Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Μεγάλη νίκη. Κρυστάλλινη χωρίς να έχει τίποτα με το μέρος του ο Ολυμπιακός. Στον πρώτο τελικό πιστεύω πως επιβεβαιώθηκε ένας νόμος του μπάσκετ που σπάνια έχει εξαιρέσεις.
Η ομάδα που ήταν ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ προετοιμασμένη για “πόλεμο”, η πιο πεινασμένη ομάδα, αυτή που όλες τις μέρες πριν το τζάμπολ σκεφτόταν περισσότερο το παιχνίδι, νίκησε.
Θεωρώ κι αυτό έχει μεγάλη αξία να το συνειδητοποιήσουμε όλοι και κυρίως όσοι είναι ΜΕΣΑ στον Ολυμπιακό, πως ο Ολυμπιακός σε αυτό το game 1 κέρδισε κατά κράτος τον Παναθηναϊκός στο πνεύμα, στο ΜΥΑΛΟ.
Η επικράτηση ήταν πρώτα και πάνω από όλα πνευματική και μεταφέρθηκε πάνω στο παρκέ για να εξελιχθεί σε μπασκετική και αγωνιστική επιβολή. Μέσα σε αυτό να υπολογίζετε τα επίπεδα συγκέντρωσης, την ψυχή, την αποφασιστικότητα να εκτελεστεί το πλάνο και η τακτική στο 100%.
Να θυμίσω πως το ίδιο έγινε για παράδειγμα αντιστρόφως στον πρώτο τελικό της σειράς του 2013 (με τους κόκκινους να μπαίνουν στο γήπεδο με τις δάφνες του back2back), το ίδιο πιστεύω πως συνέβη πέρυσι, όταν όλοι είχαν τελειωμένο τον Παναθηναϊκό μετά την ιστορία με το πούλμαν και το έχουμε δει να επαναλαμβάνεται εκατοντάδες φορές στον επαγγελματικό αθλητισμό.
Να το πούμε και με αριθμούς. Δεν έχετε δει την αναμέτρηση. Δεν γνωρίζετε το σκορ. Και μαθαίνετε πως στο Game 1 Σπανούλης και Πρίντεζης έβαλαν ΜΑΖΙ 6 πόντους και ο Παναθηναϊκός σε ένα τόσο μεγάλο ματς είχε 18(!!!) κατοχές περισσότερες.
Με το χέρι στη καρδιά, πόσοι θα ποντάρατε πως νίκησε ο Ολυμπιακός και μάλιστα έκανε διπλό με 10 πόντους διαφορά;
Στην αντίπερα όχθη, ο Παναθηναϊκός πιστεύω πως είχε στο μυαλό του πως όλα ήταν υπέρ του.
Η έδρα, το μομέντουμ, το αήττητό του, η εικόνα ενός Ολυμπιακού να αγκομαχεί απέναντι σε αντιπάλους όπως η Κύμη και ο Προμηθέας, μπόλιασαν το υποσυνείδητό του με την προσέγγιση: Εύκολα ή δύσκολα, θα κερδίσουμε.
Όταν μπαίνεις στο γήπεδο με την αίσθηση πως θα νικήσεις, ο βαθμός επικινδυνότητας να την πατήσεις αυξάνεται και αυτό έπαθε ο Παναθηναϊκός.
Τι μας διδάσκει η παρούσα κατάσταση και η ανάγνωση του που εστιάζεται η υπεροχή των ερυθρολεύκων στο μπρέικ που έκαναν; Πως αν ο Ολυμπιακός πιστέψει ότι έβαλε το νερό στο αυλάκι με το διπλό και μπει στον δεύτερο τελικό με την προσέγγιση πως δεν θα χρειαστεί να “πεθάνει” στο γήπεδο, θα έχει δώσει ο ίδιος άθελά του τη σκυτάλη της ανατροπής στον Παναθηναϊκό.
Κριτική Ολυμπιακού: Παλικάρια στο ΟΑΚΑ, με το μαχαίρι στα δόντια!
Πάμε και στο μπάσκετ…
Όπως εξελίχθηκε η αναμέτρηση, θα τη διαχωρίσω σε δύο μέρη. Στο πρώτο δεκάλεπτο, όπου ο Παναθηναϊκός βρήκε ρυθμό χάρη στο ταλέντο του Τζέιμς και σκόραρε 26 πόντους.
