Του Δημήτρη Μιναρετζή/ info@eurohoops.net
Η σχέση του Μπλατ με τη Μακάμπι είναι θα λέγαμε διαχρονική, κάτι που φάνηκε κι από την πρόσφατη δήλωση του ίδιου του Ισραηλινού τεχνικού. Πέρασε από την “ομάδα του λαού” ως πρώτος προπονητής σε δύο διαφορετικές χρονικές περιόδους με αρκετά χρόνια διαφορά, ενώ διετέλεσε ασίσταντ, επίσης σε διαφορετικές περιόδου. Και μάλιστα το έκανε πίσω από τον Πίνι Γκέρσον, τον πρώτο προπονητή από το Ισραήλ που ανέλαβε τις τύχες του Ολυμπιακού (2006) – όπως τώρα ο κόουτς Μπλατ – και έχει κατακτήσει ευρωπαϊκούς τίτλους με την αντίπαλο των “ερυθρολεύκων” την Πέμπτη (25/10) στο Φάληρο.
Αυτή η σχέση μάλιστα του περίφημου Πίνχας με τον κόουτς Μπλατ κρατάει από τη δεκαετία του ’90. Ο δεύτερος ανέλαβε ως χεντ κόουτς της Χάποελ Γκαλίλ Ελιόν το 1993 (πρώτη του ομάδα) και την αμέσως επόμενη σεζόν έγινε… βοηθός του Γκέρσον για μία χρονιά. Όταν ο Πίνι αποχώρησε, ο Μπλατ έγινε ξανά κόουτς της συγκεκριμένης ομάδας. Ήταν η πρώτη αλλά όχι η τελευταία φορά που οι δύο είχαν συνεργασία σε πάγκο συλλόγου.
Η ΜΑΚΑΜΠΙ
Το 1999 ο Μπλατ έγινε βοηθός στη Μακάμπι Τελ Αβίβ με πρώτο προπονητή τον Γκέρσον και έφτασαν μαζί ως τον τελικό της Θεσσαλονίκης με νικητή τον Παναθηναϊκό (2000) αλλά και αυτόν της Σουπρολίγκας ξανά απέναντι στους “πράσινους” (2001), νικώντας τους στο Παρίσι. Αμέσως μετά ανέλαβε πρώτος προπονητής της Μακάμπι και έμεινε εκεί για δύο χρόνια χωρίς ευρωπαϊκή επιτυχία.
Το 2003 έχασε τη θέση του αφού επέστρεψε ο Πίνι Γκέρσον και όπως έγινε με τη Χάποελ Γκαλίλ Ελιόν, έτσι και στη Μακάμπι από πρώτος έγινε ξανά βοηθός του Πίνχας! Πανηγύρισαν μαζί το θρίαμβο του 2004 όπως δηλαδή έκαναν στη Σουπρολίγκα και μετά αποφάσισε να … απογαλακτιστεί από τον Γκέρσον και να ακολουθήσει ξανά τη δική του πορεία.
Αφού πέρασαν κάποια χρόνια εκτός Ισραήλ και έχοντας κατακτήσει το Ευρωμπάσκετ του 2007 με την Εθνική ομάδα της Ρωσίας, το 2010 ο Μπλατ κλήθηκε και πάλι από τη Μακάμπι για να αναλάβει ξανά τα ηνία της. Το έκανε αμέσως μετά το σύντομα πέρασμα του από τον Άρη.
Πέρασαν τέσσερα χρόνια για να φτάσει στο δικό του ευρωπαϊκό τίτλο, αποκλειστικά δικό του και όχι στη σκιά (μεγάλη γαρ…) του Πίνι Γκέρσον. Το 2014 στο Μιλάνο η Μακάμπι πήγε ως το απόλυτο φαβορί. Σαν τον Ολυμπιακό ένα πράγμα το 2012. Απέκλεισε την ΤΣΣΚΑ με μυθική ανατροπή και απίθανο φινάλε στον ημιτελικό (είπατε κάτι για Ολυμπιακό;) και στον τελικό κατάφερε να κερδίσει και τη Ρεάλ!
Αμέσως μετά το έπος του 2014 αποφάσισε να ανοίξει τα φτερά του. Να πάει στο ΝΒΑ. Έκλεισε τον κύκλο της Μακάμπι (για πάντα;) και άνοιξε αυτόν των Καβαλίερς ως προπονητής του ΛεΜπρόν Τζέιμς. Έφτασε ως τον τελικό αλλά δεν τα κατάφερε απέναντι στους Ουόριορς.
Γύρισε πίσω στην Ευρώπη στα μέσα της σεζόν 2015-16, για να αναλάβει την “πλούσια” Νταρουσάφακα και να την οδηγήσει στον τίτλο του Eurocup πέρυσι όταν.. φτώχυνε ο σύλλογος.
Τώρα βρίσκεται στον Ολυμπιακό και μοιραία θα αντιμετώπιζε κάποια στιγμή τη Μακάμπι με την οποία έζησε απίστευτες στιγμές, μία ζωή ολόκληρη στον πάγκο της. Στην πρώτη ή τη δεύτερη θέση, πάντα ήταν ένας πιστός της στρατιώτης με τα καλά και τα κακά μίας τόσο μακροχρόνιας σχέσης…