Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Το οποίο .647 ήρθε με δέκατη νίκη επί της Πρωταθλήτριας Φενέρμπαχτσε (77-81) στο Ulker Sports and Event Hall κι ενδέκατη αυτή επί της πρωτοπόρου Χάποελ Τελ Αβίβ (93-82) στο ΟΑΚΑ.
Στο μεταξύ, η πέμπτη ήττα ήταν ναι μεν από την αξιοθαύμαστη Βαλένθια (79-89), αλλά στο ΟΑΚΑ, ενώ η έκτη σχεδόν -το λες κι- αμαχητί από την Αρμάνι Μιλάνο (96-89) στο Unipol Forum.
Άτιμο πράγμα το μυαλό στον αθλητισμό και παντού στη ζωή. Δεν είναι τυχαία η σημασία της πνευματικής ετοιμότητας που τονίζουν ξανά και ξανά πολλοί.
Χρειάστηκε να ζορίσουν κάπως τα πράγματα για να δούμε έναν όσο πιο κανονικό Παναθηναϊκό γίνεται.
- Από το -7 στο 32′ η νίκη επί της ομάδας του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους
- Με μόλις 4 λάθη έναντι 13 και 15-2 πόντους από λάθη η νίκη επί της ομάδας του Δημήτρη Ιτούδη
Η επιστροφή του Τσεντί Οσμάν σε αυτά τα παιχνίδια αποδείχθηκε κομβική, όπως ακριβώς αναμενόταν.
Προφανώς δεν ήταν ο μοναδικός παράγοντας, άλλωστε, οι παίκτες υψηλού επιπέδου περισσεύουν στο ρόστερ με κορυφαίους όλων τον αρχηγό Κώστα Σλούκα και τον MVP Κέντρικ Ναν.
Την ίδια ώρα, μία ξεχωριστή αναφορά κι ένα μεγάλο “respect” στον Τζέριαν Γκραντ δεν είναι ποτέ περιττά. Ο “J” σημείωσε season-high σε χρόνο συμμετοχής (30:09) κι έκανε πολλά περισσότερα από όσα είναι πάντα σε θέση να καταγράψει η στατιστική υπηρεσία (9π. με 3/4δίπ., 1/4τρίπ., 1ρ., 6ασ., 2κλ.).
Έχει λογική η στιγμή των 30:09, όχι μόνο γιατί αντίπαλος ήταν η ισραηλινή ομάδα. Ο Εργκίν Αταμάν αρέσκεται να κλείνει το rotation και να πηγαίνει στα κρίσιμα με παίκτες που έχουν το “know-how”. Δεν είναι καν απαραίτητο να πρόκειται να παίκτη-αστέρα. Enter Παναγιώτης Καλαϊτζάκης.
Δεν είμαι θαυμαστής τον αμυντικογενών παικτών, πόσω μάλλον σε μία εποχή που η επίθεση δείχνει να ορίζει το παιχνίδι, αλλά ούτε παίζω, ούτε προπονώ για να κρίνομαι από το αποτέλεσμα. Κάθε άλλο, κρίνω με ευκολία τους τους πρωταγωνιστές χωρίς να ξέρω ούτε τα μισά από αυτούς. Πώς, όμως, να μη παραδεχτώ τον “Κάλα” για την προσήλωση κι αποτελεσματικότητα στην άμυνα και τον τρόπο που παρασέρνει και τους υπόλοιπους;
Δύο παιχνίδια επιπέδου Final Four, λοιπόν, όλως τυχαίως κι εντός 48ωρών, δύο νίκες για τον Παναθηναϊκό.
Επόμενη αντίπαλος στην Ευρωλίγκα η Ζαλγκίρις Κάουνας (23/12) στη Zalgirio Arena στο “αντίο” στη διοργάνωση για το 2025, ενώ θα ακολουθήσει ο Ολυμπιακός (2/1) στο ΟΑΚΑ στο καλοσώρισμα του 2026.
Μακάρι να συνεχιστεί το γιορτινό κλίμα.
Ακόμη κι όταν θα έχει τελειώσει η περίοδος των εορτών.
ΥΓ. “Μου αρέσει να πανηγυρίζω έτσι”, απάντησε ο Εργκίν Αταμάν για τον πανηγυρισμό με τις υψωμένες γροθιές στην πιο προφανή εξήγηση που θα μπορούσε να δώσει. Ίσως να μην ήθελε να πει δημοσίως πως αν ξεσφίξει τις γροθιές κι ανοίξει τις παλάμες το τρόπαιο της Ευρωλίγκας (κι οποιοδήποτε άλλο) χωρά ακριβώς ανάμεσα.