Και στα τρία επόμενα δεκάλεπτα. Εκεί που ο Ολυμπιακός επικράτησε κατά κράτος. Τα νίκησε όλα και από το 10′ ως το τέλος, το συνολικό σκορ ήταν 39-56!
Οι 39 πόντοι σε 30 λεπτά μέσα στο ΟΑΚΑ είναι μια σπουδαία αμυντική επίδοση και οφείλεται 100% στις αλλαγές στα σκριν που “κατακρεούργησε” την δημιουργία του Παναθηναϊκού, δεν τον άφησε να στήσει συνεργασίες και τον εξώθησε σε παιχνίδι 1 vs 1 σχεδόν αποκλειστικά.
Ως ομάδα και ως άτομα οι πράσινοι ήταν σε πολύ κακή μέρα και για αυτό ηττήθηκαν χωρίς να απειλήσουν ουσιαστικά τον αντίπαλό τους στο τελευταίο τρίλεπτο.
Σε μια άλλη βραδιά, με τους παίκτες που διαθέτει ο Παναθηναϊκός και το ατομικό ταλέντο που διαθέτουν, η εικόνα και το αποτέλεσμα μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικό.
Ακόμα κι έτσι, όμως, είναι δεδομένο πως οι αλλαγές στα σκριν είναι η ΕΝΔΕΔΕΙΓΜΕΝΗ τακτική απέναντι σε μια ομάδα που έχει ηγέτη τον Νικ Καλάθη και ψηλούς που δεν είναι ιδιαίτεροι ικανοί στο ποστ παιχνίδι, έτσι ώστε να κάνουν μεγάλη ζημιά στα μις – ματς που δημιουργούνται στο χαμηλό ποστ μετά τις αλλαγές.
Μην ξεχνάμε πως μετά το μπρέικ του ΠΑΟ στο ΣΕΦ το 2016, ο Ολυμπιακός εγκατέλειψε τα χεντς άουτ, πήγε στις αλλαγές και εκεί διαφοροποιήθηκε η εικόνα και οι ισορροπίες στην σειρά.
Φάνηκε και στο Game 1 που ο Παναθηναϊκός με 17 επιθετικά ριμπάουντ είχε κέρδος 14 πόντους και… ζημιά να αλλοιωθεί ολοκληρωτικά όλη η δημιουργία του. Μόλις 8 ασίστ, που τις μοίραζε για πλάκα ο Καλάθης κατά μέσο όρο στην Ευρωλίγκα, οι 5 από το Νικ και οι 3 από όλους τους υπόλοιπους.
Όταν δεν έχεις δημιουργία, εύχεσαι να βρεις ρυθμό στην εκτέλεση, κυρίως από καταστάσεις isolation. O Παναθηναϊκός είχε άθλια ποσοστά με 18/61 σουτ, 13/32 δίποντα και 5/29 τρίποντα.
Δεν κερδίζεις ποτέ με αυτά τα ποσοστά. Ακόμα και με +18 κατοχές και με ένα αντίπαλο που στο 5 εναντίον 5, έχει πολλές αδυναμίες στην δική του επιθετική λειτουργία.
Αυτή είναι χωρίς πολλά λόγια η ακτινογραφία του πρώτου τελικού. Ο Ολυμπιακός εγκλώβισε τον Παναθηναϊκό ήλεγξε απόλυτα τον ρυθμό μετά το πρώτο δεκάλεπτο και ΚΑΤΙ ακόμα.
Πάντα, σε τόσο σημαντικές μάχες, πρέπει να βάλεις μεγάλα σουτ. Μέχρι το 30′ ναι μεν οι κόκκινοι είχαν εικόνα νικητή λόγω της άμυνας, αλλά στην επίθεση έδειχναν όπως συνήθως ευάλωτοι, προβλέψιμοι, χωρίς πολλές ιδέες και με στατικότητα.
Στο τελευταίο δεκάλεπτο, εκεί που όλα κρίθηκαν, οι γηπεδούχοι δεν έβαλαν μεγάλα σουτ και από τον Ολυμπιακό, το έκαναν σχεδόν όλοι όσοι ήταν στο παρκέ!
