Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ακόμα ένα χορταστικό σε συναισθήματα, εναλλαγές και μπάσκετ παιχνίδι, ακόμα μια νίκη για τον Ολυμπιακό, η πέμπτη συνεχόμενη που τον διατηρεί στην πρώτη θέση της βαθμολογίας μαζί με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, την οποία περιμένει στο ΣΕΦ στις 20 Δεκέμβρη, στο τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι του πρώτου γύρου!
Είδαμε εκ νέου την ομάδα να χάνει μια καλή υπέρ της διαφοράς οδεύοντας προς το τέλος του αγώνα, είδαμε ξανά τον Ολυμπιακό να έχει υποδειγματική αντίδραση και “φονικό ένστικτο” στην παράταση.
Έχω γράψει ξανά πως πλέον τα εκατέρωθεν σερί από τους μονομάχους σε ένα αγώνα, είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα που μπορεί να συμβεί στο μπάσκετ και έτσι πρέπει να το αντιμετωπίζουμε.
Ο βασικότερος λόγος που πλέον ισχύει αυτός ο κανόνας, είναι πως η μετάβαση από την κατάσταση της άμυνας στην επίθεση και τούμπαλιν γίνεται μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου και… ολοκληρώνεται μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
Τρεις διαδοχικές κερδισμένες κατοχές σε άμυνα και επίθεση, μπορούν να εξανεμίσουν αστραπιαία διαφορές 10 πόντων κι αυτή η πραγματικότητα κατ΄εμέ καθιστά το μπάσκετ ακόμα πιο συναρπαστικό, ακόμα πιο θελκτικό στο μάτι και την ψυχή του παρατηρητή, του φιλάθλου, του οπαδού.
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ
Μοιρασμένα τα δεκάλεπτα
Τι είδαμε ως σενάριο εξέλιξης, στη ματσάρα με την Ρεάλ; Τον Ολυμπιακό να είναι αφεντικό στο πρώτο και το τρίτο δεκάλεπτο με επί μέρους διαφορά +15 πόντους και τους Μαδριλένους να κάνουν δικά τους το δεύτερο και το τέταρτο δεκάλεπτο, με επίσης επί μέρους διαφορά για αυτούς +15 πόντους!
Αυτή η σούμα έφερε την… παράταση κι εκεί ο Ολυμπιακός με τσαγανό, με επιμονή, με περισσότερες λύσεις, λόγω και της φθοράς των φάουλ στους αντιπάλους ψηλούς, πέτυχε το 20-11 και έκλεισε την αναμέτρηση νικηφόρα με ένα +9 (92-83).
Πρίντεζης: Ζήτησε συγγνώμη και μετά πήρε το ματς!
Το παιχνίδι στο ξεκίνημά του είχε πολλή τακτική, σημάδι σε μις – ματς, πολύ συγκεντρωμένες προσωπικές άμυνες. Όσο περνούσε ο χρόνος, η επιρροή από τους δύο πάγκους και η συμμετοχή τους στον αγώνα είχε φθίνουσα πορεία και περιορίστηκε κυρίως στο ροτέσιον και τις αλλαγές που ο Σφαιρόπουλος και ο Λάσο επέλεγαν να κάνουν.
Αυτό δεν είναι κακό, συμβαίνει ολοένα και συχνότερα και έχει να κάνει πως από ένα σημείο και μετά οι χαρισματικοί παίκτες “διαβάζουν” τις άμυνες, αποφασίζουν αυτοί πάντα μέσα από το γενικό πλαίσιο της φιλοσοφίας της ομάδας τους και πολλές φορές οι ατομικές ικανότητες, το 1 vs 1 παιχνίδι, η μέρα που θα βρεθούν τα επιθετικά όπλα, τελικά, κρίνουν την έκβαση της μάχης.
Σωστή προσέγγιση, την ανέτρεψε ο Κάρολ
Η ανάγνωση του νυν ρόστερ και παιχνιδιού της Ρεάλ, που έχει τρομερά προβλήματα τραυματισμών και σημαντικών απουσιών (Γιουλ, Αγιόν, Ράντολφ, Κούζμιτς) δείχνει ξεκάθαρα πως η αμυντική τακτική πρέπει να κάνει φόκους στην καλή προσωπική άμυνα και να μην δίνει βοήθεια στο φαινόμενο Λούκα Ντόνσιτς.
Φάνηκε στο παιχνίδι Παναθηναϊκός – Ρεάλ στο ΟΑΚΑ και σε αρκετά από όλα τα τελευταία ματς της ομάδας του Λάσο. Προσπαθείς να περιορίσεις τον απίστευτο Σλοβένο teenager με καλούς αμυντικούς στο ένας εναντίον ενός και αποτρέπεις τους υπόλοιπους να μπουν για τα καλά στην επιθετική εξίσωση.
