Του Μιχάλη Γκιουλένογλου/ info@eurohoops.net
Από που να αρχίσει κάποιος; Μάλλον από το γεγονός ότι δε θα βαρεθούμε ποτέ. Και φυσικά δεν θα ανοίξουμε τα ματάκια μας, για να δούμε μπάσκετ (ή όποιο άλλο άθλημα θέλετε να βάλετε ΕΔΩ).
Ο τίτλος διαθέτει δύο σημεία ενασχόλησης. Θα μου επιτρέψετε να ξεκινήσουμε από το λιγότερο ενοχλητικό. Το θέμα του MVP της Ευρωλίγκας.
Ο πιο λαμπερός ατομικός τίτλος βρίσκεται ανάμεσα στους Κέντρικ Ναν, Σάσα Βεζένκοφ και Τι Τζέι Σορτς.
Μέχρι εδώ, όλα καλά. Είναι αναμενόμενο ότι ο κάθε φίλαθλος θέλει τον MVP να αγωνίζεται στην ομάδα του. Και ο κάθε παίκτης, ό,τι και αν λέει, θέλει το βραβείο για τον εγωισμό του, για τη δουλειά που έχει ρίξει και φυσικά για την ομάδα του.
Μόνο που εδώ έχουμε αναγάγει τον τίτλο του MVP σε… επιστήμη. Με “επιχειρήματα”. Και κανένα σεβασμό στον αντίπαλο. Όχι επειδή “πρέπει”, αλλά ρε γαμώτο, ούτε ο Ναν είναι… ρούκουνας, ούτε ο Βεζένκοφ… ψαλιδοχέρης, για να αξίζουν τέτοια (απαξιωτικά) σχόλια από τους αντιπάλους (οπαδούς).
Ποιος θα το πάρει; Όποιος και αν είναι, θα είναι δίκαιο. Και ταυτόχρονα άδικο για τον άλλον. Αλλά όπως ξέρουν καλύτερα οι παίκτες, τι έχει περισσότερη σημασία;
Αν ο Ναν/Βεζένκοφ θα είναι MVP ή αν θα πάρει την Ευρωλίγκα στο τέλος της σεζόν;
Έτσι και στη ζωή τους;
Πάμε και στο άλλο ζήτημα. Λογικά εκείνοι που έβριζαν από την εξέδρα στο κλειστό της Γλυφάδας, στην αναμέτρηση του Πανιωνίου με τον Ολυμπιακό, και δεν μπορούσαν να τους κάνουν… καλά οι δύσμοιροι σεκιουριτάδες, έτσι αντιδρούν και στη ζωή τους.
Αν κάτι δεν τους αρέσει, μπορεί να μοιράζουν σφαλιάρες, να ουρλιάζουν και βρίζουν στο δρόμο, στο σπίτι, στη δουλειά. Παντού…
Σπανούλης σε Ναν: “Είσαι τυχερός που έχω αποσυρθεί!” (video)
Αλλιώς δεν μπορεί να εξηγηθεί η συμπεριφορά τους. Σε αυτό το… κατακάθι που ζούμε, έχουμε μάθει να θεωρούμε λογικό το χυδαίο μπινελίκι στο γήπεδο. Αναμενόμενο…
Και το γήπεδο ως το μέσο… εκτόνωσης! Μάλλον κάτι έχουμε μπερδέψει, με την ανοχή ενός ανύπαρκτου κράτους και ενός καθεστώτος ατιμωρησίας.
Αλλά από την άλλη, όταν γίνονται αναμετρήσεις με λιγοστούς φιλάθλους, παιδιά, 50 προσκλήσεις, όλοι ξέρουμε να ασκήσουμε κριτική.
Πρώτες οι ομάδες – και κυρίως οι “αιώνιοι” – πρέπει να δώσουν το παράδειγμα. Και σε αυτό δεν υπάρχει επιλογή ή κατά το δοκούν. Και εκεί ίσως εντοπίζεται είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Υ.Γ.: Ο Πανιώνιος και το Περιστέρι το πάλεψαν μέχρι εκεί που τους επέτρεψαν οι “αιώνιοι”. Άντε να δούμε αν στα ημιτελικά της Stoiximan GBL θα δούμε κάτι παραπάνω.
Υ.Γ.2: Το ελληνικό μπάσκετ χρειάζεται την επιτυχία της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ, σε BCL και FIBA Europe Cup.
Διαβάστε ακόμη:
- O Γιουρτσεβέν έκανε τη διαφορά για τον Παναθηναϊκό στο Περιστέρι και… στροφή στην Εφές
- Αταμάν: “Δεν έχουμε χάσει κανένα παιχνίδι στη GBL, πλέον προετοιμαζόμαστε για Εφές”
- Ευχάριστα νέα για Ουόκαπ: “Ευελπιστούμε αυτή την βδομάδα να μπει στις προπονήσεις”
- Πανιώνιος: Τιμωρία μίας αγωνιστικής από τη ΔΕΑΒ για το ματς με Ολυμπιακό