Του Μιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Υπήρξαν δύο περιπτώσεις κατά την τελευταία τριετία που η Βιλερμπάν “έδειξε” στον Ολυμπιακό το δρόμο προς την επιτυχία. Άθελά της προφανώς καθώς σε αμφότερες είχε προκαλέσει προβλήματα στους “ερυθρόλευκους”, αλλά όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, ουδέν κακόν αμιγές καλού…
Στην πρεμιέρα της 4ης Οκτωβρίου του 2019 στο Αστρομπάλ, η γαλλική ομάδα είχε υποχρεώσει τον Ολυμπιακό σε μια από τις χειρότερες βραδιές του στη διοργάνωση, φτάνοντας σ’ ένα επιβλητικό 82-63 και προκαλώντας σεισμικές δονήσεις στο ερυθρόλευκο στρατόπεδο. Αν και βρισκόμασταν ακόμα στην πρεμιέρα, οι εξελίξεις υπήρξαν ραγδαίες με τον Ντέιβιντ Μπλατ να πληρώνει το μάρμαρο και το σύλλογο να μπαίνει στη διαδικασία αλλαγής σελίδας.
Ο Ολυμπιακός πορεύτηκε για ένα τρίμηνο με υπηρεσιακό προπονητή τον Κεστούτις Κεμζούρα, μέχρι τελικά να γίνει πράξη η επιστροφή του Γιώργου Μπαρτζώκα. Μια κίνηση που εκ του αποτελέσματος αποδείχτηκε -και αποδεικνύεται- καίρια, κομβική και επιτυχημένη, αλλά αν η Βιλερμπάν δεν είχε εκθέσει σε τόσο έντονο βαθμό τους Πειραιώτες κανείς δεν ξέρει αν θα είχε πραγματοποιηθεί. Με ένα διαφορετικό αποτέλεσμα τότε, λογικά θα είχε παραταθεί η θητεία του Μπλατ και ο Γιώργος Μπαρτζώκας θα είχε επιλέξει ένα διαφορετικό μονοπάτι.
Η δεύτερη φορά που ο Ολυμπιακός αναγκάστηκε να αλλάξει ρότα εξ’ αιτίας της Ασβέλ ήταν το καλοκαίρι του 2021. Τα δύο κλαμπ είχαν δώσει τα χέρια για την μετακίνηση του Ντέιβιντ Λάιτι στον Πειραιά, όμως την τελευταία στιγμή ο Τόνι Πάρκερ αθέτησε τη συμφωνία και ανάγκασε τους Πειραιώτες να αναπροσαρμόσουν τα πλάνα τους. Η ανεπάρκεια της αγοράς τους οδήγησε στην απόφαση να περιμένουν, ώσπου τελικά οι συνθήκες ευδοκίμησαν και ο Τάιλερ Ντόρσεϊ ντύθηκε στα ερυθρόλευκα με τα γνωστά αποτελέσματα. Στην αντίπερα όχθη, ο… Νόμος του Μέρφυ “επιβεβαιώθηκε” για τον Ντέιβιντ Λάιτι, ο οποίος λίγο μετά την έναρξη της σεζόν τραυματίστηκε στο χέρι κι έμεινε για ένα σοβαρό διάστημα εκτός δράσης.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ
Αυτή τη φορά η Βιλερμπάν δεν φαινόταν ικανή να στήσει νέο χουνέρι στον Ολυμπιακό, αλλά στην Ευρωλίγκα ποτέ μην λες ποτέ. Ενας περίπατος για 25 λεπτά μετατράπηκε σταδιακά σε ανηφόρα και τελικά σε πτώση από γκρεμό για τους Πειραιώτες, που έχασαν το πιο δικό τους παιχνίδι πιθανότατα σε ολόκληρη τη χρονιά. Μπροστά στην χθεσινοβραδινή αυτοκτονία οι ήττες από Μακάμπι και Βαλένθια -ματς που ο Ολυμπιακός επίσης έμοιαζε να ελέγχει- μοιάζουν πταίσματα. Εδώ δεν μιλάμε για απλό μομέντουμ ή μια υπεροχή, μιλάμε για διαφορά 21 πόντων στο 24ο λεπτό μιας αναμέτρησης, στην οποια οι φιλοξενούμενοι κυριαρχούσαν από το ξεκίνημα. Κάτι που συνηθίζουν εσχάτως, καθώς το συνολικό σκορ των πρώτων δεκαλέπτων στα τρία τελευταία παιχνίδια τους είναι 90-42!
