Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Πολύ πριν αρχίσουν οι Τελικοί της Basket League είχα συμφωνήσει με τον κουμπάρο μου πως πρέπει να τελειώσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται. Δεν μας ανησυχούσε τόσο η ώρα έναρξης των παιχνιδιών (από τις 20:15) στις 21:15, που συνεπάγεται με μεταμεσονύχτια εργασία κι επιστροφή στο σπίτι στις “αργάμιση”, όσο το αναπόφευκτο, που είναι ήδη εδώ: Να μη μιλάμε μόνο για μπάσκετ.
“Eπειδή είχα την ευχέρεια να δω, και Βίρτους-Αρμάνι, κι Εφές–Φενέρμπαχτσε, και Ρεάλ-Μούρθια, θα σας πω το εξής. Η γνώμη μου είναι ότι τα παιχνίδια που γίνονται στο ελληνικό Πρωτάθλημα από άποψη ποιότητας είναι τα καλύτερα. Είναι το καλύτερο ντέρμπι αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη όσον αφορά το μπάσκετ που παίζεται, την ένταση του παιχνιδιού, το διακύβευμα και λοιπά. Αυτή είναι η δική μου γνώμη με βάση τα άλλα παιχνίδια που βλέπω”, είπε πολύ σωστά ο προπονητής του Ολυμπιακού, Γιώργος Μπαρτζώκας, στη συνέντευξη Τύπου του Game 3 στο ΟΑΚΑ, όπου ο Παναθηναϊκός μείωσε σε 1-2 (83-76).
Τι να το κάνω, όμως, όταν τα πιο viral κείμενα και videos…
- ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το tip dunk του Νίκολα Μιλουτίνοφ πάνω από τον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ στο Game 1
- ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το poster dunk του Ματίας Λεσόρ στον Κώστα Παπανικολάου στο Game 1
- ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το κόψιμο του Χουάντσο Ερνανγκόμεθ στον Κώστα Παπανικολάου στο Game 2
- ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το dagger τρίποντο(-καμινάδα) του Νάιτζελ Ουίλιαμς-Γκος στο Game 2
- ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το chasedown block του Κέντρικ Ναν στον NWG στο Game 3
- ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ το poster dunk του Κώστα Παπανικολάου στον Ματίας Λεσόρ στο Game 3
…αλλά…
- ΕΙΝΑΙ η αποβολή του Εργκίν Αταμάν στα Games 1 & 2, το ειρωνικό χειροκρότημα προς τους διαιτητές κι οι δηλώσεις για τους διαιτητές στο πρώτο
- ΕΙΝΑΙ η κίνηση του Κώστα Σλούκα να δείξει το έβδομο αστέρι στη φανέλα του Παναθηναϊκού σε απάντηση στις αποδοκιμασίες από τον κόσμο του Ολυμπιακού στο Game 2
- ΕΙΝΑΙ το trash talk του Αϊζέια Κάνααν στον Μάριους Γκριγκόνις και στον Κώστα Σλούκα στο Game 2
- ΕΙΝΑΙ η κίνηση του Τόμας Ουόκαπ να δείξει την έξοδο στον προπονητή του Παναθηναϊκού κατά την αποβολή του στο Game 2
- ΕΙΝΑΙ δυστυχώς πάνω από όλα τα stories με υβριστικό περιεχόμενο του ιδιοκτήτη της ΚΑΕ Παναθηναϊκός, Δημήτρη Γιαννακόπουλου, στο Game 2
- ΕΙΝΑΙ η έκρηξη του Νάιτζελ Ουίλιαμς-Γκος στα παράπονα του προπονητή του στο Game 2, ενδεικτική της πίεσης που υπάρχει σε όλους
- ΕΙΝΑΙ η (καταγγελία της ΚΑΕ Ολυμπιακός για) ρατσιστική επίθεση στον Αϊζέια Κάνααν στο Game 2