Με το νυν, επαναλαμβάνω, ρόστερ της Ρεάλ, όσο παικταράς κι αν είναι ο Ντόνσιτς, δεν χάνεις μόνο από αυτόν. Ο Ολυμπιακός το σκέφτηκε σωστά, το… ξεκίνησε πολύ σωστά (με τον Παπανικολάου να κάνει σούπερ δουλειά στο ξεκίνημα του αγώνα πάνω στον Ντόνσιτς, μέχρι αυτός να βρει ρυθμό, να διαβάσει τις καταστάσεις και να αποδειχτεί για μια ακόμα φορά πως η χαρισματική επίθεση κερδίζει την καλή άμυνα) και θα κέρδιζε χωρίς πρόβλημα και απειλή αν δεν εμφανιζόταν ο Τζέισι Κάρολ για να οργιάσει.
Που ομολογουμένως έχει εξαιρετική παράδοση απέναντι στον Ολυμπιακό, με αποκορύφωμα τον τελικό του 2015 στη Μαδρίτη.
Έτσι κι αλλιώς, μιλάμε για ένα τρομερό σουτέρ.
Απλά σκεφτείτε πως ο Κάρολ και ο Ντόνσιτς έβαλαν τους 57 από τους 83 πόντους της “βασίλισσας”. Εντάξει οι 33 του Λούκα που πήρε 21 σουτ, αν δεν υπήρχαν οι 24 του Αμερικανού εκτελεστή και ο Ολυμπιακός είχε καταφέρει να τον περιορίσει, η νίκη θα είχε προκύψει… αβίαστα, ως φυσική συνέπεια της ροής του αγώνα.
Βέβαια, παίζουν και οι άλλοι και ο Κάρολ όταν βρει ρυθμό, είναι ικανός να σκοράρει πάνω στην άμυνα, εκτελώντας με θαυμαστή ταχύτητα και τεχνική.
Δεν υπήρχε κανένας άλλος παίκτης που να δημιούργησε ουσιαστικό πρόβλημα διαρκείας στην άμυνα του Ολυμπιακού.
Μεγαλύτερη ισορροπία, περισσότερο PnR
Σε αντιδιαστολή με το πως διαμοιράστηκε το σκοράρισμα στην Ρεάλ, ο Ολυμπιακός διέθετε περισσότερες λύσεις και πλουραλισμό και αυτό είναι ξεκάθαρο. Οι κόκκινοι είχαν πέντε παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων και αποδείχτηκε για μια ακόμα φορά πως η συγκεκριμένη ομάδα μέσα από την συνολική δουλειά και λειτουργία, μπορεί να έχει κάθε βραδιά αρκετούς παίκτες που δεν “σκοτώνουν” σε διάρκεια την αντίπαλη άμυνα, αλλά σκοράρουν όσο απαιτούν οι συνθήκες κάθε βραδιά, για να έρθει η νίκη.
Αυτό είναι πολύ καλό και βοηθάει να βλέπουμε ένα Ολυμπιακό πιο απρόβλεπτο επιθετικά, σε σχέση με τα δύο προηγούμενα χρόνια.
Αρκεί, βέβαια, να υπάρχουν σταθερά σημεία αναφοράς και η… αίσθηση του σωστού τάιμινγκ της πρωτοβουλίας σε όλους. Για να είναι λίγα τα βράδια που θα χρειάζεται κάποιος παίκτης να πάρει από το χεράκι τον Ολυμπιακό επιθετικά και λίγες οι απώλειες όταν αυτός δεν… βρίσκεται.
Αν είδαμε κάτι διαφορετικό ήταν η αύξηση των πικ εν ρολ κατοχών, κάτι εντελώς λογικό, από την στιγμή που επιτέλους επέστρεψε ο Σπανούλης στην Ευρωλίγκα!
Είδαμε πικ εν ρολ του αρχηγού ακόμα και με τον Μιλουτίνοφ, ανεξάρτητα με το αν μιλάμε για τελείωμα από πολύ κοντά ή για σουτάκι από τα 3-4 μέτρα, κάτι που το έχει ο Σέρβος.
Δεν το περίμενα
Ειλικρινά, επειδή γνωρίζω τι έχει περάσει ο Βασίλης όλο το τελευταίο διάστημα, δεν περίμενα να μείνει στο παρκέ για 23 λεπτά τόσο νωρίς μετά την επιστροφή του, σε μια μάχη τόσο υψηλών απαιτήσεων στο κομμάτι της ενέργειας και της δύναμης.
Το μόνο που προσωπικά με ενδιαφέρει, είναι να καταφέρει να μείνει υγιής και να “νικήσει” τον πόνο και το πολύ ύπουλο θέμα που αντιμετωπίζει. Αν αυτό συμβεί, ξέρει τον τρόπο και τον… χρόνο για να ανεβάσει επίπεδο την ομάδα.
Άλλωστε, με το ρόστερ που έχει φέτος ο Ολυμπιακός, ο Σπανούλης δεν χρειάζεται να πιεστεί ώστε να σκοράρει κάθε βράδυ πολύ. Αρκεί να είναι ήρεμος και σε καλή φυσική και πνευματική κατάσταση, για να διαβάζει τις άμυνες και να παίρνει την σωστή απόφαση σε κάθε περίσταση.
Αν λειτουργήσει έτσι, είτε σκοράρει 7, είτε 12, είτε 20, οι επιθετικές επιλογές του Ολυμπιακού θα… διευρυνθούν σε πολύ μεγάλο βαθμό και τα πράγματα θα ζορίσουν για τις αντίπαλες άμυνες.
Να τους δούμε μαζί
Περιμένω και θέλω να δω μαζί τους Σπανούλη και Στρέλνιεκς. Ο κόουτς έδειξε χθες πως έχει περισσότερο στο μυαλό του το δίδυμο Ρόμπερτς – Σπανούλης, αλλά πιστεύω πως ο Βασίλης με τον Λετονό μπορούν να ταιριάξουν υπερβολικά… αρμονικά στην επίθεση και να συγκροτήσουν ένα σπουδαίο δίδυμο!
Όσο για την άμυνα, μπορεί ο Στρέλνιεκς να μην έχει τα πόδια του Ρόμπερτς, αλλά έχει μυαλό και αντίληψη από… ατσάλι και ξέρει πως να βάζει το κορμί του και να μένει μπροστά από τον αμυντικό.
Με την επιστροφή των τραυματιών, υπάρχουν επιλογές για αρκετά σχήματα που μπορούν να καλύψουν το δίδυμο αυτό στην άμυνα και δεν θεωρώ λέω ξανά πως η αμυντική εμβέλεια του Ρόμπερτς είναι πολύ μεγαλύτερη από εκείνη του Στρέλνιεκς.
Επίσης, αυτός ο τύπος, ο Στρέλνιεκς, όταν τελειώνουν αναμετρήσεις που βρίσκονται στη κόψη του ξυραφιού, ΠΡΕΠΕΙ να βρίσκεται μέσα στο γήπεδο. Τόσο απλά! Οι λόγοι είναι ευνόητοι.
Γιατί έτσι;
Να “φωτίσω” και ένα αρνητικό στοιχείο, που μου έκανε αλγεινή εντύπωση. Ο Ολυμπιακός έχει επιδείξει κάποια βελτίωση στα κομμάτι της ταχύτητας στο σετ παιχνίδι και κυρίως της κίνησης χωρίς τη μπάλα. Όχι πως είναι σούπερ, απλά έχει βελτίωσει και επιδεικνύει αυτά τα στοιχεία πιο συχνά πλέον.
Με τις καθαρόαιμες τρανζίσιον κατοχές στο ανοιχτό γήπεδο, τον πρωτεύοντα αιφνιδιασμό τι γίνεται ρε παιδιά;
Υπήρξαν τουλάχιστον 4 φάσεις με παίκτη παραπάνω στο ανοιχτό γήπεδο που η ομάδα τα έκανε μαντάρα.
Λάθος κινήσεις, λάθος αποστάσεις, λάθος αποφάσεις, λάθος συγχρονισμός.
Και δεν είναι η πρώτη φορά. Λες και δεν το δουλεύει η ομάδα καθόλου στην προπόνηση αυτό το κομμάτι, αλλά το αποκλείω να συμβαίνει αυτό.
Πρέπει να το κοιτάξει αυτό ο Ολυμπιακός γιατί σε αναμετρήσεις με ακόμα πιο δύσκολες συνθήκες από αυτές απέναντι στην τωρινή Ρεάλ, θα το “πληρώσει”.
Δεν γίνεται να έχεις 4-5 ευκαιρίες για εύκολο καλάθι και να τις πετάς όλες στα σκουπίδια.
