Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Το μπάσκετ είναι δίκαιο άθλημα, λένε. Άγνωστο ποιος έχει το copyright, σίγουρο πως έχει δίκιο. Είναι δίκαιο γιατί νικάει ο καλύτερος, όχι πάντα, αλλά εκεί κοντά. Κλισέ; Κλισέ. Ας είναι. Τις τελευταίες δύο χρονιές καλύτερος ήταν σχεδόν πάντα ο Ολυμπιακός, όπως και στον τελικό του Super Cup (75-51) στο ΚΓ Καλλιθέας Ρόδου κι οριακά στην πρεμιέρα της Ευρωλίγκας (78-88 παρ.) στο ΟΑΚΑ. Ο Παναθηναϊκός ήταν στο ΣΕΦ (54-66), όπου πήρε προβάδισμα στη Basket League. Ο Ολυμπιακός μπορεί να ήταν χειρότερος από άλλες φορές, ο Παναθηναϊκός, όμως, ήταν καλύτερος. Και καλύτερος από το πρόσφατο και μη παρελθόν, και καλύτερός του.
Προφανώς το χαμηλό σκορ αδικεί τον Ολυμπιακό ειδικά και γενικά βάσει μπάσκετ που έπαιζε τις τελευταίες δύο χρονιές κι ίσως μπορεί να παίξει ακόμα με πλήρες ρόστερ, αδικεί και τον Παναθηναϊκό. Ο Εργκίν Αταμάν έγινε αυτός που είναι σήμερα πρωτίστως μέσω επίθεσης που έπαιζε η Αναντολού Εφές τις τελευταίες τρεις χρονιές και τέτοιο Παναθηναϊκό θέλει και προσπαθεί να δημιουργήσει. Οι 11 νέοι παίκτες, οι απουσίες λόγω τραυματισμού, οι “απουσίες” λόγω underachieving κι ο μόλις ένας συμπληρωμένος μήνας αγωνιστικής δράσης το καθιστούν αδύνατον για την ώρα. Χώρια οι δύο γρήγορες ήττες από τον “αιώνιο” αντίπαλο, ο τρόπος στην πρώτη κι ο τόπος στη δεύτερη που φόρτωσαν άπαντες με επιπρόσθετη πίεση από τόσο νωρίς. Η περίσταση επέβαλε να παίξει διαφορετικά κι αυτό έκανε. Για να προλάβω πιθανές διαφωνίες, είμαι σίγουρος πως δε θα το είχε κάνει αν είχε νικήσει με τον τρόπο του έστω μία από τις προηγούμενες δύο φορές.
“Χρησιμοποιήσαμε πολλά τρικ στην άμυνα. Ιδίως στο τελευταίο μέρος του παιχνιδιού παίξαμε με τρεις ψηλούς ή με έναν, τον Μήτογλου, για να δημιουργήσουμε πρόβλημα στον Ολυμπιακό στη θέση ‘5’ και mismatch με τον Φαλ στην επίθεση. Χρησιμοποιήσαμε και τον Ερνανγκόμεθ στη θέση ‘3’ απέναντι στους πόιντ γκαρντς του Ολυμπιακού. Δεν τους επιτρέψαμε εύκολα καλάθια κοντά στο καλάθι κι είναι πολύ καλοί σε αυτό”, είπε στην τηλεόραση της ΕΡΤ ο 57χρονος Τούρκος προπονητής.
“Για να είμαι ειλικρινής, δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ πολλά τρικ, αλλά το κάναμε απόψε”, πρόσθεσε μεταξύ άλλων, για να έρθει ο MVP Ντίνος Μήτογλου και να πει ακόμη μία φορά.
“Παίξαμε διαφορετικό στυλ παιχνιδιού από αυτό που συνηθίζουμε, αυτό δεν είναι το αγαπημένο μας στυλ, δεν είναι αυτό που είμαστε αποδοτικοί”, είπε, με τη σειρά του, ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ενώ πρόσθεσε στη συνέντευξη Τύπου πως “προφανώς έχουμε μεγάλη ευθύνη για το πώς διαχειριστήκαμε το ματς στο τέλος και πώς το χάσαμε”. Όλα αυτά χωρίς να παραλείψει να επαναλάβει μία και δύο φορές πως “ο Παναθηναϊκός νίκησε δίκαια” και να τονίσει το εξίσου σημαντικό πως “κι ο αντίπαλος παίζει”.
Αυτό το τελευταίο το ξεχνάμε εύκολα στην Ελλάδα έως το αγνοούμε. Αν και δεν είναι, το έχουμε πιο εύκολο να μειώνουμε τον αντίπαλο παρά να τον παραδεχόμαστε. Δεν έχασε ο Ολυμπιακός στο ΣΕΦ, ο Παναθηναϊκός νίκησε στο ΣΕΦ, ανέβηκε στο 4-0 έναντι 3-1 και πήρε προβάδισμα για τη συνέχεια κι εις διπλούν λόγω +12. Πιο σημαντικό πως πήρε πίσω αρκετή από την αυτοπεποίθηση που είχε χάσει από το 0-2 μαζί του, τις τέσσερις ήττες στα προηγούμενα δέκα παιχνίδια και τις πολλαπλάσιες προβληματικές εμφανίσεις. Κι αν ο Ολυμπιακός δεν έχασε πολλή από αυτή στα μεταξύ τους παιχνίδια, όση κέρδισε πίσω ο Παναθηναϊκός φτάνει και περισσεύει για την ώρα, ώστε να αποδειχθεί καλύτερος σε βάθος χρόνου. Σε αυτό θα συμβάλλει κι η προσθήκη του Κέντριν Ναν, που, μέχρι να γράψω τον blog, τον ανακοίνωσε ο ιδιοκτήτης της ΚΑΕ, Δημήτρης Γιαννακόπουλος.
ΥΓ. Έγραφα ξανά και ξανά σε παλαιότερα blogs για το μπασκετικό bullying του Μουστάφα Φαλ στον Γιώργο Παπαγιάννη. Καιρός ήταν να έχει ο Παναθηναϊκός έναν παίκτη που να κάνει το ίδιο όπως έκανε ο Ντίνος Μήτογλου, όχι μόνο στην επίθεση, αλλά και στην άμυνα.
ΥΓ2. Ο Κώστας Σλούκας προσπάθησε ξανά και για περισσότερους λόγους αυτή τη φορά (βλ. πρώτη επιστροφή στο ΣΕΦ ως αρχηγός του Παναθηναϊκού) να αποδείξει πράγματα και κατέληξε να κάνει περιττά. Όπως ίσως φάνηκε, όμως, βάσει πανηγυρισμών, δεν ήταν η νίκη με δική του καλή εμφάνιση αυτό που αναζητούσε, αλλά η νίκη. Τελεία.
ΥΓ3. Μετά κι από την ατμόσφαιρα στο ΣΕΦ, θέλω να πιστεύω πως ακόμη κι οι ίδιοι οπαδοί τόσο του Ολυμπιακού όσο και τον Παναθηναϊκού συνειδητοποιούν σιγά-σιγά πόσο λάθος έκαναν τις αρκετές από τις προηγούμενες φορές. Εξαιρούνται τα υβριστικά συνθήματα.