Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Τι να πεις και τι να γράψεις τώρα… Σίγουρα, ένα γεγονός που επαναλαμβάνεται σε διάστημα μιας εβδομάδας, δεν γίνεται να είναι συμπτωματικό.
Μόνο που στη Μόσχα ο Ολυμπιακός δεν πέταξε “λευκή πετσέτα” μετά το 15′ όπως συνέβη στη Βιτόρια. Εμφανίστηκε στο γήπεδο για 2-3 λεπτά, προηγήθηκε με 3-5 και αυτό ήταν.
ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΑΙΚΤΩΝ: ΠΟΝΕΣΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΕ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΠΟΥ – ΔΕΝ – ΕΠΑΙΞΕ
Τέλος!
Με σοκαριστική ευκολία, η Χίμκι έτρεξε ένα σερί 18-0 μέσα σε 4 λεπτά, προηγήθηκε με 21-5 και όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια, το ματς είχε ήδη κριθεί πριν καν τελειώσει το πρώτο δεκάλεπτο.
Αυτή είναι και η μεγαλύτερη, η παταγώδης αποτυχία του Ολυμπιακού. Δεν είναι ότι έχασε. Δεν είναι καν πως διασύρθηκε σε ένα παιχνίδι που χρειαζόταν την νίκη.
Είναι πως για 37 λεπτά περιφερόταν στο παρκέ σαν ένα μπασκετικό φάντασμα… ανίκανο να παρουσιάσει στο παρκέ την οποιαδήποτε, έστω μικρή αντίδραση.
Το βλέπεις αυτό και αναρωτιέσαι. Μήπως έχει χαθεί η ταυτότητα αυτής της ομάδας που θαυμάζαμε, μας “έφτιαχνε” και μας έκανε να πιστεύουμε πως τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο;
Αυτό πονάει περισσότερο από όλα. Πως αυτός ο Ολυμπιακός μοιάζει να χάνει μέρα με τη μέρα κάποια πολύ ισχυρά στοιχεία του DNA που έχτισε βήμα – βήμα την τελευταία δεκαετία και τον έκανε μια από τις πιο συναρπαστικές ομάδες.
Στη Βαρκελώνη, στη Βιτόρια, στη Μόσχα, οφείλω να το παραδεχτώ, έβλεπα τον Ολυμπιακό να… ταλαιπωρεί τα μάτια μας πηγαίνοντας πάνω – κάτω στο παρκέ και δεν πίστευα πως έχει κάποιο τρόπο να ανατρέψει την κατάσταση.
Αυτό είναι πραγματικά σπάνιο και μια μεγάλη ανατροπή από μόνη της. Γιατί, μέχρι πρότινος πάντα είχα ελπίδα, πάντα πίστευα. Η ίδια η ομάδα, με έχει μάθει να πιστεύω και να την έχω ικανή ακόμα και για την πιο τρελή ανατροπή.
Πως ξαφνικά φτάσαμε στο σημείο όχι απλά να φαίνεται πως ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να ανατρέπει καταστάσεις, αλλά να μην είναι ικανός έστω να δείξει κάποια ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ;
Καμία, μα καμία αντίδραση.
Δεκαπέντε λεπτά μπάσκετ στη χώρα των Βάσκων και με το… ζόρι. Τρία λεπτά μπάσκετ στη Μόσχα και άλλα 37 μπασκετικής θλίψης και κατάρρευσης.
Η διαφορά πέρασε τους 20 πόντους στο 14′, τους 25 λίγο πριν το τέλος του πρώτου ημιχρόνου και στο ξεκίνημα του τελευταίου δεκαλέπτου ξεπέρασε και τους 30…
Ο Ολυμπιακός τι ήταν στο παρκέ; Απλά, παρατηρητής! Απαθής παρατηρητής.
