Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Η πρώτη από τις δύο αναμετρήσεις των αιωνίων στην Ευρωλίγκα πέρασε ήδη στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, με ένα παιχνίδι που η αλήθεια είναι ότι συνολικά δεν διέθετε ιδιαίτερη ποιότητα, διεξήχθη σε «κρύο» περιβάλλον χωρίς κόσμο και αυτό που μας αφήνει είναι κάποιες διάσπαρτες μόνο καλές μπασκετικές στιγμές και μερικά συμπεράσματα, για να συζητήσουμε.
Ο Ολυμπιακός σε όλη τη διάρκεια είχε την εικόνα καλύτερης ομάδας και νικητή. Παρόλα αυτά, αν αφαιρέσουμε το επί μέρους σκορ στο πρώτο δεκάλεπτο (12-22), στο συνολικό των τριών επόμενων έχασε (59-56) και αυτό οφείλει να τον προβληματίσει.
Γιατί είχε απέναντί του μια ομάδα με πολύ σοβαρό πρόβλημα στο «1» και την δημιουργία, που ψάχνεται αγωνιστικά. Οι κόκκινοι δεν είχαν την πνευματική ετοιμότητα και την ποιότητα σε διάρκεια, για να καθαρίσουν το ντέρμπι με πιο επιβλητικό τρόπο και ακόμα και ο νυν Παναθηναϊκός, αν είχε σουτάρει λίγο καλύτερα και είχε βρει κάποια από τα ανοιχτά τρίποντα της τελευταίας περιόδου, θα μπορούσε να του κάνει τη ζημιά πάνω στο νήμα, όπως έγινε με την Ζαλγκίρις.
Η εικόνα των 40 λεπτών εκατέρωθεν μας αφήνει με την γεύση πως αμφότεροι χρειάζονται πάρα πολλή δουλειά για να στρώσουν. Ο Ολυμπιακός δείχνει για φέτος να έχει υψηλότερο αγωνιστικό ταβάνι κάτι φυσιολογικό και ο Παναθηναϊκός μοιάζει αναγκασμένος σε μια σεζόν ειδικών συνθηκών για εκείνον να ζήσει και να διαχειριστεί με κάποιο τρόπο την πρωτοφανή έλλειψη δημιουργίας στη περιφέρειά του.
Ακόμα και ο Ολυμπιακός, πάντως, που υπερτερεί αυτή τη στιγμή στα βασικά αγωνιστικά κομμάτια έναντι του Παναθηναϊκού, είναι ξεκάθαρο πως έχει πολύ δρόμο να διανύσει και πολλά πράγματα να βελτιώσει, για να διεκδικήσει και να πετύχει την επιστροφή του στα Playoffs μετά το 2018.
Η ιστορία της αναμέτρησης
Οι ψυχολογικές ισορροπίες και το μομέντουμ υπέρ του Ολυμπιακού, διαμορφώθηκαν από πολύ νωρίς μέσα στο παιχνίδι. Ο βασικός λόγος που συνέβη αυτό, είναι πως ο Παναθηναϊκός με το «καλημέρα» επιδόθηκε σε προσωπικές ενέργειες χωρίς συνεργασίες και σε βεβιασμένα σουτ και επιλογές, φτάνοντας στο σημείο να χάσει τα πρώτα δέκα σουτ του, μέχρι να βάλει το πρώτο…
Οι κόκκινοι έχτισαν πάνω σε αυτό, κυρίως γιατί είχαν περισσότερο inside game και μπόρεσαν να βρουν σκορ από το ζωγραφιστό. Δημιούργησαν καλύτερες προϋποθέσεις στην επίθεση, έβγαλαν περισσότερες συνεργασίες και αντέδρασαν γρήγορα στα μαζεμένα επιθετικά ριμπάουντ του Παναθηναϊκού, απαντώντας με το ίδιο «νόμισμα».
Οι πράσινοι αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν αμυντικά κοντά στο καλάθι, έδωσαν περισσότερο χώρο στη περιφέρεια, ο Ολυμπιακός βρήκε 3-4 τρίποντα, ο Παναθηναϊκός συνέχισε να μην έχει κανένα σταθερό σημείο αναφοράς δημιουργικά σε καταστάσεις μισού γηπέδου και έτσι η διαφορά άνοιξε, έγινε διψήφια και κάποια στιγμή «έπαιζε» κοντά στους 15 πόντους.
