παρακολούθησε το πρώτο ημίχρονο, κατήγγειλε πως δέχθηκε διπλή επίθεση από “διαπιστευμένους” οπαδούς, και δεν βγήκε ποτέ στο δεύτερο ημίχρονο, υποστηρίζοντας πως η Αστυνομία του ζήτησε να αποχωρήσει από το ΣΕΦ, ενώ οι “πράσινοι” στο τέλος κατήγγειλαν ακόμα και ντου στα αποδυτήρια από χούλιγκαν. Άλλο ένα ντέρμπι, άλλο ένα “πολεμικό” ρεπορτάζ. Ούτε οι ευρωπαϊκοί “εμφύλιοι” δε μας σώζουν.
ΥΓ4: Άλλο ένα ενδιαφέρον και χορταστικό Eurohoops Show