Μόνο ποπ – κόρν δεν έτρωγαν
Πάμε να δούμε μερικά πραγματάκια. Ανάλυση μπασκετική δεν μπορείς να κάνεις όταν μπάσκετ έχει παίξει μια ομάδα στο παρκέ, χωρίς να εμφανίζεται ο αντίπαλός της για να παλέψει.
- Είναι αδιανόητο το πόσο εύκολα έβγαζε το ελεύθερο σουτ η Χίμκι, κάνοντας τα βασικά. Τρέξιμο στο γήπεδο, κίνηση χωρίς τη μπάλα κι ένα καλό σκριν. Η πολυδιαφημισμένη άμυνα του Ολυμπιακού ήταν… αλλού.
- Ο Ολυμπιακός είχε την ευκαιρία για ένα καλό επιθετικό παιχνίδι με την Μακάμπι να παίζει αντικειμενικά… αστεία άμυνα. Με την Χίμκι, η σχέση ασίστ – λαθών έγινε πάλι… ολέθρια. Η ομάδα έκανε 14 ασίστ για 14 λάθη, αλλά η αλήθεια είναι πως δημιουργικά ήταν πολύ χειρότερος ακόμα και από όσο δείχνει η ισορροπία σε ασίστ και λάθη.
- Στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου, ο Ολυμπιακός είχε 5/20 σουτ (1/10 τρίποντα), 9 λάθη και 6 ασίστ. Την ώρα που ο αντίπαλος σούταρε με 8/14 τρίποντα και 18/31 σουτ συνολικά. Πως να μην είναι η διαφορά στους 24 πόντους;
- Πολλοί παίκτες μαζί βρίσκονται σε κακή κατάσταση και στις δύο πρόσφατες κατραπακιές με πολύ μεγάλες διαφορές, κάνει μπαμ ότι ο Ολυμπιακός δεν είναι στα… καλύτερά του, σε ότι αφορά το ενεργειακό του επίπεδο.
- Αυτό είναι ξεκάθαρο. Πέρα από την έλλειψη ενέργειας, όμως, υπάρχουν και τρανταχτά μπασκετικά προβλήματα και αδυναμίες. Η ομάδα ήταν και δυστυχώς παραμένει, ενώ αυτό πίστευα πως μπορεί να διορθωθεί κάπως φέτος, απογοητευτικά προβλέψιμη στην επίθεση.
- Προβλέψιμη, κουραστική στο μάτι και από ένα σημείο και έπειτα βαρετή. Όποιος αντίπαλος μπορεί να “διαβάσει” και να σταματήσει το κεντρικό πικ εν ρολ, έχει δουλέψει καλά τις περιστροφές του στο ποστ αμυντικά και “δείρει” τον Πρίντεζη, αναγκάζοντάς τον να παίρνει την μπάλα με πλάτη από τα 6 μέτρα, μπορεί να βραχυκυκλώσει τον Ολυμπιακό και να τον στείλει για… τσάι.
- Δεν το έχουν πετύχει μια και δύο ομάδες. Το έχουν κάνει αρκετοί τα τελευταία χρόνια, αφού μεγαλώνει συνεχώς η λίστα, όπως και ο αριθμός των αγώνων που ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να αντιδράσει, όταν τα παιχνίδια στραβώνουν και βρίσκεται πίσω στο σκορ με διψήφιες διαφορές.
- Ο Ολυμπιακός έχει κάνει 5 ήττες ήδη μακριά από το ΣΕΦ και πλέον το μέσο όρο της διαφοράς που χάνει είναι 18 πόντοι…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ: Το “σκληρό καρύδι” που φέτος… σπάει εύκολα
- Δεν χρειάζεται να μπω σε λεπτομέρειες με διεξοδικές περιγραφές και πίνακες, αλλά σε όλους τους στατιστικούς δείκτες που σχετίζονται άμεσα με την επίθεση, ο Ολυμπιακός είναι ΠΟΛΥ ΧΑΜΗΛΑ, στους περισσότερους στις τελευταίες 2-3 θέσεις. Συγγνώμη, αλλά ούτε αυτό μπορεί να είναι τυχαίο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ: ΤΑ ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΑ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΑ
Το χειρότερο από όλα, δεν το χωράει ο νους!
Ξέρουμε τη φιλοσοφία του Ολυμπιακού όσο ο κόουτς Σφαιρόπουλος βρίσκεται στο πάγκο. Πάνω και πρώτα από όλα η άμυνα, ο έλεγχος του ρυθμού, οι νίκες στις κατοχές.
Από εκεί και πέρα προσπάθεια για ομαδικό παιχνίδι και συνεργασίες στην επίθεση, τομέας στον οποίο ποτέ επί εποχής του δεν έχει καταφέρει ο Ολυμπιακός να είναι σταθερά σε ικανοποιητικό επίπεδο, αν κρίνουμε πως μιλάμε για ομάδα τοπ επιπέδου.
Όπως υστερεί η ομάδα σε οτιδήποτε έχει να κάνει με την ταχύτητα. Τρανζίσιον, αιφνιδιασμοί, ενδιάμεσες επιθέσεις, ταχύτητα στη κυκλοφορία και κίνηση χωρίς τη μπάλα. Σε όλα αυτά τα στοιχεία η ομάδα υστερούσε και ακόμα υστερεί κι αυτό πια όχι απλά το έχουν συνειδητοποιήσει οι αντίπαλοι, αλλά το έχουν δουλέψει και το εκμεταλλεύονται στο έπακρο.
Το δυνατό στοιχείο τα χρόνια του κόουτς Σφαιρόπουλου είναι η άμυνα. Στον αγώνα με την Χίμκι έγινε κάτι που δεν το χωράει ο νους, είναι απίστευτο.
Η Χίμκι έκανε πλάκα στον Ολυμπιακό για 37 λεπτά, τον συνέτριψε με χαρακτηριστική ευκολία και όλα αυτά έγιναν σε ένα ματς που σούταρε 6 βολές, όλες από το Σβεντ σε φάουλ που έγιναν όταν εκτελούσε από το τρίποντο.
Τι σημαίνει αυτό; Πως σε αγώνα που ο Ολυμπιακός έχανε σταθερά με 20+ πόντους ΔΕΝ έκανε ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΦΑΟΥΛ πάνω σε προσπάθεια των αντιπάλων του για καλάθι, μέσα από την γραμμή των 6μ.75!!!
Ποιος ο Ολυμπιακός, η ομάδα που στηρίζεται στην άμυνα επαφών, στην σκληράδα, στο πείσμα, στην μαχητικότητα, στην άρνηση της ήττας δίχως αντίδραση και προσπάθεια.
Συνειδητοποιούμε τι σημαίνει αυτό; Σε αγώνα που η ομάδα ξεφτιλιζόταν μπασκετικά (όπως δήλωσε ο Μάντζαρης) έβλεπαν όλοι τους αντιπάλους τους να βολτάρουν προς το καλάθι και δεν βρέθηκε ένας χριαστιανός σε ΜΙΑ φάση σε ΟΛΟΚΛΗΡΟ παιχνίδι, να κάνει ΕΝΑ φάουλ πάνω σε προσπάθεια για καλάθι.
Αυτό, για τα δεδομένα του Ολυμπιακού είναι Α-Δ-Ι-Α-Ν-Ο-Η-Τ-Ο.
Όποιος παίκτης του Μπαρτζώκα ήθελε, όποτε το ήθελε περνούσε τον αντίπαλό του και είτε σκόραρε, είτε δημιουργούσε ελεύθερο σουτ για συμπαίκτη του, 12 φορές η Χίμκι ανανέωσε τις επιθέσεις της και δεν βρέθηκε ούτε ένας παίκτης, έστω μια φορά να κάνει ένα φάουλ!
