Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net
Ντέρμπι της σύγχρονης εποχής το βράδυ της Πέμπτης (26/10) στο ΣΕΦ με τον Ολυμπιακό να φιλοξενεί την Εφές Αναντολού για την 5η στροφή της Ευρωλίγκας και αυτομάτως να ξυπνούν θύμησες… Βελιγραδίου.
Δεκαεπτά μήνες και μια εβδομάδα έχουν περάσει από εκείνον τον ημιτελικό στην κατακόκκινη “Stark Arena”. Από εκείνο το γκραν γκινιόλ ακατάλληλο για τους καρδιακούς, η έκβαση του οποίοι καθορίστηκε από το δεξί χέρι του Βασίλιε Μίσιτς. Με… κρύο αίμα και σε νεκρό χρόνο ο Σέρβος εκτελεστής ευστόχησε και σίγησε τη λαοθάλασσα.
Πολλά έχουν αλλάξει από τότε, για την ακρίβεια σχεδόν όλα. Πρόσωπα, συνθήκες, καταστάσεις, δύναμη ισχύος. Παρότι δεν έχει παρέλθει ούτε μιάμιση αθλητική σεζόν, μοιάζει σαν να έχει περάσει ένας μπασκετικός αιώνας. Το Eurohoops παίρνει τη… χρονοκάψουλα και ορμάει στην αποτίμηση.
Πρόσωπα και ονόματα
“Ουδείς αναντικατάστατος” ακούγεται συχνά πυκνά στα μικρά και μεγάλα συμβούλια των οργανισμών και η εικόνα των παρόντων – απόντων από εκείνο τον ημιτελικό συνηγορεί σε αυτό. Κάποιοι δεν τα βρήκαν, άλλοι αποφασίστηκε πως δεν… έκαναν και μερικοί ακόμα κυνήγησαν όνειρα και φιλοδοξίες. Όποια ανάγνωση κι αν προτιμήσει κανείς, το ζητούμενο είναι μονάχα ένα κοιτάζοντας πίσω στο Μάϊο του 2022. Μονάχα 9 από τους συνολικά 26 της σερβικής πρωτεύουσας θα ανταμώσουν στο παρκέ του φαληρικού σταδίου.
Από τους οριακά πέντε διψήφιους του τότε Ολυμπιακού, μονάχα ο Κώστας Παπανικολάου (είχε 10 πόντους με 4 ριμπ. και 2 ασίστ) παραμένει στη θέση του. Ντόρσεϊ, Σλούκας και Μάρτιν έχουν κινήσει για… άλλες πολιτείες ενώ ο Σακίλ ΜακΚίσικ, ο άνθρωπος που άλλαξε τον ρου εκείνου του ημιτελικού, παραμένει παροπλισμένος στα “πιτς”. Φυσικά το “ερυθρόλευκο” καράβι πλέει υπό τον ίδιο τιμονιέρη (Μπαρτζώκας) ενώ στην ομάδα παραμένουν οι Ουόακπ, Φαλ και Λαρεντζάκης με τον ρόλο του τελευταίου σαφώς πιο αναβαθμισμένο από το 1” που πάτησε το πόδι του στο παρκέ της Stark Arena.
Στην αντίπερα όχθη, μία από τα ίδια. Με άλλον πλέον μαέστρο μετά τη φυγή του Εργκίν Αταμάν, η Εφές ταξιδεύει στον Πειραιά αλλαγμένη κατά 8/12 από εκείνο το θρίαμβό της. Ο άνθρωπος του τότε αγώνα, άφησε το καλοκαίρι τα στενά του Βοσπόρου για το American Dream ενώ και ο αρχηγός Μπράιαντ Ντάνστον, ο συνδετικός κρίκος των δύο ομάδων, έπειτα από 8 χρόνια προσφοράς άλλαξε παραστάσεις για χάρη της Βίρτους.
Στις θέση του αντίθετα παραμένει ο καθοριστικός Ελάιζα Μπράιαντ που ήταν ο… άσος στο μανίκι του Αταμάν και φυσικά ο ηγέτης των Τούρκων, Σέιν Λάρκιν. Παρών στη ρακέτα και ο “δεινόσαυρος” Τιμπόρ Πλάις με υποβαθμισμένο βέβαια τη φετινή χρονιά ρόλο ενώ στον οργανισμό ανήκει και ο Ερτέν Γκαζί, ο οποίος όμως δεν έχει κανει ακόμα την εμφάνισή του τη φετινή περίοδο.
Τα πάνω – κάτω
Μέσα σε 17 μήνες όμως, δεν άλλαξαν μόνο τα πρόσωπα αλλά και η δυναμική των ομάδων. Η ομάδα – φόβητρο της τριετίας εκείνης (συμπεριλαμβανομένης της σεζόν του Covid-19) που στο Βελιγράδι μπήκε στο κλειστό και εκλεκτό κλαμπ των back-to-back πρωταθλητών, εξασθένισε απότομα την περασμένη σεζόν παρότι κράτησε τον κορμό της και επιλέχθηκε το ολικό lifting για την ανασύνταξή της.
Από την άλλη, ο Ολυμπιακός της περιόδου 2021-22 φανέρωσε μερικά δείγματα γραφής από αυτά που είχε στο μυαλό του ο Γιώργος Μπαρτζώκας ωστόσο στο Final-4 του Βελιγραδίου είχε ταξιδέψει ως το μεγάλο αουτσάιντερ.
Η σαρωτική περσινή χρονιά όμως που έκαναν οι Πειραιώτες και φιναλίστ της διοργάνωσης, επαναπροσδιόρισαν τη δυναμική και τον αντίκτυπο των “ερυθρολέυκων”. Άλλωστε, ο σεβασμός που τρέφουν όλες οι ομάδες και οι προπονητές στις δηλώσεις τους για τα ανδραγαθήματα του Ολυμπιακού “μιλούν” από μόνες τους για τη διαφορά στα μεγέθη.
Διαβάστε επίσης:
Μπαρτζώκας: “Εκτός Σίκμα και ΜακΚίσικ, θέλουμε πολύ τη νίκη επί της Έφες”