Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Μιλάμε για ματς – διαφήμιση του ελληνικού και του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που τα είχε όλα! Πάρα, μα πάρα πολλή τακτική κυρίως στο πρώτο ημίχρονο, με πολύ αποφασισμένες άμυνες, έμφαση στις λεπτομέρειες, ένταση, πίεση, αστοχία και χαμηλό σκορ, ανατροπές, σασπένς, αγωνία και φινάλε – θρίλερ με τον παίκτη που βλέπει τη πόρτα της εξόδου εδώ και καιρό, να την ανοίγει και να λέει: Είμαι και εγώ εδώ!
Μια ντερμπάρα με κυριαρχία του Ολυμπιακού για το μεγαλύτερο διάστημα της αναμέτρησης, διαδοχικές προσπάθειες του Παναθηναϊκού να επιστρέψει, επιτυχημένη ανατροπή εκεί που μετρούσε από τους πράσινους και έπειτα απάντηση στην… απάντηση από τον Ολυμπιακό.
Που δεν αποδείχτηκε έτοιμος να “εξαργυρώσει” την… επένδυση που έκανε σε όλο το παιχνίδι με μια πιο καθαρή και λιγότερο αγχωτική επικράτηση, αλλά δεν πανικοβλήθηκε κιόλας κι επέδειξε πνευματική σκληράδα, όταν το πράγμα στράβωσε στο χειρότερο τάιμινγκ.
Ο Ολυμπιακός κέρδισε πάρα πολλά από αυτό το ντέρμπι. Προκρίθηκε μαθηματικά στα πλέι οφ για 12 φορές τα τελευταία 13 χρόνια, μετά τη δεύτερη μεγάλη εκτός έδρας νίκη – μετά και από αυτή στη Μαδρίτη – είναι με το ενάμισι πόδι με πλεονέκτημα έδρας στους “8” και συνάμα έσπασε το σερί των νικών του μεγάλου του αντιπάλου και έδειξε πως… επιστρέφει για τα καλά στα στάνταρ που είχε πριν την μεγάλη κοιλιά. Tόσο… μεγάλη που πραγματικά έμοιαζε κάποια στιγμή με απώλεια της αγωνιστικής ταυτότητας και του DNA – νικητή, που με το σπαθί του έχει χτίσει στην Ευρωλίγκα τα τελευταία χρόνια.
Η ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ: “ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ Ο ΡΟΜΠΕΡΤΣ, ΛΥΤΡΩΤΕΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ!
Το ντέρμπι αυτό θα το θυμόμαστε για πολλούς λόγους, κι ας μη κρίνει τίτλο. Ο Ολυμπιακός κέρδισε μια πολύ δυνατή και σημαντική παρτίδα, αλλά δεν νίκησε κανένα “πόλεμο”. Όλα θα κριθούν στη συνέχεια τόσο στο “χορό των γιγάντων” στην Ευρωλίγκα, όσο και στους τελικούς της άνοιξης, στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Σκάκι από τα… λίγα στο ξεκίνημα, με παίκτες πολύ Focused στο στόχο
Όταν ξεκίνησε ο αγώνας, ήταν εύκολο να εντοπιστεί η προσέγγιση των δύο ομάδων στα πρώτα λεπτά και η τακτική στην οποία είχαν επενδύσει. Ο Ολυμπιακός έπαιζε με αλλαγές σε ΟΛΑ τα σκριν στην άμυνά του και στην επίθεση ήθελε αρχικά να στοχεύσει στο ποστ για να εκμεταλλευτεί τον Μιλουτίνοφ.
Ο Παναθηναϊκός από την πλευρά του, άπαξ και δεν είχε την ευκαιρία να τρέξει, γνωρίζοντας πως θα ήταν δύσκολο να δημιουργήσει από πικ εν ρολ λόγω των αλλαγών, προσπαθούσε να διαβάσει τα μις – ματς που προέκυπταν και να χτυπήσει σε αυτά.
Στα πρώτα 5 λεπτά αμφότερες οι ομάδες ήταν άστοχες. Ο Σίνγκλετον από τη μια πλευρά και ο Σπανούλης από την άλλη έκαναν δύο γρήγορα φάουλ. Το πρώτο δεκάλεπτο τελείωσε με τους γηπεδούχους μπροστά 18-16 και η διαφορά ως εκείνο το σημείο ήταν μόνο μια, είχε… ατομική φυσιογνωμία και όχι ομαδική και λεγόταν Τζέιμς Γκιστ.