Ειλικρινά, το σκέφτομαι από την ώρα που τελείωσε ο αγώνας, έχουν περάσει τόσες ώρες και αδυνατώ να το πιστέψω.
Αυτό το σοκαριστικό στοιχείο δείχνει πως δεν μιλάμε απλά για μπασκετική κατάρρευση, αλλά και για ένα τεράστιο ψυχολογικό άδειασμα, μαζί με έλλειψη διάθεσης και ενέργειας που δεν μπορώ ούτε να τις δικαιολογήσω, ούτε να βρω την αιτία.
Αυτό που είδαμε – και – στον αγώνα με την Χίμκι δεν είναι ο Ολυμπιακός που έχουμε συνηθίσει όλα τα τελευταία χρόνια.
Είναι κάτι άλλο, αχαρακτήριστο.
Το είχα γράψει και στη διάρκεια της περσινής σεζόν, κι ας έφτασε ο Ολυμπιακός στον τελικό.
Πρέπει να σταματήσουμε να συγκρίνουμε και να κρίνουμε ή να… ελπίζουμε, με βάση τα όσα έχουμε βιώσει κι όσα έχει κάνει η ομάδα σε προηγούμενες χρονιές.
Είναι αποπροσανατολιστικό και όσο περνάει ο καιρός, καταλαβαίνουμε πως δεν είναι και ρεαλιστικό.
Ο Ολυμπιακός παραμένει μεγάλη ομάδα, διεκδικητής της πρόκρισης στο φάιναλ φορ, αλλά ΔΕΝ είναι η ίδια ομάδα με τότε.
Τα 4 μεγαλύτερα μπασκετικά προβλήματα
Αν πρέπει να κάνουμε μια προσπάθεια να επικεντρωθούμε στα πιο μεγάλα προβλήματα του Ολυμπιακού, αυτά που είναι πάντα… εκεί ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων και αφορούν την δομή και τα χαρακτηριστικά του ρόστερ, είναι:
Α) Είναι από τις πιο μέτριες ομάδες σε όλη την Ευρωλίγκα σε σετ επιθέσεις. Και από τις πιο προβλέψιμες. Πολλά λάθη, μεγάλα προβλήματα στην δημιουργία, αστάθεια στο περιφερειακό σουτ, ελάχιστη κίνηση μακριά από τη μπάλα, πολύ μέτρια σκριν, έλλειψη ταχύτητας σε οτιδήποτε αφορά την επίθεση.
Β) Η αθλητικότητα του ρόστερ μετά από ένα επαρκές δείγμα αγώνων, είναι κάτω από το… μέσο όρο των ομάδων στην Ευρωλίγκα. Πρώτα από όλα στη περιφέρεια. Σπανούλης, Μάντζαρης, Στρέλνιεκς, Ρόμπερτς. Ουδείς μπορεί να αλλάξει τον ρυθμό από την άμυνα, ουδείς μπορεί να ανταποκριθεί απέναντι σε ψηλότερους αντιπάλους μετά από αλλαγές στα σκριν, κανείς δεν είναι αμυντικός εξολοθρευτής. Ακόμα και ο Βαγγέλης που θεωρητικά είναι ο καλύτερος σε αυτό τον τομέα, έχει προβλήματα με πολλούς αντιπάλους, λόγω έλλειψης ταχύτητας. Το ίδιο ισχύει στο “4” απόντος του Αγραβάνη από το ροτέσιον και με τον Πρίντεζη πεσμένο σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού, αλλά και στο “5”. Εκεί που πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια ο Ολυμπιακός δεν διαθέτει σέντερ με μεγάλες αθλητικές ικανότητες. Τις πιο πολλές σεζόν είχε δύο… Ο Μακλίν προσφέρει πάρα πολλά, αλλά τώρα μιλάμε αποκλειστικά για την αθλητικότητα και την αμυντική εμβέλεια και εκεί πια εντοπίζεται ξεκάθαρο πρόβλημα, συνολικά σε όλη την ομάδα.
