Κάιλ Χάινς: Ο κορυφαίος όλων σε συμμετοχές στην Ευρωλίγκα!

Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net

Ήρθε στην Ευρώπη νιος και γέρασε. Μεγάλωσε όμορφα όμως, κέρδισε τρόπαια, βραβεία και κυρίως την εκτίμηση και το σεβασμό όλων. Και απέναντι στην ομάδα που τον έβαλε μια και καλή στον χάρτη της ελίτ της Ευρώπης, έμελλε να σπάσει το ρεκόρ. Ο σπουδαίος Κάιλ Χάινς των 37 ετών και 45 ημερών άφησε πίσω του έναν άλλο “θρύλο” της διοργάνωσης, τον Παούλιους Γιανκούνας, έφτασε τις 393 παρουσίες στην Ευρωλίγκα με 4 διαφορετικές ομάδες και έγινε ο κορυφαίος όλων. Το πάνθεον της Ευρώπης του ανήκει.

Πατρίδα είναι το μέρος που νιώθεις ότι θέλεις να βρίσκεσαι, όχι εκεί που γεννιέσαι. Ο τόπος που βλέπεις το πρώτο φως του ήλιου, την πρώτη αχτίδα, δεν διαλέγεται. Αυτό είναι τυχαίο, δεν είναι αποφασίζεται, δεν καθορίζεται. Το πεπρωμένο ωστόσο που ως γνωστόν “φυγείν αδύνατον” του Κάιλ Χάινς έγραφε με κεφαλαία γράμματα, σε φωτεινή επιγραφή, “Ευρώπη”. Στη “γηραιά ήπειρο” ήταν γραφτό του να ζήσει, να κυριαρχήσει και μια νύχτα σαν και αυτή να την κατακτήσει.

Πέρασαν 13 συμπληρωμένες σεζόν (η 14η είναι εν εξελίξει) από την πρώτη φορά που ο Κάιλ Χάινς πάτησε το παρκέ της Ευρωλίγκας με τη φανέλα της Μπάμπεργκ. Ένα ταξίδι ξεκινούσε με “βάρκα” την ελπίδα για κάποιους, το… γραμμένο για κάποιους άλλους. Κατηφόρισε στον Πειραιά, έγινε δις πρωταθλητής Ευρώπης και ταυτόχρονα περιζήτητος. Εισήγαγε ή επανάφερε αν προτιμάτε -δεν θα τα χαλάσουμε εκεί – ένα μοντέλο ευέλικτου σέντερ. Ένας “Ηρακλής τσέπης” ταιριαστός και απαραίτητος για κάθε ομάδα.

Η μονίμως… πεινασμένη ΤΣΣΚΑ Μόσχας έβλεπε στο πρόσωπό του την επιτυχία και όχι άδικά. Με τη “ρωσική αρκούδα” φόρεσε ξανά το στέμμα δις (2016, 2019), έγινε αρχηγός της, παίκτης σύμβολο. Καθιερώθηκε στη συνείδησης της απανταχού μπασκετικής Ευρώπης ως δικό της παιδί, “καταπίνοντας” λεπτά και παιχνίδια. Από τη δεύτερη σεζόν του στον Ολυμπιακό, το τιμώμενο πρόσωπο δεν έπεσε ποτέ κάτω από τις 28 συμμετοχές το χρόνο. Στην άμυνα… απροσπέλαστος (3 φορές το βραβείο του καλύτερου αμυντικού κατέληξε σε εκείνον), στην επίθεση καθοριστικός, κομβικός. Με ελατήρια στα πόδια και ψυχή που κάλυπτε την υψομετρική διαφορά που τον χώριζε από τους υπόλοιπους σέντερ της διοργάνωσης, ο Κάιλ Χάινς συμπεριλίφθη στην κορυφαία ομάδα της δεκαετίας στην Ευρωλίγκα. Όχι άδικα, δικαιότατα.

Όπου πήγε, πέτυχε. Όποιας ομάδας φόρεσε τα χρώματα, τα τίμησε και με το παραπάνω. Έδινε κάθε ρανίδα από τον ιδρώτα του για αυτό που αγαπούσε περισσότερο από όλα. Να παίζει μπάσκετ στην Ευρώπη.

Με την έλευσή του, το Μιλάνο φόρεσε τα γιορτινά του, τα καλά του. Έκλεψε λίγη από την… αστερόσκονή του, τη μαγική αυτή ικανότητα της επιτυχίας που τον ακολουθεί και επανέφερε την ομάδα στο Final-4 του 2021. Μαζί του. Και να που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου ο μόχθος όλων αυτών των χρόνων να του επιστραφεί. Δούναι και λαβείν. Και η μοίρα (ας μείνουμε ρομαντικοί και ας μην μιλήσουμε για πόλεμο σε ένα τέτοιο ρεκόρ) το θέλησε να συμβεί απέναντι στον Ολυμπιακό. Έτσι έπρεπε να συμβεί, κόντρα σε αυτόν τον αντίπαλο έπρεπε να γιορτάσει και να τιμηθεί στο παρκέ.

Επόμενος στόχος πλέον, ο αριθμός ορόσημο των 400 αγώνων. Εκεί που δεν έχει πατήσει ποτέ κανένας. Δεν απέχει πολύ, κάθε άλλο. Αρκεί να είναι υγιής. Κάιλ Χάινς, η βραδιά αυτή σου ανήκει (και λίγο στον Τζίτζι Ντατόμε για να μην τον αδικούμε).

Το Top-10 συμμετοχών στην Ευρωλίγκα

Διαβάστε εδώ τα τελευταία νέα