Του Βαγγέλη Παπαδημητρίου/ info@eurohoops.net
”Σοκ! Στο νοσοκομείο με σοβαρή νευρική βλάβη ο Άρον Μπέινς!”
Αυτοί ήταν οι τίτλοι, που έβρισκε κανείς στο Διαδίκτυο στις 7/8/21, κατά την διάρκεια του Ολυμπιακού τουρνουά στο Τόκιο.
Η Αυστραλία είχε κερδίσει μόλις την Ιταλία με 86-83, για την φάση των ομίλων, με τον Άρον Μπέινς να έχει 14 πόντους-7 ριμπάουντ.
Παρόλα αυτά, δεν τελείωσε ποτέ το ματς. Δεν βρέθηκε καν στο παρκέ της ”Saitama Super Arena”. Και κάπου εδώ, ξεκινάει μία ιστορία, που τουλάχιστον ο ίδιος, δεν θα ξεχάσει ποτέ.
Ο 35χρονος χρειάστηκε να πάει τουαλέτα λίγο μετά την τρίτη περίοδο. Έκανε την διαδρομή μέχρι τα αποδυτήρια εύκολα, αλλά ο γυρισμός δεν ήταν εύκολος. Για την ακρίβεια, θα τον έκανε πάνω σε ένα φορείο.
Ο Μπέινς άργησε χαρακτηριστικά να επιστρέψει και ένα μέλος της Εθνικής πήγε για να δει τι γίνεται. Μπήκε στις τουαλέτες και αντίκρισε τον σέντερ στο πάτωμα με αίμα και εμφανείς πληγές ψηλά στο χέρι. Δεν μπορούσε να σηκωθεί.
Ο ιατρός της ομάδας έφτασε αμέσως στο σημείο, χωρίς να μπορεί να καταλάβει πολλά. Πιθανότατα, ο πληγές έγιναν από τις κρεμάστρες, που ήταν στον χώρο. Γλίστρησε και έπεσε; Παραπάτησε; Δεν ήταν τόσο απλό.
Για να πιάσουμε από την αρχή την ιστορία, πρέπει να πάμε λίγο πιο πίσω στον χρόνο και συγκεκριμένα στο πρώτο ματς του τουρνουά, τρεις ημέρες πριν το παιχνίδι με την Ιταλία.
Η Αυστραλία αντιμετώπιζε την Νιγηρία και ο Μπέινς μόλις είχε βγει από τα αποδυτήρια, για το καθιερωμένο ”ζέσταμα”. Είχε μόλις απολυμάνει τα χέρια του με αντισηπτικό -ελέω κορωνοϊού- όταν έκανε ένα κάρφωμα. Η υγρασία στα χέρια του, όμως, δεν του επέτρεψε να κρατηθεί από τη στεφάνη.
Έπεσε και χτύπησε άσχημα στον αυχένα του, με αποτέλεσμα να μην αγωνιστεί άλλο. Κάτι δεν πήγαινε καλά και ο ίδιος το ήξερε:
”Δεν ξέραμε τι είχε γίνει. Οι νευρολόγοι δεν ήταν σίγουροι για την ακριβή αιτία. Αλλά πονούσα πάρα πολύ. Τόσο πολύ, που μόνο με ισχυρά παυσίπονα θα μπορούσα να παίξω”
Ο φόβος του επιβεβαιώθηκε τρεις ημέρες μετά. Στην αρχή, οι ιατροί έκαναν λόγο για διάσειση. Και ίσως να ήταν έτσι, αν δεν ένιωθε ξαφνικά τα πόδια του να μουδιάζουν. Ο φόβος έγινε επιβεβαίωση, όταν το αριστερό του χέρι δεν λειτουργούσε.
Οι συμπαίκτες του επέστρεψαν χαρούμενοι στα αποδυτήρια μετά τη νίκη με τους Ιταλούς, αλλά αυτός δεν ήταν εκεί. Όλοι αναρωτήθηκαν τι έγινε. Λόγω των αυστηρών κανονισμών για τον κορωνοϊό, δεν μπορούσε κανείς να τον επισκεφθεί στο νοσοκομείο.
Εκεί, όπως ο ίδιος εξομολογείται στο ESPN, έζησε την χειρότερη περίοδο της ζωής του:
”Η πιο μοναχική στιγμή της ζωής μου ήταν σε εκείνο το νοσοκομείο. Ξύπνησα και συνειδητοποίησα ότι όλα έχουν ανατραπεί στη ζωή μου. Απλά έκλαιγα. Και μετά, άρχιζα να χειροτερεύω…”
Η μαγνητική έδειξε ότι μία εσωτερική αιμορραγία πιέζει την σπονδυλική στήλη. Με την επικοινωνία με τους Ιάπωνες γιατρούς να είναι σχεδόν αδύνατη -αναφέρει χαρακτηριστικά πως χρησιμοποιούσαν τα κινητά τους για μετάφραση- ο Μπέινς τελικά κατάλαβε πως θα χρειαστεί επέμβαση.