Αν κάποιος προσέξει τα νούμερα του πρώτου ημιχρόνου (75% στο δίποντο ο Ολυμπιακός, 5 ασίστ ο Παναθηναϊκός), θα συνειδητοποιήσει ότι το +9 δεν το λες και… επιτυχία για τον Ολυμπιακό. Μάλλον άφηνε περιθώρια ελπίδας στον αντίπαλό του που ήταν τρομακτικά άστοχος και στείρος επιθετικά. Δύο τρίποντα στο τελευταίο λεπτό από Ουάιτ και Κασελάκη έφταναν για να πέσει η διαφορά κάτω από τους 10 πόντους.
Το τρίτο δεκάλεπτο χαρακτηρίστηκε από το σεμινάριο εκτέλεσης του Πρίντεζη στο χαμηλό ποστ ανεξαρτήτως αντιπάλου, ένα πλεονέκτημα και μια συνθήκη που δημιουργήθηκε από τις άμυνες αλλαγών του Παναθηναϊκού.
Ο Ολυμπιακός για διαδοχικές επιθέσεις διάβασε σωστά, πήγε τη μπάλα εκεί που έπρεπε και κάνοντας τα εντελώς απαραίτητα έβαλε ξανά το νερό στο αυλάκι και επέστρεψε σε διαφορές ασφαλείας. Μέχρι εκεί ήταν οι καλές στιγμές του Μπαρτζώκα στο ντέρμπι.
Η επιστροφή του «Πρι» στο πάγκο για να ξεκουραστεί (δεν αγωνίστηκε στο τελευταίο δεκάλεπτο) και το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός σταμάτησε να σημαδεύει κατοχές στο ποστ, εκεί που οι πράσινοι δεν είχαν ούτε βάθος, ούτε καλή ατομική άμυνα, έδωσαν στον Παναθηναϊκό το δικαίωμα να προσπαθήσει να χτίσει πετυχημένες αμυντικές κατοχές.
Πρίντεζης: 12/17 πόντοι με το… αριστερό και το +15 που δίνει σχεδόν πάντα νίκες στο ΟΑΚΑ! (Video)
Ξαφνικά οι φιλοξενούμενοι άρχισαν να δυσλειτουργούν στην επίθεση, όπως ακριβώς έγινε στο τελευταίο κομμάτι της πρόσφατης μάχης με την Ζαλγκίρις, να εγκλωβίζονται σε κατάχρηση τρίπλας και σε… παράλληλο μπάσκετ στη περιφέρεια και να ξοδεύουν κατοχές στην επίθεση με έλλειψη δημιουργίας και κίνηση μακριά από τη μπάλα, που συνήθως κατέληγαν σε μακρινά σουτ άνευ προϋποθέσεων.
Παρότι ο Παναθηναϊκός συνέχισε όταν δεν είχε τρανζίσιον χωρίς λύσεις στο 5-5 και με μεγάλη αστοχία, βρήκε τρόπο με μόλις 1-2 εύστοχα σουτ (Φόστερ), κάποια επιθετικά και κάποιους πόντους από λάθη του αντιπάλου του (πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα η πάσα του Έλις που «γέννησε» το μοναδικό τρίποντο του Νέντοβιτς στο ματς) να μπει στη διεκδίκηση της νίκης μόλις 4 πόντους πίσω, 100 δευτερόλεπτα πριν το τέλος.
Αν δε, Σαν Ρος ή Παπαπέτρου είχαν ευστοχήσει σε ένα από τα ελεύθερα σουτ που βρήκαν προς το τέλος, διόλου απίθανο δεν ήταν να κριθεί ο αγώνας σε μια κατοχή, όπως έγινε και με την Ζαλγκίρις.
