Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ακόμα μια πληγή στο “λαβωμένο κορμί” του οργανισμού που λέγεται Ολυμπιακός, πέμπτη διαδοχική ήττα στην Ευρωλίγκα κάτι που είχε να συμβεί 11 ολόκληρα χρόνια και πλέον ρεαλιστικά αυτό που πρέπει να κοιτάξει η ομάδα είναι να προκριθεί στα Playoffs και να παλέψει για ό,τι μπορεί να κυνηγήσει, που αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να είναι κάτι περισσότερο από την μπασκετική της αξιοπρέπεια.
Ο Ολυμπιακός έμεινε όρθιος για περίπου 27 λεπτά. Κυρίως, επειδή είχε υψηλά ποσοστά ευστοχίας και κάλυπτε τις τεράστιες αμυντικές του αδυναμίες με παραγωγικότητα στην επίθεση. Για μια ακόμα φορά, όμως, όταν η κατάσταση στράβωσε, βγήκε στο παρκέ μια εικόνα παραίτησης πολύ… ξένη σε ότι είχαμε συνηθίσει όλα τα τελευταία χρόνια από την συγκεκριμένη ομάδα.
Μια εικόνα που έχει αιτίες και μπασκετικές και ψυχολογικές. Αυτό είναι που πονάει και ενοχλεί περισσότερο. Η εικόνα διάλυσης του Ολυμπιακού όταν η ΤΣΣΚΑ άνοιξε την ψαλίδα και επιδόθηκε σε σόου με αιφνιδιασμούς, συνεργασίες και καρφώματα, “ασελγώντας” μπασκετικά με το θύμα, τους κόκκινους να μην βγάζουν την παραμικρή αντίδραση.
Το DNA, η βάση της ομάδας έχει αλλοιωθεί ξεκάθαρα και μάλλον έχει μπει σε λειτουργία ο νόμος του Μέρφι. Έχουν γίνει τόσα λάθη τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και φέτος που κάποια στιγμή θα τα φέρει έτσι ο καιρός και οι συγκυρίες που θα ξεδιπλωθεί… γύμνια.
Ολυμπιακός: Οι διαδοχικές ήττες τον γυρίζουν… 11 χρόνια πίσω!
Η ιστορία του αγώνα
Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε δυνατά στην επίθεση με τον Λεντέι να κάνει ζημιά στην άμυνα του Ιτούδη και τους γηπεδούχους να προσπαθούν μετά από καιρό να βάλουν το… εξαφανισμένο τρανζίσιον παιχνίδι στο οπλοστάσιό τους.
Οι κόκκινοι δεν μπόρεσαν να χτίσουν κάτι καλό στο σκορ με το… large τους επιθετικό ξεκίνημα, γιατί ο αντίπαλος είχε ένα παίκτη, τον Σέρχιο, που σε κάθε κατοχή είτε σκόραρε, είτε δημιουργούσε για εύκολα καλάθια συμπαικτών του.
Το πρόβλημα στην περιφερειακή άμυνα “έβγαζε” μάτια, ο Σπανούλης με 3 τρίποντα στο πρώτο ημίχρονο έδωσε τεράστιες ανάσες στην ομάδα του και στη δεύτερη περίοδο είχαμε τις επιθέσεις να… εκθέτουν τις άμυνες. Εκατέρωθεν καλάθια σε διαδοχικές κατοχές των δύο μονομάχων.
Ο Μπλατ άνοιξε το ροτέσιον από νωρίς, χρησιμοποιώντας 10 παίκτες από το πρώτο κιόλας δεκάλεπτο. Το κακό νέο ήταν τα δύο γρήγορα φάουλ του Μιλουτίνοφ, που αναγκασμένος μετά από άμυνες αλλαγών να κυνηγάει τον Ροντρίγκεθ και όχι μόνο, φάνηκε από πολύ νωρίς πως δεν θα έχει ένα καλό βράδυ. Ο Βεζένκοφ για όσο επιστρατεύτηκε έβγαλε ενέργεια, τα ελάχιστα λεπτά του Τουπάν στο πρώτο ημίχρονο έδωσαν δύο συνεχόμενες καλές άμυνες σε μια άμυνα που “αιμορραγούσε” και το ημίχρονο ολοκληρώθηκε με τους αντιπάλους στα ίσια (50-51) και με τα ποσοστά τους πάνω από το 50% σε δίποντα και τρίποντα!
