Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Υπάρχουν δύο τρόποι για να προσεγγίσει και να… νιώσει κανείς την αναμέτρηση με την Φενέρ και την τελική της έκβαση. Η μια είναι η συνολική και απαλλαγμένη από τα συναισθήματα που “γέννησε” ο αγώνας, λαμβάνοντας υπόψη μας και τις απουσίες που είχε ο Ολυμπιακός. Κυρίως εκείνη του Σπανούλη.
Η δεύτερη αφορά το πόσο κοντά έφτασαν οι κόκκινοι σε μια επική νίκη που θα κλείδωνε τουλάχιστον την τρίτη θέση και θα σιγούρευε από τώρα τις εξαιρετικές προϋποθέσεις για τα Playoffs και το φάιναλ φορ! Γιατί είναι αλήθεια πως ο Ολυμπιακός ήθελε απλά ένα υποφερτό ξεκίνημα στο τελευταίο δεκάλεπτο, εκεί που είχε φτάσει το ματς, για να καταρρακώσει την ψυχολογία της Φενέρ και να αποφύγει το ξέσπασμά της.
Χρειαζόταν κάποιες καλές άμυνες, και όσο επεκτεινόταν το σερί του αντιπάλου, 1-2 καλές φάσεις στην επίθεση, για να διατηρήσει το προβάδισμα και να μπει στο τελευταίο πεντάλεπτο με μεγάλο πλεονέκτημα. Δυστυχώς, αυτό δεν συνέβη για ένα συνδυασμό λόγων που θα αναλύσουμε παρακάτω.
Η ουσία είναι πως οι πρωταθλητές επέδειξαν μέταλλο και μπασκετικές αρετές για μια ακόμα φορά, ήταν απόλυτα ανταγωνιστικοί μέσα στην έδρα ενός μεγάλου αντιπάλου χωρίς τον Βασίλη Σπανούλη και φαίνεται πως ο Ολυμπιακός παραμένει αυτό που νιώθουν και πιστεύουν όλοι οι συνδιεκδικητές της κορυφής στην Ευρωλίγκα.
Ένας… άβολος αντίπαλος, ένα σύνολο με εντυπωσιακή χημεία και συνοχή, που μπορεί να μην διαθέτει το περισσότερο ταλέντο, να μην έχει τους καλύτερους σκόρερ ή τους πιο προικισμένους αθλητές, αλλά για να τον κερδίσεις πρέπει να “φτύσεις αίμα”!
Καλό ξεκίνημα και απόλυτη ισορροπία
Ο Ολυμπιακός μπήκε πολύ δυνατά και με τον Έρικ Γκριν να βάζει 11 πόντους σε 5 λεπτά έκανε πρόωρη δήλωση… ανταγωνιστικότητας απέναντι στην Φενέρ! Η ομάδα βρήκε πολλές και γρήγορες λύσεις από τον Αμερικανό και επίσης διάθετε ταχύτητα στον τρόπο που λειτουργούσε και συνεργαζόταν στην επίθεση. Είναι χαρακτηριστικό πως πέρα από το αρχικό κρεσέντο του Γκριν, στα πρώτα λεπτά η ομάδα είχε 5/6 σουτ μέσα από το ζωγραφιστό και μπορούσε εύκολα να απασφαλίζει την άμυνα του Ομπράντοβιτς.
Σε εκείνο το διάστημα ο Ντατόμε ήταν ο παίκτης που τράβηξε το… κουπί για την επίθεση της ομάδας του και συνέβαλε τα μέγιστα, στο να κλείσει το πρώτο δεκάλεπτο ισόβαθμη με τον Ολυμπιακό. Ο Ιταλός και τα 6 χαμένα αμυντικά ριμπάουντ ήταν οι δύο λόγοι που δεν άφησαν τους ερυθρόλευκους να δημιουργήσουν κάποια διαφορά.
Πρόβλημα στην επίθεση και στην άμυνα πάνω στον Μπόγκνταν
Στη δεύτερη περίοδο οι ερυθρόλευκοι ήταν αρκετά καλοί στην άμυνα, κυρίως στον τρόπο που προστάτευαν τη ρακέτα τους, αλλά είχαν ξεκάθαρο πρόβλημα στην άμυνα. Που ξεκίνησε και επεκτάθηκε όταν ο Ομπράντοβιτς χρησιμοποίησε στο ίδιο σχήμα τους Βέσελι και Ούντο με τον Αμερικανό να κάνει απίστευτη δουλειά στην άμυνα και να επηρεάζει… υπερβολικά πολύ το παιχνίδι, χωρίς καν να σκοράρει!
