Του Πάνου Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net
Χρειάστηκε να περάσουν τρία παιχνίδια και άλλο ένα που για σχεδόν 35 λεπτά έμοιαζε χαμένο, για να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να κάνει μια επική ανατροπή και να ξορκίσει την ομάδα, κακό δαίμονα στη φετινή πορεία του στην Ευρωλίγκα. Οι πράσινοι με ένα εξαιρετικό τελευταίο πεντάλεπτο κατάφεραν να ρίξουν στο καναβάτσο την Λοκομοτίβ Κουμπάν.
Μια νίκη που πολύ περισσότερο από το γόητρο, έχει κυρίως βαθμολογική σημασία. Με την ομάδα να φτάνει στο σημείο για ένα σουτ να μην μπορεί να πετύχει και το ιδανικό σενάριο του +10 που θα έδινε και απόλυτο πλεονέκτημα σε περίπτωση ισοβαθμίας με την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα.
Σε τελική ανάλυση μπορεί να μην ήρθε το επιθυμητό +10 αλλά υπάρχουν ακόμα 3 παιχνίδια στα οποία αν οι πράσινοι κάνουν ισάριθμες νίκες, θα περιμένουν μια ήττα της Λοκομοτίβ ή του Ερυθρού Αστέρα, για να μπουν με πλεονέκτημα έδρας στα playoffs, κάτι που φαινόταν από δύσκολο έως αδύνατο μετά τα πρώτα τέσσερα παιχνίδια στο τοπ16.
Για τη μεγάλη αυτή η νίκη ο Σάσα Τζόρτζεβιτς πρέπει να ανάψει μία λαμπάδα στο μπόι του αρχηγού Δημήτρη Διαμαντίδη, που έκανε ίσως το καλύτερο παιχνίδι του σε αυτή τη φάση της διοργάνωσης. Τα νούμερα του μιλάνε μόνα τους, 15 πόντοι με 6/10 σουτ, 5 ριμπάουντ, 6 τελικές πάσες και 2 κλεψίματα, σε 23 λεπτά, αλλά πάνω από όλα, η επιρροή του ήταν κομβική όσο ήταν στο παρκέ, με την ομάδα εν τη απουσία του να μοιάζει πολλές φορές σαν ακυβέρνητο καράβι.
Παρόλα αυτά πρέπει να αναφέρουμε ότι η άμυνα του Παναθηναϊκού ήταν από κακή έως πολύ κακή, τουλάχιστον στις πρώτες 3 περιόδους του αγώνα, με εξαίρεση τα πρώτα 3-4 λεπτά του παιχνιδιού.
Οι γηπεδούχοι έπεσαν στη παγίδα που έστησαν μόνοι τους σε μεγάλο διάστημα του παιχνιδιού. Με την άμυνα να είναι προσηλωμένη στον Μάλκολμ Ντιλέινι άφησε τεράστιο χώρο δράσης στους υπόλοιπους, με προκλητικό τρόπο σε πολλές φάσεις και στο τέλος κόντεψε να το πληρώσει.
Υπερβολικές βοήθειες και περιστροφές
Μετά το αρχικά νωθρό ξεκίνημα και των δύο ομάδων στο κομμάτι της επίθεσης, το οποίο κράτησε για περίπου 4 λεπτά, οι μονομάχοι του ΟΑΚΑ άρχισαν να κάνουν το παιχνίδι τους και να βρίσκουν λύσεις. Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε σημαδεύοντας τα γρήγορα κοψίματα του Γκιστ μέσα στη ρακέτα μετά από σκριν στην μπάλα, με τον Αμερικανό να ξεκινά φουριόζος με το ένα κάρφωμα να διαδέχεται το άλλο και την άμυνα της Λόκο να έχει δυσκολίες στο να τον περιορίσει.
Ο Ραντούλιτσα επίσης ξεκίνησε δυναμικά στα πρώτα λεπτά παρουσίας του στο παρκέ, εκμεταλλευόμενος το πλεονέκτημα της δύναμης που είχε απέναντι στον Ραντολφ. Η επίδραση του Σέρβου στο παιχνίδι δεν κράτησε πολύ, γιατί οι Ρώσοι άρχισαν να στέλνουν βοήθειες, με αποτέλεσμα να τον περιορίσουν.
Εκτός αυτού με την πάροδο του παιχνιδιού ο Σέρβος άρχισε να μην τροφοδοτείται από τους συμπαίκτες του και ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο πήρε μόλις 2 πάσες, μία που σκόραρε και μία που υπέπεσε σε βήματα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως για τον Σάσα Τζόρτζεβιτς και τους παίκτες του, υπήρχε στην άλλη πλευρά του παρκέ με την άμυνα των γηπεδούχων να μοιάζει με ελβετικό τυρί σε πάρα πολλές φάσεις. Και αν τα μις ματς με τους mobile ψηλούς της Λοκομοτίβ και τα ευκίνητα και flexible σχήματα του Μπαρτζώκα ήταν από λίγο έως πολύ αναμενόμενα, ο τρόπος που έδιναν βοήθειες οι πράσινοι στην άμυνα ήταν πολλές φορές “αυτοκτονικός”.
