Του Μιχάλη Στεφάνου/ info@eurohoops.net
Ο κινηματογράφος αποτελούσε ανέκαθεν ένα πολύτιμο εργαλείο στη σφαίρα των αθλητικών αφηγήσεων καθώς ως τέχνη διατηρεί μια μοναδική ικανότητα να συλλαμβάνει την ουσία του ανταγωνισμού, της επιμονής και του θριάμβου, υπερβαίνοντας απλές λέξεις και στατιστικά στοιχεία. Μέσα από τους ήρωες και τα εμβληματικά του αποσπάσματα, που έχουν ξεφύγει από τα όρια της μεγάλης οθόνης κι έχουν συνθέσει μια παγκόσμια γλώσσα, βρίσκουμε τον τρόπο να εκφράσουμε αυτά τα τόσο σπάνια συναισθήματα που γεννιούνται και πεθαίνουν στους αγωνιστικούς χώρους και που πολλές φορές δεν βρίσκουμε συμβατικές λέξεις να τα χωρέσουν.
Από το αδάμαστο πνεύμα του Rocky Balboa και τη σοφία του Yoda, μέχρι το ανυποχώρητο πείσμα του “Μονομάχου” και την ανθεκτικότητα της Έριν Μπρόκοβιτς, η αστείρευτη πηγή που λέγεται “σινεμά”, μας προσφέρει αδιάκοπα χαρακτήρες και φράσεις που ενσωματώνουν την ουσία της νίκης, της αντοχής και της αποφασιστικότητας, ξυπνούν τα κοινά μας όνειρα και όταν οι αθλητές της πραγματικής ζωής πετυχαίνουν το ακατόρθωτο, μας βοηθούν ν’ αρθρώσουμε το άρρητο, να γιορτάσουμε την άνοδο του αουτσάιντερ και τα επιτεύγματα των θρύλων της πραγματικής ζωής.
Ένας τέτοιος θρύλος, ο “Kill Bill” των γηπέδων και σημαιοφόρος της μπασκετικής διαδρομής του Ολυμπιακού έχει την τιμητική του. Για όσα κατάφερε στην καριέρα του, για όσα έδωσε στο μπάσκετ, για όσα χάρισε στον κόσμο. Για το μοναδικό αριστούργημα που έγραψε, σκηνοθέτησε και ερμήνευσε στο “πανί” των ευρωπαϊκών παρκέ.
Γι’ αυτό και η ερυθρόλευκη οικογένεια, τη φανέλα της οποίας πρώτα εκείνος σήκωσε στα ουράνια και της πρόσθεσε βάρος και μέταλλο και λάμψη και την εδραίωσε στην ελίτ των συνειδήσεων, τον βάζει να καθίσει στον υψηλότερο θρόνο που στήθηκε ποτέ για αθλητή της, μετατρέποντάς τον σε σύμβολο της αδιάκοπης μάχης για τη νίκη και παντοτινή πυξίδα της. Με γενναιοδωρία, πλήρη αντίληψη του μεγέθους που διαχειρίζεται και φυσικά τη δυναμική και το εκτόπισμα να οργανώσει και να υλοποιήσει κάτι πρωτοφανές, ο Ολυμπιακός έφερε για ένα διήμερο όλη την μπασκετική Ευρώπη (μέχρι και τον Σάσα Βεζένκοφ από το Σακραμέντο) στα πόδια του V-Span , πραγματοποιώντας ένα ιστορικό συναπάντημα.
Το “ΣΠΑΝΟΥΛΗΣ 7” που θα ανέβει απόψε στην οροφή του ΣΕΦ, θα περάσει στην αθανασία, όπως τα αθάνατα λόγια των πιο εμβληματικών χαρακτήρων του σινεμά. Άλλωστε και το κόνσεπτ που επέλεξαν οι ερυθρόλευκοι για το αποψινού event είναι άκρως κινηματογραφικό, με τίτλο (The night of the Legend) και αφίσα βγαλμένη από χολιγουντιανό blog buster…
Είναι το “To infinity and beyond!” του Buzz Lightyear που συμβολίζει τον αντίκτυπο, πέρα από τα όρια των τεσσάρων γραμμών, που είχε η παρουσία του Σπανούλη στον Ολυμπιακό, αλλά και το θεόρατο ύψος που τοποθετούν οι Πειραιώτες τον σπουδαιότερο παίκτη που αγωνίστηκε με το έμβλημα τους.
Είναι το “You’re gonna need a bigger boat” του Chief Brody στο “Jaws”, που παραπέμπει στην δέσμευσή του Σπανούλη μπροστά στις μεγαλύτερες προκλήσεις, στις αγωνιστικές υπερβάσεις και τελικά το μέγεθος των κατορθωμάτων του Ολυμπιακού επί των ημερών του.
Είναι το “Carpe Diem. Seize the day, boys. Make your lives extraordinary” του John Keating στον “Κύκλο των Χαμένων ποιητών”. Η απόφαση να αποσυρθεί η φανέλα του Σπανούλη, η καριέρα του οποίου έχει πιθανότητα εμπνεύσει αμέτρητους θαυμαστές να αρπάξουν τις ευκαιρίες τους, να κυνηγήσουν τα όνειρά τους και να κάνουν τη ζωή τους πραγματικά εξαιρετική,αποτελεί ενσάρκωση του πνεύματος του «carpe diem».
Είναι, ίσως, το “What’s in the box?” του Detective Mills στο σκοτεινό “Seven”. Κάτι αντίστοιχο αναρωτιούνταν συνήθως οι αντίπαλοι του Σπανούλη όταν είχε την μπάλα στα κρίσιμα και τελικά έρχονταν αντιμέτωποι με την πιο σκληρή πραγματικότητα.
Είναι ακόμα και το “Zed’s dead, baby. Zed’s dead” του Butch στο “Pulp Fiction” όταν βγήκε νικητής από την πολύ δύσκολη κατάσταση στην οποία τον είχε οδηγήσει η απόφασή του να κάνει κάτι παράτολμο. Κι ο Βασίλης, που εισέπραξε κατάπτυστες συμπεριφορές επειδή αποφάσισε να παίξει στον Ολυμπιακό, είδε χθες την τοξικότητα και το μίσος να υποκύπτουν μπροστά στο μεγαλείο του… Είδε την ακεραιότητα και την ψυχραιμία του να θριαμβεύουν στη μάχη με λάσπη.
Είναι, τέλος, το “Remember who you are”, του Mufasa στον Simba στον “Βασιλιά των Λιονταριών”. Απόψε το λέει ο Ολυμπιακός στον Σπανούλη και από αύριο η κρεμασμένη φανέλα του Σπανούλη θα το υπενθυμίζει κάθε μέρα στον Ολυμπιακό…