Σε αυτό το διάστημα έριξε 3 τάπες, περιόρισε τον Πρίντεζη που είχε ξεκινήσει καλά, έπαιξε σπουδαίες άμυνες και περιφερειακά μετά από αλλαγές στα σκριν, πήγε σε πολύ αποτελεσματικές βοήθειες και αλλοίωσε κατοχές του Ολυμπιακού, πήρε αμυντικά ριμπάουντ.
Ο τύπος άλλαξε όλο το παιχνίδι, συνέβαλε τα μέγιστα στον εγκλωβισμό των κόκκινων στην επίθεση, που σκόραραν μόλις 12 πόντους και την ίδια στιγμή, η άμυνα της ομάδας του Σφαιρόπουλου δεν είχε λύσεις και απαντήσεις απέναντι στον Μπογκντάνοβιτς που βρήκε ρυθμό και στον Ντατόμε που συνέχισε να κάνει ζημιά. Με επί μέρους σκορ 18-12 σε αυτό το δεκάλεπτο, οι γηπεδούχοι πήγαν στα αποδυτήρια με προβάδισμα 40-34 και από τους 40 πόντους, τους 26 τους είχαν πετύχει ο Ιταλός και ο Σέρβος!
Επίσης, η Φενέρ είχε +5 κατοχές, αποκλειστικά απόρροια των επιθετικών ριμπάουντ – ο Ολυμπιακός πήρε το πρώτο στο τελευταίο λεπτό του πρώτου ημιχρόνου… – και μέσα από τις δεύτερες ευκαιρίες και το “ζεστό χέρι” δύο παικτών της, κατάφερε να ελέγξει τον ρυθμό και κατ’ επέκταση το σκορ.
Δεκάλεπτο – καμικάζι!
Στη τρίτη περίοδο η εμφάνιση και η αποτελεσματικότητα του Ολυμπιακού ήταν το κάτι… άλλο! Αυτό που χρειαζόταν με βάση την εικόνα του πρώτου ημιχρόνου ήταν να πάνε σε πιο σκληρή άμυνα με περισσότερες επαφές οι κόκκινοι – το έκανε η Φενέρ στο δεύτερο δεκάλεπτο χωρίς οι ρέφερι να δείξουν τάση να σφυρίζουν πολύ – να ρίξουν τη παραγωγικότητα του αντιπάλου τους και να προσπαθήσουν πάση θυσία να βρουν ευκαιρίες και σκορ στοι ανοιχτό γήπεδο. Κάτι που δεν είχαν κάνει στο πρώτο ημίχρονο και δη στη 2η περίοδο.
Ε, ο Ολυμπιακός έκανε επί μέρους σκορ 7-22 και άλλαξε όλα τα δεδομένα του αγώνα! Έπαιξε εκπληκτική άμυνα, δεν άφησε την Φενέρ να πλησιάσει στο καλάθι και ήταν πολύ δυναμικός και στην αντιμετώπιση των σκριν. Ακόμα και όταν γινόταν αλλαγές και παίκτες όπως ο Μπογκντάνοβιτς και ο Ντίξον είχαν ένας εναντίον ενός φάσεις με ψηλότερους αντιπάλους, η άμυνα των ερυθρόλευκων ήταν τόσο αποφασισμένη, σε τόσο μεγάλη εγρήγορση, που δεν έτρωγε καλάθι.
Είναι απίστευτο, αλλά αληθινό. Για 9 ολόκληρα λεπτά, οι γηπεδούχοι έβαλαν ένα καλάθι με τον Ούντο! Στο ίδιο χρονικό διάστημα, ο Παπανικολάου που έπαιξε τρομερή άμυνα στον Ντατόμε σε αυτό το σημείο, έβαλε τρία τρίποντα, ένα ακόμα πρόσθεσε ο Μάντζαρης και προσθέστε σε αυτά και ένα μικρό ξέσπασμα του Γκριν, συν 1-2 εξαιρετικά Plays από τον Ουότερς, για να έχετε την πλήρη εικόνα του τι συνέβη και ο Ολυμπιακός πήρε το πάνω χέρι με εντυπωσιακό τρόπο!
Οι λόγοι της κατάρρευσης
Με φόλοου – κάρφωμα του Μιλουτίνοφ η διαφορά πήγε στο +11 (47-58) και λίγο αργότερα, σχεδόν στο 32′, ο Ολυμπιακός ήταν μπροστά με 50-60. Εκεί ξεκίνησε η κατρακύλα και το 15-0 σερί της Φενέρ που απάντησε με το ίδιο νόμισμα σε σημείο που μετρούσε ακόμα περισσότερο.
Από το 50-60 μέσα σε 4 λεπτά, οδηγηθήκαμε στο 65-60! Ποιοι ήταν οι λόγοι που η ομάδα δεν κατάφερε να κρατήσει αυτό που είχε χτίσει και να τελειώσει τη δουλειά με μια νίκη που θα την θυμόμασταν για καιρό;
Πρώτα από όλα, παίζουν και οι άλλοι! Μερικές φορές αυτό το ξεχνάμε στην Ελλάδα. Η Φενέρ ήταν δεδομένο ότι θα αντιδράσει. Άρχισε να πιέζει σε όλο το γήπεδο και αυτή η πίεση ξεκινούσε από την γραμμή της επαναφοράς.
Ο Ολυμπιακός παίρνει πολύ κακό βαθμό στον τρόπο που διαχειρίστηκε αυτή την πίεση που απλωνόταν σε όλο το γήπεδο. Έκανε 6 λάθη στα πρώτα τρία δεκάλεπτα και στο διάστημα που τα θαλάσσωσε έκανε έξι σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.
Κάποιες φορές ο Μάντζαρης, κάποιες άλλες ο Παπανικολάου και μια ο Λοτζέσκι, δεν μπόρεσαν να προστατέψουν την μπάλα και να ξεκινήσουν μια νορμάλ επίθεση για τον Ολυμπιακό.
Ίσως σε αυτό το σημείο ο κόουτς Σφαιρόπουλος θα μπορούσε να επαναφέρει τον Ντομινίκ Ουότερς που είχε κάνει εξαιρετική δουλειά στο τρίτο δεκάλεπτο και να εμπιστευτεί ένα σχήμα με 3 κοντούς.
Χρειαζόταν περισσότερες λύσεις στο κατέβασμα της μπάλας πρώτα από όλα κι έπειτα στην κυκλοφορία της. Το θέμα ήταν να σκοράρει ο Ολυμπιακός, γιατί ουσιαστικά και η ανισορροπία στην άμυνα, που έδωσε το δικαίωμα στην Φενέρ να σκοράρει 15 πόντους σε 4 λεπτά – ενώ είχε βάλει 7 στο προηγούμενο δεκάλεπτο – ήταν 100% προϊόν της κακής επίθεσης.
Σχεδόν όλα τα καλάθια και δη τα τρίποντα από Μπογκντάνοβιτς, Ντίξον και Ντατόμε που μπήκαν σε αυτό το σημείο, προήλθαν από επιθέσεις στις οποίες ο αντίπαλος βρήκε τον Ολυμπιακό ανοργάνωτο, πριν προλάβουν οι παίκτες του να πάρουν τις θέσεις τους στην άμυνα.
Αν σε αυτό το διάστημα, έβρισκε τρόπο η ομάδα να ηρεμήσει το παιχνίδι, να έχει μεγαλύτερη ασφάλεια στο κατέβασμα και να πετύχει 1-2 καλάθια, το πιο πιθανό είναι πως η πλάστιγγα θα έγερνε οριστικά υπέρ της ελληνικής ομάδας.
Με τα αν,όμως, δεν γράφεται ιστορία. Συνέβη και κάτι άλλο παράδοξο. Στη διάρκεια της απουσίας του Πρίντεζη, ο Ολυμπιακός έκανε εν πολλοίς το ξέσπασμα και πήγε στο +11. Όταν επέστρεψε ο Γιώργος στο παρκέ, σωστά η μπάλα ακούμπησε σε εκείνον, αλλά τελικά οι κόκκινοι δεν πήραν απολύτως τίποτα από τα ποστ απ του “Πρι” στα κρίσιμα λεπτά.
Η άμυνα της Φενέρ άνευ Σπανούλη ήταν 100% προσαρμοσμένη πάνω στον Πρίντεζη, είχε δουλέψει για αυτό, έστελνε πάντα βοήθεια και ο στόχος της, που τον πέτυχε αρκετές φορές με τις βοήθειες και τα νταμπλ – τιμ, ήταν να σταματάει τη τρίπλα χωρίς θέα στο καλάθι και χωρίς να προλάβει να πασάρει γρήγορα στον ελεύθερο παίκτη.
Δύο – τρεις φορές που συνέβη αυτό και πρόλαβε ο Γιώργος να “σπάσει” την μπάλα, βγήκαν ελεύθερα σουτ και με εξαίρεση ένα του Παπανικολάου στο πρώτο ημίχρονο, όλα μπήκαν.
Η Φενέρ περίμενε τον Πρίντεζη, ήξερε ακριβώς τι θα κάνει ο Ολυμπιακός με αυτόν μέσα στο τέλος, προσαρμόστηκε και τα κατάφερε. Αντίθετα, στο διάστημα που έμεινε εκτός, δεν γνώριζε τι να περιμένει κι εκεί υπέστη τη ζημιά! Οξύμωρο, αλλά συνέβη χωρίς φυσικά να μειώνει τίποτα από την τεράστια αξία και σημαντικότητα του Πρίντεζη.
Το ότι ο Ομπράντοβιτς μια εβδομάδα προετοίμαζε την ομάδα του δουλεύοντας κυρίως στο πως θα σταματήσει τον υπαρχηγό του Ολυμπιακού, τα λέει όλα από μόνο του.
Ουσιαστικά, λοιπόν, η “ασφυξία” στην επίθεση, η αδυναμία ακόμα και να περάσει η μπάλα το κέντρο σε αυτά τα λεπτά και η κατάρρευση των κόκκινων στον επιθετικό τομέα την κρίσιμη στιγμή, επηρέασαν στο μέγιστο και την άμυνά τους.
Στο 5 εναντίον 5 δεν είχε πρόβλημα ο Ολυμπιακός, ήταν αφοσιωμένος, αποτελεσματικός και πιο σκληρός στο δεύτερο ημίχρονο από ότι στο πρώτο.
Η κάκιστη επίθεση και τα 6 λάθη σε εκείνα τα λεπτά του “μπλάκ άουτ” έφεραν τα εύστοχα σουτ του αντιπάλου, που ήταν όλα είτε σε καθαρές τρανζίσιον καταστάσεις, είτε με την άμυνα του Ολυμπιακού σε ανισορροπία.
Από το 65-60 και μετά, η ομάδα έχασε κι άλλες ευκαιρίες να σκοράρει, αλλά τουλάχιστον όρθωσε ανάστημα στην άμυνα και διατήρησε την διαφορά. Σίγουρα δεν είναι το ίδιο.
Με νίκη ο Ολυμπιακός κλείδωνε οριστικά την τρίτη θέση, μπορούσε και ακόμα ψηλότερα και για μένα, θα είχε κάνει το 75% της δουλειάς για να πάει στο φάιναλ φορ!
Το λέω αυτό, γιατί πιστεύω πως οι ομάδες που θα βρεθούν από την 6η θέση και κάτω, δεν διαθέτουν ούτε το μέταλλο, ούτε το ειδικό βάρος, ούτε καν την εξωγηπεδική δύναμη για να αποκλείσουν τον Ολυμπιακό με μειονέκτημα έδρας σε σειρά Best of 5.
Σε ό,τι αφορά την διαχείριση των τελευταίων δευτερολέπτων, με την διαφορά στους 3 πόντους, προσωπικά θα έκανα φάουλ. Δεν θεωρώ πως θα μπορούσε η διαφορά να πάει στους 10 (έχει και πολύ καλύτερη διαφορά πόντων ο Ολυμπιακός) και επίσης δεν μετράνε από φέτος οι πόντοι της παράτασης.
Η ομάδα είχε ήδη εξασφαλίσει το πλεονέκτημα σε περίπτωση ισοβαθμίας με την Φενέρ, όταν η ομάδα του Ομπράντοβιτς ξεκίνησε την επίθεσή της με κάτω από 30 δευτερόλεπτα να απομένουν.
Ο κόουτς Σφαιρόπουλος είπε πως είχε δώσει εντολή για παγίδες, ώστε να καταλήξει η μπάλα στον Ούντο και σε αυτόν να γίνει το φάουλ. Η μπάλα δεν πήγε εκεί και η δεύτερη εντολή ήταν να προσέξουν μη γίνει κάποιο αντιαθλητικό, που πέρα από τις 2 βολές, θα έδινε στην Φενέρ και την κατοχή της μπάλας.
Σεβαστή η άποψη και η απόφαση, άσχετα αν στο δικό μου μυαλό ο Ολυμπιακός έπρεπε – με βάση τα δεδομένα που ανέλυσα – να εξαντλήσει κάθε πιθανότητα για νίκη, όταν βρέθηκε στο -3 με κάτω από μισό λεπτό να απομένει.