Ο λόγος που πρέπει να θεωρείς τον μπασκετικό Ολυμπιακό… άνθρωπό σου
Τα όσα έχει καταφέρει αυτή η ομάδα από το 2012 και μετά είναι γνωστά σε όλο το κόσμο. Οι βασικοί λόγοι που τα έχει καταφέρει πέρα από την αγωνιστική της αξία, είναι επίσης οφθαλμοφανέστατοι.
Καλά αποδυτήρια, σωστή νοοτροπία, οικογενειακό κλίμα, ολοκληρωμένες συναισθηματικές σχέσεις μεταξύ των μελών του οργανισμού.
Το Α και το Ω ο ακριβοθώρητος ελληνικός κορμός που αγκαλιάζει και… μπολιάζει με μαγικά συστατικά όποιον ξένο έχει τον χαρακτήρα και την εξυπνάδα να εισπράξει τα μυστικά, να τα κάνει κτήμα του και να τα βγάλει στο παρκέ.
Ζούμε εδώ και χρόνια την εποχή του Σπανούλη, του Πρίντεζη, του Παπανικολάου και των άλλων παιδιών στον Ολυμπιακό.
Δεν συνειδητοποιούμε, όμως, πόσο τυχεροί είμαστε που το έχουμε ζήσει όλο αυτό βήμα – βήμα και δεν έχουμε στο μυαλό μας όσο πρέπει πως δεν γίνεται να κρατήσει για πάντα.
Κάποτε για αυτό τον Ολυμπιακό θα λέμε και θα… κλαίμε.
Ξέρετε γιατί;
Γιατί, σε αυτή την ομάδα και τα πρωτοπαλίκαρά της η αληθινή αξία της ταύτισης που νιώθεις μαζί τους είναι κάτι μοναδικό και προσωπικά νιώθω πως ξεπερνάει ακόμα και την διάσταση της αξίας της νίκης και των τίτλων!
Κάτι που έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία αν αναλογιστούμε σε πια εποχή συμβαίνει αυτό… Στην εποχή που όλα έχουν διαλυθεί και διαβρωθεί ως το μεδούλι.
Ξέρεις πως αυτός ο Ολυμπιακός δεν είναι ο πιο τέλειος, ο πιο ταλαντούχος, τις πιο πολλές φορές δεν είναι η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη.
Είναι, όμως, όπως λένε ΟΛΟΙ οι αντίπαλοι αυτά τα παιδιά οι πιο… “Bad motherfuckers” που κυκλοφορούν στην Ευρώπη.
Σε πακέτο μιας παρέας – οικογένειας.
Κλείσε τα μάτια σου και προσπάθησε να δώσεις τον ορισμό του μπασκετικού Ολυμπιακού και γιατί αγαπάς τόσο αυτή την ομάδα.
Θα σου έρθουν στο μυαλό και θα περάσουν μπροστά από τα μάτια σου δεκάδες στιγμές με μυθικά κατορθώματα του Σπανούλη. Που νιώθεις λίγος για να τα περιγράψεις με λόγια. Τα νιώθεις, όμως, σε εμπειρίες, βιώματα, συναισθήματα και θα τα κουβαλάς για πάντα μέσα σου.
Θα σου έρθουν στο μυαλό τόσες στιγμές που ο Πρίντεζης σε συγκίνησε και σε έκανε να ανατριχιάσεις. Το έχεις νιώσει τόσο έντονα, τόσες φορές που τα αν τα κόκαλα είχαν τρίχες, θα σηκωνόταν κι αυτές!
Η ταύτιση και οι συναισθηματικοί κανόνες που έχεις αναπτύξει μοιάζουν τόσο πολύ με εκείνους για την οικογένειά σου, τους κολλητούς σου, την δικιά σου.
Νιώθεις περήφανος, νιώθεις εμπιστοσύνη, νιώθεις ένα βαθύ συναίσθημα ολοκλήρωσης και πέρα από τις στιγμές των θριαμβευτικών εμπειριών σου με τους ανθρώπους της ζωής σου, καταλαβαίνεις πόσο ταυτίζεσαι μαζί τους, όταν χρειάζεται να τους στηρίξεις.
Μετά από μια ήττας της ζωής, μια άσχημη στιγμή, μια απογοήτευση, ένα άσχημο νέο.
Αυτό, ακριβώς σημαίνει ταύτιση!
Κι αυτός ο μπασκετικός Ολυμπιακός σου υπενθυμίζει πως η αξία της ταύτισης υπερβαίνει την αξία της νίκης. Όχι στο μπάσκετ μόνο. ΣΤΗ ΖΩΗ. Για αυτό, είναι μοναδικός.
Οι Αγγελόπουλοι έχουν τεράστιο μερίδιο σε όλο αυτό.
