Νίκος Βαρλάς / varlas@eurohoops.net
Όσοι βλέπουν χρόνια τελικούς και παιχνίδια τέτοιας φύσης, ξέρουν καλά πως δεν έχει απολύτως καμία σημασία το τι έχει προηγηθεί. Ο νόμος επιβεβαιώθηκε. Ο Ολυμπιακός είχε “σκουπίσει” την ΆΕΚ, ο Παναθηναϊκός χρειάστηκε 5 παιχνίδια για να περάσει τον Άρη. Ε, και;
Όλα ξεκινάνε από το μηδέν και στον πρώτο τελικό που ήταν συναρπαστικός και χορταστικός μπασκετικά – για ουδέτερους παρατηρητές – ο Ολυμπιακός για μια ακόμα φορά έχασε σε μια βραδιά ό,τι πάλευε να κερδίσει μια ολόκληρη χρονιά.
Έχει συμβεί 4 φορές τα τελευταία 8 χρόνια, στις έξι φορές που οι κόκκινοι πήραν το πλεονέκτημα. Ο Ολυμπιακός έδωσε δικαιώματα, ήταν τραγικός στην αρχή του παιχνιδιού, ήταν ανεπαρκής για μια ακόμα φορά αμυντικά και παρότι είχε την ευκαιρία να νικήσει, έχασε δίκαια με βάση την συνολική εικόνα της συνάντησης.
Δικαιολογίες δεν υπάρχουν. Υπάρχει, όμως, μέλλον στην σειρά και ο Ολυμπιακός δεν έχει χρόνο να κλαίει. Έχει νέες ευκαιρίες για να μας δείξει αν είναι καλύτερος ή αν θα οδηγηθεί σε μια ακόμα αποτυχία για αυτή την σεζόν.
Πρέπει να το… δει το θέμα και πνευματικά, ΑΛΛΑ και μπασκετικά. Οι απαντήσεις που πρέπει να δοθούν, είναι περισσότερο από όλους, απέναντι στους ίδιους τους εαυτούς τους.
Ο αγώνας
Ο Παναθηναϊκός μπήκε πολύ καλύτερα και πιο συγκεντρωμένα στον πρώτο τελικό. Επικράτησε κατά κράτος σε αυτό το διάστημα και ήταν εντυπωσιακό το πόσο εύκολα έφτανε στο καλάθι του Ολυμπιακού. Είναι χαρακτηριστικό πως στο 15-24 που σήμανε την αυλαία των τελικών, οι πράσινοι έφτασαν 5 φορές ανενόχλητοι ως το καλάθι, τις 4 φορές με κάρφωμα και σε αυτά προσθέστε δύο δευτερεύοντες αιφνιδιασμούς και ένα σουτ του Καλάθη από μέση απόσταση άνευ αντιπάλου.
Με ένα σκριν ψηλά και κίνηση χωρίς την μπάλα από την Base Line, ο Παναθηναϊκός έσπαγε πανεύκολα τα χεντς άουτ του Ολυμπιακού, έκανε… περιπάτους στη ρακέτα των κόκκινων και όταν αστοχούσε μάζευε τα επιθετικά ριμπάουντ. Στην επίθεση οι γηπεδούχοι είχαν παρόντα στο ξεκίνημα μόνο τον Γιώργο Πρίντεζη. Έβαλε τους 10 από τους 15 πόντους στο παρθενικό δεκάλεπτο της σειράς των τελικών…
Το ξέσπασμα
Ο Παναθηναϊκός με τρίποντο του Φελντέιν πήγε για πρώτη φορά στο +12 (17-29) και ο Ολυμπιακός χρειαζόταν να ξυπνήσει από το λήθαργο, να βγάλει άμυνες και να παράξει σκορ στην επίθεση. Η ενέργεια άρχισε να βγαίνει από την άμυνα και γρήγορα με 3 βολές του Σπανούλη, ένα τρίποντο από τον αρχηγό και ένα ακόμα στην προηγούμενη κατοχή από τον Παπαπέτρου, η διαφορά έπεσε στους τρεις (30-33) στα μέσα του δευτέρου δεκαλέπτού.