Η ζωή συνεχίζεται και όπως έχουμε πει πολλάκις στην Ευρωλίγκα, οι ομάδες που είναι πιο σκληρές πνευματικά και βάζουν γρήγορα στην άκρη το συναίσθημα είτε στη χαρά, είτε στη λύπη, είναι εκείνες που έχουν τις περισσότερες πιθανότητες να φτάσουν ως το τέλος.
Ο Ολυμπιακός έχει πολύ κρίσιμο παιχνίδι με την Μακάμπι την επόμενη εβδομάδα, στο Τελ – Αβίβ… Η ομάδα έχει δύσκολο πρόγραμμα στις 7 αγωνιστικές που απομένουν και προσωπικά πιστεύω πως η πρόκριση στο φάιναλ φορ θα κριθεί ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ σε αυτές τις 7 αναμετρήσεις, παρά στα Playoffs!
Το λέω καθ’ υπερβολήν, για να δώσω έμφαση στη σκέψη μου. Αυτή η ομάδα, με αυτό τον χαρακτήρα και τους Σπανούλη – πάνω από όλα – και Γιανγκ υγιείς, αν μπει στη μάχη της σειράς των Playoffs με πλεονέκτημα έδρας, πολύ δύσκολα θα χάσει την πρόκριση, πολύ δύσκολα δεν θα επιστρέψει στην Πόλη τον Μάη!
Έχει εμπειρία, μεγάλες προσωπικότητες, αποφασιστικότητα και πάρα πολλά κίνητρα φέτος. Απλά, με την τρίτη θέση το πλεονέκτημα θα είναι ακόμα μεγαλύτερο και πιο ξεκάθαρο. Με την Τέταρτη, πιο πιθανό σενάριο, φαντάζει ο Παναθηναϊκός!
Ο Ολυμπιακός, όμως, ΔΕΝ το έχει εξασφαλίσει ακόμα το πλεονέκτημα έδρας, δεν έχει κλειδώσει ακόμα ούτε την 4η θέση. Αν ολοκλήρωνε την… μαγκιά το βράδυ της Πέμπτης στην Πόλη, θα ήταν ήδη τρίτος και θα κοιτούσε και ψηλότερα.
Τώρα θέλει μεγάλη προσοχή. Υπάρχουν εκτός έδρας δοκιμασίες με Μακάμπι, Εφές, ΤΣΣΚΑ, Ερυθρό Αστέρα και παιχνίδια στο ΣΕΦ με την Γαλατάσαραϊ. την Νταρουσάφακα και την… Ρεαλ.
Θεωρώ πως με 4 νίκες, ο Ολυμπιακός έχει σίγουρα στα χέρια του την τέταρτη θέση. Ίσως και με 3, αλλά αυτό θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τα άλλα αποτελέσματα.
Οι κόκκινοι πρέπει να σεβαστούν τους εαυτούς τους και τις φετινές τους φιλοδοξίες και να τελειώσουν ό,τι ξεκίνησαν και όσα έχουν κατακτήσει μετά από 23 αγωνιστικές σε ένα πρωτάθλημα που έχει 30 μάχες στο πρόγραμμα.
Πρέπει να νιώσουν και να το… υποστηρίξουν πως έχουν μπροστά τους “τελικούς”. Με αυτή την νοοτροπία και προσέγγιση, η αποστολή θα επιτευχθεί και ειλικρινά πιστεύω πως ο φετινός Ολυμπιακός με πλεονέκτημα έδρας, δεν την χάνει την πρόκριση στο φάιναλ φορ.
Πιθανή τιτανομαχία και συναπάντημα με τον Παναθηναϊκό, συνιστά περίπτωση με ιδιομορφίες και αν προκύψει κάτι τέτοιο, θα το αναλύσουμε διεξοδικά.
Όπως και να έχει ο Ολυμπιακός είναι ο Ορισμός της Ομαδας, έχει εντυπωσιακή συνοχή, είναι σταθερά συνεπής σε τομείς του παιχνιδιού που τον κάνουν δυνατό και δυσκολοκατάβλητο και πιστεύω πως αν ολοκληρώσει ως οφείλει την κανονική περίοδο, η πρόκριση στο φάιναλ φορ θα βρίσκεται αποκλειστικά στα δικά του χέρια και στο δικό του… μυαλό.
Ναι, υπάρχουν καλύτερες ομάδες και σύνολα με περισσότερο ταλέντο που αποδίδουν πιο ελκυστικό μπάσκετ.