Ο Αμερικανός φόργουορντ έβαλε τους 9 από τους 18 πόντους της ομάδας του με 4/4 σουτ, ένα τρίποντο και κάποιες διαδοχικές νίκες στα μις – ματς, αλλά και στα επιθετικά ριμπάουντ. Ο Ολυμπιακός έπαιζε καλή και συγκεντρωμένη άμυνα, απλά έχασε κάποια αμυντικά ριμπάουντ, κυρίως πάνω στον προσανατολισμό του Πασκουάλ να σημαδέψει τον παίκτη που μάρκαρε στο ποστ μετά τις αλλαγές ο Σπανούλης.
Εξαιρετικό και ολοκληρωμένο δεκάλεπτο για τον Ολυμπιακό
Με το που ξεκίνησε η δεύτερη περίοδος, είχαμε πολλές αλλαγές και ουσιαστικά είδαμε στο παρκέ τα Second Units. Ο Παναθηναϊκός ήταν η ομάδα που κέρδισε πρώτη πράγματα από αυτό. Με τον Πέιν να σκοράρει 5 πόντους με εντυπωσιακό τρόπο, εκμεταλλευόμενος και τις δύο φορές μια λάθος προσαρμογή των “φτερών” του Ολυμπιακού να κλείσουν στη ρακέτα μετά τη πρώτη περιστροφή της άμυνας.
Από εκεί και πέρα, όμως, το παιχνίδι στη φυσική του ροή έβγαλε κυριαρχία του Ολυμπιακού και στις δύο πλευρές του παρκέ. Το σχήμα με Ρόμπερτς, Στρέλνιεκς, Παπαπέτρου, Τίλι και Μακλίν δούλεψε και απέδωσε εκπληκτικά.
Στην επίθεση η διαφορά ήρθε από τα 3/3(!) τρίποντα του Ρόμπερτς, από τις βοήθειες του Παπαπέτρου και από την επιρροή και τις πολλές μάχες και τις “βρώμικες δουλειές” που έκανε ο Κιμ Τιλί.
Από το 23-20, ο Ολυμπιακός έτρεξε σερί 12-0 και προηγήθηκε με 23-32. Στην άμυνά του δεν έδινε τίποτα απολύτως στον Παναθηναϊκό. Οι Τζέιμς, Παππάς και Λοτζέσκι δεν βρήκαν προσωπικές φάσεις, ούτε από τη περιφέρεια, ούτε στο ποστ μετά τις αλλαγές, ο Γκιστ ξεκουραζόταν και ο Καλάθης όσο ήταν στο παρκέ, με την άμυνα να του δίνει την εκτέλεση και όχι την εύκολη – για την ποιότητά του – δημιουργία, δυσκολευόταν να βρει ρυθμό και να δώσει μομέντουμ στην ομάδα του.
Ο Ολυμπιακός πήγε ως το +13 (30-43) για να κλείσει μπροστά το ημίχρονο με σκορ 34-43 και επί μέρους επικράτηση στο δεύτερο δεκάλεπτο 16-27. Ο Παναθηναϊκός είχε 12/32 σουτ, πήρε μόλις ένα επιθετικό ριμπάουντ σε αυτό το διάστημα και σαν να μην έφτανε αυτό πετούσε βολές στα σκουπίδια (6/13). Όχι πως ο Ολυμπιακός δεν το έκανε. Κι αυτός σούτατε 6/12 βολές στο πρώτο ημίχρονο!
Απλά είχε τον απόλυτο έλεγχο στο σετ παιχνίδι σε επίθεση και άμυνα, προστάτευσε το αμυντικό ριμπάουντ, που είναι η νούμερο 1 αδυναμία στην άμυνα αλλαγών με βοήθειες στο ποστ και δεν επέτρεψε δευτερευόντως στον Παναθηναϊκό ούτε τρανζίσιον παιχνίδι.
Οι κόκκινοι είχαν 16/29 σουτ, 5 επιθετικά, 4 λάθη και οι 6 ασίστ έμοιαζαν λίγες, αλλά δεν “πόνεσαν” επειδή ήρθε το ξέσπασμα του Ρόμπερτς και μαζί επιθετικές ανάσες και λύσεις από Πρίντεζη, Στρέλνιεκς και Παπαπέτρου.
