Του Γιώργου Μπακόλα
Πριν κλείσει τα 16 του έκανε ντεμπούτο στην Α1, μαρκάροντας μάλιστα ολόκληρο Κλιφ Λέβινγκστον! Στα 18 του ήταν ήδη πρωταθλητής Ευρώπης και κόσμου με τις Εθνικές Παίδων και Εφήβων αντίστοιχα, δύο χρόνια αργότερα πανηγύρισε το πρώτο του τριπλ κράουν με τον Ολυμπιακό, ενώ το 1996 ήταν «παρών» στην παρθενική συμμετοχή της Εθνικής Ανδρών σε Ολυμπιακούς Αγώνες!
Για τον Δημήτρη Παπανικολάου η αθλητική του πορεία στάθηκε ιδιαίτερα «γενναιόδωρη», επιφυλάσσοντάς του ένα σωρό τίτλους, προσωπικές και ομαδικές επιτυχίες, μα πάνω απ’ όλα την αναγνώριση από τον κόσμο ότι ανήκει στους «μεγάλους» του ελληνικού μπάσκετ. Πάμε να θυμηθούμε το προφίλ του «Παπ».
- Γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1977. Έχει ύψος 2.01μ.
- Η καταγωγή του είναι από την Πρέβεζα και την ορεινή Ναυπακτία.
- Το ντεμπούτο του στην Α1 πραγματοποιήθηκε τη σεζόν 1992-93 με τη φανέλα του Σπόρτιγκ (στον οποίο είχε δοθεί δανεικός στον Ολυμπιακό) σε ματς εναντίον του ΠΑΟΚ στο Αλεξάνδρειο.
- Έχει αγωνιστεί κατά σειρά σε: Αστέρα Νέων Λιοσίων, Πρωτέα, Σπόρτιγκ, Ολυμπιακό, Μακεδονικό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ, Πανιώνιο και Περιστέρι.
- Ολοκλήρωσε την καριέρα του με μέσο όρο 7.6 πόντους, 3.3 ριμπάουντ, 1 ασίστ, 0.53 κλεψίματα και 0.3 κοψίματα ανά αγώνα.
- Το 2007 έγινε ο πρώτος Έλληνας καλαθοσφαιριστής που κατάφερε να αγωνιστεί να πανηγυρίσει δύο τριπλ κράουν με δύο διαφορετικές ομάδες (Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό).
- Το παλμαρέ του σε συλλογικό επίπεδο περιλαμβάνει 6 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1996, 1997, 2004, 2005, 2006, 2007), 5 Κύπελλα Ελλάδας: 1997, 2002, 2005, 2006, 2007 και 2 Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα: 1997, 2007.
- Το 1993 αναδείχθηκε Πρωταθλητής Ευρώπης με την Εθνική Παίδων στο Πανευρωπαϊκό της Τουρκίας. Δυο χρόνια αργότερα πανηγύρισε το χρυσό μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ που διεξήχθη στην Ελλάδα.
- Με την Εθνική Ανδρών αγωνίστηκε σε 4 Ευρωμπάσκετ (1997, 1999, 2001, 2003), δύο φορές σε Ολυμπιακούς Αγώνες (1996, 2004) και μία φορά σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (1998).
- Τα παρατσούκλια που τον συνοδεύουν είναι: «Φον Δημητράκης», «Παπέου» και «Παπ».
- Το μπασκετικό του πρότυπο ήταν ο Φάνης Χριστοδούλου και ο αντίπαλος που τον δυσκόλεψε περισσότερο ο αείμνηστος Αλφόνσο Φορντ με τον οποίο μάλιστα είχε και την τύχη να είναι συμπαίκτες (σ.σ. τη σεζόν 2001-02, στην οποία κατέκτησαν το κύπελλο Ελλάδας)
- Έχει παραδεχθεί ότι με τον Ομπράντοβιτς έμαθε πολύ μπάσκετ, ενώ θεωρεί ότι ο «Ζοτς» με τον Ιτούδη αποτελούσαν το κορυφαίο προπονητικό τιμ στην Ευρώπη.
- Αν πρέπει να ξεχωρίσει κάποια από τις πολλές επιτυχίες που έζησε στο μπάσκετ, όπως έχει δηλώσει «αυτή θα ήταν σίγουρα το χρυσό μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό Παίδων, αλλά και το χρυσό στο Μουντομπάσκετ Εφήβων με την εκπληκτική ατμόσφαιρα στο νεότευκτο τότε ΟΑΚΑ. Πραγματικά φοβερές στιγμές, αυτές που σε κάνουν από παιδί… άντρα και υπήρξαν εξάλλου οι πρώτες πολύ σπουδαίες στιγμές στην καριέρα μου».
- Παλαιότερα είχε δηλώσει ότι όταν σταματούσε την καριέρα του θα σκεφτόταν τι θα κάνει με το τατουάζ που έχει (σ.σ. μια ελληνική σημαία), καθώς δεν ήθελε τα παιδιά του να τον βλέπουν με τατουάζ, όμως αργότερα… ανακάλεσε, λέγοντας «Δεν πρόκειται να το βγάλω από πάνω μου!».
«Παπ» ο… ατακαδόρος!
Ο Δημήτρης Παπανικολάου υπήρξε μέγας ατακαδόρος και η… χαρά των δημοσιογράφων, αφού οι εμπνεύσεις του έχουν γράψει πραγματικά ιστορία! Ιδού ορισμένα αριστουργήματά του:
- «Ώρες ώρες νομίζω ότι είμαι ο Πίπεν και σεληνιάζομαι» (1995)
- «Τα άλογα στις κούρσες τα προσέχουν όσο φέρνουν νίκες. Μετά τα σκοτώνουν. Εμένα, αν πάθω κάτι, ποιος θα με προσέξει; Μόνο η μανούλα μου!» (1995)
- «Θα ήθελα να καρφώσω μπροστά στον Σακίλ. Φοβάμαι όμως ότι θα φάω τέτοια τάπα, που θα βρεθώ μαζί με τη μπάλα στην εξέδρα!» (1996) (σ.σ. το ωραίο της υπόθεσης είναι ότι αυτό ακριβώς έγινε σε φιλική αναμέτρηση της Εθνικής μας με τις ΗΠΑ πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα!)
- «Δεν μου αρέσει καθόλου το ξενύχτι. Δεν βλέπω το λόγο να μείνω κάπου ως τις 6 το πρωί. Θα μπορούσαν τα κλαμπ να ανοίγουν στις 10» (1997)
- «Δεν είμαι τρελός. Είμαι για τα σίδερα και υπεύθυνος για όλα όσα κάνω» (1999)
- «Το μόνο που μας απομένει τώρα είναι να πάμε να κρυφτούμε στα… Ίμια» (1999, μετά τον αποκλεισμό της Εθνικής από τη β’ φάση του Ευρωμπάσκετ)
- «Πήγαμε όλοι μέσ’ στην καλή χαρά για να δούμε την πιο ονομαστή παραλία του κόσμου (σ.σ. Κόπα Καμπάνα) και… πουφ, παντού βρωμόνερα! Σκέφθηκα τότε ότι ο Θεός μάς ευλόγησε να γεννηθούμε στο ομορφότερο οικόπεδο του κόσμου και αποφάσισα να κάνω ένα τατουάζ που να υμνεί την Ελλάδα. Τι να έκανα, δηλαδή; σαύρα ή δράκο;» (2001)
- «Οι γυναίκες λατρεύουν το μπάσκετ και αυτές το έκαναν πρώτο άθλημα στην Ελλάδα».