Του Δημήτρη Μιναρετζή/ info@eurohoops.net
Αφήνουμε το τελευταίο λεπτό του Γιάννη εκτός συζήτησης γιατί δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψεις το πως κατάφερε σε τόσα λίγα δευτερόλεπτα να μπλοκάρει δύο σουτ και να βάλει πέντε πόντους νίκης! Αυτά δεν γίνονται από γήινα όντα.
Η μαζική άμυνα μέσα στη ρακέτα με τον Ζούμπατς στο κέντρο και τα ψηλά κορμιά δίπλα του, δημιούργησαν ένα τείχος το οποίο λίγες φορές ο Γιάννης κατάφερε να διασπάσει. 9/20 δίποντα είχε και 0/4 τρίποντα. Δεν το λες καλό…
Θα έλεγε κανείς πως το μυστικό είναι… κοινό. Στο παρελθόν υπήρξαν πετυχημένες άμυνες πάνω στον Γιάννη της Εθνικής, με αυτόν τον τρόπο άμυνας. Δύο-τρεις στη ρακέτα για να κρύψουν τους διαδρόμους στον Αντετοκούνμπο κι αφήνουν τα σουτ στους υπόλοιπους «γαλανόλευκους» και τον ίδιο τον Γιάννη.
Όχι πια.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έχει βελτιώσει τόσο πολύ το παιχνίδι του, που βρίσκει τον τρόπο να σκοράρει. Παρά το αλύπητο ξύλο που του έριξαν, κατάφερε να πετύχει καλάθια στο ζωγραφιστό, ενώ ήταν εύστοχος στις ελεύθερες βολές. Κι αν έβρισκε το χέρι του από τα 6.75 μέτρα, το κοντέρ θα έγραφε +30 και βάλε.
Πάσαρε παντού, έξι ασίστ κατέγραψε. Κι όσο ο Τάιλερ Ντόρσεϊ «χώνει αβέρτα» από μακριά, όσο ο Σλούκας βρίσκει το στόχο κι έρχονται εύστοχα σουτ από Αγραβάνη, Παπανικολάου, τότε δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε. Τίποτα!
Να είμαστε δίκαιοι. Oι περιφερειακοί μας δεν δημιούργησαν αρκετά, έλειπαν οι δύο σέντερ μας, υπήρξαν «νεκρά» διαστήματα. Προφανώς δεν ήταν όλα ρόδινα. Αν ο Ντόρσεϊ δεν έκανε το παιχνίδι της ζωής του με την Εθνική, τότε δύσκολα θα νικούσαμε.
Το μπάσκετ, όμως, είναι ομαδικό άθλημα. Ο Ντόρσεϊ ήρθε δίπλα στον Σλούκα για να αλλάξει τη μοίρα της Εθνικής όσον αφορά στο περιφερειακό παιχνίδι κι ο Γιάννης τον βρίσκει όποτε θέλει ή ο πρώην «ερυθρόλευκος» δημιουργεί μόνος του τις φάσεις με αυτοπεποίθηση που τινάζεται έξω από την οροφή του «Forum».
Κλείνουν μέσα στον Γιάννη; Βάζουμε απέξω.
Αφήνουν τον Γιάννη με μονό μαρκάρισμα; Κακό του κεφαλιού σας.
Το μπάσκετ είναι πολύπλοκο κι απλό ταυτόχρονα. Στα δικά μας μη προπονητικά μάτια, πέρα από κάθε ανάλυση του παιχνιδιού της Εθνικής, της άμυνας, των αποστάσεων, των συστημάτων, των πεντάδων του κόουτς Ιτούδη, είδαμε ένα απλό πράγμα: Αν βάλουμε τα σουτ, τότε ο δρόμος για το βάθρο είναι διάπλατα ανοικτός από το Μιλάνο ως το Βερολίνο.
Απλοϊκή προσέγγιση;
Και ναι όμως. Αυτή τη φορά υπάρχουν οι σουτέρ (Ντόρσεϊ, Σλούκας) και οι απειλητικοί (Παπανικολάου, Αγραβάνης, Θανάσης, περιμένουμε κι από Παπαπέτρου, Καλάθη, Λαρεντζάκη) από τα 6.75 μέτρα για να συμπληρώσουν την εξωπραγματική αυτή φιγούρα αθλητή που βρίσκεται δίπλα τους.
Πρώτη αποστολή… εξετελέσθη.