Ήταν δεδομένο πως ο Παναθηναϊκός στην επανάληψη θα μπει πιο επιθετικά και θα προσπαθούσε να πιέσει περισσότερο στην άμυνα και να κινηθεί πιο γρήγορα στην επίθεση, με στόχο να αλλάξει τον ρυθμό και το μομέντουν και να βρει πιο εύκολο σκορ και κάποια σουτ από την περιφέρεια που θα διαφοροποιούσαν τα δεδομένα της αναμέτρησης.
Ο Ολυμπιακός από την πλευρά του, ήθελε να διατηρήσει τα σκήπτρα στο ρυθμό, να είναι εξίσου αποτελεσματικός και συγκεντρωμένος στην άμυνά του, να αποφύγει “εύκολα λάθη” και να έχει υπομονή και διάβασμα στην επίθεση χωρίς αυτό να σημαίνει έλλειψη ταχύτητας στον τρόπο που σκέφτεται και εκτελεί.
Απορρόφησε την επιθετικότητα του Παναθηναϊκού, ιδανικό κλείσιμο στη 3η περίοδο
Ο Παναθηναϊκός μπήκε πολύ δυνατά στο δεύτερο ημίχρονο και αύξησε την ένταση στο παιχνίδι του, προσπαθώντας να αλλάξει τον ρυθμό. Ο Μάντζαρης έκανε τέταρτο φάουλ, το ίδιο και ο Ρόμπετς και αυτή η συνθήκη έφερε το ντεμπούτο του Μπόμπι Μπράουν, στις πιο δύσκολες… δυνατές συνθήκες.
Ο Ολυμπιακός με κάποια σουτ κρατούσε την διαφορά σε καλά επίπεδα και η πρώτη απόπειρα να αλλάξει το μομέντουμ ήρθε με ενέργειες του Καλάθη. Οι πράσινοι μείωσαν στους 7 πόντους (45-52) και οι κόκκινοι αντέδρασαν με τρίποντο ψυχολογίας του Σπανούλη από τα 8 μέτρα. Με τον Μπόμπι Μπράουν να αναλαμβάνει τον ρόλο του καθοδηγητή με μεγάλη άνεση και ποιότητα, ο Ολυμπιακός κατάφερε να απορροφήσει την προσπάθεια αντεπίθεσης της ομάδας του Πασκουάλ και με τρίποντο του Παπαπέτρου στην εκπνοή, να κλείσει το δεκάλεπτο με +12 (50-62).
Εγωισμός και κυριαρχία ΠΑΟ, ηγετικός Καλάθης
Ο Παναθηναϊκός ήταν γηπεδούχος, ήταν η ομάδα που βάση βαθμολογίας είχε περισσότερη ανάγκη τη νίκη και δεν υπήρχε περίπτωση να μην βγάλει κι άλλη αντίδραση στο παρκέ. Αυτό κι έγινε. Με τον Νικ Καλάθη να αποδεικνύει για μια ακόμα φορά φέτος πως όχι απλά είναι ένας πολυδιάστατος γκαρντ, αλλά πλέον έχει προσαρμοστεί και ανταποκρίνεται στο ρόλο του ηγέτη μιας ομάδας με βαριά φανέλα και πολλές απαιτήσεις.
Η πρώτη προσπάθεια του Παναθηναϊκού να πλησιάσει, να αλλάξει το μομέντουμ και να σηκώσει το κόσμο του από τις θέσεις του, αντιμετωπίστηκε με προσωπική ενέργεια του Μπόμπι Μπράουν και με τον Τιλί να κάνει σπουδαία δουλειά στην άμυνα και τα ριμπάουντ.
Ήταν ξεκάθαρο, όμως, πως οι πράσινοι έκανε όσα έπρεπε στο παρκέ, έπαιζαν πολύ πιο δυνατή και αποτελεσματική άμυνα, έβρισκαν ρυθμό και στο 5-5, έπαιρναν κάποιο σκορ από τρανζίσιον καταστάσεις και χρειαζόταν 2-3 φάσεις για να μεταφραστεί και σε… αλλαγή στο σκορ αυτή τους η προσπάθεια που είχε ξεκινήσει από τα μέσα του τρίτου δεκαλέπτου.
