Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net
Η ελίτ σε μια κλειστή λίγκα ανακυκλώνεται. Δεν υπάρχει περιθώριο αποφυγής του πεπρωμένου. Οι επιλογές είναι λίγες και συνεπώς οι επιστροφές και οι αναμνήσεις πολλές όταν αποφασίζει κάποιο… πουλί να γίνει αποδημητικό.
Η ελαφριά θλάση που ταλαιπωρούσε τον Κώστα Σλούκα μετά την πρεμιέρα της Ευρωλίγκας και υποχρεώσε τον Εργκίν Αταμάν να πορευθεί χωρίς τον αρχηγό του για μία εβδομάδα (3 στην ουσία ματς μιας και με το Μαρούσι έπαιξε ελάχιστα), φαίνεται να υποχωρεί. Ο αρχηγός των “πρασίνων” ταξίδεψε μαζί με την υπόλοιπη αποστολή στην Κωσνταντινούπολη για την τρίτη στροφή της Ευρωλίγκας, εκεί που το “τριφύλλι” θα ανταμώσει με το παρελθόν του και ο Κώστας Σλούκας με τις μνήμες του. Ευχάριστες κυρίως και σαφώς λιγότερες, δυσάρεστες.
Ένας μέρος που ο έμπειρος διεθνής γκαρντ αγάπησε και αγαπήθηκε. Η Πόλη, εκεί που πανηγύρισε το πρώτο του ευρωπαϊκό το 2012 με τον Ολυμπιακό, εξελίχθηκε σε τόπο αποδείξεων τόσο για τον ίδιο όσο και για ολόκληρη τη μπασκετική Ευρώπη.
Πόλη, το δεύτερο σπίτι του
Η μπάλα… ζεματάει, οι παλμοί έχουν ανέβει στο «Θεό». Ο Κώστας Σλούκας όμως δεν χαμπαριάζει. Παίρνει τη μπάλα στα χέρια του, ντριμπλάρει, σηκώνεται, σουτάρει και ευστοχεί. Μέσα.
Η… πρεμούρα από ό,τι είχε προηγηθεί εκείνη τη βραδιά στην ανατολή του περασμένου Μάη στην Ulker Sports Arena τον κάνουν να χάσει το μυαλό του. Μπαίνει σε λάθος φυσούνα που οδηγεί στο πάρκινγκ, οι συμπαίκτες του τον ακολουθούν. Μπερδεύτηκε. Βλέπετε πέντε χρόνια πέρασε εκεί και με την ένταση της στιγμής πήρε το λάθος δρόμο.
Παρά την επική εξέλιξη ωστόσο και τη σπουδαιότητα του σουτ εκείνου που… σίγησε το γήπεδο της Φενέρμπαχτσε, ο Κώστας Σλούκας δεν ξέχασε. Βγήκε ξανά στο παρκέ και με υψωμένα τα χέρια ζήτησε συγγνώμη από τους φίλους της πρώην ομάδας του την οποία και πλήγωσε ανεπανόρθωτα τη νύχτα εκείνη. Και σαν να μην έφτασε αυτό, έσπευσε να χαιρετήσει ανθρώπους του οργανισμού με τους οποίους έφαγε μια πενταετία “ψωμί και αλάτι”.
Από το στόμα του Κώστα Σλούκα δεν έχει βγει ποτέ κακός λόγος για τη Φενέρμπαχτσε, ίσα ίσα. Το 2020 όταν επέστρεψε στον Πειραιά για να πάρει τη… μπαγκέτα της οργάνωσης, τόνισε: “Δεν έχω τίποτα αρνητικό να πω για τη Φενέρ. Τόσο ο οργανισμός όσο και οι φίλοι της ομάδας με αγάπησαν και με σεβάστηκαν. Δεν έχω παράπονο από κανέναν”. Το ίδιο επαναλάμβανε με την πρώτη ευκαιρία.
Ο Θεσσαλονικιός έμοιαζε πως είχε βρει την… Ιθάκη του, μακριά από την Ελλάδα, στη Φενέρμπαχτσε και την Κωνσταντινούπολη. Άλλωστε, με το τοπίο θολό το περασμένο καλοκαίρι ως προς την παραμονή του στο Λιμάνι, τα στενά του Βοσπόρου εμφανίζονταν και πάλι ως ο πιθανότερος προορισμός. Η Φενέρμπαχτσε ήταν εκείνη που του άνοιξε την πρώτη φορά την πόρτα, του έδωσε τη διέξοδο και έμοιαζε έτοιμη να το ξανακάνει. Αυτό ήταν το πιθανότερο σενάριο μετά το διαζύγιο με τον Ολυμπιακό. Μέχρι να γίνει το «πράσινο« πρέσινγκ πιο ασφυκτικό και ο Σλούκας, ενδώσει.
Μια παρουσία σαν… παραμύθι με πικρό (συνήθως) τέλος
Ό,τι γράφει όμως, δεν ξεγράφει. Ο 34χρονος παρά τρεις μήνες Σλούκας βοήθησε τα μέγιστα ώστε τα «καναρίνια» να κελαηδήσουν ξανά. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία της συνεισφοράς του Έλληνα πλειμέικερ στη… χρυσή εποχή της μπασκετικής Φενέρμπαχτσε.
Υπό τις οδηγίες του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και της καθοδήγησης του Κώστα Σλούκα, οι Τούρκοι ανέβηκαν για πρώτη και τελευταία – έως τώρα – φορά στην κορυφή της Ευρώπης το 2016-17, στο σπίτι τους κόντρα στον Ολυμπιακό ενώ ήταν συνεπέστατοι στο ραντεβού της τετράδας (δύο χαμένοι τελικοί 2016, 2018, 4η θέση το 2019).
Εκτός των άλλων, επί των ημερών του έγινε και… ηγέτιδα δύναμη εντός των τειχών κατακτώντας τρία σερί πρωταθλήματα (2016-18) και δύο Κύπελλα. Ξέχωρα ωστόσο από τις ομαδικές επιτυχίες, ο νυν αρχηγός του Παναθηναϊκού εδραιώθηκε στην ελίτ στους… κόλπους της Φενέρμπαχτσε.
Τα νούμερά του από τη δεύτερη χρονιά και μετά ανέβηκαν κατακόρυφα μαζί και το αίσθημα της ευθύνης. Με κορυφαίες τις περιόδους 2017-18 (10π. και 5.4 ασίστ κατά μέσο όρο) και 2018-19 (11.8 π. και 4.8 τελικές πάσες) στην Ευρωλίγκα, ο Κώστας Σλούκας μονιμοποιήθηκε στη συνείδηση συμπαικτών και αντιπάλων ως ένας εκ των κορυφαίων γκαρντ της “γηραιάς ηπείρου”. Επιδραστικός και άκρως σημαντικός στο ροτέισον της κάθε ομάδας που κοιτάζει ψηλά.
Πως είναι δυνατόν λοιπόν να μην τρέφουν αμοιβαία αγάπη;
Διαβάστε επίσης: