Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Στο πρώτο μέρος της αποκλειστικής του συνέντευξης στο Eurohoops μίλησε για τον εθισμό της νίκης, για την φιλοσοφία του, για τις απαιτήσεις του σκάουτινγκ στη Ζαλγκίρις που καλείται να ανταγωνιστεί κλαμπ με πολύ μεγαλύτερα μπάτζετ, για τις αποφάσεις με συναίσθημα όταν έπαιζε και… χωρίς συναίσθημα τώρα που είναι προπονητής, αφού δεν θέλει να συνεργάζεται με ανθρώπους που δεν ξέρουν μπάσκετ, αλλά θέλουν να αποφασίζουν γύρω από αυτό!
Στο δεύτερο μέρος της συζήτησής μας, ο Σάρας απαντάει στο αν ονειρεύεται να γίνει μια μέρα Head Coach στο ΝΒΑ και στο τι δεν θα… θυσίαζε προκειμένου να το πετύχει, μιλάει για την κατάσταση στο παγκόσμιο και ευρωπαϊκό μπάσκετ, δίνει τον ορισμό της αποτυχίας και της επιτυχίας στη ζωή και στο μπάσκετ και αποκαλύπτει τους λόγους που η Ελλάδα έχει γίνει η αγαπημένη του χώρα, παρότι οι Έλληνες δεν έχουν απολύτως καμία… σχέση με τους Λιθουανούς!
– Αν σήμερα ο Γιασικεβίτσιους ήταν 18 χρονών με το ίδιο ταλέντο που βλέπαμε τότε, θα είχε ως βασική και πρωταρχική του προτεραιότητα να γίνει draft και να παίξει στο ΝΒΑ; Το ρωτάω γιατί, πλέον, οι ομάδες στο ΝΒΑ τρέφουν πολύ μεγαλύτερο σεβασμό για τους Ευρωπαίους και παρακολουθούν συστηματικά όλα τα διεθνή ταλέντα.
“Πιστεύω πως πρέπει να αποδεχόμαστε το γεγονός ότι το ΝΒΑ είναι η καλύτερη λίγκα. Εύχομαι στους παίκτες μου και όλους όσους δουλεύουν γύρω μου να μπορέσουν να δουλέψουν στο ΝΒΑ, γιατί είναι το τοπ επίπεδο. Το ΝΒΑ έχει τις δικές του καταστάσεις και τα δικά του θέματα, που πρέπει επίσης να σκεφτόμαστε. Εύχομαι σε όλους να πάνε στο υψηλότερο επίπεδο και αυτό ισχύει και για μένα”.
– Πολλές μεγάλες προσωπικότητες του μπάσκετ έχουν εκφράσει την άποψη ότι οι κανονισμοί του σπορ πρέπει να είναι ίδιοι σε όλες τις λίγκες. Είσαι μια μεγάλη προσωπικότητα του αθλήματος, εσύ τι πιστεύεις;
“Το ίδιο. Πιστεύω πως αυτός είναι ο στόχος, να βρίσκονται όλα κάτω από ένα διοικητικό σχήμα και με τους ίδιους κανόνες. Αυτή τη στιγμή το ευρωπαϊκό μπάσκετ βρίσκεται σε μια κατάσταση που είναι… απόλυτη καταστροφή. Έτσι είναι, πράγματα συμβαίνουν και πρέπει να ζήσουμε με αυτά. Να βρούμε την καλύτερη πιθανή λύση με βάση τις συνθήκες που επικρατούν, αλλά όλοι καταλαβαίνουμε πως η κατάσταση με τη FIBA, το NBA και την Ευρωλίγκα είναι εντελώς γελοία και πρέπει απλά να αλλάξει, γιατί δεν υπάρχει άλλη διέξοδος”.
– Ξέρω ότι δεν σου αρέσει να αναφέρεσαι στο μέλλον, αλλά πρέπει να κάνω αυτή την ερώτηση. Έχεις στο μυαλό σου πως κάποια στιγμή θα καθιερωθείς ως Head Coach στο ΝΒΑ, κάτι που δεν πέτυχες ως παίκτης; Εχουμε τον Ιγκόρ Κοκόσκοφ που τα κατάφερε και πρόσφατα ο Μαουρίτσιο Γκεραρντίνι, του οποίου τις απόψεις σέβομαι πολύ, προέβλεψε ότι θα είσαι ο πρώτος Ευρωπαίος προπονητής στην ιστορία που θα κάνεις αυτό το βήμα χωρίς πρώτα να περάσεις ως ασίσταντ από κάποιο προπονητικό τιμ στο ΝΒΑ.
“Δεν το ξέρουμε αυτό! Ξανά, δεν είναι τόσο σημαντικό για μένα το αν θα δουλέψω στο ΝΒΑ, στην Αυστραλία ή στο… φεγγάρι. Πρέπει να συνεργάζεσαι με ανθρώπους που έχουν την ίδια νοοτροπία με σένα, που σκέφτονται όπως εσύ. Είπα και πριν ότι ως προπονητής εξαρτάται από τόσα πολλά πράγματα… Για μένα μετράει να περιτριγυρίζεσαι από ανθρώπους που σκέφτονται φυσιολογικά, που προσπαθούν να βελτιώνονται, που κοιτάζουν λίγο μπροστά και δεν είναι κολλημένοι σε καλούπια”.
– Είναι, όμως, κάτι που σκέφτεσαι ότι θα ήθελες να κάνεις στη καριέρα σου;
“Ναι. Απλά, δεν πρόκειται να χάσω τις αξίες μου για να συμβεί αυτό. Αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα. Δεν θα πάω στο ΝΒΑ απλά για να πω, να, το έκανα. Ακόμα και ως παίκτης, όταν πήγα στο ΝΒΑ ήθελα να κάνω πραγματικότητα το όνειρό μου, αλλά από την στιγμή που υπέγραψα το συμβόλαιο αυτό που ήθελα ήταν να κερδίζω σε ένα οργανισμό που είχε ως στόχο τις νίκες”.
