Του Δημήτρη Μιναρετζή/ info@eurohoops.net
Έπειτα από δύο χαμένους τελικούς το 1994 και το 1995, ο Ολυμπιακός πήρε το τρόπαιο στην τρίτη του απόπειρα σε τέσσερα χρόνια, αυτή τη φορά με τον αείμνηστο Ντούσαν Ίβκοβιτς στον πάγκο του.
Τον ίδιο που μετά 15 χρόνια (2012) οδήγησε και πάλι τον Ολυμπιακό στη “Γη της Επαγγελίας”.
Ο Θύμιος Μπακατσιάς βρισκόταν από το πρώτο final four – το 1994 του Τελ Αβίβ – στον Ολυμπιακό, βάζοντας κι εκείνος το λιθαράκι του στην εξαίσια εκείνη πενταετία που κυριάρχησε στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη.
Ο παλιός διεθνής μας γκαρντ διέπρεπε νωρίτερα στην καριέρα του με το Παγκράτι από όπου τον απέκτησαν οι “ερυθρόλευκοι” με εισήγηση του Γιάννη Ιωαννίδη και έπαιξε στον Ολυμπιακό ως και το 1998, προσφέροντας τις αγωνιστικές του υπηρεσίες στη σπουδαία εκείνη εποχή για τους “ερυθρόλευκους” και τους φιλάθλους τους, στις τάξεις των οποίων ήταν ιδιαίτερα αγαπητός.
Ο Θύμιος Μπακατσιάς γυρνάει το χρόνο πίσω παρέα μας και θυμίζει μερικές ξεχωριστές στιγμές εκείνης της πορείας προς τον θρίαμβο, ενώ κάνει αναφορά και στον φετινό Ολυμπιακό του Γιώργο Μπαρτζώκα…
Ο Ολυμπιακός είχε ξεκινάει άσχημα τη σεζόν και μέχρι τον Φεβρουάριο του 1997, βρισκόταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας στην Ευρώπη, ενώ στην Ελλάδα είχε χάσει παιχνίδι ακόμα και από τον τελευταίο… ΒΑΟ.
Πρώτα όμως ήρθε το Κύπελλο!
“Το πρώτο”, φώναξε ο αρχηγός Γιώργος Σιγάλας στο ΟΑΚΑ μετά τη νίκη στην εκπνοή επί του Απόλλωνα Πάτρας με καλάθι του Δημήτρη Παπανικολάου κι ο Θύμιος Μπακατσιάς θυμάται:
“Ξέραμε πώς διαθέτουμε μία πολύ καλή ομάδα. Δεν είχαμε παίξει, όμως, αυτό που μπορούσαμε. Δεν είχαμε αφομοιώσει αυτά που ήθελε ο Ντούντα. Ήταν μία ομάδα που ερχόταν σχεδόν έτοιμη από τον Γιάννη Ιωαννίδη. Είχαμε συνηθίσει σε ένα συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού. Γίνανε αλλαγές στα μέσα της χρονιάς μετά την ήττα από τον ΒΑΟ. Κάναμε μία συγκέντρωση, όπου ειπώθηκαν πράγματα κι άλλαξε ο τρόπος παιχνιδιού μας. Χωρίς να κρίνω τον τρόπο του Ντούντα, δεν μπήκα ποτέ σε αυτήν τη διαδικασία.
Με τη σύμφωνη γνώμη του, γυρίσαμε στον παλιό τρόπο, αποδώσαμε καλύτερα και μας βγήκε.
Στον τελικό κυπέλλου ξέραμε πως βρισκόμασταν πλέον στον απαιτούμενο ρυθμό και μπορούσαμε να πάρουμε τα πάντα.
