Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Η Μονακό κατάφερε να πείσει τον Λιθουανό θηριώδη σέντερ Ντονάτας Μοτεγιούνας να επιστρέψει στην Ευρώπη και στην Ευρωλίγκα για λογαριασμό της το καλοκαίρι που μας πέρασε.
Ο παίκτης των Μονεγάσκων παραχώρησε συνέντευξη στην εκπομπή “Pick n’ Roll” της Cosmote TV και αναφέρθηκε στον Κώστα Παπανικολάου με τον οποίο ήταν συμπαίκτες στο ΝΒΑ και στους Ρόκετς, στην εξέλιξη της Ευρωλίγκα, στην Εθνική του Ομάδα, αλλά και στα προβλήματα τραυματισμών που αντιμετώπισε.
Αναλυτικά τι είπε:
Για τον Παπανικολάου: “Για την ακρίβεια η πρώτη φορά που συναντηθήκαμε ήταν στο πανευρωπαϊκό των εφήβων. Όταν ήμασταν απλά παιδιά και παίζαμε ο ένας κόντρα στον άλλον. Είχαμε βρεθεί αντίπαλοι για τόσα χρόνια, μετά είχαμε ένα διάλειμμα όπου δεν μπορούσαμε να είμαστε αντίπαλοι. Αλλά το να τον βλέπω πάλι μου προκαλεί θερμά αισθήματα. Ήμασταν μαζί στο Χιούστον είναι εκπληκτικός άνθρωπος και παίκτης. Περάσαμε πολύ καλά μαζί εκεί και κάθε φορά που βλεπόμαστε υπάρχουν θερμά συναισθήματα μεταξύ μας.”
Για τις λίγκες που έχει αγωνιστεί: “Η Ευρωλίγκα κάνει βήματα προς το ΝΒΑ. Μπορείς να δεις την ανάπτυξη της λίγκας και των ομάδων, υπάρχει μια ένωση παικτών, για την οποία αρχικά ήμουν πολύ σκεπτικός. Αλλά τώρα βλέπω πόσο πολύ ωφέλιμοι προς εμάς είναι. Υπάρχουν πολλές αλλαγές, δεν μπορώ να τις αναφέρω όλες, όμως βλέπω τη βελτίωση, είναι προφανής. Και τι ισχύει μέσα στο γήπεδο; Μέσα στο παρκέ είναι… μπάσκετ. Δεν πρόκειται να πω ότι είναι πιο εύκολα, ή πιο δύσκολα από την Κίνα. Στην Κίνα έπρεπε να παίζω 38 λεπτά στο ματς και να περνάνε τα πάντα από μένα, να κάνω τα πάντα. Ήταν εξοντωτικό. Είναι το ίδιο και εδώ, είναι σκληρά τα πράγματα. Ίσως μιλάμε για λιγότερα λεπτά με περισσότερη ένταση. Δεν ξέρω, θα δούμε πως θα πάει.”
Για την Εθνική Λιθουανίας: “Τα πλάνα μου θα τα δούμε… Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό να δούμε ποιος θα είναι στην ομοσπονδία. Βλέποντας το λιθουανικό μπάσκετ, αυτή η ομοσπονδία το έχει «θάψει», πράγμα που είναι ντροπή. Έχουμε τα χειρότερα αποτελέσματα που είχαμε ποτέ στην ιστορία του λιθουανικού μπάσκετ. Ελπίζω ότι οι νέοι άνθρωποι που θα έρθουν θα φέρουν μαζί τους νέες ιδέες, νέες αντιλήψεις για το μπάσκετ. Αυτή τη στιγμή νομίζω ότι βλέπουμε ακόμα την καθαρή κυριαρχία του σερβικού μπάσκετ στην Ευρώπη και ίσως και στον κόσμο. Πρέπει να δούμε λοιπόν από αυτούς πως μπορούμε να αναπτυχθούμε με το σωστό τρόπο. Ίσως κάνουν κάτι που οι άλλες χώρες δεν το κάνουν. Εμείς πρέπει να πάρουμε θετικά στοιχεία από κάθε χώρα και να χτίσουμε κάτι καλό, όμορφο… Που θα είναι δικό μας, θα το πιστέψουμε και θα το στηρίξουμε. Και ίσως μετά από οκτώ ή δέκα χρόνια θα έχουμε κάτι ωραίο να συμβαίνει.”
Για τους τραυματισμούς που αντιμετώπισε: “Όταν συμβαίνει κάτι στη ζωή γίνεται για κάποιο λόγο. Το συζητούσα με τους γονείς μου, το έναν ή τον άλλο τρόπο, αλλά στο τέλος αν εκείνες οι εξετάσεις είχαν εγκριθεί… Και το συμβόλαιο μου έμενε σε ισχύ, δεν θα είχα συναντήσει τους ανθρώπους που συνάντησα. Αυτοί οι άνθρωποι με βοήθησαν και από αυτή την άποψη, το πιθανό αποτέλεσμα θα ήταν περισσότεροι τραυματισμοί. Επειδή με έκοψαν στις ιατρικές εξετάσεις, έπρεπε να πάω στην Κίνα και εκεί συνάντησα τον γυμναστή Βιρτζίνιους Μικαλάουσκας… Ο οποίος έφερε το κορμί μου και την απόδοση μου σε ένα διαφορετικό επίπεδο.
Επομένως αν αυτό είχε συμβεί (αν έμενα στο ΝΒΑ), δεν θα τον είχα συναντήσει. Για να είμαι ειλικρινής πήγα στην Κίνα για έναν χρόνο για να βρω λεπτά συμμετοχής… Διότι μετά τον τραυματισμό μου κανείς άλλος δεν μου έδινε αυτή την ευκαιρία. Να παίξω, να βρω ξανά τον ρυθμό μου και την αυτοπεποίθηση μου. Κι έτσι πήγα εκεί για έναν χρόνο και τελικά έμεινα τέσσερα χρόνια. Έτσι πραγματικά πιστεύω ότι στη ζωή όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Αυτό ήταν το μονοπάτι μου, αυτή ήταν η μοίρα μου και αυτό το μονοπάτι ακολουθώ.”