Ο Ράντολφ πήρε πάρα πολλές πάσες μετά από σκριν σκοράροντας από μέση απόσταση με τους ψηλούς του Παναθηναϊκού να μην μπορούν να τον ακολουθήσουν έξω από τη ρακέτα, αφού είναι και καλός με την μπάλα στο παρκέ και μπορεί να απειλήσει και με διεισδύσεις. Το ίδιο συνέβαινε και με τον Σίνγκλετον ο οποίος είναι λίγο πιο στατικός στο ενδιάμεσο και μακρινό σουτ σε σχέση με τον συμπαίκτη του.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως για την άμυνα των πρασίνων ήταν οι κάκιστες περιστροφές, οι υπερβολικές σε πολλές περιπτώσεις βοήθειες που οδηγούσαν σε αμυντική ανισορροπία και πολλά ελεύθερα σουτ για τους παίκτες της Λοκομοτίβ.
Ο Ντιλέινι και ο Ντρέιπερ προσπαθούσαν να δημιουργήσουν ρήγματα, βάζοντας την μπάλα στο παρκέ, και πασάροντας προς την περιφέρεια όταν ή άμυνα έκλεινε επάνω τους. Εκεί ήταν το μεγάλο πρόβλημα. Υπήρχαν φάσεις που ενώ ο Ντιλέινι δεν είχε δημιουργήσει ρήγμα, έφευγε ένας αμυντικός από τον παίκτη του για να δώσει βοήθεια, και με μία σωστή πάσα οι φιλοξενούμενοι άνοιγαν την άμυνα και δημιουργούσαν ελεύθερα σουτ.
Υπήρχαν ακόμα φάσεις που ιδιαιτέρως ο Παβλοβιτς έδινε λάθος βοήθειες, σε παίκτες που δεν έχουν πολύ αξιόπιστο σουτ, και αξίζει η άμυνα να ρισκάρει και άφηνε ελεύθερο τον Τζάνινγκ, ο οποίος είναι σεσημασμένος δολοφόνος από την περιφέρεια. Αποτέλεσμα του λεγόμενου overhelping ήταν ο Τζανινγκ και ο Κλαβέρ να σημειώσουν κυριολεκτικά με πολύ μεγάλη ευκολία 29 πόντους με 5/10 σουτ τριών πόντων. Η Λοκομοτίβ πήγε με διαφορά 5 πόντων στα αποδυτήρια αλλά έδινε την εικόνα ότι θα μπορούσε να είχε εξασφαλίσει ακόμα μεγαλύτερη διαφορά, με τους πράσινους να παρουσιάζουν δυσλειτουργία στην επίθεση, με εξαίρεση την εκμετάλλευση του Γκιστ.
Στο ίδιο μομέντουμ
Η τρίτη περίοδος δεν είχε ιδιαίτερες διαφορές με το πρώτο ημίχρονο, με τον Ράντολφ να συνεχίζει να δημιουργεί προβλήματα με το σύνθετο παιχνίδι του και να σκοράρει με ρυθμό. Ευτυχώς για τους γηπεδούχους σε αυτό το σημείο του παιχνιδιού άρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία του ο Δημήτρης Διαμαντίδης σε όλους τους τομείς του αγώνα.
Εκτελεστικά σκόραρε μεγάλα σουτ, πάσαρε καλά στους συμπαίκτες του, τόσο στο πικ εν ρολ όσο και στα κοψίματα στα κενά της άμυνας, ενώ και στην άμυνα, κυρίως στην ομαδική, προσέφερε πολύ με τις καλές τοποθετήσεις του και τα κλεψίματα που έκανε.
Ο Παναθηναϊκός κρατήθηκε κοντά στο σκορ σε εκείνο το σημείο, παρόλο που είχε δώσει δεύτερες ευκαιρίες στους αντιπάλους, χάνοντας πολλά αμυντικά ριμπάουντ, ενώ οι φιλοξενούμενοι έχασαν και κάποια ελεύθερα σουτ, από παίκτες που συνήθως τιμωρούν τις άμυνες, όπως ο Μπρόκχοφ, που τελείωσε τον αγώνα άποντος με 0/5 σουτ.
