Του Δημήτρη Μιναρετζή/ info@eurohoops.net
Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο έπαιξε σε δεύτερο παιχνίδι φορά στο ΝΒΑ με τη φανέλα των Νικς- της ομάδας που τον επέλεξε στο 51 του ντραφτ του 2014- ακολουθώντας τα χνάρια ενός άλλου Έλληνα παίκτη που «βασανίστηκε» στην D-League μέχρι να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα: του Ανδρέα Γλυνιαδάκη.
Κανείς άλλος Έλληνας παίκτης δεν διήνυσε την αντίστοιχη απόσταση με τους δύο συγκεκριμένους παίκτες προκειμένου να παίξει στο ΝΒΑ. Βρήκαν απευθείας κι όχι δια μέσου της αναπτυξιακής λίγκας συμβόλαιο σε μία από τις 30 ομάδες του κορυφαίου πρωταθλήματος. Όπως δηλαδή συνέβη με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, τον Σπανούλη, τον Φώτση, τον Παπανικολάου, τον Ρεντζιά και τον Τσακαλίδη ή ακόμα και τους Κουφό-Καλάθη που είχαν αμερικάνικη μπασκετική παιδεία.
Ο Θανάσης Αντετοκούνμπο υπέμεινε καρτερικά το δύσκολο πρόγραμμα της D-league με τα λίγα χρήματα και την ελάχιστη προβολή για να παίξει στο ΝΒΑ, αφήνοντας κατά μέρους την επιλογή να έρθει στην Ευρώπη για ένα ακριβό συμβόλαιο.
Ο σκοπός του ήταν ανέκαθεν να παίξει στο ΝΒΑ και παρότι κανείς δεν ξέρει πως μπορεί να εξελιχθεί η συνεργασία του με τους Νικς (δεκαήμερο συμβόλαιο) ή άλλη ομάδα, ο μεγάλος αδελφός της μπασκετικής οικογένειας των Αντετοκούνμπο πέτυχε το στόχο του. Πέρασε όμως δυόμισι χρόνια στην D-League (Ντέλαγουερ και Γουόρτσεστερ) πριν φτάσει να παίξει για πρώτη φορά προ ημερών με τους Νικς στο ΝΒΑ!
Περίπου τα ίδια έκανε και ο Ανδρέας Γλυνιαδάκης μέχρι να φορέσει τη φανέλα των Σιάτλ Σούπερσονικς. Έστω για 13 παιχνίδια. Η μοναδική σημαντική διαφορά με τον Θανάση Αντετοκούνμπο που έπαιξε μόνο στην Α2 με τον Φιλαθλητικό, είναι ότι ο πανύψηλος διεθνής σέντερ είχε βάλει στο βιογραφικό του μερικές σεζόν σε Παναθηναϊκό, Πανελλήνιο, Περιστέρι και ΑΕΚ (ως τα 24 του) πριν τραβήξει το μακρύ δρόμο για την άλλη άκρη του … Ειρηνικού (εκεί βρίσκεται το Σιάτλ άλλωστε…).
Ο δρόμος του Ανδρέα…
Ο Γλυνιαδάκης επιλέχθηκε μάλλον αιφνιδιαστικά για όλους μας στο ντραφτ του 2003, στο Νο 58 από τους Ντιτρόιτ Πίστονς. Προτίμησε να μείνει στην Ελλάδα και να κλείσει στην ΑΕΚ όπου έπαιξε για μία διετία. Και εκεί που τη δεύτερη σεζόν έμεινε σχεδόν στην αφάνεια (2π. μέσο όρο και 1,5ριμπ.) με μόλις 8 λεπτά μέσο όρο συμμετοχής, αποφάσισε να φύγει για την Αμερική προκειμένου να κάνει το όνειρο του πραγματικότητα.
Έπαιξε κατευθείαν στην D-League με τους Roanoke Dazzle (2005-06) ώστε να κάνει το όνομα του γνωστό στο ΝΒΑ. Δεν βρήκε όμως συμβόλαιο εκείνη τη χρονιά, παρότι συνέχισε στους Albuquerque Thunderbirds στην ίδια λίγκα και μάλιστα κατέκτησε το πρωτάθλημα.
Το επόμενο φθινόπωρο όμως και έχοντας κάνει καλή σεζόν στο Αλμπουκέρκι (12,8π., 5,8ριμπ., 1,4ταπ.), ο Γλυνιαδάκης τράβηξε τα βλέμματα των Σόνικς κι αφού το καλοκαίρι το πέρασε στην Αμερική κάνοντας προετοιμασία στα Summer League. Υπέγραψε συμβόλαιο στο Σιατλ τον Νοέμβριο του 2006 και έπαιξε σε 13 παιχνίδια με περίπου 7 λεπτά μέσο όρο συμμετοχής και μόλις 1,3 πόντους μέσο όρο με τέσσερα ξεκινήματα στη βασική πεντάδα.
Τότε στο Σιάτλ ξεχώριζαν ο μεγάλος Ρέι Άλεν, ο Ρασάρντ Λιούις, ο Κρις Γουίλκοξ και ο Λουκ Ριντνάουρ, ενώ στη θέση του σέντερ υπήρχε ο μετριότατος Σενεγαλέζος Μουχαμέντ Σένε και ο Γάλλος Γιόχαν Πετρό που είχε και τα καλύτερα νούμερα από τους μη Αμερικανούς ψηλούς. Ο Νικ Κόλισον που ακόμα παίζει στους Θάντερ (συνέχεια των Σόνικς) ήταν τρόπον τινά ο βασικός, έπαιζε πολύ και ο Κρις Γουίλκοξ στο «πέντε», αλλά και ο Ντάνι Φόρτσον.
Ο Γλυνιαδάκης δεν κράτησε τη θέση του, το χειμώνα αποδεσμεύτηκε, επέστρεψε στο Αλμπουκέρκι για να βγάλει τη χρονιά, το καλοκαίρι του 2007 προσπάθησε με τους Σέλτικς να επανέλθει αλλά δεν τα κατάφερε.
Εν συνεχεία επέστρεψε στην Ευρώπη παίζοντας στην Ελλάδα και σε ένα κάρο χώρες (Ιταλία, Καζακστάν, Λιθουανία, Κύπρο, Τουρκία, Ρουμανία, Ελβετία), πριν καταλήξει φέτος στην Κηφισιά όπου στα 35 του πραγματοποιεί μία εξαιρετική σεζόν.