Tου Σταύρου Μπαρμπαρούση/ info@eurohoops.net
Άφησε την τελευταία του πνοή λίγο πριν συμπληρώσει τα 78 του χρόνια, από πνευμονικό οίδημα, έχοντας πίσω ως παρακαταθήκη μία ΤΕΡΑΣΤΙΑ καριέρα, η οποία ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ελλάδα, καθώς δούλεψε σε Άρη, ΠΑΟΚ, Πανιώνιο, Ολυμπιακό κι ΑΕΚ…
Με άλλες κατέκτησε τίτλους, με άλλες όχι… κι αν κρίνει αποκλειστικά το αποτέλεσμα την επιτυχία, τότε ίσως κάποιοι να πουν ότι δεν τα κατάφερε.
Αυτό όμως που σίγουρα δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς, ήταν η παρακαταθήκη που άφησε στις ομάδες που δούλευε, η ανάπτυξη των νέων παιδιών και η εξέλιξη τους, ανεξαρτήτως χρώματος φανέλας, εθνικότητας και όποιου άλλου κριτηρίου διαχωρισμού.
Γιατί, μπρε… αυτό ήταν ο ΝΤΟΥΝΤΑ!!!
Ένας άνθρωπος που όλη του τη ζωή είχε πάθος με τη δημιουργία. Ήταν παθιασμένος να μεστώνει νέους παίκτες, να τους εξελίσσει και εν τέλει να δημιουργεί ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ κι όπου κι αν εργάστηκε άφηνε με αυτόν τον τρόπο, ανεξίτηλο το αποτύπωμα του. Ήταν ένας τίτλος τιμής γι’ αυτόν αν κατάφερνε να αναδείξει ένα ακόμα δημιούργημα του, πολλές φορές μεγαλύτερος κι από την κατάκτηση του οποιοδήποτε μεταλλίου!
Λάτρευε τα περιστέρια… Ήταν το αγαπημένο του χόμπι. Απέφευγε να εξηγήσει το γιατί. Το κρατούσε για τον εαυτό του και για τους δικούς τους ανθρώπους. Οι περισσότεροι το θεωρούσαν αντιφατικό. Ένας άνθρωπος, πολλές φορές σκληρός επαγγελματίας, αδιαπραγμάτευτος στις αρχές του και στις απόψεις τους, εγωιστής, ξεροκέφαλος, ίσως, να έχει τέτοια αγάπη για τα περιστέρια να τα θεωρεί παιδιά του.
Κι όμως, η εξήγηση ήταν τόσο απλή… Η οικογένεια του Ντούντα δεν περιοριζόταν στην αγαπημένη του γυναίκα, τη Νένα, στα παιδιά του και τον αδερφό του τον Πίβα που έφυγε πρώτος από τη ζωή.
Τα “παιδιά” ήταν τα δημιουργήματα του, όλοι αυτοί οι νεαροί που έπαιρνε στα χέρια του και δημιουργούσε πρωταθλητές της ζωής! Γιατί μπορεί κάποιος να μη γινόταν και τόσο καλός παίκτης, αλλά ήταν αυτός που θα χαιρόταν το ίδιο αν γινόταν ένας καλός προπονητής (σ.σ. όλοι ξέρουμε το τρανότερο παράδειγμα όλων, του κουμπάρου του, Ζέλικο Ομπράντοβιτς) ή επιχειρηματίας ή επιστήμονας ή ακόμα κι ένας καλός τεχνίτης.
“Ό,τι αποφασίζετε να κάνετε στη ζωή σας να το κάνετε καλά, να το αγαπάτε, να δινόσαστε σε αυτό και μην σταματάτε να δημιουργείτε” .
Τα περιστέρια, λοιπόν ήταν σαν τους παίκτες… Τα έπαιρνε αυγά στα χέρια του και τα έκανε πρωταθλητές. Αυτό ήταν το χόμπι του, αυτή ήταν όλη του η καριέρα, αυτή ήταν όλη του η ζωή!
Ήταν ένας ενωτικό άνθρωπος, γι’ αυτό και του άρεσε να τον αποκαλούν Γιουγκοσλάβο κι όχι Σέρβο, άλλωστε αυτό ήταν: ο δημιουργός του γιουγκοσλαβικού μπάσκετ.
Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ προπονητής στην Ευρώπη σε αυτό το πράγμα!
Στην ανάδειξη νέων παιδιών. Δεν θα πέσουμε στην παγίδα να αραδιάσουμε ονόματα, γιατί είναι αμέτρητα και σίγουρα δεν γνωρίζουμε όλους όσους έχει καταφέρει να δημιουργήσει μέσα από τη διαδικασία της καθημερινής προπόνησης, συζήτησης, επικοινωνίας, ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ της ζωής!
“Κάνε, αυτό που οι άλλοι πιστεύουν ότι δεν μπορείς να κάνεις”, αυτό ήταν το μότο του και με αυτό πορεύτηκε όλα του τα χρόνια, έχοντας τη λέξη “σεβασμός” και τη λέξη “αφοσίωση” πάντα μέσα στο λεξιλόγιο του. Και απέδειξε το πόσο σεβόταν τη χώρα μας την Ελλάδα, η οποία εξελίχτηκε σε δεύτερη πατρίδα του και πάντα την τιμούσε, μιλώντας σχεδόν πάντα στα ελληνικά, όντας απολαυστικός και ξεχωριστός. Κι ας μην ήταν πανεπιστήμονας, ένα αστείο που πάντα κυκλοφορούσε στις δημοσιογραφικές πιάτσες από τότε που το είπε…
Θα μας λείψεις μπρε… Αλλά δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ Ντούσαν Ίβκοβιτς! Αναπαύσου εν ειρήνη!
Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς… ήταν το μπάσκετ! Ένα βιογραφικό γεμάτο τίτλους
Ολυμπιακός για Ντούντα: “Έφυγε” ο μεγαλύτερος όλων”
O Παναθηναϊκός, όλες οι ομάδες του στην Ελλάδα και το μπάσκετ αποχαιρετούν τον τεράστιο Ντούσαν Ίβκοβιτς
ΘΡΗΝΟΣ: Πέθανε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς