Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Δημήτρης Ιτούδης στο MEGA πριν το Ευρωμπάσκετ, αποκαλύπτει πολλές πτυχές της ζωής του. Πώς πήρε τις αποφάσεις του για το μπάσκετ, τη σχολή στο Ζάγκρεμπ, αλλά και την οικογένεια του και τις βλέψεις που είχαν για εκείνον πριν καταλήξει με την πορτοκαλή μπάλα και την αγάπη του για αυτήν.
Ιτούδης: “Πάμε να… ανανεώσουμε τα κλειδιά του ξενοδοχείου μας”
“Είμαι της γενιάς που επηρεάστηκε από το 1987, αλλά πολύ πιο νωρίς, το 1985, έπαιζα ποδόσφαιρο, όπως ο πατέρας μου. Είχαμε τον ίδιο προπονητή. Είχα μακριά μαλλιά και δεν του άρεσε αυτό. Εν ολίγοις αυτός είναι ο λόγος που έφυγα από το ποδόσφαιρο και πήγα στο μπάσκετ. Η μάνα μου έλεγε ότι το μπάσκετ δεν θα σου δώσει να φας, έλα να μας βοηθήσεις στα σπαράγγια.
“Ήταν πετυχημένη επιχείρηση, αλλά είχε πολύ ήλιο και ζόρι. Είχε συζητηθεί να σπουδάσω Γεωπονία ώστε να είμαι ο εκπρόσωπος της εταιρίας που εξήγαγε τα σπαράγγια στη Γερμανία. Ίσως και να ήταν κάρμα.
Δεν με γέμιζε η γεωπονία. Με γέμιζε το μπάσκετ. Κάποια στιγμή τσαπίζαμε και έπαθα ηλίαση στο χωράφι. Βέβαια δεν πάθαινα ηλίαση όταν έπαιζα μπάσκετ”, είπε ο κόουτς της “Επίσημης Αγαπημένης” και νυν της Φενέρ, δις πρωταθλητής Ευρώπης με την ΤΣΣΚΑ.
“Υποκινούμενος από έναν ξάδελφο της μητέρας μου έψαξα για το ποια είναι η καλύτερη και πιο δύσκολη ακαδημία στην Ευρώπη”, λέει για την επιλογή του να σπουδάσει στην τότε ενωμένη Γιουγκοσλαβία και συνεχίζει:
“Τότε το Ζάγκρεμπ ήταν το Νο1 και μέσω τηλεφωνημάτων πήγα. Προσπαθούσα να λέω στην μητέρα μου ότι όλα ήταν καλά. Το πανεπιστήμιο λειτουργούσε εν μέσω εμφυλίου πολέμου. Υπήρξε περιστατικό που με φόβισε και μου άφησε ένα τραύμα, γιατί υπήρξε επίθεση στο κέντρο του Ζάγκρεμπ, έπεσαν κάτι απαγορευμένες οβίδες διασποράς και πήρε φωτιά ένα αυτοκίνητο κοντά μου.
Με καλούν εταιρίες να πω τα δικά μου βιώματα μέσα από τον αθλητισμό που βρίσκουν εφαρμογή στον επιχειρηματικό τομέα. Η πρώτη μου σφαλιάρα ήταν η πρώτη μου ήττα. Κάποια στιγμή στην ζωή μας θα πέσουμε όλοι. Θα απογοητευτούμε, θα αποτύχουμε, θα χαλάσουν οι σχέσεις μας, θα χωρίσουμε, θα μας απογοητεύσει φίλος. Το θέμα είναι να πέσουμε μπροστά, όχι πίσω. Αναμφίβολα θα υπάρξουν αποτυχίες στην ζωή. Το θέμα είναι πώς τις αγκαλιάζεις ώστε να γίνεσαι καλύτερος”.
Ιτούδης και οικογένεια;
“Η γυναίκα μου και η κόρη μου αλλάξαν την καθημερινότητά τους και τους φίλους τους για να υποστηρίξουν εμένα και τις δικές μου φιλοδοξίες. Είχαμε συμφωνήσει ότι το καλοκαίρι ήταν δικό τους, αλλά τώρα ανήκει στην Εθνική, που είναι τιμή, πρόκληση και μεγάλη ευθύνη. Προσπαθώ και προσπαθούσα να μοιράζομαι τα λεπτά, ώρες και στιγμές με την κόρης μου μέχρι την ενηλικίωσή της. Δεν θα ασχοληθεί με τον αθλητισμό, έχει άλλες προτεραιότητες και ευαισθησίες”.
Ο κόουτς Ιτούδης επιβεβαίωσε πως ο χορός είναι … μέσα του:
“Είναι αλήθεια ότι είμαι καλός χορευτής. Χορεύω μόνος μου. Ξέρω χορούς της Ανατολικής Ρωμυλίας και πολλούς ελληνικούς χορούς, ποντιακούς καλαματιανό. Όταν είχε εκείνες τις εκπομπές ο Σπύρος Παπαδόπουλος, αν τις αφιέρωνε στους παραδοσιακούς χορούς μπορεί να χόρευα μόνος σπίτι μου”.
Όσο, τέλος, για τη δύσκολη περιπέτειά του με τον κορωνοϊό, τόνισε: “Ήταν από τις πρώτες καταστάσεις του κορωνοϊού, που ακόμα και οι γιατροί και οι νοσηλευτές μαθαίνανε. Θέλω να ευχαριστήσω τους ανθρώπους του “Σωτηρία” και στην κυρία Πουλάκου, η οποία με έπεισε.
Εγώ δεν ήθελα να νοσηλευτώ επειδή πίστευα ότι ήμουν καλά. Όταν είδα ότι στα πνευμόνια το ένα ήταν στο 20% και το άλλο στο 15%, η γιατρός μου είπε “κύριε Ιτούδη, εδώ, ο προπονητής είμαι εγώ. Όπως εσείς θέλετε οι αθλητές σας να σας ακούνε, εσείς θα ακούσετε εμένα”. Έζησα εννιά μέρες με υψηλό πυρετό. Προφανώς και τρόμαξα. Όταν ο πυρετός από το 39 έπεφτε μόνο στο 38 με αντιβίωση, αντιπυρετικά και κρύα μπάνια, κάτι δεν πήγαινε καλά”.
Για την ατάκα των ηθοποιών ότι θέλουν να πεθάνουν στο σανίδι και αν έχει εφαρμογή σε αυτόν και την προπονητική: “Οι ηθοποιοί καλώς λένε ότι θέλουν να πεθάνουν στο σανίδι. Εγώ θέλω να είμαι εκεί όσο μπορώ και αισθάνομαι ότι μπορώ να προσφέρω”.
Η συνέντευξη του προπονητή της Εθνικής ομάδας στο βίντεο που ακολουθεί…
Photo Credit Eurokinissi