Του Βαγγέλη Ιωάννου/ info@eurohoops.net
Πήγε ο κόσμος να δει (και) τον Γιάννη, αυτός δεν έπαιξε λόγω ενός προβλήματος στη μέση (και πολύ σωστά δεν έπαιξε, διότι μιλάμε απλώς για ένα φιλικό προετοιμασίας), αλλά η «Επίσημη Αγαπημένη» απέδωσε εξαιρετικά με τους υπόλοιπους διαθέσιμους (μην ξεχνάμε ότι έλειπαν τόσο ο Παπαπέτρου, όσο κι ο Παπαγιάννης) και προσέφερε μεγάλη χαρά στο κοινό της.
Κι εγώ ήθελα να δω τον Γιάννη, αλλά – εντάξει- κι αυτό που είδα ήταν πολύ καλό!!!
Για τον Δημήτρη Ιτούδη και τους συνεργάτες του νομίζω ότι ήταν ακόμη καλύτερο αυτό που εξελίχθηκε στο παρκέ. Ούτε …παραγγελία να είχε κάνει, που λέει ο λόγος.
Χωρίς τρεις βασικούς παίκτες, απέναντι σε μια πάρα πολύ δυνατή Τουρκία, η Ελλάδα έδειξε τρομερό χαρακτήρα. Αυτή η έκδοση της Εθνικής είναι φτιαγμένη από πολύ ισχυρό μέταλλο. Αντέδρασε με πάθος, πείσμα, πλάνο, αθλητικό εγωισμό και -το σπουδαιότερο- αποτελεσματικότητα από το 68-74 και μετά. Για να έρθει μέσα σε αποθέωση το νικηφόρο 89-80 που πλημμύρισε με χαμόγελα τους πάντες.
Η ελληνική ομάδα, ακόμη κι όταν δεν είναι ο Greak Freak στο παρκέ, θα είναι μια πολύ καλή ομάδα. Ακόμη κι όταν χρειάζεται να παίξει με ανορθόδοξα σχήματα, όπως κόντρα στην Τουρκία με τους τέσσερις κοντούς στο τέλος, θα παίρνει τα αποτελέσματα. Ακόμη και στις βραδιές που θα χάνει, θα έχει κάνει αυτό που υποσχέθηκαν όλοι στο ξεκίνημα της προετοιμασίας. Θα έχει παλέψει , θα έχει…πεθάνει στο παρκέ!!!
Το σχήμα με τα τρία γκαρντ (Καλάθης, Σλούκας, Ντόρσεϊ) και το …κοντό τεσσάρι (Κασελάκης ή Παπανικολάου) δικαίωσε τον κόουτς Ιτούδη.
Από εδώ και πέρα ο λόγος περνάει στο ιατρικό τιμ. Ο βαθμός ετοιμότητας της ομάδας ενόψει Σερβίας (25/8), Βελγίου (28/8) και Ευρωμπάσκετ (1-18/9), εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την αποθεραπεία των Παπαπέτρου – Παπαγιάννη και , φυσικά, από το αν θα είναι 100% έτοιμος ο Γιάννης Αντετοκούνμπο.
Οι μαγνητικές τομογραφίες θα δείξουν που βρίσκονται οι τρεις και που θα βρεθεί η Εθνική. Το προπονητικό επιτελείο είναι φανερό ότι έχει δουλέψει πάρα πολύ κι είναι έτοιμο για παν ενδεχόμενο. Όταν, όμως, έχεις χάσει τον Μήτογλου από αυτό το τουρνουά, πάει πολύ να χάσεις έστω κι έναν ακόμη από τους πενταδάτους σούπερ σταρς που διαθέτεις…
ΥΓ: Απαράδεκτο ότι μια μικρή μειοψηφία αποδοκίμαζε την ώρα της ανάκρουσης του εθνικού ύμνου της Τουρκίας. Το ότι το κάνουν αυτοί στην έδρα τους, δεν σημαίνει ότι πρέπει να το κάνουμε κι εμείς. Υποτίθεται ότι είμαστε πολιτισμένοι.
ΥΓ1: Ο Δημήτρης Ιτούδης δεν κέρδισε μόνο το ματς με το κοντό σχήμα- καμικάζι στο τέλος. Ο πιο πετυχημένος Έλληνας κόουτς – και ως πρόεδρος των προπονητών της Ευρωλίγκας που είναι- έκλεψε την παράσταση την ώρα της αποβολής στον Εργκίν Αταμάν, που τα είχε στηλώσει και δεν ήθελε να φύγει από τον πάγκο. Πήγε και κάθισε δίπλα του, πολύ όμορφα του εξήγησε ότι δεν πρέπει να χαλάσει το παιχνίδι και όλα κύλησαν ομαλά. Άξιος κι ως διπλωμάτης!!!
ΥΓ2: Στο παρκέ την παράσταση έκλεψε για μία ακόμη φορά ο Κώστας Αντετοκούνμπο. Του έχω δώσει δυο παρατσούκλια. Ένα για την άμυνα (dream protector) κι ένα για την επίθεση (dream dominator). O Kώστας με επιβεβαιώνει και στα δύο. Δουλεύει σκληρά, βελτιώνεται καθημερινά και μπορεί να φτάσει ψηλά. Κρίμα που ακόμη δεν τον έχει κλείσει κάποια ελληνική ομάδα. Σε δυο-τρία χρόνια θα είναι απόλυτος κυρίαρχος των αιθέρων.
ΥΓ3: Για το δίδυμο Καλάθη– Σλούκα δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα άλλο, πάρα μόνο μία λέξη: Μαγεία!!!
ΥΓ4: Λίγα λόγια τον Λεωνίδα Κασελάκη. Δεν έχει την ενέργεια του Θανάση, δεν έχει το μέγεθος του Αγραβάνη, αλλά είναι απίστευτα παίκτης ομάδας. Τίμιος, συνεπής και αποτελεσματικός. Του βγάζω το καπέλο.
ΥΓ5: Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης έχει αποδεχθεί πλήρως το ρόλο του πίσω από τον Τάιλερ Ντόρσεϊ και κάθε φορά που είναι στο παρκέ δίνει το 100%. Και στις δυο πλευρές του παρκέ.
ΥΓ6: Κώστας Παπανικολάου: Αρχηγός με τα όλα του!!!