Αν κάποτε καταφέρουν να χαρίσουν στην ομάδα που λατρεύουν κι ένα σύγχρονο μπασκετικό γήπεδο, τότε θα αξίζουν να καταχωρηθούν στην ιστορία ως πολύ μεγάλοι ευεργέτες και ηγέτες.
Όπως μεγάλο μερίδιο έχουν ο Ντούντα, ο Μπαρτζώκας, ο Σφαιρόπουλος.
Ισχύει πως αυτή η ομάδα δεν έχει κοντά της ενεργά τουλάχιστον, το κόσμο που της αξίζει. Είναι και οι εποχές δύσκολες.
Να είστε σίγουροι όμως, πως όταν περάσουν τα χρόνια και οι δεκαετίες, θα τοποθετηθεί ιστορικά εκεί που της αξίζει κι αυτό είναι πιο σημαντικό από όλα.
Μην ξεχνάτε, όμως, να απολαμβάνετε κάθε στιγμή ταύτισης με όσα περιέγραψα, γιατί στο μέλλον θα το μετανιώσετε.
ΥΓ1. Ο Τζαμέλ Μακλίν έχει προσαρμοστεί με… άγριο και εμφατικό τρόπο στο ρόλο του και με τον Σπανούλη θα έχει ακόμα περισσότερες ευκαιρίες να σκοράρει! Τα τελειώματά του είναι σπουδαία και η ισορροπία του σπάνια για ψηλό παίκτη.
ΥΓ2. Τι να πεις για τον Ντόνσιτς; Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα. Γνώση των βασικών; Θράσος; Αυτοπεποίθηση; Ωριμότητα; Μπασκετική ποιότητα; Απίστευτη κατάσταση και Case to study για το μέλλον.
ΥΓ3. Σκεφτείτε τώρα να είστε ένα παιδάκι μαγεμένο από το μπάσκετ, να πηγαίνετε σχολείο, να κάνετε προπόνηση και να παρακολουθείτε Ευρωλιγκα. Να είστε 13 χρονών το 2012 και 16 το 2015. Τι πιο λογικό από το να έχετε είδωλο τον Σπανούλη;
ΑΠΟΛΥΤΑ ΛΟΓΙΚΟ ΝΑ ΦΟΡΑΣ ΤΟ 7 ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΦΟΡΑΕΙ Ο ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ!
ΥΓ4. Μια ακόμα απτή απόδειξη της επιρροής του Μπίλι στο ευρωπαϊκό μπάσκετ με όσα απερίγραπτα έχει κάνει. Ο Γιάννης αντίστοιχα που τώρα είναι super star στο NBA στα 23 του, “αρρώστησε” με το μπάσκετ βλέποντας Παπαλουκά, Διαμαντίδη και πάει λέγοντας. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τι μας έχουν προσφέρει κάποιοι άνθρωποι όχι μόνο στο παρελθόν ή στο παρόν, αλλά και για το μέλλον. Η επιρροή τους στην σφαίρα της “μπασκετικής αθανασίας” είναι ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ παράμετρος, από το με ποια ομάδα ταυτίστηκαν. Που πολλές φορές για όσους ζουν τον αθλητισμό από μέσα είναι και συγκυριακό.
ΥΓ5. Ο Παπανικολάου έφυγε μια φορά από τον Ολυμπιακό, το 2013. Ελπίζω πως ήταν η τελευταία! Πρέπει να ήταν η τελευταία.
ΥΓ6. Ρωτάει ο δημοσιογράφος τον Πρίντεζη: Πως κατάφερες να βγεις μπροστά και να τα κάνεις όλα αυτά στη παράταση; Αυθόρμητη απάντηση του Γιώργου: Ιδίως στις βολές βγήκα πολύ μπροστά ε; Και καπάκια, αυθόρμητο γέλιο. Αν εμβαθύνουμε στην αντίδρασή του, θα κατανοήσουμε τι άνθρωπος είναι, πέρα από παίκτης.
ΥΓ7. Ένας άνθρωπος που ακόμα και αν είσαι στα down σου, αν δεν γουστάρεις να βγεις έξω για κανένα λόγο ή να συναναστραφείς με κόσμο, όταν στο ζητήσει αυτός, θα το κάνεις. Γιατί ξέρεις πως το κάθε δευτερόλεπτο που θα ξοδέψεις μαζί του, θα είναι πέρα ως πέρα αληθινό. Σε όλα του.
ΠΡΙΝΤΕΖΗΣ: Πρίντεζης: “Ολα τα παιχνίδια μου τα αφιερώνω σε κάποιον εκεί ψηλά