Ο Καλάθης με 1 vs 1 καταστάσεις, δύο καλές άμυνες και δημιουργίες για τους συμπαίκτες του, έσπρωξε την ομάδα του. Η διαφορά πήγε στους 3 (64-67), ο Ρίβερς σκόραρε το πρώτο του καλάθι (από τα δύο) στο ντέρμπι, ο Τζέιμς βρήκε ένα καλάθι στο ανοιχτό γήπεδο, ο Γκιστ ένα κάρφωμα από πάρε – βάλε πάσα του Καλάθη, με τον Μιλουτίνοφ να αργεί να επιστρέψει στη ρακέτα.
Έτσι, απλά και γρήγορα, ο Παναθηναϊκός πέτυχε μέσα σε 2-3 λεπτά, ότι προσπαθούσε σε όλη τη διάρκεια του δευτέρου ημιχρόνου! Με ένα σερί 21-8 από το 50-62 κι έπειτα, πέρασε μπροστά με 71-70 στο πιο κρίσιμο σημείο.
Ακολούθησαν εκατέρωθεν χαμένες ευκαιρίες, δύο πολύ δύσκολες φάσεις σε διεκδικήσεις της μπάλας για τους διαιτητές, μια χαμένη βολή του Σπανούλη, ένα χαμένο isolation από τον Τζέιμς και έτσι “γεννήθηκε” η παράταση!
Κέρδισε ο πιο τυχερός, άνθρωπος του αγώνα ο Ρόμπερτς!
Στη παράταση, όπως εξελίχθηκε ο αγώνας, σαν μια παρτίδα μποξ με τους πυγμάχους να ανταλλάσσουν μπουνιές, αλλά κανένας να μη πέφτει κάτω, θα κέρδιζε ο πιο τυχερός κι εκείνος που θα έβαζε το πιο… μεγάλο σουτ.
Ο Παναθηναϊκός έκανε το 81-78 με την παράταση να έχει μπει στη τελική ευθεία.
Μετά ακολούθησαν κατά σειρά:
* Πολύ δύσκολο γκολ – φάουλ του Σπανούλη. (81-81)
* Μια βολή από τον Παναθηναϊκό (82-81)
* Τεράστιο τρίποντο Ρόμπερτς! (82-84)
* Χαμένη ευκαιρία του Παναθηναϊκού να σκοράρει
* Δύο βολές Ρόμπερτς
Εκεί, κρίθηκαν όλα! Ο Αμερικανός που έχει κάνει μια μετριότατη σεζόν με λιγοστές εξάρσεις και συνεχίζει να μην δείχνει δημιουργικά χαρίσματα (0 ασίστ και σε αυτό το παιχνίδι) με 5 πόντους – χρυσάφι έκανε την διαφορά όταν η μπάλα “έκαιγε” και έδωσε μια πολύ μεγάλη νίκη στην ομάδα του, σφραγίζοντας μια καλή ομαδική προσπάθεια με πολλά θετικά στοιχεία και κάποια αρνητικά.
Οι δύο ομάδες είναι έμπειρες, διαθέτουν τεχνογνωσία και ξέρουν πως τα σπουδαία ακόμα δεν έχουν έρθει.
Ο Ολυμπιακός με καλύτερη ψυχολογία και κυρίως πολύ περισσότερο ΒΑΘΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΗΤΑ με τις προσθήκες του Μπόμπι, αλλά και του… Τιλί, μπορεί να βελτιωθεί κι άλλο στη συνέχεια και να φτάσει σε ικανοποιητικά επίπεδα μπάσκετ, πιο “φρέσκου”, γρήγορου, απρόβλεπτου και σύγχρονου από αυτό που συνήθως μας παρουσιάζει, ακόμα και όταν κερδίζει.
Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται κι εκείνος σε περίοδο διαφοροποιήσεων στο ροτέσιον, έχει δύο νέα μέλη και το ένα που αν και νέο είναι… παλιό (Τζέιμς) έχει με το “καλημέρα” της επιστροφής ηγετικό ρόλο.
Ξεκάθαρα η πρόκληση πάει πια στο Νίκο Παππά (ο Ντένμον θεωρώ πως δεν θα έχει πια ευκαιρίες, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, ιδίως στα μεγάλα ματς) που ενώ κάνει ουσιαστική και μεστή σεζόν με Clutch τάσεις στα τελευταία δεκάλεπτα, πρέπει να προσαρμοστεί σε διαφορετικό ρόλο και να προσπαθήσει να προσφέρει στην ομάδα του χωρίς να έχει σταθερά τον ίδιο χρόνο συμμετοχής.
Έχει το ταλέντο και την ποιότητα να το κάνει, το πιο δύσκολο κομμάτι είναι το πνευματικό, να αποδεχτεί τη νέα κατάσταση που μοιάζει με deja vu για αυτόν. Σίγουρα και ο Πασκουάλ θα δουλέψει με στόχο να πάρει το 100% όχι μόνο από τον Τζέιμς, αλλά και από τον Έλληνα γκαρντ.
Γενικά, θεωρώ πως και οι δύο ομάδες πλέον έχουν την ποιότητα των λύσεων που απαιτούνται, έτσι ώστε αν φορμαριστούν την κατάλληλη στιγμή, να είναι ικανές για όλα. Η διαφορά απλά είναι πως ο Ολυμπιακός όλα δείχνουν πως θα παλέψει για το φάιναλ φορ με πλεονέκτημα έδρας και από μια θέση που δεν θα του… φέρει αντίπαλο – καρμανιόλα, ενώ ο Παναθηναϊκός με τα τωρινά δεδομένα, έχει πιο δύσκολο έργο, για να καταφέρει να μπει στο τραίνο για το Βελιγράδι.
Κρατάμε πως ζήσαμε ένα απολαυστικό ματς και μακάρι όλα μεταξύ των δυο να γίνονται σε γεμάτα γήπεδα, σε τέτοιες ατμόσφαιρες και με τον κόσμο να γουστάρει να βλέπει το μπάσκετ.
Τώρα για κάποια γύρω – γύρω, για νοοτροπίες που σπέρνουν δηλητήριο, δεν θερίζουν τίποτα θετικό και πολλές φορές είναι και (αυτό)καταστροφικές δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.
Το μόνο που οφείλουμε να κάνουμε, ΟΛΟΙ μας ξεχωριστά απέναντι στον εαυτό μας και το μέλλον των παιδιών μας, είναι να είμαστε εμείς σωστοί, να απολαμβάνουμε τον αθλητισμό όπως πρέπει και να προσπαθούμε να επηρεάζουμε προς αυτή την υγιή κατεύθυνση όλους τους δικούς μας.
ΥΓ1. Ο Παναθηναϊκός αντικειμενικά από πλευράς ντεσιμπέλε και ατμόσφαιρας, έχει στα μεγάλα ματς την καλύτερη έδρα της Ευρώπης. Βοηθάει η δομή του ΟΑΚΑ, αλλά και το ότι ο κόσμος του βλέπει πολλά χρόνια ματσάρες εκεί και ξέρει τον τρόπο να βοηθάει την ομάδα του και να δημιουργεί ισχυρή έδρα. Τις τελευταίες δύο σεζόν έχει μόλις 3 ήττες στην κανονική περίοδο. Μια από την ΤΣΣΚΑ και δύο από τον Ολυμπιακό. Η αξία του ΟΑΚΑ, σίγουρα αποδίδει… δόξα και σε αυτό το επίτευγμα των κόκκινων.
ΥΓ2. Ο Μπόμπι Μπράουν όσο αγωνίστηκε, έδειξε και… απέδειξε κάποια πράγματα για όσους ξέρουν να βλέπουν το μπάσκετ σε βάθος. Όταν έχεις ΠΟΙΟΤΗΤΑ και ΚΛΑΣΗ ως παίκτης, μπορείς να προσαρμοστείς γρήγορα και είσαι ικανός να βοηθήσεις αμέσως, ακόμα και όταν σε πετάξουν στα πολύ βαθιά. Ο τύπος κλήθηκε λόγω συνθηκών να αναλάβει όχι το σκοράρισμα, αλλά τον ΕΛΕΓΧΟ όλης της ομάδας και του ρυθμού με τους Σπανούλη, Ρόμπερτς, Στρέλνιεκς έξω και ήταν λες και έκανε… βόλτα στο πάρκο! Άνετα χωράνε όλοι στη περιφέρεια και έτσι ο Ολυμπιακός θα γίνει μια ομάδα που θα παίξει όποιος αξίζει κάθε φορά, με πολύ υψηλότερο ταβάνι. Όλοι οι καλοί χωρούν όταν θέλουν να νικούν. Τόσο απλό είναι… Το δρόμο τον έχουν δείξει πολλές ομάδες και το πιο κραχτό παράδειγμα είναι η κορυφαία ομάδα στη κορυφαία λίγκα του κόσμου. Οι Warriors. Άλλο επίπεδο, καμία σύγκριση, αλλά οι νόμοι του μπάσκετ είναι παντού ίδιοι.