– Ποια είναι η άποψή σου για την μεγάλη… εικόνα στη φετινή Ευρωλίγκα; Έχουμε την αίσθηση πως μπορεί να εξελιχθεί στην πιο ανταγωνιστική όλων των εποχών σε ότι αφορά την πρόκριση στα Playoffs. Εχουμε τρία φαβορί για τις πρώτες θέσεις, ΤΣΣΚΑ, Ρεάλ και Φενέρμπαχτσε και έπειτα φαίνεται πως υπάρχουν ακόμα και 9 διεκδικητές για 5 θέσεις στην οκτάδα. Συμφωνείς;
“Αυτή τη στιγμή είναι πιθανό να μοιάζει κι έτσι. Δεν με νοιάζει! Δεν με ενδιαφέρει ποια είναι η κατάσταση αυτή τη στιγμή. Ειλικρινά, δεν πρέπει να με απασχολούν αυτά τα πράγματα. Θα το πηγαίνω μέρα με τη μέρα και στο τέλος, όταν οι μήνες περάσουν, το μοναδικό μου μέλημα είναι η βελτίωση, το να διαπιστώσω τι λειτουργεί για μας και τι όχι και αυτό είναι όλο”!
– Μπορείς να επιλέξεις για μας την μεγαλύτερη επιτυχία σου και την μεγαλύτερη αποτυχία σου ως τώρα στη ζωή; Δεν είναι απαραίτητο να αφορά το μπάσκετ, δική σου η επιλογή.
“Για την επιτυχία, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Είναι η δημιουργία της οικογένειάς μου και τα δύο μας παιδιά! Για τις αποτυχίες, πάντα θα υπάρχουν. Κάθε χρόνο κρινόμαστε για διάφορα πράγματα στη δουλειά που κάνουμε. Αλλά, τι σημαίνει αποτυχία; Να μην κερδίσεις ένα πρωτάθλημα; Δεν είναι ακριβώς αποτυχία αυτό. Όσο δίνεις το 100% είναι οκ και έχω μάθει να το αποδέχομαι αυτό. Πιέζω πολύ τον εαυτό μου, πιέζω τους παίκτες μου. Πλέον, συμβιβάζομαι πιο εύκολα με την αποτυχία ή με το να μην κατακτήσω κάτι. Γιατί, αν καταθέτεις το 100% σε αυτό που κάνεις, μετά είναι πιο εύκολο να αποδεχτείς μια αποτυχία”.
– Τι θεωρείς αποτυχία στη προσωπική ζωή; Να μην προσπαθεί κάποιος ας πούμε;
“Ναι. Αν για παράδειγμα δεν προετοιμάσω σωστά την ομάδα μου και βγουν στο γήπεδο και φαίνονται σαν μεμονωμένα άτομα χωρίς κίνητρο, τότε θα πιστέψω ότι πραγματικά απέτυχα”.
– Οχι απλά έπαιξες μπάσκετ στην Ελλάδα. Παντρεύτηκες Ελληνίδα και έχεις κάνει μια χαριτωμένη οικογένεια. Τι σημαίνει για σένα η Ελλάδα; Μπορείς να μου το περιγράψεις με λίγες λέξεις;
“Εξελίσσεται στην αγαπημένη μου χώρα! Θυμάμαι πέρυσι που είπα στην Άννα (σ.σ. Η σύζυγός του) ότι μου λείπει η Ελλάδα! Έτσι είναι η ζωή ξέρεις! Είμαστε τυχεροί να έχουμε μια καλή δουλειά και πάντα μπορούμε να επιστρέφουμε στην Ελλάδα για διακοπές και τέτοια ωραία πράγματα. Περνάμε αρκετό χρόνο, κάθε φορά που βρισκόμαστε στην Αθήνα είναι σαν να έχουμε μια μεγάλη γιορτή. Γιατί, αν έχουμε ένα δείπνο, ακόμα και για καφέ στο ξενοδοχείο, έρχονται αρκετοί δικοί μας. Είμαι πάντα περήφανος για τους φίλους μου στην Ελλάδα. Περνάμε καλά και αυτό είναι το σημαντικότερο πράγμα, να μπορείς να διασκεδάζεις κιόλας”.
Έχουν οι Λιθουανοί κάποιες ομοιότητες και κοινά χαρακτηριστικά με τους Ελληνες ή είμαστε εντελώς διαφορετικοί λαοί;
(Γέλια)! “Νομίζω πως είμαστε εντελώς διαφορετικοί! Αισθάνομαι τυχερός που έχω βιώσει και τις δύο κουλτούρες, που έχω ζήσει την ζωή μου λίγο σαν… τσιγγάνος, αλλά πιστεύω πως αυτό με βοηθάει να κατανοώ τι να περιμένω πηγαίνοντας από μέρος σε μέρος και να μην εκπλήσσομαι. Όταν είμαστε στη Λιθουανία περιμένουμε ένα συγκεκριμένο τύπο συμπεριφοράς. Όταν είμαστε στην Ελλάδα, περιμένουμε έναν άλλο τύπο (σ.σ. Τα πάντα)! Πρέπει ως άνθρωποι να προσαρμοζόμαστε, ανάλογα με το που βρισκόμαστε”…
Δείτε το 2ο μέρος!
Απολαύστε το 1ο μέρος της συνέντευξης του Σάρας στο Eurohoops!