Ο Ντούντα πέρα από καλός προπονητής, ήταν ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος. Ήξερε πως με την αποδοχή αυτών των αλλαγών ήταν σίγουρα από πάνω. Για αυτό πιστεύω ότι το δέχτηκε. Ένας… χαζός άνθρωπος θα έλεγε όχι. Δεν θα άλλαζε τη φιλοσοφία του”, λέει ο Μπακατσιάς για την περιβόητη αλλαγή που οι ίδιοι οι παίκτες του Ολυμπιακού ζήτησαν από τον Ίβκοβιτς και είχε να κάνει περισσότερο με την αμυντική τακτική της ομάδας (σ.σ. να στέλνουν τους αντίπαλους πάνω στον Φασούλα για παράδειγμα).
Η ανάρτηση του επίσημου Ολυμπιακού για τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο των “ερυθρολεύκων”
🏆 On this day Olympiacos BC won its first European Championship!!!#OlympiacosBC #WeAreOlympiacos #TogetherWeFight pic.twitter.com/8DrJyBh5nD
— OLYMPIACOS BC (@Olympiacos_BC) April 24, 2023
ΤΟ FINAL FOUR
Ο Ολυμπιακός άρχισε να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά και παρότι είχε μειονέκτημα έδρας, κατάφερε να αποκλείσει διαδοχικά την Παρτίζαν (2-1) και τον πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκό (2-0), φτάνοντας στο Φάιναλ Φορ.
Απέκλεισε και την Ολίμπια Λιουμπλιάνα στον ημιτελικό στη Ρώμη και το πρωί της 24ης Απριλίου του 1997, ο Ντούσαν Ίβκοβιτς αποφάσισε να πάει την ομάδα του μία… βόλτα αντί για προπόνηση.
Ω! τι αλλαγή σε σχέση με το σφικτό, αυστηρό πρόγραμμα του “Ξανθού”, τον οποίο είχαν για προπονητή επί τέσσερα χρόνια οι περισσότεροι παίκτες εκείνου του ρόστερ.
Μεταξύ αυτών κι ο Θύμιος…
“Δεν ήταν θέμα τακτικής εκείνη η βόλτα, αλλά του πως προετοιμάζει ο καθένας την ομάδα του. Ο Ίβκοβιτς ήθελε με τον τρόπο του να σε κρατήσει ήρεμο. Ο Ιωαννίδης ήθελε να σε πρεσάρει, να είναι οι παίκτες του αγχωμένοι με την καλή έννοια. Κι ο ένας κι ο άλλος είχαν μεγάλες επιτυχίες. Γνωστό αυτό. Δεν ήταν ότι ο Ντούντα κατάλαβε κάτι. Ήθελε να είμαστε ήρεμοι, να μην έχουμε άγχος. Το αντιμετωπίσαμε σαν μία λογική του. Προερχόμασταν κι από τέσσερα χρόνια πολύ σκληρά. Προφανώς μας φάνηκε κάτι διαφορετικό που τελικά έπιασε εκ του αποτελέσματος”.
Ο ΤΕΛΙΚΟΣ
– Ένιωσες κάποια στιγμή ότι θα χαθεί αυτό το κύπελλο;
“Πάντα πιστεύεις ότι μπορεί κάτι να πάει στραβά”, λέει ο Μπακατσιάς:
“Θα ήσουν τρελός αν πίστευες για το αντίθετο. Προφανώς υπάρχουν πολλά που μπορούν να σε συμβούν σε ένα Φάιναλ Φορ. Ίσως να νιώθαμε περισσότερη σιγουριά στο Τελ Αβίβ κατά της Μπανταλόνα, ειδικά από τη στιγμή που περάσαμε τον Παναθηναϊκό στον “εμφύλιο” και μας γύρισε μπούμερανγκ. Θεωρώ ότι ήταν η καλύτερη ομάδα του Ολυμπιακού (σ.σ. το 1994). Ίσως κανείς δεν πίστευε πως θα χάσουμε”.
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ
Οι παίκτες του Ολυμπιακού αντιμετωπίζονταν σαν… ροκ σταρς από το 1992 και έπειτα. Δηλαδή από τότε που ανέλαβε ο Γιάννης Ιωαννίδης και ο Σωκράτης Κόκκαλης μετέφερε την έδρα του Ολυμπιακού στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.