Ο Ολυμπιακός, όμως,είναι πολύ… Compact ομάδα, είναι μια γροθιά, έχει άλλους κώδικες επικοινωνίας μεταξύ των μελών του και φέτος μοιάζει να είναι γραφτό πως μπορεί να πάει ως το τέλος!
Όπου τέλος, το φάιναλ φορ. Όταν πας εκεί, μετά – αποδεδειγμένα – όλα μπορούν να συμβούν.
ΥΓ1. Ο Λοτζέσκι είχε ένα ακόμα κακό παιχνίδι και σε βραδιά που ο Ολυμπιακός τον χρειαζόταν. Ένα – δύο σουτ αν έβαζε, ένα δικό του ξέσπασμα αν ερχόταν, η ομάδα θα μπορούσε να κερδίσει. Δεν πειράζει. Πρέπει να στηριχτεί, έχει αποδείξει τι μπορεί να κάνει και ως το τέλος της σεζόν, είναι παίκτης που ανά πάσα στιγμή μπορεί να έχει καλές βραδιές και να κάνει την διαφορά.
Το συμβόλαιο είναι μια υπόθεση που θα την δούμε στις αρχές του καλοκαιριού. Τώρα μετράει να πάρει το 100% από εκείνον ο Ολυμπιακός και πρέπει ο Ματ να το δουλέψει λίγο στο μυαλό του και να μας φέρει πίσω τον γνωστό – καλό – εαυτό του.
ΥΓ2. Ο Παπανικολάου συνεχίζει… Νομίζω πως σιγά – σιγά πρέπει να τα κόψω τα υστερόγραφα για αυτόν μου φαίνεται!
ΥΓ3. Άλλο… Γκριν βλέπουμε χωρίς τον Σπανούλη. Το θέμα είναι να δούμε ένα παίκτη ικανό να κάνει την διαφορά και όταν παίζει ο Βασίλης. Όσο δύσκολο κι αν είναι. Στο μυαλό ξεκινάει και τελειώνει το θέμα Δεν είναι τόσο θέμα ρόλου και λεπτών συμμετοχής.
ΥΓ4. Ευτυχώς ήμουν Αμερική και δεν ασχολήθηκα καθόλου με τον τελικό κυπέλλου και όσα έγιναν. Οταν λέμε πως το κύπελλο είναι ξεγραμμένος θεσμός… Εδώ και χρόνια, από τότε που ο Ολυμπιακός το είχε πάρει δύο φορές και ήταν η παρηγοριά του, το ίδιο αισθανόμουν. Αν δεν υπάρχει ούτε πλάνο, ούτε αυτογνωσία, ούτε ντροπή…
ΥΓ5. Ωραία και “γεμάτη” εμπειρία στις ΗΠΑ. Παρά τη κούραση από τις συνεχόμενες αλλαγές πόλεων και τα πολλά ταξίδια. Άλλος κόσμος. Το ιδανικό σε μπασκετική κουλτούρα και ατμόσφαιρα στο γήπεδο, θα ήταν κάτι ενδιάμεσο από αυτό που συμβαίνει στην Ευρώπη και στο ΝΒΑ!
ΥΓ6. Η τελευταία γενιά, αυτή του Λεμπρόν, το έχει… χαλάσει πολύ το All Star Game. Οκ και επί εποχής Μάτζικ, Μπερντ, Τζόρνταν, Τόμας, Ντομινίκ, στα 80’s και στα 90’s δεν… πέθαιναν στην άμυνα, αλλά δεν βλέπαμε αυτή την παρωδία. Πιστεύω πως η επόμενη γενιά και τα πρόσωπα που φαίνεται πως μπορούν να κυριαρχήσουν – Γιάννης, Τάουνς, Πορζίνγκις, Έμπιλντ κτλ – θα το αλλάξουν αυτό και θα επαναφέρουν το All Star Game εκεί που πρέπει, στον παλιό λαμπερό και παραδοσιακό του στιλ. Που τουλάχιστον στο τέλος, έπαιζαν όλοι για να κερδίσουν!
ΥΓ7. Για τον παίκτη Γιάννη τα έχω γράψει χρόνια και θα τα λέμε για χρόνια. Στον άνθρωπο, υποκλίνομαι. Όχι σούπερ σταρ. Σούπερ άνθρωπος… Μείνε έτσι παίκτη μου και η ιστορία θα… δυσκολευτεί να σε χωρέσει και να σε αποτυπώσει όπως θα σου πρέπει!