Ολυμπιακός κριτική: Συνολική κατάρρευση
Κακοί οιωνοί με το “καλημέρα”
Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε με το χειρότερο δυνατό τρόπο. Τον Σπανούλη που είχε “γαζώσει” την άμυνα της ΤΣΣΚΑ στα πρώτα 20 λεπτά να κάνει δύο σερί φάουλ και να φτάνει τα 4 μόλις στο πρώτο λεπτό της επανάληψης.
Λίγο μετά το ίδιο συνέβη με τον Ουέμπερ και σιγά – σιγά η ψαλίδα άρχισε να ανοίγει με την “αρκούδα” να δημιουργεί διαφορά 8 πόντων (64-72) στο 30′.
Μετά επήλθε το…. σκοτάδι.
Η ΤΣΣΚΑ μπήκε με εγρήγορση στο τελευταίο δεκάλεπτο και είδε τον αγώνα να εξελίσσεται πολύ πιο εύκολα από ότι ένα δικό της προπονητικό διπλό. Η περιφερειακή άμυνα του Ολυμπιακού προκαλούσε θλίψη, από πίσω δεν υπήρχε ουδείς να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα και από τη μια στιγμή στην άλλη η διαφορά πήγε στους 15 (70-85) με τους γηπεδούχους όχι απλά να μην αντιδρούν, αλλά να αποσυντίθενται.
Βεβιασμένες επιλογές στην επίθεση, ανύπαρκτες επιστροφές στην άμυνα, πρόβλημα στο αμυντικό ριμπάουντ, καμία πίεση πάνω στη μπάλα, μια ομάδα που πάλευε για κάτι λιγότερο από 30 λεπτά, να μοιάζει πια (και δεν είναι η πρώτη φορά) με συνονθύλευμα χωρίς σταθερές και αρχές, χωρίς κάποιο στοιχείο του παιχνιδιού της ή έστω η χημεία της να μπορεί να την κρατήσει όρθια.
Η ΤΣΣΚΑ δεν έδειξε οίκτο. Έτρεχε στο ανοιχτό γήπεδο, επιδόθηκε σε διαγωνισμό καρφωμάτων ΟΧΙ μόνο στο τρανζίσιον, αλλά και στο 5-5(!) και έκλεισε την αναμέτρηση με απόλυτη κυριαρχία απέναντι σε μια ομάδα που έμοιαζε πια και ήταν δύο, ου μην τρεις κλάσεις κατώτερη.
Οι νικητές είχαν 12 παραπάνω κατοχές, υπέπεσαν σε μόλις 4(!) λάθη, τρανή απόδειξη της ανύπαρκτης πίεσης του Ολυμπιακού πάνω στη μπάλα, είδαν 6 παίκτες να φτάνουν χαλαρά και εύκολα σε διψήφιο αριθμό πόντων και μιλάμε για μια ομάδα που φέτος έχει αστάθεια και αρκετά προβλήματα μακριά από την έδρα της.
Μα, ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΚΛΕΨΙΜΟ ρε παιδιά σε αγώνα που η ομάδα καιγόταν για τη νίκη, μετά από τέσσερις διαδοχικές ήττες;
Ολυμπιακός: 451 παιχνίδια στην Ευρωλίγκα, δεύτερο χωρίς κλέψιμο!
Δεν υπάρχουν πολλά παραπάνω να πούμε. Κέρδισε η καλύτερη ομάδα και η πιο ποιοτική, εκείνη με τις περισσότερες λύσεις, την περισσότερη ενέργεια, την καλύτερη χημεία και την μεγαλύτερη συνοχή.
Ο Ολυμπιακός; Μπήκαμε στο Μάρτη και ακόμα ψάχνεται. Τη μια παίζει άμυνα και τα θαλασσώνει στην επίθεση, τώρα έπαιξε επίθεση και ήταν τρεις λαλούν και δύο χορεύουν στην άμυνα, συνεχίζουμε να βλέπουμε παίκτες χωρίς ρόλο και σχήματα που δεν έχουν την παραμικρή συνοχή και επικοινωνία στο παρκέ.