Της Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Ο Δημήτρης Διαμαντίδης έδωσε φυσικά το “παρών” στο τουρνουά “Diamonds Are Forever” και απάντησε σε ερωτήσεις των δημοσιογράφων αναφορικά με το μέλλον του και κατά πόσον έχει συνειδητοποιήσει πως αποχώρησε από την ενεργό δράση.
Για το αν έχει συνειδητοποιήσει ότι σταμάτησε το μπάσκετ: “Η αλήθεια είναι πως κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού επειδή χρειαζόμουν ξεκούραση το μπάσκετ δεν υπήρχε στο μυαλό μου. Τώρα που γύρισα σιγά σιγά και έχω εγκατασταθεί στο σπίτι, περνάει από το μυαλό μου. Είναι απόλυτα λογικό να το σκέφτεσαι όταν έχεις περάσει τόσα χρόνια στα γήπεδα. Υπάρχουν όμως αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα με τα οποία ασχολούμαι, κυρίως η οικογένεια μου, και πιστεύω πως θα βρω να κάνω κάτι που θα με γεμίζει και θα με κάνει να νιώθω όμορφα όπως πριν.”
Για το τι θέλει να κάνει από εδώ και στο εξής και αν θα μείνει στο μπάσκετ: “Έχω κάποια πράγματα στο μυαλό μου αλλά δεν μπήκα σε διαδικασία ακόμα να δω τι θα γίνει. Έχω κάτι στο μυαλό μου για το οποίο δεν μπορώ να μιλήσω, περιμένω να δω αν θα μπορέσω να κάνω κάτι που θέλω και με γεμίζει. Θα έχει σχέση με το μπάσκετ”.
Για το πως νιώθει που συνεχίζει να εισπράττει τον σεβασμό από αντιπάλους και συμπαίκτες: “Σίγουρα νιώθω όμορφα, είμαι χαρούμενος και ευγνώμον για όσα πέρασα όλα αυτά τα χρόνια. Το κυριότερο είναι πως κερδίζεις τους συμπαίκτες σου. Δεν μπορείς να τους κερδίσεις όλους. Πρέπει να είσαι χαρακτήρας που έχει δείξει ότι προσπάθησε στο γήπεδο, κέρδισε την αναγνώριση από τους αντιπάλους, έχεις δώσει τα πάντα. Στον αθλητισμό υπάρχει η νίκη και η ήττα, προσπαθούμε για το καλύτερο. Είναι μεγάλη τιμή που κάποιοι άνθρωποι σέβονται το τρόπο που έπαιζα και συμπεριφέρομαι”.
Για το αγαπημένο του τρίποντο με τη φανέλα του Παναθηναϊκού Superfoods: “Το τρίποντο στη Μάλαγα και εκείνο στη Βαρκελώνη”
Για το αν τα μοναδικά του επιτεύγματα μπορούν να δράσουν κίνητρο για τους επόμενους παίκτες να τον ξεπεράσουν: “Οι παίκτες παίζουν, αγωνίζονται, προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο δυνατό και εφόσον σε κάποια στατιστική κατηγορία μπορέσουν να ξεπεράσουν αυτόν που είναι πρώτο, κάτι που είναι λογικό. Δεν νομίζω πως είναι κάποια κληρονομιά που αφήνω εγώ. Η σκέψη τους δεν είναι εκεί, είναι στο πλάνο της ομάδας και αυτά έρχονται μετά. Οι παίκτες τα μαθαίνουν από τους δημοσιογράφους.”
Για το αν ένιωθε και εκείνος τη σιγουριά που είχε δημιουργήσει στον κόσμο όταν σούταρε: “Σίγουρος δεν ένιωθα. Όταν σουτάρεις ή μπαίνεις σε μία διαδικασία χρειάζεται μία προεργασία. Πρέπει να σουτάρεις πολλές φορές στην προπόνηση και ίσως να πετύχεις ίσως όχι. Κάποια μπήκαν και κάποια άλλα όχι. Έτσι είναι ο αθλητισμός”.
Για το γεγονός πως αποτελεί πρότυπο για τα μικρά παιδιά και τι θα έλεγε σε κάποιον μικρό φίλο που θα ήθελε να γίνει σαν και εκείνον: “Είναι μεγάλη μου χαρά να αποτελώ πρότυπο και μεγάλη τιμή. Όσον αφορά στο δεύτερο σκέλος θα του έλεγα πως δεν χρειάζεται να γίνει σαν και εμένα ή κάποιον άλλο. Θα του έλεγα να μπει στο γήπεδο και να κάνει αυτό που αγαπάει και να μην σκέφτεται γιατί δεν μπορούν να γίνουν όλοι πρωταθλητές και να παίξουν σε κορυφαίο επίπεδο. Να γίνει καλός άνθρωπος πάνω από όλα, να μάθει να συμπεριφέρεται μέσα στο γήπεδο. Σε ένα ομαδικό άθλημα πρέπει να μάθεις να συνεργάζεσαι με διαφορετικούς χαρακτήρες και δεν είναι εύκολο. Θέλει καιρό αυτό το πράγματα. Δεν χρειάζεται να γίνεις κάποιος άλλος απλά να αγαπάς και να χαίρεσαι αυτό που κάνεις.”
Για το τι θα πει στα παιδιά του όταν μεγαλώσουν και τον ρωτήσουν τι κατάφερε και αν θα παρακολουθήσει μαζί τους τις στιγμές ξανά: “Θα τους πω ότι ο μπαμπάς έπαιζε μπάσκετ. Δεν νομίζω πως θα τους πω κάτι άλλο. Άμα θέλουν να δουν βιντεάκι θα δουν, ότι θέλουν αυτά.