Ο Ολυμπιακός ΔΕΝ πρέπει να αποπροσανατολιστεί επειδή κέρδισε. Γιατί αυτό σχετίζεται άμεσα και με την εμφάνιση του Παναθηναϊκού…
Για δεύτερο διαδοχικό παιχνίδι ήταν κάκιστος στο τελευταίο δεκάλεπτο που σε επίπεδο Ευρωλίγκας είναι πολύ συχνά το πιο καθοριστικό. Είχε σε ολόκληρο δεύτερο ημίχρονο 2 μόλις ασίστ και 1/10 τρίποντα και μοναδική έκλαμψη το πεντάλεπτο με την κυριαρχία του Πρίντεζη επιθετικά στο ζωγραφιστό.
Επίσης, στα πρώτα δύο τέταρτα δεκάλεπτα της σεζόν με Ζαλγκίρις και Παναθηναϊκό σουτάρει με 0/12 τρίποντα! Αυτό μπορεί να σημαίνει είτε πως ζορίζεται να βγάλει σωστά σουτ, είτε πως δεν διαθέτει την πνευματική ηρεμία να ευστοχήσει όσο οι αναμετρήσεις οδεύουν προς το τέλος τους.
Συμπερασματικά, ο Ολυμπιακός νίκησε μια ομάδα με πολλά προβλήματα και αδυναμίες, παίζοντας επαρκώς ποιοτικό μπάσκετ ανά διαστήματα και χωρίς συνολικά να πείθει με την εμφάνισή του.
Αυτό, για να είμαστε δίκαιοι, πρέπει να το εντάξουμε στο γενικό πλαίσιο της πρώτης εντύπωσης στην Ευρωλίγκα, στην εποχή του Covid και μετά από 7 μήνες χωρίς μπάσκετ, γεγονός εντελώς πρωτόγνωρο.
Όταν βλέπεις την Ρεάλ να σέρνεται και την Εφές χωρίς τον Λάρκιν να μετράει δύο ήττες στην εκκίνηση της Ευρωλίγκας, καταλαβαίνεις πως άπαντες χρειάζονται χρόνο για να βρουν ρυθμό και πατήματα και πως πρέπει να κάνεις υπομονή και να καταγράφεις τα κακώς κείμενα, χωρίς ακόμα να υπάρχει λόγος για μεγάλη ανησυχία ή μεγαλύτερη κριτική.
Πάντα μια νίκη σε τέτοια ματς δίνει ψυχολογία, ηρεμία και πιο ποιοτικό χρόνο για δουλειά στις προπονήσεις. Πόσο μάλλον στον Ολυμπιακό που δεν έχει άλλη υποχρέωση πλην της Ευρωλίγκας.
Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με ρεκόρ 1-1, απέναντι σε δύο αντιπάλους «συγκεκριμένης ταχύτητας», τουλάχιστον στη παρούσα φάση. Ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνει ΞΕΚΑΘΑΡΑ την επόμενη εβδομάδα όταν η ομάδα θα κληθεί να αντιμετωπίσει το Μιλάνο και τη Μακάμπι.
Ομάδες που έχουν στόχο το φάιναλ φορ. Τουτέστιν, σε μια εβδομάδα από τώρα θα έχουμε στα χέρια μας και στο μυαλό μας δύο πολύ υψηλότερου επιπέδου κρας – τεστ και την ευκαιρία να καταγράψουμε και να πούμε περισσότερα πράγματα.
ΥΓ1. Το έχω γράψει σε πρόσφατο άρθρο, «έβγαζε μάτι» από το καλοκαίρι. Ο Παναθηναϊκός έχει μεγάλο θέμα στη θέση «1», στη δημιουργία, στο διάβασμα. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να καλυφθεί σε επίπεδο Ευρωλίγκας και σε βάθος χρόνου και με τον Μποχωρίδη στην εξίσωση. Θα υπάρξουν βραδιές με εξαιρετικές ατομικές επιδόσεις που θα φέρουν νίκες και θα κρύψουν το πρόβλημα για λίγο «κάτω από το χαλάκι» αλλά στη μεγάλη εικόνα του φετινού Παναθηναϊκού η δημιουργία στα γκαρντ είναι τεράστιο θέμα.