Ο Ολυμπιακός απέκτησε το δικό του μομέντουμ, ισοφάρισε σε 37-37 με τον Πρίντεζη να οργιάζει και τον Σπανούλη να ξεσπάει και εκεί βοήθησε πολύ τους πράσινους ο επιθετικός οίστρος του Νίκου Παππά. Έδωσε λύσεις σκόραρε 8 μαζεμένους πόντους (39-44) και έτσι οι γηπεδούχοι δεν πήραν ακόμα περισσότερα πράγματα από το δικό τους ξέσπασμα – απάντηση στο πολύ κακό ξεκίνημα.
Για να κλείσει το ημίχρονο με τον Παναθηναϊκό μπροστά με 41-47. Σε κατοχή – ειδική κατάσταση 5.4 δευτερολέπτων, ο Ολυμπιακός είχε μια ακόμα κακή αντίδραση στην άμυνα και έδωσε το δικαίωμα στον Τζέιμς Φελντέιν να εκτελέσει εντελώς αμαρκάριστος και να ευστοχήσει έξω από τη γραμμή του τριπόντου.
Ο Παναθηναϊκός πέτυχε 47 πόντους στο πρώτο ημίχρονο με τον Διαμαντίδη άποντο, τον Ουίλιαμς επίσης και τον Ραντούλιτσα να έχει παίξει 2 λεπτά με 2 πόντους… Οι πράσινοι είχαν δημιουργία, είχαν κίνηση χωρίς την μπάλα, άνοιξαν το γήπεδο και τις αποστάσεις και αντιμετώπισαν πρόβλημα σε ελάχιστες κατοχές τους απέναντι στην άμυνα του Ολυμπιακού.
Το ότι οι ασίστ ήταν 17-6 και ο Παναθηναϊκός σούταρε με 13/18 στα δίποντα σε εκτός έδρας παιχνίδι τα λέει όλα, δεν χρειάζονται περισσότερα σχόλια.
Το δεύτερο ημίχρονο
Με το καλημέρα στην επανάληψη ο Πρίντεζης χρεώθηκε με τρίτο φάουλ και αυτό ήταν πολύ κακή είδηση για τον Ολυμπιακό. Με τον Χάκετ στο σχήμα και τον Παπαπέτρου σταθερά στο “4”, η ομάδα προσπάθησε να πιέσει περισσότερο, αλλά συνέχισε να έχει αμυντικό πρόβλημα στο διάβασμα των φάσεων και να δίνει ανοιχτά σουτ σε παίκτες που είχαν βρει ρυθμό, όπως ο Φελντέιν. Απλά, οι λύσεις στην επίθεση έγιναν περισσότερες, όλοι βοήθησαν ο Ολυμπιακός βρήκε και 2-3 τρανζίσιον φάσεις, κι έτσι πέρασε για πρώτη φορά μπροστά με 56-55 στο 26′.
Ο Ιωάννης Παπαπέτρου ήταν το μεγάλο κλειδί σε όλο το τρίτο δεκάλεπτο. “Ετρωγε” σίδερα στην άμυνα, ήταν σπουδαίος στη προφύλαξη του χαμηλού ποστ και με δικό του τρίποντο, πήγε για πρώτη φορά την ομάδα του στο +4 (62-58). Με επί μέρους σκορ 21-14 στη 3η περίοδο, το σκορ ήταν 62-61 και όλα παρέμεναν εντελώς ανοιχτά στην διεκδίκηση της νίκης.
Ο Ολυμπιακός άλλαξε τον ρυθμό πήρε προβάδισμα στο σκορ, είχε 7/10 δίποντα σε αυτό το διάστημα και έφτασε τα 18/26 συνολικά (ποσοστό 69%). Δεν είχε κάνει, όμως, όσα έπρεπε για να φτάσει στην νίκη, κάτι που δεν άλλαξε ούτε στο τελευταίο και καθοριστικό δεκάλεπτο.