Ο Παπανικολάου, ο Στρέλνιεκς, ο Μάντζαρης. Και τώρα τι;
Τώρα, ο Ολυμπιακός έκανε το πρώτο βήμα, κατάφερε ένα χτύπημα στον αντίπαλό του, αλλά εννοείται πως πέρα από το πλεονέκτημα έδρας δεν έχει κερδίσει απολύτως τίποτα. Όλοι θυμόμαστε δε, πόσες φορές το πλεονέκτημα έδρας του Ολυμπιακού έχει… εξατμιστεί και “πνιγεί” μέσα σε κακές εμφανίσεις και χαμένες ευκαιρίες.
Το μόνο που άλλαξε είναι το μομέντουμ και το μόνο που έγινε είναι το 1-0.
Όλα τα υπόλοιπα πρέπει να τα δημιουργήσει ο Ολυμπιακός από την αρχή με κόπο με μόχθο, με ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΝΟΠΛΙΑ ΙΔΙΑ με αυτή που φόρεσε στο Game 1.
Ο Παναθηναϊκός δεν θα υποχωρήσει έτσι απλά.
Αν υπάρχει κάτι που πιστεύω πως είναι υπέρ του Ολυμπιακού σε αυτή την σειρά;
Δεν είναι το 0-1. Είδα στο παρκέ πως αυτό το πρωτάθλημα το έχει ανάγκη πιο πολύ από ότι ο Παναθηναϊκός. Οι παίκτες, ο προπονητής, ο οργανισμός συνολικά.
Η μεγαλύτερη πείνα σε μια βραδιά δεν επαρκεί για ένα τίτλο που κρίνεται στις τρεις νίκες.
Η αλήθεια, όμως, είναι πως ο Ολυμπιακός πήγε στο ΟΑΚΑ δικαίως ως το ξεκάθαρο αουτσάιντερ και έδειξε πως είναι αποφασισμένος, πληγωμένος, όρθιος.
Έδειξε πως είναι εδώ και το θέλει πολύ.
Η ιστορία στο βιβλίο αυτών των τελικών θα γραφτεί στη συνέχεια. Προς το παρόν, απλά η πρώτη σελίδα βάφτηκε κόκκινη.
Κάτι ακόμα. Στο διπλό αυτό έχει μέγιστο μερίδιο ο Γιάννης Σφαιρόπουλος. Για πολλούς λόγους.
1) Η τακτική ήταν πολύ σωστή. 2 Κράτησε τους πάντες ψύχραιμους σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο, στα πρώτα λεπτά της τελευταίας περιόδου. 3. Έκανε ελάχιστα λάθη στο ροτέσιον του και διαχειρίστηκε τον Βασίλη Σπανούλη και τον Γιώργο Πρίντεζη αφουγκραζόμενος τα δεδομένα, την απόδοσή τους, την απόδοση των συμπαικτών τους και το πως κυλούσε η αναμέτρηση. Εντάξει, με τον “Πρι” δεν είχε και επιλογή λόγω φάουλ, αλλά συνολικά η προετοιμασία, η τακτική, οι αντιδράσεις του και η διαχείριση των παικτών παίρνουν πολύ ψηλό βαθμό και ήταν από τα βράδια που ο κόουτς Σφαιρόπουλος ήταν σε… φόρμα και νίκησε ξεκάθαρα στη μάχη των πάκγων τον Τσάβι Πασκουάλ.
ΥΓ1. Επιτέλους ρε… Γιάνις, επιτέλους ρε άνθρωπε. Όσα έκανε την “ώρα της φωτιάς” τα είχα στο μυαλό μου όταν υπέγραψε. Από τις μεγαλύτερές μου απορίες στη διάρκεια της σεζόν είναι πως είναι δυνατόν αυτός ο παίκτης με τόσο ταλέντο και τόσο “κρύο αίμα”, να έχει τόσο μικρή επίδραση στο παιχνίδι του Ολυμπιακού. Την ώρα που εμφανίστηκε και με τους σερί πόντους του “έκοψε τα πόδια” του Παναθηναϊκού και ουσιαστικά είπε: Όχι αυτή την φορά, θα την τελειώσουμε την δουλειά. Αν δεν υπήρχε ο Λετονός να βάλει τα διαδοχικά προσωπικά καλάθια, καθόλου δεν το αποκλείω να είχε καταφέρει ο Παναθηναϊκός αν και κάκιστος με 1-2 μεγάλα σουτ να “κλέψει” το παιχνίδι.
ΥΓ2. MVP των νικητών, μακράν του δεύτερου, ο Παπανικολάου. Επίθεση, αμυνάρα, ριμπάουντ, δημιουργία, εξαιρετική δουλειά στον Καλάθη, στα μις – ματς, μεγάλο σουτ όταν έπρεπε. Όλα τα έκανε ο Κωστής και μπράβο του. Καθοριστικός από το 15 ως το 20, ένα επίσης κομβικό αν και πρώτερο σημείο, ο Παπαπέτρου. Θυμάστε για πότε μιλάω. Για τότε που ο Ολυμπιακός έβγαζε την μια άμυνα μετά την άλλη, στην επίθεση ήταν θλιβερός σε ταχύτητα, επιλογές και εκτελέσεις και έλεγες, θα γίνει ένα μπραφ τώρα και θα ξεφύγει ο Παναθηναϊκός.
ΥΓ3. Γενικά ήταν πάρα πολύ καλός ο Ιωάννης. Όπως έχω γράψει σε ανύποπτο χρόνο, οι double pap, που είναι και κολλητοί, πρέπει να αποτελέσουν την βάση του ελληνικού κορμού για όλα τα επόμενα χρόνια, μαζί με σημαντικές προσθήκες. Για να γίνει αυτό, πρέπει να ανανεώσουν, να μείνουν.
ΥΓ4. Ο Βασίλης είδε τους συμπαίκτες του να κάνουν την περισσότερη δουλειά και θα έρθει η στιγμή που θα έρθει η δική του ώρα, θα χρειαστεί να βάλει αυτός κάποιο μεγάλο σουτ. Ο Πρίντεζης που πρόλαβε να παίξει 15 λεπτά, δεν βοήθησε στην επίθεση (ενα σουτ πήρε), αλλά ήταν “σκύλος” σε όσες άμυνες αλλαγών χρειάστηκε να παίξει. Επαναλαμβάνω πως η νίκη αυτή έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία γιατί επιτέλους άλλοι πρωταγωνιστές τράβηξαν το… κουπί και μια ομάδα που έχει απαίτηση τίτλου, πρέπει να… εμφανίζει πολλά κεφάλια και όχι μονίμως τα ίδια και τα ίδια.
ΥΓ5. Πολύ καλός και ο Μάντζαρης. Έπαιξε άμυνα, δεν είχε εκνευριστική απάθεια και έλλειψη επιθετικότητας μπροστά, βοήθησε δημιουργικά, έβαλε και ένα πραγματικά μεγάλο σουτ. Μπορεί να έχει διάρκεια στη σειρά; Αυτό πρέπει να είναι το δικό του στοίχημα.
ΥΓ6. Μια χαρά ήταν και ο Ρόμπερτς. Αν αναλογιστούμε ότι έπαιξε 13 λεπτά… τίμησε τον χρόνο που αγωνίστηκε.
ΥΓ7. Η διαιτησία έπαιξε έδρα. Στα πρώτα 5 λεπτά του τελευταίου δεκαλέπτου έπαιξε τα… ρέστα της. Ο Ολυμπιακός έκανε κάτι που γράφω σε κάθε ευκαιρία εδώ και 15 χρόνια. Σεβάστηκε και ακολούθησε ΜΕΣΑ στο γήπεδο (κι αυτό ξεκίνησε από τον πάγκο) την μεγάλη αλήθεια: Όπως και να σφυρίζουν, ότι κι αν γίνεται, το 100% θα το βγάλεις στο παρκέ μόνο όταν μείνεις… ρομποτικά συγκεντρωμένος στο μπάσκετ.
Όταν χάνεις τον έλεγχο όσο αγωνίζεσαι, μόνο ένα είναι σίγουρο. Θα αδικήσεις μπασκετικά τον εαυτό σου, είτε λιγότερο, είτε… περισσότερο από ότι πραγματικά σε αδικούν ή νομίζεις πως σε αδικούν οι διαιτητές. Την έχει πατήσει πολλές φορές το κλαμπ. Η διοίκηση έχει δικαίωμα να κάνει αυτό που πιστεύει. Αν το όλο θέμα “περάσει” μέσα στα αποδυτήρια και από εκεί στο μυαλό των προπονητών και των παικτών, θα πρόκειται για “έγκλημα”. Για τρομερή υπηρεσία στον αντίπαλο.