Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ο Ολυμπιακός χωρίς να πιάσει το μάξιμουμ της απόδοσής του, αλλά και χωρίς να… πανικοβληθεί και να χάσει το μυαλό του, πήρε και την δεύτερη μάχη. Φεύγει με το διπλό και έχει προβάδισμα για τον τίτλο. ΔΕΝ τον κατέκτησε. Έχει μεγάλη διαφορά το ένα από το άλλο.
Τα του αγώνα σε ότι αφορά την ροή και την φύση του, μπορείτε να τα διαβάσετε στην περιγραφή μου. Θέλω απλά να δηλώσω τον σεβασμό μου στον παίκτη που λέγεται Γιώργος Πρίντεζης. Είναι ένας τοπ παίκτης και με το πέρας των χρόνων, ένας ηγέτης από το “4”. Κάτι σπάνιο στο σύγχρονο μπάσκετ. Μεγάλο κρέντιτ στον Ντάρντεν που δεν έχει κάνει καλή σεζόν, αλλά αποδεικνύεται “χρυσάφι” στα φετινά ντέρμπι και τέλειο ματσάρισμα πάνω στον Διαμαντίδη. Που έχει υπάρξει τεράστιος παίκτης, αλλά στα 35 του δεν είναι πια ο ίδιος. Κανείς δεν νίκησε ποτέ τον χρόνο.
Ένα μπράβο και στον Σφαιρόπουλο που έχει μεγάλη συμμετοχή στο γεγονός ότι ο Ολυμπιακός σε αντίθεση με τα δύο προηγούμενα χρόνια, δεν εμφανίζεται με… εκνευριστική νευρικότητα και διοχετεύει στην ομάδα – ανεξαρτήτως του πως πάει η διαιτησία – δύο αυτονόητα στοιχεία. Το πρώτο, ηρεμία. Το δεύτερο? Ότι κι αν συμβαίνει γύρω σου, να ασχολείσαι μόνο με το τι πρέπει να κάνεις μέσα στο παρκέ. Αυτό μπορείς να ελέγξεις, όχι όλα τα υπόλοιπα.
Τα ίδια ισχύουν και για την διοίκηση. Τα προηγούμενα χρόνια στην διάρκεια των τελικών επιδιδόταν σε ανακοινώσεις. Λάθος. Δεν προσφέρει τίποτα περισσότερο από άλλοθι στην ίδια σου την ομάδα, το να λειτουργείς έτσι τις μέρες που κρίνεται ο τίτλος. Άλλαξαν τακτική φέτος οι πρόεδροι του Ολυμπιακού, τους πιστώνεται και αυτή η διαφοροποίηση έχει επίσης σχέση με το σκορ που υπάρχει τώρα στην σειρά.
Κανόνες των σπορ που ισχύουν δεκάδες χρόνια, αλλά στις προηγούμενες σειρές τελικών ο Ολυμπιακός δεν τους σεβάστηκε και το πλήρωσε ακριβά. Με δύο χαμένα πρωταθλήματα.
Θέλω να σταθώ σε κάτι άλλο. Δεν υπάρχει χειρότερος σύμβουλος από την αλαζονεία. Για να κάνει το σουίπ ο Ολυμπιακός, πρέπει να ΣΕΒΑΣΤΕΙ τον αντίπαλό του και να μπει την Κυριακή στο παρκέ σαν να ξεκινάει εκείνη την στιγμή η σειρά.
Δεν υπάρχει ούτε περιθώριο, ούτε λόγος να δημιουργείται πανηγυρική περιρρέουσα ατμόσφαιρα και ακόμα χειρότερα, μια αύρα αλαζονείας και υποτίμησης του αντιπάλου. Θυμίζω πως ο Ολυμπιακός από το 1997 και έπειτα, έχει κατακτήσει ένα πρωτάθλημα μόνο. Το 2012. Επίσης θυμίζω πως το 2002 έχασε τον τίτλο από την ΆΕΚ, ενώ είχε προηγηθεί με 2-0. Πέρυσι? “Πέταξε στα σκουπίδια” το πλεονέκτημα και το μπρέικ. Ήθελε μια νίκη στο σπίτι του, υπέστη δύο ήττες σερί και πήγε ο Ολυμπιακός και ο κόσμος του για μπάνια πικραμένος.
Ίδιες ακριβώς τακτικές και πεντάδες
Το τζάμπολ του δεύτερου τελικού βρήκε τους 2 μονομάχους με την ίδια τακτική προσέγγιση που παρακολουθήσαμε και στην πρώτη παρτίδα. Ίδιες πεντάδες, ίδια στόχευση, ίδιο μπάσκετ.
Ο Ολυμπιακός προσπαθούσε να δημιουργήσει ρήγματα και να σκοράρει μέσα από πικ εν ρολ καταστάσεις, ενώ οι γηπεδούχοι σημάδευαν συστηματικά το ματσάρισμα του Νέλσον με τον Σπανούλη και όντως από εκεί βρήκαν κάποιο σκορ και ρυθμό.
Όχι μόνο από τον Αμερικανό, αλλά και από τα κενά που άφηναν οι βοήθειες που έστελνε ο Ολυμπιακός στην άμυνα του αρχηγού του. Αμφότερες οι ομάδες δεν είχαν το εύκολο καλάθι στο 5 εναντίον 5. Τους έλειπε η ταχύτητα τόσο στις κινήσεις, όσο και στην κυκλοφορία της μπάλας.
Τα σημεία αναφοράς επιθετικά στο σετ παιχνίδι? Τα ίδια! Οι παίκτες που διαθέτουν ποιότητα στο χαμηλό ποστ. Ο Μαυροκεφαλίδης τελείωσε την πρώτη περίοδο με 8 πόντους, ο Πρίντεζης με 6. Απλά, ο Ολυμπιακός σε αυτό το διάστημα κατάφερε να μετατρέψει τις δεύτερες ευκαιρίες από επιθετικά ριμπάουντ σε πόντους – με τον Χάντερ – και με ένα τρίποντο του Σλούκα στην εκπνοή, βρέθηκε μπροστά με 14-21.
Το άθλημα των εκατέρωθεν σερί
Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με ένα +8 στη 2η περίοδο, (16-24) που εξατμίστηκε πολύ γρήγορα. Γιατί χωρίς τον Πρίντεζη δεν απειλούσε στο χαμηλό ποστ, δεν μπορούσε να φτιάξει καλές αποστάσεις και στηριζόταν αποκλειστικά στα περιφερειακά σουτ. Την ίδια στιγμή ο Χάντερ χρεώθηκε με 3ο φάουλ και ο Σλούκας με το 2ο, σε 4 λεπτά συμμετοχής.
Με ένα σερί 10-0 ο Παναθηναϊκός πήρε το προβάδισμα (26-24) και οι κόκκινοι απάντησαν άμεσα με ένα δικό τους 5-0 (26-29). Δεν είναι τυχαίο πως στο σύγχρονο μπάσκετ ακόμα και στα πολύ μεγάλα παιχνίδια (φάιναλ φορ Ευρωλίγκας, τελικοί ΝΒΑ, τελικοί Α1 κτλ) βλέπουμε πλέον εκατέρωθεν σερί των ομάδων. Έτσι έχει εξελιχθεί η φύση του αθλήματος. Περισσότερη αθλητικότητα, περισσότερες κατοχές (με τα 24”), μομέντουμ που αλλάζουν με κινηματογραφική ταχύτητα.
Πρόβλημα στην διαχείριση και την “οικονομία” του παιχνιδιού, ήταν για τον Παναθηναϊκό το 3ο φάουλ του Νέλσον, ενάμισι λεπτό πριν το τέλος. Ο ρόλος του σε αυτή τη σειρά είναι κομβικός, άπαξ και ο Μανωλόπουλος έχει αποφασίσει να ματσάρει σταθερά με τον Σπανούλη. Στο ημίχρονο ο Ολυμπιακός είχε μια μικρή κληρονομιά της τάξης του +5 (33-38).
Υπήρχαν δείκτες που μπορούσαν να μας… πουν κάτι για το δεύτερο ημίχρονο? Ο πιο σημαντικός ήταν η ισορροπία στις κατοχές, σε αντίθεση με τον πρώτο τελικό που ο Ολυμπιακός είχε από την αρχή ως το τέλος ξεκάθαρη υπεροχή. Ο Παναθηναϊκός είχε μια περισσότερη και η ειδοποιός διαφορά είναι πως οι γηπεδούχοι ήθελα να ποντάρουν περισσότερο κοντά στο καλάθι (διπλάσια δίποντα από τρίποντα 19/8) και ο Ολυμπιακός τις είχε ξοδέψει σχεδόν… ισόποσα. Εκτέλεσε στο πρώτο ημίχρονο 16 δίποντα και 14 τρίποντα.
Αν, πάντως, σημαίνει κάτι αυτό, στη πρώτη περίοδο ο Ολυμπιακός σκόραρε 5/7 δίποντα στο ζωγραφιστό και κέρδισε με επί μέρους σκορ 21-14, ενώ στην επόμενη μόλις 2/4 και σε αυτή οι πράσινοι νίκησαν με 19-17.
Φθορά στη φροντ λάιν
Η επανάληψη ξεκίνησε με μια ακόμα… “Λουκιάδα”. Είναι φοβερό! Ο Μαυροκεφαλίδης μέσα σε 3 λεπτά είχε πάρει 4 φάουλ συνολικά από τους ψηλούς του Ολυμπιακού! Αρχικά φόρτωσε τον Ντάνστον με 3ο, αμέσως μετά τον Χάντερ με 4ο (θα μπορούσε ο Σφαιρόπουλος να βάλει πρώτα τον Αγραβάνη στο ροτέισον, για να προστατέψει τον Οθέλο) και καπάκι τον Αγραβάνη με 3ο!
Λίγο μετά ο μικρός σταμάτησε τον Φώτση με φάουλ, υπέπεσε στο τέταρτο και έτσι όλη η βασική γραμμή ψηλών του Ολυμπιακού (πλην του Πρίντεζη) ήταν σε πρόβλημα με τα φάουλ. Ο Πετγουέι είχε ένα, αλλά ήταν εκτός πνεύματος παιχνιδιού.
Σε εκείνο το σημείο ο Ολυμπιακός ήταν μπροστά με 39-46, αλλά είχε ήδη δημιουργηθεί ένα μεγάλο ερώτημα. Πως θα διαχειριστεί τους αμυντικούς του στόχους, τα ριμπάουντ και την παραγωγικότητα του Μαυροκεφαλίδη.
Έγραφα πριν ξεκινήσει η σειρά πως ειδικά χωρίς τον Μπατίστα, ο Λουκάς θα έχει τεράστιο ρόλο επιθετικά και θα αποτελέσει το βασικό σημείο αναφοράς, αφού η δημιουργικότητα του Παναθηναϊκού στα γκαρντ δεν έχει καμία σχέση με τις παλιές πολύ υψηλού επιπέδου επιδόσεις. Στο τρίτο δεκάλεπτο όλος ο Παναθηναϊκός ήταν ο Μαυροκεφαλίδης. Έφθειρε τους πάντες, έβαλε 10 πόντους και έφτασε τους 22 πόντους στο 30′. Αν υπήρχε ένας λόγος που ο Ολυμπιακός κρατούσε το προβάδισμα (50-54) ήταν ο Τρεμέλ Ντάρντεν. Για μια ακόμα φορά απέναντι στον Παναθηναϊκό έκανε καλή δουλειά και ισορρόπησε την κατάσταση με 10 δικούς του πόντους σε αυτό το δεκάλεπτο.
Η τελική ευθεία
Ο Ολυμπιακός μπήκε στην τελευταία περίοδο με τους Σλούκα, Χάντερ και Αγραβάνη να έχουν από 4 φάουλ και τον Ντάνστον 3. Ο Σφαιρόπουλος συνέχισε να εμπιστεύεται σχήμα με τους Λοτζέσκι και Ντάρντεν μαζί για αρκετή ώρα, μέχρι που απέσυρε τον Ματ και επανέφερε τον Σπανούλη.
Με τρανζίσιον κατάσταση και εντυπωσιακό τελείωμα από τον Πρίντεζη ο Ολυμπιακός πήγε στο +7 (53-60). Δύο λεπτά έμεινε στον πάγκο ο Μαυροκεφαλίδης για να πάρει ανάσες και οι πράσινοι κατέφυγαν στα τρίποντα που μπήκαν! Ένα ο Νέλσον και ένα ο Σλότερ. Ο Λουκάς επέστρεψε, ο Σπανούλης σκάρωσε ένα από τα κλασικά του τρίποντα (άμεση εκτέλεση μετά την έξοδο από το πικ) και για πρώτη φορά η διαφορά πήγε στο +9 (56-65) στο 33′.
Ο Παναθηναϊκός βρέθηκε σε δύσκολη θέση και είχε ένα βασικό αποκούμπι στην επίθεση, για να μείνει μέσα στο παιχνίδι ως το τέλος και να αποκτήσει “ζωή” και διάρκεια στην σειρά. Τον Μαυροκεφαλίδη. Είτε με ένα απλό πικ εν ρολ από το χάι ποστ, είτε με Side πικ εν ρολ, η άμυνα του Ολυμπιακού κολλούσε στα σκριν και ο Έλληνας φόργουορντ τελείωνε εύκολα την μια φάση μετά την άλλη. Τον σημάδευε η ομάδα του Σφαιρόπουλου στην δική της επίθεση? Πολύ σπάνια…
Με 3.15” να απομένουν οι γηπεδούχοι πλησίασαν στο -4 (65-69). Ο Ολυμπικός όφειλε να πάει στο χαμηλό ποστ, είτε με απομονώσεις στον Πρίντεζη, είτε με πικ εν ρολ σωστά εκτελεσμένα και να βάλει 1-2 καλάθια, που θα τον βοηθούσαν να τελειώσει τον δεύτερο τελικό. Προσπαθούσε, αλλά δεν μπορούσε. Από το 61-69 και μετά, έμεινε 3 λεπτά χωρίς καλάθι και οι πράσινοι με μια βολή του Διαμαντίδη, έφτασαν σε απόσταση μιας κατοχής (66-69).
Με ποστ απ του Χάντερ και καλάθι του Σλούκα μετά από ωραία πάσα του Αμερικανού, ο Ολυμπιακός πήγε στο 67-71. Ο Μποχωρίδης έβαλε μια βολή, ο Σλότερ αστόχησε σε τρίποντο, ο Χάντερ κέρδισε ένα ζευγάρι βολών, αλλά ευστόχησε στη μια (67-72). Απέμεναν 59 δευτερόλεπτα. Τι ήθελαν οι κόκκινοι? Μια καλή άμυνα.
Με ένα ακόμα Side πικ εν ρολ, ο Μαυροκεφαλίδης βρήκε λει απ, αλλά αστόχησε. Ο Σλούκας έβαλε 1/2 βολές (67-73) και στις επόμενες κατοχές της αναμπουμπούλας, οι γηπεδούχοι δεν βρήκαν μεγάλα σουτ. Ο Ολυμπιακός με τον Σλούκα στο τιμόνι – ο Σπανούλης είχε αποχωρήσει νωρίτερα με 5 φάουλ – ολοκλήρωσε το μπρέικ χωρίς να απειληθεί.
Κέρδος για το μέλλον
Το πιο σημαντικό από όλα? Ο Ολυμπιακός για δεύτερη διαδοχική σειρά τελικών φεύγει με το διπλό στο ΟΑΚΑ, όταν δεν είχε κάνει ΠΟΤΕ νίκη σε αυτό το γήπεδο, σε τελικό, από τότε που ο Παναθηναϊκός μετακόμισε σε αυτό το γήπεδο. Σίγουρα διαδραματίζει καταλυτικό ρόλο το ότι οι τελευταίες βερσιόν των πρασίνων και ιδίως η φετινή, δεν έχουν καμία σχέση με την ποιότητα και την κλάση του πρόσφατου παρελθόντος.
Σε ότι αφορά την ψυχολογία και το DNA που διέπει τον Ολυμπιακό, αυτό δεν έχει σημασία. Μετράει μόνο και μετράει πολύ, ότι επιτέλους “μαθαίνει” να κερδίζει στο ΟΑΚΑ. Πολύ σημαντικό. Μετά την πολύ βαριά, την “βάναυση” ψυχολογικά και πνευματικά κληρονομιά, ξεκινάει να χτίζεται ένα καινούριο mentality. Αυτό που πρέπει να διαθέτει ο Ολυμπιακός για να πάρει όχι ένα, αλλά κάποια σερί πρωταθλήματα. Υπάρχει αυτή η προοπτική, αρκεί να μην γίνουν τα λάθη του παρελθόντος.
Την Κυριακή δεν υπάρχει καμία γιορτή. Στον αθλητισμό όποιος πάει για γιορτές πριν ασχοληθεί με την… μάχη, βιώνει “κηδείες”. Μην ξεχνάμε πως μετά το περσινό μπρέικ στο ΟΑΚΑ, όλοι περίμεναν να εκμεταλλευτεί η ομάδα το match ball και εμφανίστηκε ο Ολυμπιακός με μια συνολική απόδοση… Airball.
ΥΓ1. Είμαι ειλικρινά χαρούμενος που έζησα δύο τελικούς την Κυριακή στο ΣΕΦ και απόψε στο ΟΑΚΑ και σε σχέση με τα… γνωστά, είδα πιο βελτιωμένη, ανθρώπινη και υγιή κατάσταση! ΜΑΚΑΡΙ να ολοκληρωθεί η σειρά και να μην συμβεί το παραμικρό. Το αυτονόητο για άλλες χώρες, βήμα μπροστά για την Ελλάδα του 2015.
ΥΓ2. Όσοι έχουν οξυδέρκεια, πιστεύω θα με καταλάβουν. Ιδίως οι άνθρωποι που έχουν βιώσει τα τελευταία 20 χρόνια. Για την διαιτησία θα τοποθετηθώ συνολικά – υπόσχεση – μόλις τελειώσει η σειρά. Μέχρι τότε, ένα πράγμα λέω. Όσοι με τον Ολυμπιακό στο 2-0 και το επόμενο ματς να γίνεται στο ΣΕΦ ασχολούνται περισσότερο με την διαιτησία, ΠΑΡΑ με την ομάδα που αγαπάνε και στηρίζουν, ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΚΟ. Όχι καλό. Ο Ολυμπιακός στο παρκέ, απέδειξε πως επιτέλους έχει συνειδητοποιήσει πως πρέπει να διαχειριστεί αυτό το κομμάτι. Ώρα να το κάνει και ο κόσμος του.
ΥΓ3. Είμαι άυπνος, αλλά μάρτυρας των τελικών του ΝΒΑ, χωρίς να έχω χάσει λεπτό ως τώρα. Εκεί βλέπουμε πράγματα που δεν έχουν συμβεί στην πρόσφατη σύγχρονη ιστορία του καλύτερου πρωταθλήματος στον κόσμο. Λεμπρόν… Το πιο πλήρες ον!