Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Ο Μάνια Μπίκοφ, αθλήτρια του Ουότερ Πόλο και μάλιστα διεθνής κι εν συνεχεία πρωταθλήτρια του τριάθλου, έκανε μία ανάρτηση στο Facebook με αφορμή την ιστορία της Σοφίας Μπεκατώρου, αποκαλύπτοντας τη δική της ιστορία σεξουαλικής παρενόχλησης.
Είναι κάτι που έγινε πριν περίπου 30 χρόνια με αρνητικό πρωταγωνιστή τον ιατρό της ομάδας, ο οποίος όπως υποστηρίζει την υποχρέωνε να βγάζει το μαγιό της κάθε φορά που την εξέταση.
Διαβάστε τι γράφει:
«Μια γυναίκα βρίσκει το θάρρος και δημόσια μιλά για τη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη χρόνια πριν κ αντί αυτό να αφυπνίσει, ταρακουνήσει, προβληματίσει κάθε έναν, ειδικά του χώρου του αθλήματος της, η ίδια δέχεται πλήθος μηνυμάτων που εμμέσως πλην σαφώς την κρίνουν γιατί της πήρε τόσα χρόνια, ότι τα ήθελε, ότι το κάνει για την δημοσιότητα.
»Είστε όλοι τραγικοί.. Οι γυναίκες δε, που σχολιάζετε στο ίδιο μήκος κύματος είστε εμετικές.
Ξέρετε πόσο δύναμη χρειάζεται να αποδεχθείς αρχικά ότι είσαι θύμα βίας και να το πεις;
Έχετε σκεφτεί πόσο δύσκολο είναι να πρέπει να χειριστείς και την βία αλλά και όλους όσους σε κρίνουν;
Έχετε μπει σε αυτήν τη θέση? Όπου το θύμα, ζει με τον φόβο; όπου δεν τολμά να ζητήσει βοήθεια γιατί ξέρει πως θα είναι αβοήθητη;
»Η Sofia Bekatorou μια σπουδαία αθλήτρια και γυναίκα μέσα από αυτήν την εξομολόγηση της ξεκλείδωσε πολλά κουτάκια μνήμης. Περίμενα σήμερα να υπάρχει υποστήριξη από τον χώρο. Δεν την είδα.
»Εγώ λοιπόν Σοφία, με αφορμή την δική σου ιστορία θα πω μια ακόμη. 28-30 χρόνια πριν, όταν ήμουν εν ενέργεια αθλήτρια της υδατοσφαίρισης εμφανίστηκε ένας τραυματισμός στον ώμο. Ήμασταν σε προετοιμασία με την εθνική ομάδα ο πόνος επέμενε, με έστειλαν στον γιατρό. Δεν ήμουν μόνη, ήταν ακόμη 1-2 συναθλήτριες με παρόμοια θέματα.
Στις 3-4 επισκέψεις στον “γιατρό” αυτό, στην εξέταση και στις ενέσεις ενζύμων που μου έκανε για να βγάζω την προπόνηση ΠΑΝΤΑ μου ζητούσε να κατεβάσω το μαγιό μου. Ο τραυματισμός μου ήταν στο δεξί ώμο.
Την πρώτη φορά το έκανα, με αιφνιδίασε, δεν ήξερα γιατί το ζήτησε. Όταν βγήκα ρώτησα τις άλλες, μου είπαν ότι και σε αυτές κάτι ανάλογο είχε ζητήσει. Δεν μίλησα σε κάποιον άλλον. Στην επόμενη επίσκεψη το ίδιο. Τον κοίταξα κατάματα και τον ρώτησα γιατί; Αφού τον ώμο μου θα δείτε. Μου απάντησε με υφάκι “γιατί, ντρέπεσαι; “Ήταν ο τοπ γιατρός, με έστειλε η ομάδα, φοβούμουν αν μιλούσα θα έχανα τη θέση μου στην ομάδα. Πήγα ακόμη 2 φορές, αρνήθηκα να ξανακατεβάσω το μαγιό μου. Στη συνέχεια δεν ξαναπήγα ΠΟΤΕ, ανέλαβε το σωματείο μου και με έστειλε σε άλλους γιατρούς.
»Ο συγκεκριμένος δεν με άγγιξε στο στήθος, την έβρισκε όμως να μας βλέπει. Τότε φοβούμουν. Έπειτα απλά το διέγραψα από τη μνήμη μου. Με αφορμή τα λόγια σου Σοφία, σήμερα το ξέθαψα από τη μνήμη μου
Ήμουν μια αθλήτρια που ζούσα μόνη μου στην Αθήνα κ αγωνιζόμουν για το όνειρο μου.
Άλλες εποχές τότε.
Τώρα αν κάτι ανάλογο συνέβαινε στα παιδιά μου, θα γινόμουν αγρίμι. Με αφορμή τα λόγια σου Σοφία, θα τους μιλήσω ξανά για την βία, ειδικά για την σεξουαλική.
Σε ευχαριστώ λοιπόν και σου βγάζω το καπέλο.”
Photo Credit Eurokinissi