Του Βαγγέλη Παπαδημητρίου/ info@eurohoops.net
O Θοδωρής Παπαλουκάς δεν χρειάζεται συστάσεις. Μιλάμε για έναν εκ των κορυφαίων αθλητών σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Έγραψε ιστορία με πολλές ομάδες, αλλά πάντα οι επιτυχίες με την Εθνική ομάδα θα είναι ξεχωριστές.
Δεν είναι μόνο οι 131 συμμετοχές σε επίπεδο Ανδρών με 7,3 πόντους μέσο όρο.
Ούτε οι αξέχαστες επιτυχίες στο Ευρωμπάσκετ του 2005 (χρυσό) και του Μουντομπάσκετ 2006 (ασημένιο).
Είναι η κληρονομιά που άφησε στο ελληνικό μπάσκετ. Μια κληρονομιά που συνεχίζεται σήμερα μέσω της Eurohoops Academy.
Ο Παπαλουκάς βρέθηκε καλεσμένος στο ”Trace and chase Show” και μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στο μεγαλύτερο πλεονέκτημα της τότε Εθνικής ομάδας.
”Αυτή η Εθνική πέτυχε γιατί είχαμε βρει τις ισορροπίες. Απλά εκείνη την μέρα ψάχναμε ποιος θα μας οδηγήσει. Ποιος θα είναι; Ο Δημήτρης; Πάρε τη μπάλα Δημήτρη. Ο Λάζος; Πάρτην Λάζο. Ο Βασίλης; Ο Δήμος; Δεν είχαμε τέτοια προβλήματα. Γιατί ξέραμε ότι όταν ήταν η δική μου σειρά, θα την έπαιρνα τη μπάλα. Μπήκαμε όλοι στην ίδια ευθεία. Ευθυγραμμιστήκαμε και ήρθε η επιτυχία. Βρεθήκαμε οι σωστοί άνθρωποι στην σωστή θέση. Γιατί μπορεί να μην ήμασταν οι καλύτεροι παίκτες. Μπορεί να υπήρχαν άλλοι που να άξιζαν. Και όντως, οι προπονητές είχαν μεγάλο πρόβλημα με το ποιους θα επιλέξουν. Υπήρχαν πολλοί παίκτες. Απλά επειδή είναι η ομάδα, μπορεί κάποιος να ταιριάζει, να καλύπτει ένα κενό. Μπορεί και ο 13ος να άξιζε να μπει στην 12άδα, απλά μπορεί να παρέχει κάτι στην ομάδα λιγότερο από τον άλλον. Εμείς καταφέραμε τότε να βρούμε τις ισορροπίες μας. Και νομίζω τότε μας βοήθησε και η επιτυχία”
Η συζήτηση, φυσικά, έφτασε γρήγορα στο αλησμόνητο 101-95 την πρώτη Σεπτεμβρίου του 2006 στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Ο ”Τεό” είχε τότε 8 πόντους-12 ασίστ-5 ριμπάουντ, αλλά το κυριότερο είναι πως είχε βάλει ατέλειωτα προβλήματα στην άμυνα της ”λαμπερής” Dream Team.
Ορίστε το ”τρικ” που έφερε έναν από τους μεγαλύτερους θριάμβους του ελληνικού αθλητισμού.
”Άμα δεις το παιχνίδι, έχουμε παίξει 13 φορές πικ εν ρολ στην κορυφή. Ο τελευταίος παίκτης ανά δύο φάσεις αλλάζει. Εγώ πάσαρα στον αέρα, κάνοντας ότι θα πασάρω στη γωνία. Την τρίτη φορά δεν μπορείς να την πατήσεις. Μέχρι να καταλάβουν τι γίνεται, ανά δύο φάσεις αλλάζαμε τον παίκτη. Αργότερα, η εθνική ομάδα των ΗΠΑ στήθηκε για να αντιμετωπίσει το πικ εν ρολ, το έχουν πει κιόλας. Δεν το έχω πει ποτέ, αλλά αν δεις, αλλάζαμε πάντα τον παίκτη στην αδύνατη πλευρά ανά 1-2 φάσεις. Στο μπάσκετ ο τελευταίος παίκτης είναι που πρέπει να καλύψει την ρακέτα. Αυτό ακριβώς μας δημιουργούσε τις φάσεις. Το σημαντικό είναι ότι όλοι ήταν έτοιμοι, δεν είχαμε χάσει σουτ στο δεύτερο ημίχρονο. Αν δεις το πρώτο ημίχρονο και το πόσες φορές μας έχουν καρφώσει, λες δεν γίνεται να έχασαν αυτοί. Ήταν ένα ραντεβού με την ιστορία”
O Διευθυντής της Eurohoops Academy έφερε στην επιφάνεια και την εμπειρία που είχε με τον Κόμπι Μπράιαντ το 2008 στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ο ”Black Mamba” προσέγγισε τον Παπαλουκά και τον συνεχάρη, για να τον… αφήσει στα κρύα του λουτρού μία ημέρα αργότερα, στη νίκη των Αμερικανών με 92-69.
”Τρώγαμε πρωινό και ξαφνικά είχε ησυχία. Κάποιος με χτυπάει στον ώμο και είναι ο Κόμπι Μπράιαντ. Του είπα να περιμένει για να σκουπιστώ. Μου λέει ‘συγχαρητήρια γι’ αυτό που κάνατε, παρακολουθώ Ευρώπη’. Εγώ κοιτάζω μήπως το έχει δει κανείς, για να το λέω μετά και να το έχει δει και κάποιος. Εμείς παίζαμε την επόμενη ημέρα μαζί τους. Ο Κόμπι φίλος μου, νιώθεις αμέσως οικειότητα. Μπαίνω στο παιχνίδι, κάποια από τις δυο ομάδες ήταν στις βολές. Κέρδιζαν από την αρχή με 15 πόντους. Πάω δίπλα του και του λέω ‘μάλλον θα είναι μία εύκολη βραδιά για εσάς’, ορμώμενος από την παρέα που είχαμε κάνει την προηγούμενη ημέρα. Ούτε με κοίταξε. Κλασικός Κόμπι, γόνατα, ευθεία, τσίχλα. Ούτε γύρισε. Ο Κόμπι, αν δεις και στο ντοκιμαντέρ με αυτό που έκανε στον Γκασόλ, φαίνεται ο τύπος. Μέχρι και οι συμπαίκτες του σκιάχτηκαν, έκανε μία δήλωση με αυτό. Γι’ αυτό ήταν και αυτός που ήταν. Αυτοί ήρθαν για να εκδικηθούν όλους, όχι μόνο εμάς. Όλους. Ήταν κάτι που τους ενεργοποίησε τότε, γιατί φαινόταν ότι είχαν χάσει λίγο το ενδιαφέρον τους με την Εθνική. Και βρήκαν τον τρόπο”
Διαβάστε επίσης
“Είχαν έναν τύπο, τον Baby Shaq”: Ο Χάουαρντ δεν έχει ξεχάσει τον Σχορτσανίτη