Του Δημήτρη Μιναρετζή/ info@eurohoops.net
Η ομάδα του Ντούσαν Ίβκοβιτς και του Βασίλη Σπανούλη – ο κόουτς των επιτυχιών και ο αρχηγός/ηγέτης της ομάδας – σήκωσε το τρόπαιο της Ευρωλίγκας έπειτα από 15 χρόνια με τον ίδιο προπονητή, πραγματοποιώντας μία απίθανη πορεία μέσα στη σεζόν 2011-12, όπου στην αρχή όλα έδειχναν… σκοτεινά. Άντε γκρίζα στην καλύτερη.
Η απόφαση των αδελφών Αγγελόπουλων να κατεβάσουν τα νούμερα στο μπάτζετ το καλοκαίρι του 2011 (κι ενώ παραλίγο να αποχωρήσουν…), κρατώντας ουσιαστικά μόνο τον “Kill Bill” με μεγάλο συμβόλαιο και να επενδύσουν σε … αμούστακους Έλληνες παίκτες, δικαιώθηκε προϊόντος του χρόνου κι αφού έγιναν οι διορθωτικές κινήσεις των Αμερικανών τον χειμώνα.
Υποθέτουμε πως οι περισσότεροι γνωρίζετε αυτές τις πτυχές της ιστορίας. Δεν είναι άγνωστο πως τότε καταξιώθηκαν στο χώρο ο τωρινός αρχηγός του Ολυμπιακού, Κώστας Παπανικολάου, όπως και ο συμπαίκτης του στις πετυχημένες μικρές εθνικές ομάδες, Κώστας Σλούκας.
Ότι εκείνη τη σεζόν πρακτικά ξεκίνησε ο μύθος του Γιώργου Πρίντεζη στην Ευρωλίγκα αν και ήδη ήταν βασικός τα προηγούμενα χρόνια σε Ολυμπιακό και Μάλαγα, αλλά και του Κάιλ Χάινς των τεσσάρων τίτλων στη συνέχεια.
Όπως φυσικά και ότι ο ήδη καταξιωμένος και τροπαιούχος με τον Παναθηναϊκό, Βασίλης Σπανούλης, έγινε ο αρχηγός των… αρχηγών στην ιστορία του Ολυμπιακού.
Το Eurohoops θα θυμηθεί με τη βοήθεια της μνήμης του… υπογράφοντος και των αρχείων, μερικές ιστορίες- γνωστές ή ίσως άγνωστες (στους πολλούς) – που συνόδεψαν την πορεία του Ολυμπιακού ως την 13η Μαΐου του 2012 στο “Σινάν Ερντέμ” της Κωνσταντινούπολης ως και το περίφημο καλάθι του “Πρι”.
Αυτό ακριβώς…