Συνέντευξη στη Μυρτώ Τσιτσιού
Ο Κώστας Κακαργιάς είναι ένας από τους πιο άτυχους παίκτες της νέας γενιάς. Τα πρώτα του μπασκετικά βήματα τα έκανε στον Ίκαρο Καλλιθέας. Και, μάλιστα, με μεγάλη επιτυχία, αφού έγινε ο πρώτος έφηβος στην ΕΣΚΑΝΑ που έχει πετύχει 64 (!) πόντους σε ένα παιχνίδι.
Η μεταγραφή στον Παναθηναϊκό ήταν αναπόφευκτη για τον 17χρονο τότε «άσο». Τη σεζόν 2010-2011 κατέκτησε με το «τριφύλλι» το Πρωτάθλημα της ΕΣΚΑ, αλλά και το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Εφήβων, για πρώτη και τελευταία (μέχρι σήμερα) φορά στην ιστορία του συλλόγου.
Πρώτος επαγγελματικός σταθμός της καριέρας του ήταν η ΑΕΝΚ, στην οποία «ανδρώθηκε» και κατέκτησε την άνοδο στην Α1. Θέλοντας να έχει περισσότερο χρόνο συμμετοχής επέλεξε να μην ακολουθήσει την ομάδα των Βορείων Προαστίων στην Α1 και πήρε μεταγραφή για το Παγκράτι. Εκεί, όμως, τα πράγματα δεν ήταν όπως τα περίμενε και η μοίρα του έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Η ρήξη πρόσθιων χιαστών, που υπέστη, έμελλε να τον ταλαιπωρεί ακόμη και ένα χρόνο μετά, στην τελευταία του «στάση» στα Ιλίσια.
Ο Καρδιτσιώτης γκαρντ μίλησε στο Eurohoops.net για την δύσκολη περίοδο του τραυματισμού του και τον Ηλυσιακό. Θυμάται μαζί μας τις στιγμές των «πράσινων μεγαλείων» και τον παιδικό του φίλο, Γιάννη Καραμαλέγκο. Κάνοντας μια μικρή αποτίμηση των επαγγελματικών του επιλογών, ξεχωρίζει με νοσταλγία τις ημέρες στην Κηφισιά, ενώ δεσμεύεται ότι από την νέα χρονιά θα επιστρέψει πιο δυνατός από ποτέ.
Ξεκινώντας τη φετινή σεζόν, υπέγραψες στον Ηλυσιακό, με την προοπτική ότι ο σύλλογος θα στήριζε την επανένταξή σου μετά από τον τραυματισμό σου. Τελικά, όλοι οι παίκτες βρεθήκατε χωρίς ομάδα μεσούσης της χρονιάς. Πόσο δύσκολο ήταν να αντιμετωπίσεις αυτή την κατάσταση;
Εγώ είχα τραυματιστεί πριν την αρχή της σεζόν και επομένως πριν την διάλυση της ομάδας. Ο Ηλυσιακός δεν με πίεσε ποτέ. Ξεκίνησα πάλι τις προπονήσεις τη στιγμή που έπρεπε, με βάση τα λεγόμενα των γιατρών. Δεν έχω κανένα παράπονο, όσον αφορά τον τραυματισμό μου. Ο προπονητή μας, Κώστας Σορώτος, είχε πολύ υπομονή. Από εκεί και πέρα, εγώ υποτροπίασα, οπότε δεν με επηρέασε ιδιαίτερα η αποχώρηση της ομάδας από το Πρωτάθλημα, καθώς δεν θα μπορούσα να αγωνιστώ ούτως ή άλλως. Τα υπόλοιπα παιδιά, παρόλα αυτά, βρέθηκαν σε πολύ δύσκολη κατάσταση, αφού έμειναν στα μέσα της χρονιάς χωρίς ομάδα. Δεν είναι σωστό να μην μπορούν να παίξουν μισή σεζόν, χωρίς να έχουν μερίδιο ευθύνης σ’ αυτό. Θεωρώ ότι είναι πραγματικά αδικία.
Πέρυσι αγωνίστηκες στο Παγκράτι, αλλά η ρήξη πρόσθιου χιαστού που υπέστης δεν σου επέτρεψε να τελειώσεις τη σεζόν με τους «ροσονέρι». Τι συνέβη, ωστόσο, και ένα χρόνο μετά και συνεχίζεις να ταλαιπωρείσαι;
Πράγματι τραυματίστηκα πέρυσι τον Μάρτιο και δεν είχα τη δυνατότητα να τελειώσω τη χρονιά. Έκανα ένα πρώτο χειρουργείο στην αρχή της φετινής σεζόν, το οποίο απέτυχε. Μετά χειρουργήθηκα ξανά τον Οκτώβρη και σε συνδυασμό με την υποτροπή του τραυματισμού μου έχασα και όλη την φετινή σεζόν.
Πότε αναμένεται να επιστρέψεις, τελικά, στα παρκέ;
Πλέον με έχει αναλάβει ο γιατρός του Ηλυσιακού, κύριος Πισκοπάκης. Είμαι αρκετά ευχαριστημένος και αισιόδοξος. Θεωρώ ότι θα γίνει πολύ καλή δουλειά και τον ευχαριστώ. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του από την αρχής της νέα σεζόν θα είμαι έτοιμος να αγωνιστώ. Σίγουρα αυτοί οι τραυματισμοί είναι μαθήματα ζωής και μόνο να τα παρατάμε δεν πρέπει. Πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες με ψυχραιμία. Είμαι σίγουρος πως μόνο κερδισμένος μπορώ να βγω από όλο αυτό και θα επιστρέψω πιο δυνατός από ποτέ.