Ελληνικές ομάδες: Ξεκάθαρη φιλοσοφία και «θέλω» απλοποιούν τα πάντα
ΥΓ2. Είναι τόσο σημαντικό δε αυτό, που προκαλεί σειρά αγωνιστικών προκλήσεων και γρίφων που πρέπει να λύσει ο Παναθηναϊκός. Όταν δεν έχεις play making skills, δεν μπορείς να απελευθερώσεις σε διάρκεια και ισορροπία το επιθετικό ταλέντο που υπάρχει σε όλες τις άλλες θέσεις. Δεν μπορείς να βάλεις εύκολα με σταθερό σκορ στο παιχνίδι παιδιά όπως ο Παπαγιάννης και Όγκαστ, ακόμα και τον Μήτογλου στο ποστ, γίνεσαι προβλέψιμος, ωθείσαι σε καταστάσεις απομόνωσης που δύσκολα θα έχουν υψηλό ποσοστό επιτυχίας και επιπλέον προσθέτεις πολύ μεγαλύτερη πίεση στην άμυνά σου.
ΥΓ3. Αυτή την φορά ο κόουτς Μπαρτζώκας έκλεισε το ματς με έναν εκ των Σπανούλη – Σλούκα στο σχήμα, ενώ εμπιστεύτηκε περισσότερο τον ΜακΚίσικ και δικαιώθηκε. Ο Αμερικανός έκανε σοβαρή δουλειά στο αμυντικό κομμάτι, είχε σωστές αποφάσεις επιθετικά και απλά εκμεταλλευόμενος το εκρηκτικό πρώτο βήμα του προσέφερε πόντους και με δικές του δημιουργίες. Τρείς ασίστ, οι περισσότερες από παίκτη του Ολυμπιακού σε αυτό το παιχνίδι…
ΥΓ4. Προσηλωμένος αμυντικά και αυτό είναι κάτι στο οποίο πρέπει να χτίσει και ο ίδιος και η ομάδα του και ο Χάρισον. Ναι μεν είχε 0/4 τρίποντα, όμως, είναι δεδομένο πως διαθέτει επιθετική ποιότητα και αν σταθεροποιήσει την άμυνά του σε σταθερό επίπεδο, αυτόματα θα αυξήσει το χρόνο του στο παρκέ και ο ρυθμός στην επίθεση θα είναι μόνο ζήτημα χρόνου να έρθει.
ΥΓ5. Ο Έλις είναι ο ορισμός του Hustler στο ριμπάουντ. Σημαντικό. Έχει, όμως, ακόμα πολλά να μάθει και να βελτιώσει. Κάνει αχρείαστα φάουλ, πολλάκις δεν βάζει σωστά το κορμί του όταν σκρινάρει και έχω την αίσθηση πως αν δουλέψει και δουλευτεί σωστά, μπορεί να γίνει ακόμα πιο χρήσιμος από ότι είναι τώρα. Ο Μάρτιν για ρούκι στην Ευρωλίγκα, ήδη έχει προσφέρει καλές στιγμές και είναι σίγουρα value for money μεταγραφή με προοπτική.
ΥΓ6. Ο Σπανούλης παρείχε στο τέλος την ηρεμία και την ασφάλεια που χρειαζόταν για να κλειδωθεί η νίκη. Ο Πρίντεζης χρειάστηκε 20 λεπτά, για να κάνει την διαφορά. Σε μια βραδιά που ο Παναθηναϊκός είχε πραγματικά ελάχιστες post up κατοχές (ακόμα κι αυτό σχετίζεται άμεσα με το έλλειμα στο «1»), ο Γιώργος κυριάρχησε κάνοντας αυτό που ξέρει όσο λίγοι στην Ευρωλίγκα.
ΥΓ7. Αξίζει να «ρουφήξετε» την εκπομπή του Eurohoops με τον Σοφοκλή Σχορτσανίτη. Ρεσιτάλ ειλικρίνειας και ανθρωπιάς ο Σόφο και σοβαρή κουβέντα για κοινωνικά ζητήματα που μας αφορούν ΟΛΟΥΣ.
Ο Big Sofo σχολιάζει το "διπλό" των Πειραιωτών και μιλάει για την ανακοίνωση του τέλους της καριέρας του!
Gepostet von Eurohoops Greece am Freitag, 9. Oktober 2020