Άμυνα, και κοντό σχήμα έφεραν τη νίκη
Στη 4η περίοδο από τις πρώτες κιόλας φάσεις έγινε ξεκάθαρο ότι ο Παναθηναϊκός θα ήταν πιο σκληρός και στις 2 πλευρές του παρκέ. Με τον Βινς Χάντερ να προσφέρει ένα πολύ ποιοτικό τρίλεπτο σε άμυνα και επίθεση με 5 πόντους και μια τάπα δόθηκε το έναυσμα. Το γήπεδο πήρε φωτιά, αλλά ο Ντόνται Ντρέιπερ προσωρινά έκοψε τα πόδια της άμυνας αλλά και της κερκίδας. Πέτυχε 2 μεγάλα σουτ πάνω σε άμυνες, με τους πράσινους να έχουν κάνει συνολικά καλή δουλειά με τα σουτ αυτά να είναι πάνω σε πολύ καλή άμυνα.
Γκιστ και Διαμαντίδης έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους στην επίθεση, με τον Αμερικανό να έχει 8/9 δίποντα, στα οποία πρόσθεσε 6 ριμπάουντ και 3 τελικές πάσες. Σημαντική ήταν και η βοήθεια του Έλιοτ Γουίλιαμς, που παρόλο που δεν είχε πολύ καλά τελειώματα, κατάφερε να φθείρει τους αντιπάλους του και να πάει πολλές φορές στη γραμμή.
Από κάποιο σημείο και μετά οι πράσινοι κατέβασαν ακόμα περισσότερο το σχήμα τους, έχοντας Γκιστ και Φώτση στις 2 θέσεις των ψηλών και εκεί ουσιαστικά κλείδωσαν και την επίθεση της Λοκομοτίβ. Αν εξαιρέσουμε τα 2 δύσκολα σουτ που πέτυχε ο Ντρέιπερ, οι Ρώσοι πέτυχαν μόλις 2 ακόμα καλάθια. Ένα τρίποντο του Σινγλετον, στη μοναδική ίσως κακή περιστροφή της 4ης περιόδου και ένα καλάθι του Ράντολφ, 2 δευτερόλεπτα πριν το φινάλε. Οι υπόλοιποι 5 πόντοι σημειώθηκαν με βολές κυρίως λόγω αμυντικού ενθουσιασμού που οδηγούσαν σε φάουλ, πάνω σε προσπάθειες για σουτ και λόγω του ότι οι γηπεδούχοι συμπλήρωσαν γρήγορα τα 5 ομαδικά φάουλ στη τέταρτη περίοδο.
Με όπλο την άμυνα και την επιθετική σταθερότητα τον Διαμαντίδη και Γκιστ οι πράσινοι έφτασαν ένα ματς που φαινόταν χαμένο, να παίζουν σε μια κατοχή τις πιθανότητες να καλύψουν και τη διαφορά του πρώτου αγώνα. Σε ένα σχετικά γρήγορο play ο Διαμαντίδης πήρε το σουτ για το +10 αλλά αστόχησε.
Όπως και να έχει όμως η νίκη είναι μεγάλη, αν αναλογιστούμε τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ο Παναθηναϊκός κατά τη διάρκεια του αγώνα, ενώ και βαθμολογικά, οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα θα τον οδηγούσε σχεδόν με βεβαιότητα στο μειονέκτημα έδρας στα playoffs.
Πλέον μένουν τρία ακόμα παιχνίδια με τρεις ομάδες που πιθανώς όταν βρεθούν απέναντι στους πράσινους να μην έχουν κίνητρο καθώς όλες είναι στα πρόθυρα του αποκλεισμού. Η ομάδα πρέπει να κάνει 3 νίκες σε αυτά τα παιχνίδια για να τελειώσει το τοπ 16 με σερί 9-1 μετά το αρχικό 1-3, και για να ελπίζει σε κάποια γκέλα των ανταγωνιστών της για να αποκτήσει πλεονέκτημα έδρας.
Η ψυχολογία είναι στα ύψη αλλά σαφώς υπάρχουν πράγματα που πρέπει να βελτιωθούν και βγάζουν μάτι. Σύντομα ο Βινς Χάντερ θα βγάλει τον Κούζμιτς από το ροτέισιον αν συνεχίσει να παίζει με τέτοια έκρηξη και αν αρχίσει να καταλαβαίνει ακόμα καλύτερα τον Ευρωπαϊκό τρόπο παιχνιδιού.
Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε το τοπ 16 με πολλά προβλήματα και αδυναμίες και κακά τα ψέματα, χωρίς μεγάλες προοπτικές. Αυτή την στιγμή έχει την πρόκριση στο τσεπάκι του, ο στόχος του πλεονεκτήματος εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από τον ίδιο και πολύ σημαντικό, διαθέτει πλέον το ροτέισον που χρειάζεται, για να έχει διάρκεια και ένταση στην απόδοσή του.
Ο Παναθηναϊκός έχει κερδίσει το δικαίωμα να ονειρεύεται πια για την φετινή Ευρωλίγκα κι αυτό είναι κάτι που το είχε συνηθίσει ο κόσμος του, είχε λείψει και… επιστρέφει ως συναίσθημα στη σεζόν – κύκνειο άσμα του Δημήτρη Διαμαντίδη!