Την τελευταία χρονιά που αγωνίστηκες στο Εφηβικό Πρωτάθλημα κατέκτησες το Πανελλήνιο με τον Παναθηναϊκό. Έχοντας, λοιπόν, γνώση του τι συμβαίνει στους κόλπους των μεγάλων ομάδων, πως βλέπεις το επίπεδο των υπόλοιπων ομάδων της Α1 και της Α2;
Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα αντιμετωπίζει μια πολύ δύσκολη κατάσταση εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, γεγονός που γίνεται φανερό και στο Μπάσκετ. Τα μπάτζετ έχουν μειωθεί, με αποτέλεσμα να μειώνεται και το επίπεδο, τόσο στον δικό μας χώρο, όσο και στα άλλα αθλήματα. Ωστόσο, αυτή τη στιγμή βλέπω ένα πολύ ανταγωνιστικό Πρωτάθλημα στην Α2. Υπάρχουν αρκετές ομάδες που διεκδικούν την άνοδο στην Α1, κάτι που το καθιστά πολύ ενδιαφέρον. Όσον αφορά την Α1, πέρα από τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, που πρωταγωνιστούν, βλέπουμε να επανέρχονται σιγά σιγά ο Άρης και η ΑΕΚ. Είναι λυπηρό, ωστόσο, που μια ιστορική ομάδα σαν τον Πανιώνιο έχει φτάσει σε αυτή την κατάσταση. Παρόλα αυτά συνεχίζουν να υπάρχουν υγιείς σύλλογοι, όπως η παλιά μου ομάδα, η Κηφισιά. Το σημαντικό είναι ότι με αυτή την ευκαιρία, και στις δύο κατηγορίες παίρνουν χρόνο συμμετοχής νεαρά παιδιά.
Πιστεύεις ότι εκμεταλλεύτηκες σωστά τη θητεία σου στους «πράσινους»;
Είναι μια πολύ σημαντική εμπειρία το να αγωνίζεσαι στα τμήματα υποδομών του Παναθηναϊκού. Ήταν μια πολύ καλή χρονιά καθώς κατακτήσαμε τόσο το Πρωτάθλημα της ΕΣΚΑ, όσο και το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου. Μέσα από αυτή τη θητεία κατάφερα να κάνω ένα μεγάλο βήμα για μένα, καθώς πήρα τη μεταγραφή για την Κηφισιά.
Αν και μόλις 21 ετών έχεις περάσει την πόρτα τριών σωματίων. Εκ των υστέρων πώς κρίνεις έχεις επιλογές σου; Είσαι ευχαριστημένος ή έχεις μετανιώσει για κάποια από αυτές;
Θεωρώ ότι από τις τρεις ομάδες που έχω αγωνιστεί τα τρία τελευταία χρόνια, η ΑΕΝΚ ήταν η καλύτερη μου επιλογή. Από άποψη «υγεία», κλίματος, επαγγελματισμού και δουλειά με τον προπονητή μας. Στην Κηφισιά κάναμε 100% πρωταθλητισμό και είμαι πολύ χαρούμενος που πέρασα από αυτόν τον σύλλογο.
Πέρα από σας όποιες αναμνήσεις σου από το «τριφύλλι», σας αποκομίσει και μια φιλία, με τον Γιάννη Καραμαλέγκο. Κατά πόσο είναι δυνατόν να υπάρξουν ουσιαστικές φιλίες στον χώρο σας;
Με τον Γιάννη είμαστε χρόνια φίλοι. Γνωριζόμασταν και πριν από τον Παναθηναϊκό και παρά την απόσταση (καθώς αγωνίζεται στον Αρκαδικό), συνεχίζουμε να κάνουμε παρέα. Σίγουρα δημιουργούνται φιλίες στον χώρο μας, αφού συναναστρεφόμαστε καθημερινά με πολλούς ανθρώπους. Είμαστε μαζί πρωί – βράδυ στις προπονήσεις, στα ταξίδια με τις αποστολές, μαζί στις χαρές, μαζί και στις λύπες. Οπότε θέλοντας ή μη, ξεχωρίζεις κάποιους ανθρώπους και πιστεύω πως μπορούν να δημιουργηθούν και ουσιαστικές φιλίες στον χώρο μας.
Ποιοι είναι πλέον οι στόχοι σου για το άμεσο μέλλον;
Αρχικά, θέλω να ξεπεράσω τελείως τον τραυματισμό μου. Από εκεί και πέρα θα ήθελα να υπογράψω σε μια ομάδα που θα σεβαστεί το ότι ταλαιπωρούμαι 1,5 χρόνο και θα στηρίξει την επανένταξή μου. Αυτή τη στιγμή δεν με ενδιαφέρει η κατηγορία. Το μόνο που θέλω είναι στην ομάδα που θα πάω να υπάρχει «υγεία», να έχω χρόνο συμμετοχής, να μπορώ να ευχαριστιέμαι το παιχνίδι και να μπορέσω μέσα από αυτή να επανέλθω και να παίζω όπως παλιά. Το ποια θα είναι αυτή η ομάδα κανείς δεν το ξέρει ακόμη. Αυτό θα φανεί τον Σεπτέμβρη.