Μόνο που στο σύγχρονο μπάσκετ δεν ισχύει ότι η αρχή δεν είναι το ήμισυ του παντός. Διαφορές που κάποτε ήταν αδύνατον να καλυφθούν, πλέον γκρεμίζονται από τη μια στιγμή στην άλλη σαν χάρτινοι πύργοι. Μέσα σε διάστημα επτά αγωνιστικών λεπτών, η Βιλερμπάν απάντησε μ’ ένα επι μέρους 27-7 και το σκηνικό άλλαξε άρδην. Σε τέτοιες περιπτώσεις η ψυχολογία παίζει τον πρώτο λόγο και φυσικά δίνει φτερά στην ομάδα που έχει επιστρέψει. Ο Ολυμπιακός έκανε το λάθος να πιστέψει ότι ματς τελείωσε και το πλήρωσε, αφού εφησυχασμός έγινε χαλάρωση, η χαλάρωση άφησε την κούραση να φανεί και τελικά να εξελιχθεί σε καθίζηση.
Ακριβώς όπως και στις υπόλοιπες ήττες του το σύνολο του Γιώργου Μπαρτζώκα, παρέδωσε… πνεύμα στην τέταρτη περίοδο και δέχτηκε 27 πόντους (30, 27, 25 και 25 στις άλλες τέσσερις), αδυνατώντας να ανακόψει το ρυθμό των γηπεδούχων που έτρεχαν και σούταραν κατά βούληση, έπειτα από τις ως επί το πλείστον κάκιστες επιθετικές επιλογές. Χαρακτηριστικό είναι, ότι ο Βεζένκοφ, παρότι αγωνίστηκε σε όλο το δεύτερο 20λεπτο, εκτέλεσε μόλις και μετά βίας δύο επιθέσεις, ενώ ο Φαλ δεν κατάφερε να “βρει” ούτε μια προσπάθεια. Η άμυνα της Ασβέλ περιόρισε τις συνεργασίες (13 ασίστ στο πρώτο μέρος, 6 sto δεύτερο εκ των οποίων μόλις 2 στο τελευταίο δεκάλεπτο) και οι φιλοξενούμενοι αναλώθηκαν περισσότερο σε ανορθόδοξα ή βιαστικά σουτ υπό κακές προϋποθέσεις, ενώ πήραν και μερικούς πόντους από επιθετικά ριμπάουντ.
ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΓΙΑ ΔΥΟ
Στα επί μέρους θετικά της βραδιάς, η εξαιρετική εμφάνιση του Τζοέλ Μπόλομποϊ (σε άμυνα και επίθεση), που ήρθε να επιβεβαιώσει την σταθερά ανοδική του πορεία, όπως και του Αϊζάια Κάνααν. Ο Αμερικάνος έδωσε ξανά σημαντικές λύσεις στο σκορ, ήταν μαζί με τον Βεζένκοφ και τον Σλούκα οι κύριοι εκφραστές του καταπληκτικού πρώτου δεκαλέπτου και έδειξε διατεθειμένος διεκδικήσει σταδιακά όλο και μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα του ροτέισον. Στην αντίπερα όχθη ΜακΚίσικ, Πίτερς και Παπανικολάου δεν κατάφεραν να συνδράμουν, αλλά εδώ που τα λέμε κανείς δεν μπορεί να αναζητά… δέκα διακριθέντες σε κάθε παιχνίδι. Έτσι κι αλλιώς οι Πειραιώτες έφεραν την κατάσταση ακριβώς εκεί που ήθελαν όχι μόνο για να πάρουν τη νίκη, αλλά και για να μην ανησυχήσουν καν.
Η Ευρωλίγκα, όμως, έτσι είναι κι ο Ολυμπιακός όφειλε πια να το γνωρίζει. Ωστε να μην αδικεί τους κόπους του και να μην επιτρέπει να του παίρνουν την μπουκιά από το στόμα. Διότι όσο αξιέπαινη κι αν ήταν η προσπάθεια της Βιλερμπάν στο δεύτερο ημίχρονο, αν οι “ερυθρόλευκοι” είχαν διαχειριστεί στοιχειωδώς πιο σοβαρά το μεγάλο προβάδισμα τους, δεν θα έμπλεκαν ποτέ σε περιπέτειες. Ούτε θα έφταναν να παίζουν την παρτίδα σε μια άμυνα, αφού εννιά στις δέκα φορές σε τέτοιες περιπτώσεις η μπάλα τιμωρεί εκείνον που την υποτίμησε.
Αν το νέο εμπόδιο που έστησε η Βιλερμπάν αποδειχθεί με κάποιον τρόπο “ωφέλιμο” στον Ολυμπιακό όπως τα προηγούμενα δύο, είναι κάτι που θα μάθουμε στην πορεία. Ως τότε οφείλει να ξεπεράσει την απογοήτευση, τα νεύρα και τέλος πάντων την αρνητική ενέργεια που αναμενόμενα προκάλεσε το χθεσινό “αυτογκόλ” και να στρέψει την προσοχή του στον Ερυθρό Αστέρα, που έρχεται στο ΣΕΦ απειλητικός και ενισχυμένος. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει.