Της Νίκης Μπάκουλη
Σοφοκλής: αυτό το ιστορικό όνομα προέρχεται από το σοφία και το κλέος. Και όπως ο ίδιος ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης παραδέχθηκε, αποφάσισε πέρυσι πως ήταν η ώρα να ανταποκριθεί… στο όνομα του. Μετά πολλά χρόνια μόχθου, στο πλαίσιο των οποίων προσπαθούσε να καταλάβει ποιος είναι ο προορισμός του σε αυτή τη ζωή και ποιος είναι ο ίδιος, αποφάσισε πως δεν μπορούσε να ευχαριστεί όλους τους άλλους. Αποφάσισε πως στόχος ήταν να ανταποκριθεί στις τεράστιες δυνατότητες του και να επιτύχει ό,τι καλύτερο μπορούσε, μέσω σκληρής δουλειάς. Αποφάσισε να δείξει στο ταλέντο του, το σεβασμό που του άξιζε και ήταν έτοιμος να δεχθεί αγάπη, χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς την παραμικρή υποψία ότι όποιος τον πλησίαζε αγαπούσε τον Σχορτσανίτη –και όχι τον Σοφοκλή.
Και είχε κάθε λόγο να έχει συγχυστεί, μετά τα όσα πέρασε σε όλη του τη ζωή. Γιατί εκείνος πάντα είχε πολύ αγάπη να δώσει, αλλά η ψυχή του υπέφερε τις συνέπειες όσων τον πλησίαζαν για να κερδίσουν κάτι από αυτόν και χωρίς καμία διάθεση να δώσουν κάτι πίσω. Εδωσε τις μάχες του (καλές και κακές) και κέρδισε τη ζωή του, μαζί με την καλύτερη δυνατή καριέρα. Ετσι, όταν συνάντησε την Ειρήνη ήταν σε θέση να καταλάβει, να δεχθεί και να δώσει άνευ όρων αγάπη. Η Ειρήνη έμεινε δίπλα του τέσσερα χρόνια και η πορεία τους δεν ήταν όλη γεμάτη με ροδοπέταλα.
Όταν πρωτοσυναντήθηκαν, ο «Σόφο» δεν ήταν στην καλύτερη κατάσταση. Είχαν περάσει μόλις λίγες μέρες από την επιστροφή του από την Ελβετία, όπου είχε πάει για να χάσει κιλά και να συνεχίσει το συμβόλαιο του με τον Ολυμπιακό. Η προσπάθεια του να αφήσει πίσω της συνήθειες που μπορούσαν να καταστρέψουν την καριέρα του, μαζί με τη ζωή του, ήταν ακόμα σε εξέλιξη. Και η Ειρήνη έπαιξε καταλυτικό ρόλο για να επιτύχει αυτή η προσπάθεια. Αφοσιώθηκε στη νεαρή φυσικοθεραπεύτρια και ξέχασε οτιδήποτε δεν ήταν καλό για εκείνον (γιατί συνήθιζε να ξεχνά μέσω του φαγητού). Η διαφορά φαινόταν στο πρόσωπο του –έγινε πιο ευγενικό. Τα μάτια του ήταν πιο ήρεμα, πιο χαρούμενα. Και ξεκίνησε να γίνεται υπόδειγμα επαγγελματία. Πριν μετακομίσει στο Ισραήλ, της έδωσε ένα δαχτυλίδι ως ένδειξη της αιώνιας αγάπης τους.
Στην ουσία, αρραβωνιάστηκαν και η Ειρήνη περνούσε κάθε σαββατοκύριακο στο Τελ Αβίβ –γιατί τις καθημερινές εργαζόταν στην Αθήνα. Και μολονότι ο ίδιος είχε αποφασίσει να κρατήσει αυτή τη σχέση μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, όταν επελέγη στην καλύτερη πεντάδα της Ευρωλίγκας –πέρυσι- αφιέρωσε αυτήν την τιμή «σε όλους όσους με έχουν στηρίξει όλα τα χρόνια, στην οικογένεια μου, μα πάνω από όλα στην κοπέλα μου, που είναι πάντα κοντά μου και με έχει βοηθήσει στις δύσκολες στιγμές».
Ηταν λοιπόν, θέμα χρόνου να περάσουν στο επόμενο επίπεδο: στις 26 Σεπτεμβρίου του 2011 παντρεύτηκαν, αλλά πέντε μήνες νωρίτερα είχε μάθει το καλύτερο νέο της ζωής του: η Ειρήνη ήταν έγκυος. Και κάποιες επιπλοκές στην εγκυμοσύνη της ήταν ο λόγος που δεν έπαιξε με την Εθνική, στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας. Δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί στο μπάσκετ. Το μυαλό του ήταν 24 ώρες το 24ωρο στη γυναίκα και το παιδί που περίμεναν. Δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο, από το να είναι δίπλα της, παρ’ ότι εκείνη επέμενε πως θα έπρεπε να μείνει στην Εθνική, γιατί δεν μπορούσε να βοηθήσει. Στο τέλος, έκανε ό,τι χρειαζόταν η καρδιά του: προτίμησε να είναι κοντά στις μεγαλύτερες αγάπες της ζωής του. Η Ειρήνη άλλαξε άρδην προς το καλύτερο τη ζωή του και ήξερε πως έπρεπε να κάνει το ίδιο. Ο Μάξιμος Κωνσταντίνος ήλθε στη ζωή (58 εκατοστά και 3.950), στις 24/2. Εκείνη τη μέρα είχε δουλειά (έπαιζε με την Μακάμπι, στο ΤΟΡ16 της Ευρωλίγκας). Μετά ζήτησε άδεια για να έλθει στην Αθήνα, για να δει και να αγκαλιάσει το νεογέννητο του για πρώτη φορά.
Είδε κάτι το οποίο δεν μπορεί να περιγράψει. Και αν έχει τύχει να μιλήσετε, έστω μια φορά, μαζί του, ξέρετε πως είναι τόσο έξυπνος που μπορεί να περιγράψει τα πάντα –κάθε αίσθημα- με λέξεις. Όλα, εκτός από αυτό. «Το να πω ότι είμαι ευτυχισμένος, δεν επαρκεί. Πραγματικά δεν έχω λόγια να περιγράψω όσα ήλθαν στο μυαλό μου, όλα όσα ένιωσε η ψυχή μου, το σώμα μου, όταν είδα το γιο μου, για πρώτη φορά. Πιστεύω πως τώρα μπορώ να καταλάβω τι σημαίνει «αγάπη». Και ευχαριστώ την Ειρήνη για αυτό. Μου άλλαξε τη ζωή και αυτό το παιδί ήλθε να κάνει τα πάντα καλύτερα. Νιώθω ολοκληρωμένος, για πρώτη φορά. Τώρα ξέρω πως όλα θα πάνε καλά, γιατί θα κάνω τα πάντα για να είναι όλα καλά».