Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Μερικά “αντίο” είναι σημαδιακά κι έχουν γράψει τη δική τους ιστορία. Ενα από αυτά ήταν η ανακοίνωση της αποχώρησης του Δημήτρη Διαμαντίδη από την Εθνική ομάδα, σαν σήμερα προ οκτώ ετών (4/9/2010)!
Ο “3D” αποτέλεσε ένα από βασικά και αναντικατάστατα στελέχη της χρυσής φουρνιάς που επανέφερε την Εθνική στο υψηλότερο επίπεδο και την κορυφή, όντας μέλος της ομάδας-παρέας που κατέκτησε το χρυσό στο Ευρωμπάσκετ του 2005 στο Βελιγράδι, 18 χρόνια μετά το χρυσό 1987, αλλά και το αργυρό μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ του 2006 στη Σαϊτάμα, με τη μυθική νίκη και αξεπέραστη ως και σήμερα νίκη επί των Αμερικανών στον ημιτελικό.
Ομως, όσο είχε κάνει χαρούμενους τους Ελληνες μπασκετόφιλους με όσα έκανε με τη “γαλανόλευκη”, με πλέον σημαδιακή στιγμή το τρίποντο-“βάλτο αγόρι μου” στον ημιτελικό του Ευρωμπάσκετ 2005 με τη Γαλλία, άλλο τόσο είχε προκαλέσει στενοχώρια και συγκίνηση, με το μεγάλο “αντίο” που ανακοίνωσε μια μέρα σαν σήμερα, έπειτα από την ήττα-αποκλεισμό στον αγώνα των “16” του Μουντομπάσκετ 2010 στην Τουρκία, με θύτη την Ισπανία (80-72).
Η ομάδα του Γιόνας Καζλάουσκας τότε προσπάθησε πολύ, πάλεψε, αλλά δεν μπόρεσε να πάει παραπέρα από τη φάση των 16 στη διοργάνωση και η αναμέτρηση της 4ης Σεπτεμβρίου στο “Σινάν Ερντέμ” έμελλε να καταγραφεί ως η τελευταία εμφάνιση του “3D” με την “επίσημη αγαπημένη”, έχοντας εκείνο το βράδυ 16 πόντους, 4 ριμπάουντ, 2 ασίστ σε 38′ συμμετοχής.
“Το κεφάλαιο Εθνική έκλεισε για μένα…”
Η κόρνα της λήξης βρήκε τους Ελληνες διεθνείς με σκυμμένα κεφάλια, ωστόσο ο αποκλεισμός επισκιάστηκε από την ανακοίνωση αποχώρησης του Διαμαντίδη, πρώτα στα αποδυτήρια και κατόπιν on camera…
“Η Ισπανία είναι μια πολύ καλή ομάδα. Κάναμε την προσπάθειά μας, αλλά δεν τα καταφέραμε. Θέλαμε κάτι καλύτερο. Αυτό που μένει για εμάς, είναι ότι έχουμε αποκλειστεί από τη συνέχεια. Η ομάδα αυτή τόσα χρόνια έχει δώσει δείγματα μεγάλης ομάδας, σίγουρα υπάρχουν παιδιά που έρχονται από πίσω και θα δώσουν πολλά” είχε πει αρχικά και στη συνέχεια… έριξε τη “βόμβα”…
“Για μένα το κεφάλαιο της εθνικής ομάδας κλείνει εδώ. Έχουμε ζήσει απίστευτες στιγμές με τα παιδιά αυτά. Δόξα τον Θεό ήμασταν τυχεροί. Είναι πολύ σημαντικό για έναν παίκτη να κατακτά τίτλους, διακρίσεις με την Εθνική Ομάδα. Αλλά κάθε καλό, καθετί, έχει τον κύκλο του. Και για μένα ο κύκλος της Εθνικής έκλεισε σήμερα. Τελείωσε. Είμαι πολύ ευτυχισμένος που έζησα όλο αυτό και συνεχίζω.
Κάποια πράγματα αρχίζουν και τελειώνουν. Είπα και πριν ότι είμαι πολύ ευτυχισμένος που έζησα ότι έζησα. Το θετικό συναίσθημα υπερισχύει. Είμαι πολύ χαρούμενος που έζησα όλα αυτά με πολλά παιδιά που ήταν εδώ και σήμερα.
Σίγουρα από το φετινό Παγκόσμιο δεν είμαστε ευχαριστημένοι. Θέλαμε να προχωρήσουμε. Δώσαμε το 100%. Δεν είναι εύκολο σε κάθε διοργάνωση να είσαι ψηλά. Υπάρχουν και οι αρνητικές στιγμές. Αυτή η ομάδα έχει δώσει πολλά όπως είπα και πριν. Φέτος δεν τα καταφέραμε. Πρέπει όλοι αυτή την ομάδα να την πιστεύουμε. Υπάρχει συνέχεια. Το ελληνικό μπάσκετ έχει δείξει ότι δεν σταματά και κάνει τους Έλληνες περήφανους. Δυστυχώς για εμάς δεν καταφέραμε να κάνουμε τους Έλληνες περήφανους άλλη μια φορά. Προσπαθήσαμε, αλλά δεν τα καταφέραμε.
Δεν θα συμφωνήσω με τον κ. Μπλατ, τον οποίο σέβομαι ως προπονητή. Είμαστε παιδιά που είμαστε δύο μήνες μαζί, προσπαθούμε, δουλεύουμε και κανείς δεν μπορεί να μας στερήσει τίποτα.
Τι θυμάμαι; Πολλά πράγματα…. Ναι, υπάρχει το τρίποντο στο Βελιγράδι. Υπάρχει το χρυσό στο Βελιγράδι. Η χαρά ήταν μεγάλη εκείνη την ημέρα. Η πρώτη θέση στο Βελιγράδι, η δεύτερη θέση στον κόσμο, συνεχίσαμε με διακρίσεις, τα παιδιά κατέκτησαν το χάλκινο πέρυσι στο Ευρωμπάσκετ. Υπάρχουν πολλές στιγμές που θυμάμαι, στενοχώριες και χαρές, όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Όλα αυτά τα ζεις με αυτά τα παιδιά μαζί… Για μένα σε όλη αυτή την πορεία υπερτερούν οι χαρές”.
Το 2010 έκλεισε το κεφάλαιο Εθνική για τον 30χρονο τότε ηγέτη του Παναθηναϊκού, ο οποίος πέρασε εννέα χρόνια στην Εθνική Ανδρών, με 126 συμμετοχές και 766 πόντους, μεταξύ άλλων σε τρία Ευρωμπάσκετ, δύο Παγκόσμια Κύπελλα και δύο ολυμπιακά τουρνουά, με ένα χρυσό μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ (2005), ένα αργυρό σε Παγκόσμιο (2006) και αργυρό σε Μεσογειακούς (2001).
Το ρεκόρ πόντων του ήταν οι 23 που σημείωσε στις 9 Σεπτεμβρίου 2007 στο Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας απέναντι στην Κροατία (81-78), αλλά σίγουρα το σουτ που τον σημάδεψε, όπως κι όλους μας, ήταν αυτό με τη Γαλλία…