Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Ακόμη και σε αυτή τη δύσκολη εποχή που διανύει διοικητικά κι οικονομικά ο Παναθηναϊκός, θέλει προσπάθεια για να το καταφέρεις αυτό. Και δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα, είναι κι ο τρόπος.
- Κύπελλο Ελλάδας: Ήττα από τον “αιώνιο” αντίπαλο (73-81) με 0/14 τρίποντα στην τελευταία περίοδο
- Ευρωλίγκα: 19 ήττες σε 28 παιχνίδια, ανάμεσά τους η πιο βαριά στην ιστορία (81-48 @ Ερυθρός Αστέρας) και συνολικά πέντε με 20+ πόντους
- Stoiximan Basket League: Τέταρτη διαδοχική ήττα από τον “αιώνιο” αντίπαλο στο πιο κρίσιμο παιχνίδι της… υπολειπόμενης χρονιάς, στο οποίο σκόραρε 62 πόντους μπροστά σε σχεδόν γεμάτη έδρα
Και, ναι, ο Νεμάνια Νέντοβιτς κι ο Χάουαρντ Σαντ-Ρος δεν έκαναν πλήρη προετοιμασία μετά από τους τραυματισμούς τους την περασμένη εβδομάδα. Ναι, η ομάδα παρατάχθηκε για πολλοστή φορά χωρίς πόιντ γκαρντ. Ναι, ήταν μέχρι τέλους στη διεκδίκηση της νίκης.
Παρόλα αυτά, σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση.
Έλα, όμως, που αυτό το είχαμε εμπεδώσει από το προηγούμενο (ευρω-)ντέρμπι “αιωνίων” στο ΣΕΦ (101-73 στις 17/3).
Τι έκανε ο Παναθηναϊκός στο διάστημα που μεσολάβησε προκειμένου να παρουσιαστεί ανταγωνιστικός ξανά; Απολύτως τίποτα. “Απλώς” περίμενε να επιστρέψει ο Ιωάννης Παπαπέτρου.
Κατά τα άλλα, καμία αντίδραση.
Ακόμη και την περασμένη χρονιά, όταν δεν είχε ιδέα τι τον περίμενε και τι να περιμένει, περισσότερο το είχε ψάξει.
- 14 Ιανουαρίου είχε αλλάξει προπονητή (βλ. Όντετ Κάτας αντί Γιώργου Βόβορα)
- 8 Φεβρουαρίου είχε αποκτήσει ακόμη ένα πόιντ γκαρντ (βλ. Τι Τζέι Μπρέϊ)
- 22 Φεβρουαρίου είχε (βρει χορηγούς για να) αποκτήσει έναν παίκτη-κράχτη (βλ. Μάριο Χεζόνια)
Και δεν υπήρχε καν ο Ολυμπιακός να τον ανταγωνιστεί εντός συνόρων.
Με τον Ολυμπιακό ξανά ως ανταγωνιστή και καλύτερα από ποτέ τα τελευταία χρόνια, η αδράνεια στον Παναθηναϊκό είναι πρωτοφανής και προκλητική. Ακόμη και σε αυτή τη δύσκολη εποχή, επαναλαμβάνω.
“Πιστεύω μετά το Πάσχα” είπε στη συνέντευξη Τύπου ο Δημήτρης Πρίφτης πως περιμένει τον Στέφαν Γιόβιτς να επιστρέψει. Ανάσταση, πάντως, με παίκτη που θα έχει να παίξει τρεις μήνες (από τις 20/2) λόγω (νέου) τραυματισμού κι ενώ θα έχει απομείνει άλλος ένας μήνας για την ολοκλήρωση της χρονιάς, μη περιμένετε.
Και σίγουρα όχι από μία ομάδα που μετράει τέσσερις διαδοχικές ήττες από τον ανταγωνιστή της σε πέντε παιχνίδια και θα πρέπει να τον νικήσει τρεις φορές σε μάξιμουμ άλλα τόσα παιχνίδια. Α, ναι, με μειονέκτημα έδρας κιόλας.
Ποιον να κατηγορούμε πού φτάσαμε εδώ; Όλους και (καν)έναν.
Για παράδειγμα, ο Ντάριλ Μέικον φταίει που δε μπορεί να παίξει σαν πόιντ γκαρντ ή ο Δημήτρης Πρίφτης που τον χρησιμοποιεί σε αυτή τη θέση; Ο Δημήτρης Πρίφτης φταίει που χρησιμοποιεί στη θέση του πόιντ γκαρντ του Ντάριλ Μέικον που δεν είναι πόιντ γκαρντ ή η διοίκηση που δεν του έχει φέρει έναν (υγιή) πόιντ γκαρντ; Ο Τάκης Τριαντόπουλος (πρόεδρος), ο Φραγκίσκος Αλβέρτης (γενικός διευθυντής), ο Δημήτρης Διαμαντίδης (γενικός διευθυντής) κι ο Βασίλης Παρθενόπουλος (γενικός διευθυντής) -γιατί, ναι, αυτός ο Παναθηναϊκός έχει τρεις GMs- φταίνε που δεν έχουν φέρει ένα (υγιή) πόιντ γκαρντ στον Δημήτρη Πρίφτη ή ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος που τους έχει αφήσει διαχειριστές μίας ΚΑΕ εσόδων-εξόδων κι ούτε που ασχολείται;
Ή μήπως φταίει ο Ολυμπιακός που επέστρεψε ανώτερος; Μάλλον όχι αυτό το τελευταίο, άλλωστε, το έχουμε αποδεχθεί προ πολλού. Την κατωτερότητα του Παναθηναϊκού φαίνεται πως αδυνατούμε να αποδεχθούμε. “Αποδεχθούμε” όχι εμείς, αυτοί που πρέπει.
Κι όσο θα συντηρείται αυτή η κατάσταση τόσο η μεγαλύτερή τους επιτυχία θα είναι αυτή η αποτυχία, να έχουν μία ομάδα που οι ειδικές συνθήκες την ανάγκασαν να προορίζεται για λίγα και στα λίγα έμεινε. Ή θα μείνει, τέλος πάντων. Που ούτε ο πιο φανατικός οπαδός πια δεν πιστεύει πως ως έχει η συγκεκριμένη ομάδα μπορεί να ανατρέψει την κατάσταση.
Καμία ελπίδα.
Όταν το μόνο που ήθελε ακόμη κι αυτός ο πιο φανατικός οπαδός ήταν μία ελπίδα.
Παταγώδης αποτυχία.
Από Απρίλιο μήνα.
Εύγε…
ΥΓ. 18 τρίποντα μέχρι το 17′ είχε σουτάρει ο Παναθηναϊκός.
ΥΓ2. Τραγική ειρωνεία πως το καλύτερο play που έβγαλε ο Παναθηναϊκός είχε μόλις 1,7″ για να το εκτελέσει, στο τέλος της τρίτης περιόδου.
ΥΓ3. Φεύγω την Τετάρτη, ανεβαίνω Γιάννενα να δω τους δικούς μου, να κάνω Πάσχα εκεί και θα επιστρέψω κάπου μέσα στον Μάιο. Άλλωστε, “όλα θα κριθούν τον Ιούνιο” (γκούχου, γκούχου).