Για χρόνια κατακτούσε το πρωτάθλημα στην Ελλάδα (4/4 με τον Ιωαννίδη), αλλά δεν ερχόταν ο πολυπόθητος ευρωπαϊκός τίτλος:
“Τότε ο Ολυμπιακός ήταν κορυφαίος στο μπάσκετ, αλλά δεν ήταν πρώτος στο ποδόσφαιρο. Μας είχε προσφέρει μεγάλη αγάπη. Μας συγχωρούσαν τα πάντα, δεν υπήρχε αμφισβήτηση εκείνης της ομάδας”, λέει ο Θύμιος Μπακατσιάς και συνεχίζει:
“Τότε είχαμε στο γήπεδο 10.000 φιλάθλους παίζοντας στο ΣΕΦ με ομάδες χαμηλής βαθμολογίας στην Ελλάδα. Η αποδοχή του κόσμου ήταν κάτι το διαφορετικό. Βλέπανε την προσπάθεια, την αναγνώριζαν. Τους έβγαζε λίγο από τη μιζέρια του ποδοσφαίρου. Πατούσαν σε κάτι στέρεο. Βέβαια ήταν και διαφορετικά τα πράγματα γενικά τότε στην Ελλάδα. Τότε έπαιζε ο Τζεφ Μαλόουν στον ΒΑΟ, ο Όντι Νόρις στο Περιστέρι. Κι άλλοι μεγάλοι παίκτες που προτιμούσαν την ελληνική Α1 ακόμα και στις μικρότερες σε δυναμική ομάδες. Δεν υπάρχει σύγκριση. Ούτε στο ευρωπαϊκό μπάσκετ σαν επίπεδο. Κανείς δεν έφευγε από την Ευρώπη για την Αμερική. Αντίθετα, έρχονταν σπουδαίοι παίκτες από το ΝΒΑ. Τώρα κανείς δεν μένει πλέον εδώ από τους Ευρωπαίους, ούτε έρχονται μεγάλα ονόματα”.
- Πιστεύεις ότι ήταν η Ρώμη ήταν η κατάλληλη στιγμή για το Ευρωπαϊκό ή ο Ολυμπιακός έπρεπε να έχει νωρίτερα ένα Κύπελλο στα χέρια του;
“Του 1994 είχαμε μία ομάδα που έπαιζε πολύ ωραίο μπάσκετ. Ήταν η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη! Κατάλληλη στιγμή δεν υπάρχει. Φτάσαμε σε δύο τελικούς το 1994 και το 1995 και παίξαμε σε ημιτελικό με τον Παναθηναϊκό. Από το αποτέλεσμα, ειδικά στο Τελ Αβίβ, φάνηκε η ομάδα πως άδειαζε λόγω των “εμφυλίων”.
- Ο τωρινός Ολυμπιακός; Πού μπορεί να φτάσει;
“Νομίζω πως παίζει πολύ ωραίο μπάσκετ, ευχάριστο στον κόσμο για αυτό και γεμίζει το γήπεδο θυμίζοντας τη δική μας εποχή στην Ευρώπη. Υπάρχει τρομερή διάθεση, γίνεται ομαδική δουλειά. Μου αρέσει πολύ αυτό το στυλ παιχνιδιού. Η σειρά με τη Φενέρ είναι δύσκολη, αλλά έχει το αβαντάζ έδρας και μία καλή ομάδα μπορεί να αποδείξει πράγματα ως γηπεδούχος.
Μακάρι να φτάσει στο Φάιναλ Φορ. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρει και εκεί πλέον είναι ένα παιχνίδι στον ημιτελικό κι ένα ο τελικός. Αυτή είναι η ομορφιά του μπάσκετ και του τρόπου διεξαγωγής της Ευρωλίγκας. Όλα μπορούν να συμβούν σε δύο βραδιές, σε μία. Ελπίζω πως ο Ολυμπιακός θα μπορέσει να πάει στο Κάουνας κι εκεί φτάσει ως το τέλος”.
Photo Credit Eurokinissi