Tου Γιάννη Γιανναράκη/ info@eurohoops.net
1. Ο ψυχίατρος στον αγώνα των… αψυχολόγητων!
Είναι τρελός, είναι τρελός o αργεντινός!
Όχι πως χρειαζόμασταν περαιτέρω αποδείξεις, αλλά ο Φακούντο Καμπάτσο φρόντισε σε ένα αδιανόητο σε εξέλιξη ματς να πλησιάσει όσο κανείς το ρεκόρ που έθεσε το 2015 ο Στέφαν Γιόβιτς. Οι 19 ασίστ που μοίρασε ο πλέι μέικερ της Ρεάλ Μαδρίτης είναι οι περισσότερες από εκείνη τη βραδιά του σέρβου κόντρα στην Μπάγερν. Μάλιστα, αν το δούμε από μία άλλη οπτική, ο βραχύσωμος γκαρντ έχασε μία σπουδαία ευκαιρία να γίνει ο πρώτος παίκτης στην ιστορία της Euroleague με 20 ασίστ σε ένα μόνο παιχνίδι, καθώς τα… φάουλ ήταν εκείνα που τον σταμάτησαν.
Οι 11 τελικές πάσες που μοίρασε στο πρώτο μόλις δεκάλεπτο μαρτυρούν ακόμα και σε αυτόν που δεν έχει δει τον αγώνα πως η Ρεάλ είχε καταφέρει να επιβάλει την κυριαρχία της. Όταν όμως βλέπεις πως η βασίλισσα μετράει 41 πόντους στην εναρκτήρια περίοδο καταλαβαίνεις το τι δεν κατάφερες να δεις. Αν δε συνδυαστεί αυτό με το γεγονός πως η πολυνίκης του θεσμού πέτυχε μόλις 9 πόντους στο επόμενο δεκάλεπτο, τότε το σκηνικό γίνεται ακόμα πιο σουρεάλ, σε ένα παιχνίδι όπου το τελικό 103-97 σχεδόν αντικατοπτρίζει πλήρως την αλλοπρόσαλλη εικόνα του.
2. Οι καταργήση της λογικής μέσα από 1000+ λέξεις…
Έχουν γραφτεί ήδη χιλιάδες λέξεις για τα πεπραγμένα της Πέμπτης. Γι αυτό, αντί να προσθέσουμε ακόμα μερικές στο ατελείωτο μέτρημα, ας μετρήσουμε μόνο τις εικόνες που αρκούν για να περιγράψουν την ιστορία του αγώνα Ολυμπιακός–ΤΣΣΚΑ.
Η εικόνα του Μιλουτίνοφ να βγάζει από νωρίς εκτός μάχης τον Χάινς.
Η εικόνα του νεαρού Νικολάιδη να κερδίζει το τζάμπολ από τον Μάικ Τζέιμς και τον Ελις να καρφώνει στιγμές μετά.
Η εικόνα του Παπανικολάου να κλέβει, να κόβει, να… ξανακλεβει, να σκοράρει και να βρυχάται.
Η εικόνα του πεσμένου στο έδαφος Πολ να πανηγυρίζει το τρίποντο και φάουλ.
Η εικόνα του Ρούμπιτ να Ντύνεται για μια φάση… Ντιρκ.
Η εικόνα του Γιώργου Μπαρτζωκα να εξολοθρεύει τον Δημήτρη Ιτουδη.
Η εικόνα της… σιγουριάς του Κονιαρη πριν το τρίποντο μαχαίρια.
Η εικόνα του λαβωμένου Πρίντεζη κάθε καλάθι λες και είναι το τελευταίο και εκείνη του άτυχου αλλά πράου Σπανούλη.
Τέλος, η εικόνα της αναπτυσσόμενης ελπίδας των λιγοστών αλλά πιστών στο ΣΕΦ, που είδαν κάτι… απαγορευτικό να πραγματώνεται μπροστά στα μάτια τους.
Ο φετινός Ολυμπιακός δεν είναι μια… καλοκουρδισμενη μηχανή. Δεν είναι μια ομάδα final 4, ούτε καν ομάδα ομάδα οκτάδας. Ωστόσο, έστω και σε αυτή την κατάσταση, οφείλει στην ιστορία του βραδιές όπως αυτή. Αν όλες οι βραδιές που θα ακολουθήσουν φέρουν έστω μια γεύση από τα πεπραγμένα της τελευταίας, τότε ο κόσμος του θα ναι χαρούμενος ακόμα και με… 10-24. Γιατί; διότι περισσότερο από όλα, οι φίλαθλοι των Πειραιωτων δεν είχαν ξεχάσει την νίκη, αλλά την νοοτροπία που οδηγούσε την ομάδα τους εκεί.