ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ / info@eurohoops.net
Το παιχνίδι στο Βελιγράδι ήταν εξ αντικειμένου δύσκολο. Το ξέραμε , το συζητούσαμε, το διαπιστώσαμε. Ο βαθμός δυσκολίας του, μάλιστα, ήταν ανάλογος με ένα παιχνίδι χρυσού μεταλλίου. Ναι, ακριβώς, αυτό που διαβάσατε. Ένα παιχνίδι χρυσού μεταλλίου στο Ευρωμπάσκετ και κάτω από αντίξοες συνθήκες: Στην έδρα του αντιπάλου (με 20.000 φιλάθλους στις κερκίδες), με τη διαιτησία υπέρ του σε κρίσιμες φάσεις , αλλά και με βασικές απουσίες (Παπαγιάννη–Παπαπέτρου).
Τι είδαμε; Αυτό που θέλαμε να δούμε. Πάθος, αφοσίωση, μέταλλο, χαρακτήρα, προσπάθεια μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο.
Και, ασφαλώς, τον Γιάννη Αντετοκούνμπο για κάτι παραπάνω από σαράντα λεπτά (επειδή το ματς είχε και παράταση) στο παρκέ. Ο «Greak Freak» ήταν εκεί, πανταχού παρών! Να σκοράρει, να καρφώνει, να σταματάει τους αντιπάλους, να πασάρει. Έκανε απίστευτα πράγματα κι ένα μεγάλο ρεκόρ πόντων , με τους σαράντα που πέτυχε. Προς Θεού, όμως, καμία σύγκριση με τον Γκάλη. Μιλάμε για ανόμοια πράγματα. Η σύγκριση αδικεί και τους δυο. Ο Γιάννης είναι…υπερφυσικός. Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε την επίδραση που έχει στο παιχνίδι γενικώς. Οχι μόνο στο παιχνίδι στης εθνικής ομάδας. Το χει πει, άλλωστε, ο Σκαριόλο. Χωρίς αυτόν η Ελλάδα είναι, απλώς, μια… γήινη ομάδα!!! Κι έτσι είναι , όταν το «ελληνικό φαινόμενο» είναι στον πάγκο ή δεν παίζει, όλα αλλάζουν.
Στην Stark Arena, πάντως, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ένας παίκτης (είτε λέγεται Αντετοκούνμπό, είτε λέγεται Γιόκιτς) δεν θα μπορούσε να κερδίσει μόνος του. Το σπορ είναι ομαδικό. Η Σερβία μας νίκησε διότι (παρά τον τραυματισμό του Μίτσιτς) βρήκε λύσεις στο πρόσωπο του αξιόλογου Ευρωλιγκάτου Γιάραμαζ (μέχρι να χάσει το σουτ στην εκπνοή της κανονικής διάρκειας του αγώνα, είχε 3/3 δίποντα και 3/3 τρίποντα, στο σύνολο 15 πόντους!!!).
Στη δική μας πλευρά, βοηθούσε επιθετικά ο Ντόρσει. Αλλά…Αλλά, υπάρχει ένα μεγάλο αλλά… Την ώρα που οι αλλαγές του κόουτς Ιτούδη στους ψηλούς έδιναν φρεσκάδα στην ομάδα μας, η περιφερειακή μας γραμμή υστερούσε.
Δίπλα στον Γιάννη (40π) , έκαναν μεγάλο ματς ο Κώστας (6 πόντους μέχρι να τραυματιστεί) και ο Θανάσης (12 .). Ο Αγραβάνης κάτι παραπάνω από θετικός, φορτώθηκε (ας όψονται οι διαιτητές) γρήγορα με φάουλ. Ο Παπανικολάου – πραγματικός αρχηγός – ήταν για μία ακόμη φορά σταθερός σε απόδοση και στις δυο πλευρές του γηπέδου. Ο Καλάθης και ο Σλούκας (που αντιμετώπισε πρόβλημα τραυματισμού) ήταν μακριά από τον καλό τους εαυτό. Από τα 20 ελληνικά λάθη , τα 7 (5+2 αντίστοιχα) ήταν δικά τους. Σε παιχνίδι… χρυσού μεταλλίου, αυτό είναι καταστροφικό!
Εν ολίγοις, από το ματς με τους Σέρβους κρατάμε ότι η εθνική ήταν Ο-ΜΑ-ΔΑ.
Η Εθνικής μας έδειξε χαρακτήρα και ότι είναι φτιαγμένη για μεγάλα πράγματα στο Ευρωμπάσκετ. Εμείς, οι Σέρβοι, οι Γάλλοι και οι Σλοβένοι είναι τα φαβορί για τα μετάλλια. Μέχρι αποδείξεως του εναντίου…
Εάν επιστρέψουν άμεσα ο Ιωάννης Παπαπέτρου (για το Μιλάνο) και ο Γιώργος Παπαγιάννης (τουλάχιστον για τα νκο άουτ, με το καλό, στο Βερολίνο) ο Δημήτρης Ιτούδης θα παρουσιάσει ολοκληρωμένα κάτι πολύ όμορφο. Κάτι που είχαμε να δούμε από την εποχή του Παναγιώτη Γιαννάκη. Μέχρι τότε, βέβαια, θα δυσκολευτεί πολύ για τις τελευταίες δυο αποφάσεις του για τη δωδεκάδα. Κι αν το ρίσκο να συμπεριλάβει τον Παπαγιάννη στην αποστολή (κι ας μην παίξει στο Μιλάνο) είναι σχετικά μικρό. Η τελευταία απόφαση (ένας ακόμη ψηλός, ή ένας πέμπτο γκαρντ που στην Stark Arena δεν χρειάστηκε καν…) θα τον βασανίσει. Είναι κι αυτοί οι καταραμένοι τραυματισμοί, βλέπετε. Αυτά για τώρα. Τα υπόλοιπα, μετά το ξεπροβόδισμα της Ελλάδας στο ματς με το Βέλγιο (28/8, 20.00) και λίγο πριν από την αναχώρηση για την Ιταλία.