Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Οι συστάσεις περιττεύουν για τον Δημήτρη Διαμαντίδη (PG, 1980). Η καριέρα του (Ηρακλής 1999-2004, Παναθηναϊκός 2004-16) τα είχε όλα.
Τρεις φορές Πρωταθλητής Ευρωλίγκας (2007, 2009, 2011), δύο φορές Season MVP (2011) και δύο Final Four MVP (2007, 2011), έξι φορές Αμυντικός της Χρονιάς (2005-09, 2011), μέλος των 2000-10 & 2010-20 All-Decade Teams και EuroLeague Legend μεταξύ άλλων άλλων στην κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση.
Εννιά φορές Πρωταθλητής Ελλάδας (2005-11, 2013, 2014), έξι φορές Season MVP (2004, 2006-08, 2011, 2014), δέκα φορές Κυπελλούχος Ελλάδας (2005-09, 2012-16) και πάει λέγοντας στις εγχώριες διοργανώσεις.
Χρυσό μετάλλιο στο EuroBasket το 2005 κι ασημένιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο το 2006.
Ο εμβληματικός αρχηγός του Παναθηναϊκού μίλησε στο “Man to Man” podcast powered by Stoiximan για όλα όσα έζησε ως παίκτης και μόνο.
Για το πώς άρχισε το μπάσκετ: “Το 1987 όλα τα παιδιά πήγαμε σε μία μπασκέτα. Έτσι κι εγώ. Έπαιζα και λίγο ποδόσφαιρο”.
Για τον Ηρακλή: “Όταν άκουσα για την πρόταση του Ηρακλή αγχώθηκα. Είπα ‘πού θα πάω εγώ εκεί’. Αλλά όταν σου δίνεται η ευκαιρία πρέπει να την παίρνεις. Η παρουσία του Κώστα Πιλαφίδη ήταν πολύ σημαντική για εμένα. Είναι μία ομάδα ιστορική που λείπει. Εύχομαι να βρει τον δρόμο της”.
Για τα πρώτα χρόνια: “Ξεκινώντας το μπάσκετ, δε θεωρούμουν ταλέντο. Ήμουν ένα παιδί που αναδείχθηκε σε μεγάλη ηλικία. Μου πήρε την πίεση, με ωρίμασε και δούλεψα παραπάνω. Δεν πρέπει να αποθαρρύνονται τα παιδιά που πχ. δεν έχουν χρόνο συμμετοχής”.
Για την πορεία προς ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό: “Πολλά παιδιά από τη δική μου τη γενιά πχ. Σπανούλης, Τσαρτσαρής, Παπαλουκάς, πρώτα πήγαν σε ομάδες που τους έδωσαν χρόνο συμμετοχής και μετά στις ομάδες που έκαναν πρωταθλητισμό. Ήταν πιο έτοιμοι. Τα παιδιά τώρα πρέπει να είναι λίγο πιο προσγειωμένα. Να μπορέσουν να κοντρολάρουν τα συναισθήματά τους και να δουλεύουν”.
Για την επιλογή να πάει στον Παναθηναϊκό: “Είχα κι άλλες προτάσεις από την Ελλάδα. Είχα από τον Ολυμπιακό πρόταση, αλλά δεν ήταν κάτι επίσημο. Υπήρχε μία ανακατωσούρα στο διοικητικό κομμάτι. Ο Παναθηναϊκός ήρθε, έκανε πρόταση, μου εξήγησε τον ρόλο μου. Είχα κάποιες σκέψεις για το πού θα πάω, στο τέλος ευτυχώς πήρα τη σωστή απόφαση. Ήταν καθοριστική κι η παρουσία του Νίκου Χατζηβρέττα (σ.σ. συμπαίκτες και στον Ηρακλή)”.
Για το μυστικό του Παναθηναϊκού: “Ο Παναθηναϊκός, το ότι έκανε τόσες επιτυχίες όλα αυτά τα χρόνια, θεωρώ πως ένα στοιχείο ήταν και το οικογενειακό κλίμα που υπήρχε μέσα στην ομάδα. Από τους συγχωρεμένους τούς ιδιοκτήτες (σ.σ. Παύλος & Θανάσης Γιαννακόπουλος), μέχρι τον φυσιοθεραπευτή και τον φροντιστή, που είμασταν μία παρέα. Πολύ ωραίες στιγμές και ωραία ατμόσφαιρα”.
Για το αν η ομάδα του 2009 ήταν η καλύτερη του Παναθηναϊκού: “Δεν ξέρω, αλλά ήταν πραγματικά πολύ πλήρης η ομάδα. Δεν πρέπει να συγκρίνουμε γενιές και ομάδες, αλλά θεωρώ ότι για εκείνα τα χρόνια η ομάδα ήταν πραγματικά πλήρης”.
Για τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς: “Είναι ένα άνθρωπος πανέξυπνος. Ξέρει να χειρίζεται τον παίκτη, κι εντός, κι εκτός γηπέδου. Είναι πολύ ειλικρινής. Αυτό κι ο σεβασμός που έχει είναι κάποια στοιχεία που τον κάνουν μοναδικό. Εμένα με βοήθησε. Με βοηθάει να είναι κάποιος ευθύς απέναντί μου. Ήθελε να τονίσει το λάθος για να δώσει κίνητρο να γίνω καλύτερος”.
Γιατί το ότι δεν έγινε προπονητής: “Δε θα μπορούσα να γίνω προπονητής. Ξέρω τον εαυτό μου και δεν έχω τα προσόντα να γίνω. Δεν είναι μόνο το κομμάτι το μπασκετικό. Είναι πχ. η ψυχολογία, μπορεί να χρειαστεί να πει πράγματα που εγώ δε θα μπορούσα να το κάνω”.
Για τις επιτυχίες με την Εθνική Ομάδα: “Η φουρνιά μας είχε ταλέντο. Είχαμε έναν άνθρωπο, τον Παναγιώτη Γιαννάκη, που τον βλέπαμε και τον θαυμάζαμε. Υπήρχε δίψα να φέρουμε μία επιτυχία μετά από το 1987. Επίσης μπορέσαμε να μικρύνουμε τον εγωισμό μας και να τον βάλουμε κάτω από την ομάδα. Αυτό μας βοήθησε να έχουμε επιτυχίες εκείνα τα χρόνια”.
Τι είπε για τις χρονιές που υπήρχε πίεση, την Εθνική Ομάδα σήμερα, την επίθεση που τα έκανε “μαντάρα”, αλλά και πότε τον… ξενέρωσε ο Βασίλης Σπανούλης!