- ΕΙΝΑΙ το trash talk του Κώστα Σλούκα στον Αϊζέια Κάνααν αυτή τη φορά στο Game 3
- ΕΙΝΑΙ το left-him-hanging του Κώστα Σλούκα στον Τόμας Ουόκαπ στο Game 3
- ΕΙΝΑΙ το σπρώξιμο κι η κλωτσιά του Ματίας Λεσόρ στον Γιαννούλη Λαρεντζάκη κι ανάποδα στο Game 3
- ΕΙΝΑΙ οι ειρωνείες των δύο προπονητών του ενός για τον άλλον στο Game 3
- ΕΙΝΑΙ η ανακοίνωση της ΚΑΕ Ολυμπιακός στο Game 3
- ΕΙΝΑΙ η προαναγγελία της παρουσίας του Δημήτρη Γιαννακόπουλου στο Game 4 μετά από όλα όσα έχουν προηγηθεί
- ΕΙΝΑΙ οτιδήποτε περιέχει αναφορά στη διαιτησία στα Games 1, 2 & 3
Και γράφω διαρκώς πως όλα αυτά έγιναν στα Games 1, 2 & 3 για να υπενθυμίσω πως η σειρά έχει Game 4 (12/6, 21:15/ΕΡΤ3) στο ΣΕΦ, μπορεί να έχει και Game 5 (14/6, 21:15/ΕΡΤ3) στο ΟΑΚΑ και να προσθέσω με απόλυτη βεβαιότητα πως μπορούμε και χειρότερα. Πόσο χειρότερα; Η κατακόρυφη αύξηση των προβληματικών συμπεριφορών κι η δυσαναλογία στα σχόλια στα social Media που τις επιδοκιμάζουν αντί να τις αποδοκιμάζουν είναι όσο πιο made in Greece γίνεται.
“Το ντέρμπι της μιζέριας”, είχα γράψει μετά από ένα παιχνίδι στο ΟΑΚΑ την περασμένη χρονιά στη Basket League (19η αγων.) και (με) κορόιδευαν στα σχόλια στο facebook πως δήθεν το είχα γράψει για να δικαιολογήσω το τότε αποτέλεσμα (74-76), λες κι έχουμε όλοι την ίδια έγνοια. Τα προηγούμενα ντέρμπι “αιωνίων” στη χρονιά πριν από τους Τελικούς τώρα με είχαν να πιστεύω πως όντως ο ένας “αιώνιος” αντίπαλος θέλει δυνατό τον άλλο και πως επιτέλους πια αυτή η αντιπαλότητα μπορεί να περιοριστεί εντός των τεσσάρων γραμμών του παρκέ και να αποφέρει αποτελέσματα όπως η κατάκτηση της Ευρωλίγκας από τον Παναθηναϊκό σε ένα Final Four με κοινή παρουσία, τα Games 1, 2 & 3 μου υπενθύμισαν με το χειρότερο τρόπο πως κατά βάθος όλοι θέλουν μόνο να κερδίζουν. Τελεία και παύλα.
Πείτε (μου) ό,τι θέλετε, γράψτε (μου) ό,τι θέλετε, κοροϊδέψτε (με) ξανά όσο θέλετε, όλοι από την ίδια οπαδική οπτική κρίνετε. Κι αν, άντε, για τους οπαδούς -κι όχι για τους φιλάθλους, που στο δικό μου λεξικό εξακολουθούν να έχουν διαφορετική σημασία μεταξύ τους- ήταν ανέκαθεν εξ ορισμού επάγγελμα, πλέον, όμως, δυστυχώς κάνουν μεροκάματα κι οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές, όχι με το ίδιο μερίδιο ευθύνης όλοι, αλίμονο, αλλά με μερίδιο ευθύνης. Το μοναδικό ελαφρυντικό που τους δίνω είναι πως είναι οι μόνοι που κρίνονται από το αποτέλεσμα, ωστόσο, δεν παύει να με ενοχλεί αφόρητα.
Δεν ξέρω αν η σειρά θα λήξει 1-3 στο ΣΕΦ, είτε 3-2 ή 2-3 στο ΟΑΚΑ, ξέρω, όμως, πως το μπάσκετ έχει ήδη χάσει.
ΥΓ. Όσοι, ανεξαρτήτως αποχρώσεως, έφτασαν μέχρι εδώ και θεωρούν πως δεν έγραψα να διαβάσουν κάτι συγκεκριμένο για τον Παναθηναϊκό, “Παναθηναϊκός blog” αφού, δεν πειράζει, το blog αυτό δε γράφτηκε ποτέ για αυτούς.
Photo credit: Βαγγέλης Στόλης