Του Μιχάλη Γκιουλένογλου/ info@eurohoops.net
Για τον Μπόμπαν Γιάνκοβιτς. Για τη ζωή που έζησε. Και για εκείνη που δεν πρόλαβε να ζήσει. Σαν σήμερα, πριν από 19 χρόνια, ο Μπόμπαν άφηνε πίσω του την κληρονομιά του.
Ο θάνατός του δεν ήταν αυτό που ονομάζουμε ένδοξος. Αλλά σίγουρα ήταν όπως θα ήθελε ο ίδιος. Ελεύθερος από κάθε σκοτούρα. Από κάθε βάρος που του είχε προκαλέσει ο σοβαρός τραυματισμός του, το 1993, ο οποίος τον άφησε καθηλωμένο σε ένα αναπηρικό καροτσάκι.
Ο αριθμός 28
Ο Μπόμπαν, με το παρατσούκλι “μπομπέρ”, έφυγε από τη ζωή περιτριγυρισμένος από θάλασσα, στις 28 Ιουνίου του 2006. Το 28 είναι ένας αριθμός με ιδιαίτερη σημειολογία στην οικογένεια των Γιάνκοβιτς. Στις 28 “έφυγε” ο Μπόμπαν. Στις 28 (Απριλίου) τραυματίστηκε. Και την ημέρα που ο Μπόμπαν Γιάνκοβιτς ζούσε την τελευταία ημέρα της ζωής του, ο γιος του Βλάντο σημείωνε 28 πόντους σε έναν αγώνα με τους μικρούς του Πανιωνίου.
“Στα 16 έχασα τον πατέρα μου, ήταν μία πολύ ευάλωτη ηλικία, αλλά παράλληλα έχασα και μία σταθερή οικονομική βάση. Όχι μόνο αναγκάστηκα, αλλά ήταν θέμα επιβίωσης το να παίξω μπάσκετ και να αμείβομαι από τόσο νεαρή ηλικία. Αν δεν έπαιζα μπάσκετ, νομίζω ότι θα είχα μία πολύ δύσκολη ζωή. Με το που πέθανε ο πατέρας μου, πολλά άλλαξαν στο οικονομικό κομμάτι. Υπήρχαν προβλήματα, δάνεια, χρέη, οπότε το mindset ενός 16χρονου, έγινε ενός 36χρονου σε μία νύχτα!“, είχε πει πρόσφατα σε μία συνέντευξή του στον ΕΣΑΚΕ ο Βλάντο Γιάνκοβιτς, αναφορικά με τον θρυλικό πατέρα του.
Η φανέλα με το 8 έχει αποσυρθεί ως φόρος τιμής στον Μπόμπαν, ένα παιδί του Ερυθρού Αστέρα. Μπορεί να αγωνίστηκε για μία και αυτή όχι ολόκληρη, λόγω του τραυματισμού του, σεζόν στη Νέα Σμύρνη, αλλά συνδέθηκε με τον κόσμο. Και αυτή η σύνδεση υπάρχει ακόμα. Ο Μπόμπαν θα είναι για πάντα ένας απ’ αυτούς. Και εκείνοι – τουλάχιστον οι παλιότεροι Πανιώνιοι – θα έχουν μέσα τους για πάντα ένα κομμάτι του Μπόμπαν.
“Σύμβολο του Πανιωνίου”
Η ΚΑΕ Πανιώνιος έστειλε το δικό της μήνυμα. Δεν θα μπορούσε να ξεχάσει τον Μπόμπαν.
“Ο Μπόμπαν δεν ήταν απλώς ένας σπουδαίος μπασκετμπολίστας. Ήταν μια ψυχή που δεν λύγισε ποτέ. Ένας αθλητής που δεν άφησε ποτέ το χαμόγελο και την αξιοπρέπεια να χαθούν.Η καρδιά του έμεινε όρθια. Μέχρι το τέλος, στις 28 Ιουνίου του 2006
Στάθηκε πατέρας, αγωνιστής, άνθρωπος που αγαπήθηκε όσο λίγοι. Ο Μπόμπαν θα είναι για πάντα ΣΥΜΒΟΛΟ του ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ και μέρος της ιστορίας του ελληνικού μπάσκετ.
Για πάντα μέσα στις καρδιές όλων όσοι τον έζησαν – και όσων τον έμαθαν. Μπόμπαν σ’ αγαπάμε, ποτέ δεν σε ξεχνάμε! Σε τιμούμε. Σε θυμόμαστε”.