Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Αν και κανονικά δε θα έπρεπε καν να μπω στη διαδικασία να ανοίξω το lap top και να γράψω blog. Το συμβόλαιό μου στο Eurohoops ορίζει να γράφω μετά από (σχεδόν) κάθε παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Είδατε κανέναν Παναθηναϊκό στο PalaDozza (92-75); Πώς και τι να γράψω για το τίποτα;
Ο Παναθηναϊκός ταξίδεψε με τραυματίες που άφησε πίσω στην Αθήνα κι άλλους που πήρε μαζί στη Μπολόνια και παρατάχθηκε λες κι είχε έτοιμη τη δικαιολογία στην ήττα. Αν δώσεις δικαιώματα στην Ευρωλίγκα ακόμη κι η τελευταία ομάδα στην κατάταξη θα σε κάνει να μετανιώσεις την ώρα και τη στιγμή, όπως παραλίγο και θα είχε γίνει και με τη Μπασκόνια (84-86) στη Βιτόρια.
Η Βίρτους βρήκε έναν Παναθηναϊκό soft σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του παρκέ και τον έβαλε στο αεροπλάνο της επιστροφής με περισσότερα προβλήματα από όσα είχε μαζί του εξ αρχής.
Μακάρι να υπήρχε κάποιος να εκθειάσω για την προσπάθεια που έκανε, μόνο και μόνο για να μην είναι όλο το blog μες στη μιζέρια. Ακόμη κι όταν τα έβαζε ο Τσεντί Οσμάν ο Παναθηναϊκός κυνηγούσε στο σκορ στην πρώτη περίοδο και μετά σταμάτησε, ο Τι Τζέι Σορτς τα έβαλε όταν η διαφορά ήταν στα ύψη στην τρίτη περίοδο κι ο Κέντρικ Ναν στην τέταρτη περίοδο κι ενώ τα έκανε όλα ανάποδα μέχρι τότε. Ακόμη και το νεύρο που έπρεπε να βγάλει, αυτός κι όλοι στην ομάδα, το έβγαλε σε λάθος μορφή.
Θα ήθελα να γράψω κάτι καλό για τον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ και τον Νίκο Ρογκαβόπουλο, που εν τέλει πάτησαν παρκέ παρά το (ελαφρύ) διάστρεμμα στον δεξί αστράγαλο, αλλά πλην του τραυματισμού τους δεν έχω πώς αλλιώς να επιχειρηματολογήσω.
Όσο για τη στάση του Εργκίν Αταμάν, τόσο την απάθεια που επέδειξε πριν από την έναρξη της τρίτης περιόδου όσο και για την αχρείαστη -λες και χρειάζεται ποτέ- αποβολή στο 24′ με διαδοχικές τεχνικές ποινές, οφείλω να παραδεχθώ πως δε με εξέπληξε κι ούτε θα έπρεπε να είχε εκπλήξει κανέναν άλλον χθες, σήμερα, αύριο, μεθαύριο.
Και για να είμαστε ειλικρινείς, όλοι το ίδιο σκεφτήκαμε όταν αποβλήθηκε, πως το έκανε επίτηδες ξανά για να αφυπνίσει τους παίκτες του. Κι αν ο Παναθηναϊκός είχε γυρίσει το παιχνίδι τα mind games του θα είχαν γίνει ξανά πρωτοσέλιδο.
Κατά τα άλλα, 4-2 με ακόμη 32 αγωνιστικές στην κανονική περίοδο της Ευρωλίγκας.
Ούτε η καταστροφή ήρθε με μία, αυτή την αποκαρδιωτική, εμφάνιση, ούτε τίποτα.
ΥΓ. Ούτε ο Χρήστος Σερέλης σήκωσε τον Βασίλη Τολιόπουλο από τον πάγκο.
Διαβάστε ακόμη: