Blog Παναθηναϊκός: Θέμα ποιότητας, αντίληψης και χημείας

ÅÕÑÙËÉÃÊÁ / ÐËÅÉ ÏÖ / ÐÁÏ - ÖÅÍÅÑÌÐÁ×ÔÓÅ / EUROLEAGUE / PLAY OFF / PANATHINAIKOS - FENERBAHCE (ÊÙÓÔÁÓ ÌÁÊÑÕÄÇÌÁÓ / Eurokinissi Sports)

Tου Πάνου Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net

Η αλήθεια είναι ότι από χτες το βράδυ, και την δεύτερη συνεχόμενη επικράτηση της Φενέρμπαχτσε στο ΟΑΚΑ, προσπαθούσα να σκεφτώ σε ποιους τομείς της τακτικής υστερεί τόσο ο Παναθηναϊκός Superfoods.

Σίγουρα μόνο τυχαίο δεν είναι ότι «πράσινοι» έχασαν μέσα σε 48 ώρες στο ΟΑΚΑ περισσότερα παιχνίδια από όσα έχουν χάσει από την έναρξη της περιόδου. Και αυτό συνέβη για κάποιους απλούς μπασκετικούς λόγους που είναι πέρα από τις όποιες τακτικές.

Τα απλά πράγματα κάνουν τη διαφορά

Σε αυτά τα πρώτα παιχνίδια της σειράς των πλει οφ της Ευρωλίγκα,  στα δικά μου μάτια, ο Παναθηναϊκός υστερεί στα δύο πιο σημαντικά πράγματα που χρειάζεται μία ομάδα για να επιτύχει στο σύγχρονο μπάσκετ. Μιλάμε φυσικά για το σχέδιο, το τακτικό πλάνο αν θέλετε να το πούμε αλλιώς, αλλά κυρίως υστερεί στην αντίληψη. Και η αντίληψη δεν είναι κάτι που μαθαίνεται εύκολα, όσο καλός και αν είναι ένας προπονητής ή όσο ταλέντο και να έχει ένας παίκτης.

Παίζουν και οι αντίπαλοι μπάσκετ και μάλιστα… καλά!

Η ήττα του Παναθηναϊκού είναι η ήττα του ενστίκτου. Η ομάδα είναι ξεκάθαρο ότι το θέλει πάρα πολύ, ξεχειλίζει από πάθος, από ένταση και αυτό φαινόταν σε κάθε φάση. Η ίδια ένταση που υπήρχε και στον πάγκο της ομάδας.

Ίσως εν τέλει να μπήκε και παραπάνω πίεση στο μυαλό των παικτών και των προπονητών από αυτή που χρειαζόταν, σε ένα τέτοιου είδους συναπάντημα με την Φενέρμπαχτσε.  Μια Φενέρμπαχτσε που στα δύο αυτά παιχνίδια παρουσιάζει την εικόνα της ομάδας που εμφανίζει κάθε χρονιά στα πλέι οφ.

Οι Τούρκοι τα τρία τελευταία χρόνια έχουν 8-0 στα πλέι οφ και τελικά αυτό δεν μπορεί να είναι τυχαίο. Έχουν 4/4 μακριά από το σπίτι τους. Τελικά ο Παναθηναϊκός μοιάζει να πέφτει θύμα μίας ομάδας που είναι καλύτερα διαβασμένη, έχει πολύ καλύτερη χημεία, αλλά πάνω από όλα έχει πολύ καθαρή αντίληψη για το πως πρέπει να χτυπήσει αλλά και να αμυνθεί απέναντι στους αντιπάλους της.

Το βασικό ροτέισιον της ομάδας αποτελείται από παίκτες που ΟΛΟΙ τους ήπιαν το πικρό ποτήρι της ήττας στον τελικό του Βερολίνου τη χρονιά που μας πέρασε. Η χημεία που έχουν αναπτύξει εμφανίστηκε σε όλο της το μεγαλείο πάνω στο παρκέ την ώρα που ο Παναθηναϊκός απέναντί της παρέταξε πάθος. Πάθος μαζί με ένστικτο και μεγάλο βαθμό ηρωικών plays. Αλλά με ηρωικά plays ίσως να καταφέρεις να κερδίσεις ένα παιχνίδι. Σε μία σειρά τριών έως και πέντε αγώνων θα μετρήσουν άλλα πράγματα. Θα μετρήσει η χημεία, η συνοχή, η αντίληψη, το διάβασμα, η ατομική κλάση κάποιων παικτών. Τελικά σε όλα αυτά μάλλον η Φενέρμπαχτσε υπερτερεί, αλλά ταυτόχρονα δείχνει και έναν δρόμο.

Ο δρόμος…

Ο δρόμος αυτός λέει ότι χρειάζεται μια βάση παικτών που θα μείνει μαζί καιρό για να μάθει να αντιδρά σωστά στα δύσκολα, θα προσαρμόζει τις όποιες προσθήκες στο κλίμα και το μπασκετικό στυλ που εκπροσωπεί ο σύλλογος και πάνω από όλα να χτίσει χημεία.

Ο Παναθηναϊκός φέτος μπορεί τελικά να μην πάει στο φάιναλ  4 αλλά έχει κάποιους παίκτες που μπορεί επάνω τους να χτίσει και να επενδύσει. Όταν μιλάμε για μία σχεδόν ολοκληρωτικά νέα ομάδα, που χτυπήθηκε από τραυματισμούς, το πρόσημο στην Ευρώπη μπορεί να μην είναι όσο αρνητικό εμφανίζεται σήμερα, μετά από δύο οδυνηρές εντός έδρας ήττες, στον δρόμο για την Κωνσταντινούπολη.

Κάποιοι σήμερα τα βάζουν με όλους. Για κάποιους φταίει ο προπονητής που δεν μπορεί να διαβάσει τον αντίπαλο, για κάποιους οι παίκτες που δεν είναι αρκετοί. Αυτό που πιστεύω εγώ είναι ότι δεν υπάρχει ούτε μαύρο, ούτε άσπρο.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Πασκουάλ ήρθε σε μία ομάδα που δεν είχε δημιουργήσει αυτός και μέσα σε έξι μήνες κατάφερε να εμφανίσει στο παρκέ ένα σύνολο, που μπορεί να μην είχε θέλξει με τη χημεία του, αλλά εμφάνιζε άλλα πράγματα γήπεδο. Εμφάνιζε αυταπάρνηση, κάποιες εξαιρετικές αμυντικές ιδέες σαν στήσιμο και πλάνο, αλλά πάνω από όλα έδειχνε να είναι ένα σύνολο που απολαμβάνει το μπάσκετ που παίζει, με αποκορύφωμα το σερί του Μαρτίου.

Εκτός αυτού ο Παναθηναϊκος βρήκε κάποιους παίκτες που μπορεί να επενδύσει επάνω τους. Δεν υπάρχει λόγος να μιλάμε ονομαστικά, αλλά η απόδοση κάποιων παικτών έχει βγάλει μάτια φέτος. Ο σύλλογος πρέπει να χτίσει και για να χτίσει δεν χρειάζεται ολοκληρωτική αποψίλωση σε ρόστερ και πάγκο, αλλά να έχει σωστή κατεύθυνση από το τεχνικό τιμ για να στελεχωθεί ιδανικά το καλοκαίρι στα κομμάτια στα οποία υστέρησε και φάνηκαν σε υπερθετικό βαθμό στα δύο ματς με την Φενέρμπαχτσε.

Περί τακτικής και αντίληψης

  • Όσο ο Παναθηναϊκός έπαιζε καθαρή άμυνα αλλαγών τα πήγε εξαιρετικά. Δεν γίνεται σε καμία περίπτωση να παίζει άμυνες under στον Μπογκντάνοβιτς. Θα σε σκοτώσει όπως και το έχει κάνει και στα δύο παιχνίδια. Οι φωνές από τον πάγκο υποδείκνυαν αλλαγές, ακόμα και παγίδες. Δεν το είδαμε σε μεγάλο βαθμό παρά μόνο στα πρώτα 6-7 λεπτά του πρώτου, αλλά και του τελευταίου δεκαλέπτου.
  • Η άμυνα στο πικ εν ρολ είναι μεγάλη πληγή. Σλούκας και Μπογκντάνοβιτς βέβαια πασάρουν υποδειγματικά την μπάλα και σε πολύ σωστό τάιμινγκ και τα short roll του Ούντο τον φέρνουν ουσιαστικά μόνο του σε απόσταση 2-3 μέτρων από το καλάθι. Ακόμα και όταν ήρθαν βοήθειες από τις πλευρές, στο πρώτο ματς κυρίως ο Ούντο πάσαρε πολύ καλά και ο Κάλινιτς έκανε μεγάλες ζημιές. Στο δεύτερο ματς δεν υπήρξε ίδια τακτική και ο Αμερικανός σέντερ έκανε ο ίδιος τη ζημιά. Σκόραρε 22 πόντους με 11/14 σουτ, ενώ δεν πήγε ποτέ στη γραμμή των βολών γεγονός που δείχνει και την αδυναμία στην άμυνα έστω να του κάνει κάποια σκληρά φάουλ για να μην φτάσει τόσο εύκολα στο καλάθι.
  • Το πιο ξεκάθαρο παράδειγμα λάθος αντίληψης στην άμυνα είναι συγκεκριμένες φάσεις στις οποίες δίνεται βοήθεια από τον παίκτη που μαρκάρει τον Μπογκντάνοβιτς, με αποτέλεσμα ο Σέρβος να μένει μόνος και να εκτελεί. Το είχαμε δει κυρίως σε τρανζισιον καταστάσεις στο πρώτο παιχνίδι, στο δεύτερο το είδαμε και σε σετ παιχνίδι. Πάντως μερικές φορές, ακόμα και αν η άμυνα τον έπαιζε σωστά, οδηγώντας τον στο ζωγραφιστό χωρίς πολύ ελεύθερο χώρο για εκτέλεση, αυτός έβρισκε τρόπο να βάλει την μπάλα στο καλάθι. Η κλάση του και η ποιότητα του είναι απαράμιλλή.
  • Με τα heroics μπορείς να έχεις κάποια καλά διαστήματα, αλλά δεν μπορείς να πάρεις παιχνίδι που η μπάλα καίει. Ο Τζέιμς έκανε απίθανα πράγματα στην δεύτερη περίοδο, κράτησε τον Παναθηναϊκό στο ματς. Στην τέταρτη περίοδο, βοηθάει πολύ δημιουργικά στην αντεπίθεση του Παναθηναϊκού, αλλά στο τέλος ξεχνάει να πασάρει σε πολλές περιπτώσεις. Από τον πάγκο σε όλο το ματς υπήρχε μία οδηγία. «Μη σουτάρετε μετά την πρώτη πάσα, δουλέψτε στα σκριν, στις αποστάσεις, μην κάνετε βεβιασμένα σουτ».
  • Το “spacing” της Φενέρμπαχτσε είναι απλά για σεμινάριο. Αρκεί απλά να παρατηρήσουμε πόσο χώρο έχει ο Ούντο μετά τα βυθίσματα στην άμυνα και πόσο δύσκολο είναι να έρθουν βοήθειες από αλλού χωρίς ρίσκο.
  • Η Φενέρμπαχτσε και στα δύο παιχνίδια σουτάρει σχεδόν με 50% από το τρίποντο, ενώ στο δεύτερο παιχνίδι Σλούκας και Μπογκντάνοβιτς είχαν περισσότερες τελικές πάσες, σε σχέση με όλη την ομάδα του Παναθηναϊκού.
  • Μερικές φορές πρέπει και να σε θέλει. Ακόμα και σε ένα παιχνίδι που ο Παναθηναϊκός έχει γυρίσει στη διεκδίκηση της νίκης, μέσα από μία σειρά επικών αμυνών στην τέταρτη περίοδο, ακόμα και αν φαινόταν ότι δεν είναι η καλύτερη ομάδα στο παρκέ, ήθελε ένα μεγάλο σουτ για να πάρει τη νίκη. Η επίθεση δούλεψε υποδειγματικά, ο Ρίβερς σούταρε όσο μόνος δεν είχε σουτάρει ξανά σε ολόκληρη τη σειρά και αστόχησε.

Για την ιστορία του

Πλέον το ταξίδι στην Κωνσταντινούπολη μοιάζει με αποστολή αυτοκτονίας για τον Τσάβι Πασκουάλ και τους παίκτες του. Η ομάδα δεν έχει άλλη επιλογή, πρέπει να παίξει για την ιστορία της και ότι βγει. Αγωνιστικά μπορεί να βελτιώσει πράγματα στην επίθεση και να μειώσει κάποια αμυντικά λάθη. Αν το κάνει μπορεί και να ζορίσει την Φενέρμπαχτσε. Δεν έχει πλέον να χάσει κάτι, απέναντι του θα βρει μία ομάδα με τρομερή ψυχολογία και πίστη και στις κερκίδες ένα κλίμα που θα μοιάζει περισσότερο με πάρτι πρόκρισης στο Φάιναλ 4.

Μερικές φορές κάποιες τέτοιες στιγμές υπάρχει πρόσφορο έδαφος να εκμεταλλευτείς κάποιες καταστάσεις, αρκεί να έχεις καθαρό μυαλό σαν ομάδα και να κάνεις τα πάντα στην εντέλεια. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πλέον η ομάδα δεν έχει να χάσει κάτι. Ας παίξει και για τον κόσμο που γέμισε το γήπεδο και προκάλεσε ακόμα και τον θαυμασμό παικτών της Φενέρ, όπως του Μπογκντάνοβιτς που είπε ότι λατρεύει να παίζει κάτω από τέτοιες συνθήκες.

Related Post