Όλα κρίθηκαν στις λεπτομέρειες
Ο Παναθηναϊκός με δύο συνεχόμενα καλάθια πέρασε ξανά μπροστά στο σκορ (62-65). Με 5 πόντους του Λοτζέσκι ο Ολυμπιακός απάντησε (69-67). Ακαριαία, ήταν, όμως και η αντίδραση του Παναθηναϊκού με τον Νικ Καλάθη να παίρνει την σκυτάλη με 5 δικούς του πόντους, αποτέλεσμα της συνειδητής αμυντικής επιλογής των Πειραιωτών να τον παίξουν… καρά Under στα σκριν και να του δώσουν άπλετο χώρο και χρόνο να εκτελεί (69-72).
Ο Ολυμπιακός με τρίποντο του Πρίντεζη και βολές του Λοτζέσκι πήρε την σκυτάλη (74-72) και για μια ακόμα φορά η αντίδραση ήταν άμεση με ένα τρίποντο του Διαμαντίδη και ένα δίποντο του Φώτση, που διαμόρφωσαν το 74-77, 2.30” πριν το τέλος.
Ο Λοτζέσκι έκανε λάθος, ο Σπανούλης αστόχησε για τρεις, αλλά ο Ολυμπιακός έβγαλε δύο άμυνες, έμεινε ζωντανός και μείωσε με λει απ του Χάντερ σε 76-77, στο 39′.
Ο Ολυμπιακός στη πιο κρίσιμη κατοχή του αγώνα έπαιξε με Μάντζαρη, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Πρίντεζη και Χάντερ, με στόχο να πιέσει, να “κρύψει” το καλάθι και να βγάλει την άμυνα. Με σκριν μακριά από τη μπάλα, ο Φώτσης βρέθηκε μόνος του (ο Παπαπέτρου πήγε με καθυστέρηση πάνω του) και ο διεθνής φόργουορντ του Παναθηναϊκού με εύστοχο τρίποντο “έγραψε” το 76-80 στα 38”.
Ο Χάκετ αστόχησε, ο Χάντερ πήρε το ριμπάουντ και ο Λοτζέσκι με τρίποντο μείωσε σε 79-80, 20” πριν το τέλος. Το μεγαλύτερο πρόβλημα εκείνη τη στιγμή; Ο Ολυμπιακός είχε ένα ομαδικό. Έγιναν τα 4 φάουλ με το χρονόμετρο να έχει πέσει στα 14.9” δευτερόλεπτα, για να φτάσει ο αντίπαλος στο μπόνους.
Ο Νίκος Παππάς πήγε στις βολές. Ευστόχησε και στις 2 και έκανε το 79-82. Ο Ολυμπιακός δεν είχε τάιμ – άουτ και έπρεπε να ξεκινήσει την επίθεσή του κάτω από το δικό του καλάθι. Ο Καλάθης έδωσε το φάουλ τακτικής στον Βασίλη Σπανούλη κι εκείνος με 2/2 διαμόρφωσε το 81-82.
Ήταν η σειρά του Διαμαντίδη να πάει στις βολές με 10 δευτερόλεπτα να απομένουν. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού έχασε την δεύτερη βολή, ο Κώστας Παπανικολάου πήρε το ριμπάουντ, αλλά προσπάθησε να πάει μόνος του με τρίπλα.
Κλείστηκε στη γωνία, ο Καλάθης τον πίεσε πολύ και ο “Παπ” δεν μπόρεσε να αντιδράσει, να δημιουργήσει, έστω να φτιάξει ένα δύσκολο, αλλά… νορμάλ σουτ για τον εαυτό του. Ο Ολυμπιακός “πέταξε στα σκουπίδια” 10 δευτερόλεπτα σε μια κατοχή νίκης που είχε την ευχέρεια είτε να πάει για δίποντο, είτε για τρίποντο προκειμένου να κερδίσει το ματς και να διατηρήσει το πλεονέκτημα έδρας.
Η ουσία
Ο Ολυμπιακός για μια ακόμα φορά έχασε το πλεονέκτημα έδρας από τον πρώτο τελικό σε σειρά τίτλου με τον Παναθηναϊκό. Από το 2009 κι έπειτα που οι κόκκινοι ξεκίνησαν να κερδίζουν με συχνότητα το πλεονέκτημα, σε πρώτους τελικούς στο ΣΕΦ έχουν μόλις 2/6.
Τέσσερα μπρέικ σε 6 απόπειρες, σε διάστημα 8 ετών, είναι πάρα πολλά. Κακά τα ψέματα.