ΥΓ3. Αφήστε το ταλέντο στο σκοράρισμα, αυτό θα το δείτε εν καιρώ. Μιλάμε για την άνεση που επέδειξε μέσα στο ΟΑΚΑ σε δύσκολα κομμάτια της μάχης και ως floor manager. Άνεση που προκύπτει από τρία στοιχεία: Ποιότητα, εμπειρία, ΤΑΛΕΝΤΟ. Μπορώ να σας υπογράψω πως χρειάστηκε 5 λεπτά για να ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙ τον ρόλο του στον Ολυμπιακό. Πριν υπογράψει, εννοώ. Αυτό, είμαι σίγουρος πως Σφαιρόπουλος και αδελφοί Αγγελόπουλοι το έχουν ήδη καταλάβει και από εδώ και πέρα θα τους βοηθήσει πολύ στην προσέγγισή τους και τον τρόπο με τον οποίο θα επιλέγουν τους ξένους.
ΥΓ4. Λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά και δεν τις βλέπουν πολλοί. Πριν βάλει το τρίποντο για το 84-82 ο Ρόμπερτς, το Play είναι για τον Βασίλη. Το κλασικό, που ξεκινάει από το ποστ και βγαίνει από τα σκριν για να πάρει τη μπάλα στο High. Ο Ρόμπερτς έτσι όπως εξελίσσεται η φάση δείχνει πως θέλει να αναλάβει την ευθύνη και ακαριαία ο Σπανούλης κάνει νεύμα στον Μιλουτίνοφ να πάει στον Αμερικανό για να δώσει το πικ.
ΤΟ ΤΡΙΠΟΝΤΟ ΤΟΥ ΡΟΜΠΕΡΤΣ ΠΟΥ ΕΚΡΙΝΕ ΤΟ ΝΤΕΡΜΠΙ…
Έτσι άλλαξε το Play στην πιο κρίσιμη κατοχή και έπαιξε για τον Ρόμπερτς ο Ολυμπιακός. Και δικαιώθηκε. Ακριβώς το ίδιο είχε γίνει και στη φάση που ο Ερικ Γκριν έβαλε το μεγάλο τρίποντο στον περσινό ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ. Ο Μπράουν μίλησε με τον Σπανούλη ΠΡΙΝ υπογράψει και συνεννοήθηκαν σε τρία λεπτά. Είναι, που ο Βασίλης δεν θέλει παίκτες με ταλέντο δίπλα του…
ΥΓ5. Ακόμα πιο ψηλά ο Πρίντεζης στους σκόρερ της Ευρωλίγκα, πέρασε και ένα αληθινό θρύλο της λίγκας, τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Respect.
ΥΓ6. Τρομερή δουλειά ο Τιλί, τρομερή. Σε πράγματα που τα έχει “τρελή” ανάγκη ο Ολυμπιακός από την αρχή της σεζόν κι ακόμα περισσότερο μετά τον τραυματισμό του Αγραβάνη. Βλέποντάς τον και ξέροντας πως πρέπει να παίζουν και οι Μιλουτίνοφ – Μακλίν που αλληλοσυμπληρώνονται εξαιρετικά, εγώ που έλεγα ότι χρειάζεται αθλητικός ψηλός, καταλαβαίνω πως είναι πιθανό η δουλειά να γίνει και άνευ! Αρκεί ο Γάλλος να προσαρμοστεί στην άμυνα αλλαγών και να είναι αποτελεσματικός και σε αυτό το κομμάτι, πέρα από τα ριμπάουντ και την άμυνα στο ποστ.
ΥΓ7. Μεγάλο παιχνίδι ο Παπαπέτρου, καθοριστική συμβολή και impact στο ματς. Ιωάννη, μπορείς αγόρι μου να σταθεροποιηθείς σε αυτά τα επίπεδα; Τότε θα “βαπτιστείς” παίκτης για ωραία πράγματα και θα δικαιώσεις και όλους όσους σε πιστεύουν από τη πρώτη στιγμή!