Όντας σε πανικό και σε ανοιχτή επικοινωνία με τον ατζέντη του και την σύζυγό του στην Αυστραλία, είδε τελικά την λύση να έρχεται από έναν δικό του ιατρό, πίσω στην πατρίδα του. Είχε αντιμετωπίσει ξανά έναν παρόμοιο τραυματισμό.
”Δεν μπορούσα να σταθώ. Ο πόνος ήταν ένας συνδυασμός φωτιάς και μαχαιριών. Υπέφερα. Χρειαζόμουν όσο τίποτα τα παυσίπονα, αλλά ήταν πολύ δυνατά, με έριχναν σχεδόν σε κώμα. Οι νοσοκόμες έδειξαν μεγάλη συμπαράσταση και κατανόηση”
Ο Μπέινς θα έμπαινε στο αεροπλάνο της επιστροφής, μόνο όταν θα μπορούσε να περπατήσει ξανά. Δέκα ημέρες μετά το συμβάν και ήταν ακόμα στο ίδιο νοσοκομείο, βλέποντας την ομάδα του να κατακτά το χάλκινο μετάλλιο κόντρα στην Σλοβενία.
Την επόμενη ημέρα κιόλας, Μάθιου Ντελαβεντόβα και Νέιθαν Σόμπι πήγαν στο νοσοκομείο για να του δώσουν το μετάλλιό του. Χρειάστηκε να το… παίξουν ιατροί, για να περάσουν την ασφάλεια!
Ο Μπέινς ήταν ήδη καλύτερα.
Η αιμορραγία υποχωρούσε και γινόταν ξανά όλο και πιο δυνατός σωματικά. Του επέτρεψαν ακόμα και να κάνει λίγη γυμναστική με τον ιατρό της Αυστραλίας.
Όλα αυτά, αφού την ενδέκατη ημέρα, κατάφερε να σηκωθεί στα πόδια του. Παρόλα αυτά, η μεταφορά του στην πατρίδα, μόνο εύκολη υπόθεση δεν ήταν.
Χρειάστηκε ένα ειδικό αεροπλάνο για το ταξίδι, ενώ οι ιατροί αναγκάστηκαν να τον έχουν σε φορείο και μάλιστα αναίσθητο.
Λόγω των κανονισμών της Αυστραλίας για τον κορωνοϊό, χρειάστηκε να περάσει καραντίνα για δύο εβδομάδες σε νοσοκομείο, πριν δει ξανά την οικογένειά του. Έμεινε εκεί, τελικά, για έναν μήνα. Η δουλειά ήταν καθημερινή, αλλά τα αποτελέσματα ήταν μέρα με τη μέρα καλύτερα.
Απόδειξη; Μετά από δύο μήνες, μπορούσε ξανά να τρέξει!
Και όχι μόνο αυτό. Μπορούσε να χαρεί το καλοκαίρι στην χώρα του με την γυναίκα του και τα παιδιά του, κάτι που δεν μπορούσε να το κάνει μέχρι τότε, λόγω αγωνιστικών υποχρεώσεων.
Μάλιστα, πριν λίγες ημέρες βρέθηκε και στο γήπεδο, έστω και σαν θεατής, για να δει τον Ντελαβεντόβα, στη νίκη της ομάδας του τελευταίου (United) κόντρα στους Bullets, με πολλά παιδιά να βγάζουν φωτογραφία μαζί του.
”Αν με δει κανείς τώρα, δεν θα καταλάβει ότι είχε γίνει κάτι πριν λίγους μήνες. Υπάρχει μεγάλη εξέλιξη το τελευταίο εξάμηνο”
Το ΝΒΑ δεν σταμάτησε ποτέ να είναι στη ζωή του. Ουκ ολίγοι πρώην συμπαίκτες του και προπονητές του έστελναν μηνύματα, για να δουν πώς είναι. Και εκείνος, άνοιγε την τηλεόραση με την πρώτη ευκαιρία, για να δει κάποιον αγώνα.
Είναι όλη του η ζωή, άλλωστε. Ξεκίνησε το 2012 από τους Σπερς, κατάκτησε το πρωτάθλημα μαζί τους το 2014, για να συνεχίσει σε Πίστονς, Σέλτικς, Σανς και Ράπτορς.
Στα 522 ματς που αγωνίστηκε, μέτρησε κατά μέσο όρο 6 πόντους-4,6 ριμπάουντ σε 16′ περίπου. Όχι κι άσχημα για έναν παίκτη, που στην τρίτη επαγγελματική χρονιά της καριέρας του (2011/12) έπαιζε στον Ίκαρο Καλλιθέας!
Και γι’ αυτό ακριβώς, δεν θα έπρεπε να σας κάνει εντύπωση η επιθυμία του 35χρονου να θέλει να επιστρέψει στη δράση!
”Φαίνεται ακόμα πιο διασκεδαστικό πλέον το ΝΒΑ. Θέλω πολύ να επιστρέψω. Δεν ξέρω πώς θα μοιάζει το μονοπάτι μου, αλλά θα δώσω τα πάντα!”
Όπως ακριβώς έκανε σε όλα τα ματς της καριέρας του. Όπως ακριβώς έκανε στην μάχη της ζωής του…