Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Θέλω να ανέβω Γιάννενα να δω τους γονείς μου. Έχω να τους δω από το Πάσχα. Μεγάλοι άνθρωποι, στα 70τόσο, με τα θέματά τους, ο ένας πιο σοβαρά από τον άλλο. Όσο πιο συχνά ανεβαίνω για να βοηθάω τόσο καλύτερα για όλους μας, ψυχολογικά περισσότερο για εμένα. Ωστόσο, είπα να φερθώ επαγγελματικά και να μην ανέβω τώρα που η Stoiximan Basket League είναι στα playoffs κι ακολουθούν οι Τελικοί. Υπομονή κάνα δύο εβδομάδες ακόμα, σκέφτηκα.
Αλλά πόση υπομονή ακόμα να κάνεις με αυτόν τον Παναθηναϊκό;
Πρόκειται για τη μοναδική ομάδα αυτού του βεληνεκούς που έκανε αλλαγές μεσούσης της χρονιάς, από παίκτες και προπονητές μέχρι γενικούς και τεχνικούς διευθυντές, και τα πάει χειρότερα από ό,τι πιο πριν. Όχι ηλεκτροσόκ, σκέτο σοκ.
Εννοείται πολλά “μπράβο” στη Λάρισα που τερμάτισε στην έκτη θέση της κατάταξης στην κανονική περίοδο, που “σκούπισε” με μειονέκτημα έδρας τον Κολοσσό στα προημιτελικά και που έχει αναγκάσει σε Game 5 τον Παναθηναϊκό. Κάθε επιτυχία ομάδας από την επαρχία είναι νίκη για το άθλημα.
Ο ανταγωνισμός, όμως, δεν υπάρχει τόσο γιατί η Λάρισα ανέβηκε επίπεδο, που ανέβηκε και μακάρι να υπάρχει ανάλογη συνέχεια, όσο γιατί ο Παναθηναϊκός κατέβηκε επίπεδα. Πληθυντικός. Όχι τώρα, από το καλοκαίρι του 2020 έχει που κατεβαίνει επίπεδα.
Κι ενώ θέλαμε να ελπίζουμε πως ο τρόπος που απομακρύνθηκαν ο Φραγκίσκος Αλβέρτης και πολύ περισσότερο ο Δημήτρης Διαμαντίδης θα ήταν το τελευταίο επίπεδο που θα κατέβαινε μέχρι να τελειώσει η χρονιά, ασχέτως αν προσωπικά δεν κατάλαβα ποτέ την παρουσία τόσο πολλών GMs σε έναν Παναθηναϊκό που μόνο Παναθηναϊκό δε θυμίζει, η κατρακύλα είχε συνέχεια στα όρια της ασέβειας για τον ίδιο το σύλλογο.
- Να τον έχει η Λάρισα στο -26 στο Game 2
- Να χάνει αυτό το Game 2 (84-77) κι ο προπονητής του να λέει πως “κρίθηκε στις λεπτομέρειες”
- Να πηγαίνει να παίξει (προφανώς κι η Λάρισα μαζί) το Game 4 σε ένα κλειστό χωρίς κλιματισμό στις 5/6 ενώ έξω έχει 36°C
- Να σουτάρει 11/22 ελεύθερες βολές
- Να αντιμετωπίζεται από τους διαιτητές σαν τελευταίος των τελευταίων, χωρίς αυτό να σημαίνει πως διαμόρφωσαν αποτέλεσμα
- Να χάνει και στο Game 4 (74-62) με 18-1 επιμέρους σκορ στα τελευταία 7,5 λεπτά
- Να του την “λένε” οι αντίπαλοι στη λήξη κι αυτός να “τσιμπάει” και να βλέπουμε εικόνες που δε συνάδουν με το μέγεθός του ως σύλλογος
Από την άλλη, αυτό το τελευταίο, με τον Γιώργο Βόβορα σε έξαλλη κατάσταση και τους υπόλοιπους παραλίγο να έρχονται στα χέρια, έχει και θετική ανάγνωση. Είδαμε αντίδραση.
Κατά άλλα, η προετοιμασία, αγωνιστική και πνευματική, σε αυτή τη σειρά είναι υπό το μηδέν.
Σε κάνει να απορείς πώς αυτή η ομάδα θα (προσπαθήσει να) κοντράρει τον Ολυμπιακό στους Τελικούς. Με μειονέκτημα έδρας, υπενθυμίζω. Και τέσσερις διαδοχικές ήττες στα τελευταία ντέρμπι. Και τον “αιώνιο” αντίπαλο να “πετάει” αυτή την εποχή.
Και, ναι, ξέρω, ξέρω, οι Τελικοί είναι πάντα διαφορετική υπόθεση. Έλα, όμως, που στη συγκεκριμένη περίπτωση το μόνο διαφορετικό είναι αυτός ο Παναθηναϊκός. Διαφορετικός με την αρνητική σημασία.
Προσωπικά έχω μάθει τα τελευταία χρόνια ό,τι με χαλάει να το αφήνω, να μην ασχολούμαι άλλο μαζί του. Το ίδιο θα κάνω και τώρα. Θα δω ό,τι είναι να γίνει μέχρι να τελειώσει η χρονιά, αλλά δε θα ασχοληθώ άλλο. Δεν είναι θέμα “στις χαρές και στις λύπες μαζί”, έχουμε ξεφύγει προ πολλού από αυτό το δόγμα. Περισσότερο θέμα (αυτο)σεβασμού είναι πια, να μη (τους αφήνουμε να) μας κοροϊδεύουν και να μη κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Άλλωστε, πλέον ακόμη κι ο πιο αισιόδοξος φίλος του Παναθηναϊκού ξέρει τι είναι πιο πιθανό να γίνει. Κι ας μη το λέει. Ή ας λέει άλλα στα social Media.
Αντ’ αυτού, θα περιμένω απλώς να τελειώσει επιτέλους κι αυτή η χρονιά. Όσο πιο γρήγορα έρθει η offseason τόσο καλύτερα για όλους μας. Πιστεύω κι οι ίδιοι στον Παναθηναϊκό θα ανακουφιστούν κάπως με όλα αυτά που έχουν περάσει και συνεχίζουν να περνάνε. Όσο είναι ακόμα στον Παναθηναϊκό, δηλαδή…
Καλό καλοκαίρι, λοιπόν…
ΥΓ. Κάποτε, όχι πολύ παλιά, ο Παναθηναϊκός πήγαινε να παίξει στην επαρχία και τον χειροκροτούσαν από θαυμασμό. Τώρα τον χειροκροτούν ειρωνικά και βάζουν ηχητικά εφέ από ταινία “Θου Βου” όποτε χάνει ελεύθερη βολή.
ΥΓ2. Λίγο ακόμα κι ο Πέιτον Σίβα θα μας κάνει να νοσταλγήσουμε τον Στέφαν Γιόβιτς. Όταν δεν έπαιζε…
ΥΓ3. Στους εννιά παίκτες έκλεισε το rotation στο Game 4. Με τη Λάρισα (συγγνώμη από την ομάδα του Φώτη Τακιανού, δεν έχω κάτι μαζί τους).
ΥΓ4. Την Τετάρτη (8/6) στις 19:30 (ΕΡΤ3) το Game 5 στο ΟΑΚΑ, για όλους όσοι έχουν ακόμα κουράγιο…