Γ) Τρανζίσον παιχνίδι, αιφνιδιασμοί, σκορ στο ανοιχτό γήπεδο, σκορ από ενδιάμεσες επιθέσεις. Χάλια. Αυτό συνδέεται με την έλλειψη αθλητικότητας, αλλά γενικά επί εποχής κόουτς Σφαιρόπουλου το τρανζίσιον παιχνίδι εξαφανίστηκε ως σταθερό όπλο στον επιθετικό τομέα. Δεν υπάρχει απέναντι σε σοβαρές άμυνες, είναι ανύπαρκτο.
Δ) Έλλειψη παίκτη με έφεση στην δημιουργία ρηγμάτων, ικανού να επιτίθεται άμεσα προς το αντίπαλο καλάθι. Ο Σπανούλης δεν μπορεί να είναι όπως ήταν παλιά στο θέμα της “μπούκας” και των ντράιβ. Τουλάχιστον αυτό δείχνουν οι αριθμοί ως τώρα. Μετά από σχεδόν 212 λεπτά στο παρκέ, ο Βασίλης έχει 11/30 δίποντα και 16/44 τρίποντα. Σουτάρει περισσότερο για τρεις, παρά για δύο και από τα 11 δίποντα, αρκετά είναι και σουτ από μέση απόσταση. Οι άλλοι γκαρντ δεν το έχουν, οι φόργουορντ το ίδιο και έχουμε φτάσει στο σημείο ο πιο αποτελεσματικός παίκτης του Ολυμπιακού στο ένας εναντίον ενός να είναι ένα… πεντάρι του. Ο Μακλίν.
Περιμένουμε την αντίδραση της ομάδας, που σημαίνει την διαχείριση της κατάστασης και πως διοίκηση, προπονητικό τιμ και παίκτες θα την αναλύσουν, θα επιχειρήσουν την αυτοκριτική και θα πορευτούν από εδώ και στο εξής.
Ακολουθεί ο αγώνας στη Σερβία με τον Ερυθρό Αστέρα, η Φενέρμπαχτσε στο ΣΕΦ, η Ρεάλ στη Μαδρίτη, η Βαλένθια στο ΣΕΦ και ο Παναθηναϊκός στο ΟΑΚΑ.
Πριν την μάχη με την Φενέρ, υπάρχει και ντέρμπι πρωταθλήματος με τους πράσινους, αδιάφορο βαθμολογικά.
Δεν είναι καθόλου αδιάφορο, όμως, σε κανέναν, ούτε στο κόσμο το πως θα παρουσιαστεί ο Ολυμπιακός στον αγώνα πρωταθλήματος στο ΟΑΚΑ μετά από διαδοχικές ήττες απέναντι στον μεγάλο του αντίπαλό του και τι μπάσκετ θα παίξει.
Το πρόγραμμα είναι ζόρικο, οι αγωνιστικές υποχρεώσεις συνεχείς και το παρκέ είναι ο απόλυτος καθρέφτης.
Κανένας δεν μπορεί να κρυφτεί από την αλήθεια του γηπέδου και το καλύτερο που έχουν να κάνουν στον Ολυμπιακό είναι να κοιτάξουν κατάματα την αλήθεια χωρίς εσωστρέφειες.
Κι αν κρίνουν ότι χρειάζεται, να κάνουν και αλλαγή ή αλλαγές.
Δεν είναι κάθε σεζόν η ίδια, κάποιες φορές χρειάζονται πιο δραστικά μέτρα.
Μέχρι τις 28 Φλεβάρη, είναι ανοιχτή η προθεσμία για μεταγραφή παίκτη στην Ευρωλίγκα.
Πολλά χρειάζεται ο Ολυμπιακός. Κατά την άποψή μου αν μπορεί να γίνει μόνο μια κίνηση, χρειάζεται ξένος διεμβολιστής και σκόρερ, που μπορεί παράλληλα να δημιουργήσει.