Για μια ακόμα φορά ο Ολυμπιακός ήταν κατώτερος των περιστάσεων. Αυτό που ενόχλησε περισσότερο, τουλάχιστον εμένα, είναι το απαράδεκτο ξεκίνημα στην αναμέτρηση και το γεγονός ότι η ομάδα δεν έμεινε κοντά στις αρχές που πρεσβεύει ο προπονητής της.
Σε ένα ακόμα κρίσιμο παιχνίδι της σεζόν η άμυνα δεν τον βοήθησε να πετύχει τον στόχο του. Οι 47 πόντοι στο πρώτο ημίχρονο, οι επιθετικοί δείκτες του Παναθηναϊκού, ο τρόπος που οι πράσινοι είχαν προετοιμαστεί να επιτεθούν απέναντι στα καθιερωμένα χεντς άουτ του Ολυμπιακού, είναι στοιχεία που η ομάδα δεν τα διαχειρίστηκε ούτε με αποφασιστικότητα, ούτε με γρήγορες αντιδράσεις και αποφάσεις, ούτε με κάποιο ρίσκο ή τρικ.
Ο Ολυμπιακός έβαλε 81 πόντους, είχε 70% (!) στα δίποντα, μέτριο αλλά όχι κακό ποσοστό στα τρίποντα (31%), ήταν εύστοχος στις βολές, αλλά έχασε. Γιατί απέτυχε ξανά στην άμυνα και από μπασκετικής άποψης, ο Παναθηναϊκός ήλεγχε τον αγώνα με εξαίρεση ένα πεντάλεπτο στο τρίτο δεκάλεπτο.
Είχε πλουραλισμό στην επίθεση (5 παίκτες με διψήφιο αριθμό πόντων), είχε καλά ποσοστά και έκανε ρεκόρ ασίστ (29) στην ιστορία των τελικών των δύο αιωνίων!
Μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα; Ναι, αλλά τώρα ο Ολυμπιακός είναι με την πλάτη στον τοίχο και ο Παναθηναϊκός έχει κάνει το μεγάλο άλμα και έχει πάρει στη πλευρά του την καλή αύρα και την θετική ενέργεια.
Αν το αξίζει ο Ολυμπιακός, θα νικήσει στο ΟΑΚΑ και θα δώσει διάρκεια στην σειρά, θα διαφοροποιήσει ξανά τα δεδομένα. Αν χάσει, μετά θα χρειάζεται 3 διαδοχικές νίκες…
Ό,τι και να γίνει η ομάδα πρέπει να κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη, να έχει αυτογνωσία, να γίνει πιο σκληρή από αυτό το “χαστούκι” και να πάει να διεκδικήσει αυτό που πιστεύει πως της αναλογεί.
Μόνο το πρωτάθλημα μπορεί να φέρει στα ίσια την φετινή σεζόν. Αν όχι, απλά η χρονιά θα συνιστά μια γκράντε αποτυχία και όλοι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Δεν θα είναι καταστροφή μια τέτοια εξέλιξη. Θα είναι, όμως, ένα μεγάλο ταρακούνημα που πρέπει να το νιώσουν όλοι στον Ολυμπιακό, κι έπειτα να σκύψουν το κεφάλι και να κάνουν το σωστό.
Κάποια πράγματα πρέπει να αλλάξουν επιτέλους, ακόμα και αν κατακτηθεί το πρωτάθλημα. Η νοοτροπία σε κάποια πολύ βασικά θέματα είναι το πιο SOS να αλλάξει, περισσότερο και από τα… πρόσωπα.
ΥΓ1. Όλα μπορούσαν να γίνουν στο τέλος. Με βάση την συνολική εικόνα του αγώνα, όμως, ο Παναθηναϊκός νίκησε δίκαια.
ΥΓ2. Είναι λάθος να κατηγορηθεί ο Παπανικολάου για την τελευταία κατοχή και να πέσει όλο το βάρος σε εκείνον. Το βασικό σφάλμα που έχει κάνει σε αυτή την φάση, είναι πως αντί να πάει από τον κεντρικό διάδρομο για να ανοίξει το γήπεδο και τις επιλογές, κλείστηκε προς την γωνία. Πρώτον, γιατί στα 39:40 του αγώνα ο Ολυμπιακός δεν ήταν αυτός που έπρεπε. Δεύτερον, επειδή στο ξεκίνημα της φάσης, όταν κατεβάζει το ριμπάουντ, δεν υπάρχει κανείς δίπλα του, ούτε πάει κάποιος να πάρει την μπάλα.
ΥΓ3. Μιλάμε για 10”, είναι πολλά για να κάνεις μια καλή επίθεση. Όχι για 2,3 ή 4. Η λογική λέει πως ο “Παπ” έπρεπε να δώσει απευθείας την μπάλα σε γκαρντ και να στηθεί η επίθεση διαφορετικά.
ΥΓ4. Στην πιο ιστορική κατοχή στην ιστορία της ομάδας, ο Παπανικολάου κατέβασε το ριμπάουντ μετά την δεύτερη άστοχη βολή του Σισκάουσκας, στα 9.7 δευτερόλεπτα και την έδωσε απευθείας στον Σπανούλη που πήγε στο πλάι του. Σε αυτή την περίπτωση ο Βασίλης μετά από κάποιες κουβέντες με Λοτζέσκι και Σφαιρόπουλο, είχε φύγει “σφαίρα” πριν καν δει την κατάληξη της βολής του Διαμαντίδη. Φαίνεται να έχει ληφθεί η απόφαση να μην στήσει αυτός το Play. Είχαν στο μυαλό τους κάποια επίθεση με Hand Off και τον Σπανούλη να παίρνει την μπάλα μετά από σκριν για να εκτελέσει;
ΥΓ5. Ό,τι κι αν ειπώθηκε, δεν έγινε αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για κανέναν στον Ολυμπιακό. Από την… κορυφή ως τα νύχτα του οργανισμού. Υπάρχει ακόμα μάχη μπροστά, ας περιμένουμε την συνέχεια να την καταγράψουμε, να την κρίνουμε και στο τέλος της σεζόν θα ειπωθούν και θα γραφτούν πολλά περισσότερα.
ΥΓ6. Στα επόμενα παιχνίδια μεγάλο ρόλο θα παίξουν οι προσωπικότητες. Να δούμε αν και ποιες θα βγούνε μπροστά.
ΥΓ7. Τα έχει που τα έχει τόσα ψηλά και αθλητικά φόργουορντ ο Ολυμπιακός, μήπως να δούμε κάποια στιγμή περισσότερα σχήματα με Παπαπέτρου, Παπανικολάου, Πρίντεζη και κάποιες διαφορετικές άμυνες στο ροτέισον; Ο Λοτζέσκι αυτό που χρειάζεται είναι ποιοτικά λεπτά να κάνει την διαφορά με το σουτ του. Ο τύπος είχε 8/9 σουτ στον πρώτο τελικό, είναι το απόλυτο βαρόμετρο εκτελεστικά.
ΥΓ8. Γιώργο, είμαι περήφανος που έχω ζήσει από κοντά ένα άνθρωπο σαν κι εσένα. Τι άνθρωπο, ανθρωπάρα… Η ζωή έχει πολλούς δρόμους να διαλέξεις και να “περπατήσεις”. Εσύ έχεις επιλέξει τον καλύτερο. Μάχη σε κάθε επίπεδο, ανθρωπιά, καλοσύνη. Ξέρεις να ζεις, να αγαπάς και να κάνεις την ζωή όσων έχεις γύρω σου καλύτερη και πιο χαρούμενη.
ΥΓ9. Αυτό συνέβαινε και με τον πατέρα σου. Δεν μπόρεσε ο δόλιος να μείνει όρθιος από την κωλοαρρώστια, αλλά πρόλαβε να νιώσει πόσο πολύ τον αγαπάς, πρόλαβε να αισθανθεί μέσα στον πόνο του απόλυτα περήφανος, έστω για κάποιες τελευταίες φορές όλους αυτούς τους μήνες.
ΥΓ10. Βαθιά υπόκλιση Γιώργο, κουράγιο Χρύσα, καλό ταξίδι Ιωσήφ.