Του Γιώργου Ορφανάκη / info@eurohoops.net
Ο Ισραηλινός πρώην παίκτης και νυν προπονητής αποτελεί μία προσωπικότητα που θα συνδέει για πάντα τον Παναθηναϊκό και τη Μακάμπι.
Άλλωστε, η διαδρομή των δύο συλλόγων είναι τόσο μεγάλη που τους έχει φέρει αντιμέτωπους ουκ ολίγες φορές με τις αναμνήσεις να περιλαμβάνουν συναισθήματα χαράς και λύπης.
Υπάρχει ένα βράδυ ωστόσο που ο κόσμος των “πρασίνων” θα ήθελε να ζήσει ξανά και ξανά! Στις 20 Απριλίου του 2000, ο Παναθηναϊκός κερδίζει την “ομάδα του λαού” στο Final 4 της Θεσσαλονίκης και “ράβει” το 2ο Ευρωπαϊκό αστέρι στη φανέλα.
Το Eurohoops γυρίζει τον χρόνο πίσω και φέρνει στην επιφάνεια μία ιστορία που αφορά τον μεγάλο τελικό, τον Όντεντ Κάτας, τους οπαδούς της Μακάμπι και φυσικά τον Παναθηναϊκό!
Η νηστεία, το Εβραϊκό Πάσχα και ο χλωμός Κάτας
To Final 4 της Θεσσαλονίκης φιλοξενήθηκε στο Κλειστό της Πυλαίας το τριήμερο 18 με 20 Απριλίου κάτι που σημαίνει πως ο μεγάλος τελικός συνέπεσε με το Εβραϊκό Πάσχα.
Η συγκεκριμένη πληροφορία δεν θα απασχολούσε στο ελάχιστο τον Παναθηναϊκό αν στο ρόστερ δεν υπήρχε ο Όντεντ Κάτας. Η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε ο 26χρονος τότε γκαρντ να αντιμετωπίσει την πρώην ομάδα του σε μία από τις πιο ιδιαίτερες περιόδου του χρόνου.
Το βράδυ της Τετάρτης, μία ημέρα δηλαδή πριν το παιχνίδι τίτλου, ο Κάτας είχε πάρει ειδική άδεια από τους “πράσινους” ώστε να δώσει το “παρών” στη Εβραϊκή συναγωγή και για να γιορτάσει μαζί με τους συμπατριώτες του.
Οι ιδιαιτερότητες λοιπόν ήταν πολλές. H νηστεία των προηγούμενων ημερών, το άγχος ενόψει του κρίσιμου αγώνα, ο αντίπαλος και ο λίγος ύπνος πριν το παιχνίδι, είχαν καταβάλει τον Κάτας που παρουσιάστηκε χλωμός και σχεδόν εξουθενωμένος.
Η καταπληκτική εμφάνιση και το τρόπαιο κόντρα στην… πρώην
Όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, η κούραση και τα ανάμεικτα συναισθήματα μένουν για λίγο στην άκρη όταν ξεκινήσει ο αγώνας.
Ο Κάτας μπορεί να αντιμετώπιζε πρώην συμπαίκτες και προπονητές αλλά τίμησε και με το παραπάνω τη φανέλα του Παναθηναϊκού “πληγώνοντας” την Μακάμπι με 17 πόντους (2/3 τρίποντα, 11/14 βολές) και κάποιες πολύ κρίσιμες ενέργειες στο τέλος. Ο ίδιος άλλωστε λίγο πριν το τζάμπολ είχε… καθησυχάσει τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς: “Κόουτς, μην ανησυχείς, θα κερδίσουμε σίγουρα. Ξέρω ότι η Μακάμπι δεν έχει κάποιον για να με μαρκάρει”.
Πράγματι, το τρίποντο με το σκορ στο 60-57 υπέρ ελληνικής ομάδας ανάγκασε τους συμπατριώτες του να… σιγήσουν και έφερε το “τριφύλλι” μία ανάσα από τον τίτλο. Άλλωστε η αυτοπεποίθηση του. Αυτό επιβεβαιώθηκε λίγα λεπτά μετά όταν οι “πράσινοι” έγιναν ένα κουβάρι πανηγυρίζοντας τον Ευρωπαϊκό τίτλο.
Ο Ισραηλινός ωστόσο είχε… 1000 και έναν λόγους να σπεύσει πρώτος να παρηγορήσει τους αντιπάλους. Στην παραπάνω φωτογραφία μπορείτε να δείτε τον Όντεντ Κάτας αγκαλιά με τον Ντόρον Σέφερ, δύο ξεχωριστές προσωπικότητες της Μακάμπι, σε μία από τις πιο “δυνατές” στιγμές του τελικού, ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά την κόρνα της λήξης.
Ο κατάκοπος Κάτας ήταν πλέον θριαμβευτής και μαζί με τον Ρέμπρατσα ο μεγάλος πρωταγωνιστής της βραδιάς. Ακόμα και σήμερα, περίπου 18 χρόνια αργότερα, το όνομα του έρχεται πρώτο στο μυαλό των φίλων του Παναθηναϊκού και της Μακάμπι όσον αφορά στον συγκεκριμένο τελικό. Η ιστορία όμως δεν είχε τελειώσει ακόμα…
Η συνάντηση στο αεροδρόμιο και το κλάμα
Η τελευταία πράξη ενός επεισοδιακού τριημέρου εκτυλίχθηκε στο αεροδρόμιο . Η αποστολή του Παναθηναϊκού πήγε από το γήπεδο στο ξενοδοχείο και από εκεί στο αεροδρόμιο για να επιστρέψει στην Αθήνα παρέα με το τρόπαιο.
Το ίδιο ωστόσο συνέβη και με εκατοντάδες φίλους της Μακάμπι οι οποίοι σε μία κίνηση σπουδαίας οπαδικής συμπεριφοράς χάρισαν στον Κάτας μία από τις πιο όμορφες στιγμές της καριέρας του!
Αμέσως μόλις ο παίκτης έγινε αντιληπτός από τους συμπατριώτες του, γνώρισε την απόλυτη αποθέωση. Προσοχή! Μιλάμε για τον πρωταγωνιστή του τελικού και τον άνθρωπο που είχε στερήσει από τη Μακάμπι την δυνατότητα να επιστρέψει στον θρόνο έπειτα από τη σεζόν 1980-1981. Πόσοι θα έκαναν κάτι παρόμοιο στις μέρες μας;
Ο Κάτας έγινε σύνθημα από τον κόσμο που τον σήκωσε στα χέρια και τον ανάγκασε να κλάψει μπροστά σε ένα ιδιαιτέρως σπάνιο σκηνικό. “Είσαι ένας από εμάς”, “για πάντα κίτρινος” και διάφορα ακόμα συνθήματα της “ομάδας του λαού” δόνησαν την ατμόσφαιρα και έγραψαν τον επίλογο σε μία πολύ όμορφη μπασκετική ιστορία.
Photo Credit: Eurokinissi